Bloggang.com : เชษฐภัทร - กว่าจะถึงสวนโมกข์ อำเภอไชยา เมืองสุราษฏร์ Finally, We Manage to Arrive at Suan Mokkh, Surathani

กว่าจะถึงสวนโมกข์ อำเภอไชยา เมืองสุราษฏร์ Finally, We Manage to Arrive at Suan Mokkh, Surathani

นั่งเรือเรือข้ามฟากจากสมุยมาที่สุราษฏร์ เพื่อจะเดินทางไปยังวัดสวนโมกข์

ผมเคยได้ยินชื่อท่านพุทธทาสภิกขุมานานตั้งแต่ ตอนอายุสิบ ถึงสิบเอ็ดขวบ

ตอนนั้นไม่สนใจธรรมะ หรอก แต่ว่าเผอิญช่วงปี ถึงสองปี คือ พ.ศ. 2535-2536 นั้นมีพระเถระชั้นผู้ใหญ่ ถึงสองรูป มรณภาพ ในปีติด ๆกัน คือหลวงปู่ชา ที่วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี

กับท่านพุทธทาสภิกขุ นั่นก็เป็นที่มาว่าทำไมถึงได้ยินชื่อท่าน

------------------

สิบปีต่อมา ก็ได้ยินชื่อท่านพุทธทาสภิกขุอีก
คือคราวนี้ ไปฝึกงานที่ศูนย์วิจัยการวิจารณ์
โดน แนะนำ แกมบังคับ ให้อ่าน "หนังสือร้อยเล่มที่คนไทยควรอ่าน"

แล้วสองในร้อยเล่มที่เผอิญเปิดไปเจอนั้น เป็นของท่านพุทธทาส คือ "ตัวกุของกุ" กับ "คู่มือมนุษย์"

พอหยิบมาอ่านปุ๊บ ก็ยอมรับอย่างหน้าซื่อ ๆ แหละครับว่า "ผมอ่านไม่รู้เรื่องครับ"

สาเหตุอาจจะเป็น เพราะคลังคำที่ใช้ในนั้นเป็นภาษาทางธรรมประการหนึ่ง คนที่อ่านหนังสือน้อยอย่างผม อ่านให้ตายยังไงก็ไม่เข้าใจ เหมือนที่ท่านพุทธทาสแจกแจง เอาไว้ในเรื่อง "ภาษาคนภาษาธรรม" คือ สิ่งที่สื่อสารในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่ของผู้ส่งสาร กับผู้รับสารเป็นคนละเรื่องกัน

อันนี้ อย่ว่าแต่เรื่องธรรมะ เลย
บางครั้งเวลาไปปรึกษาเรื่องการเงินกับเจ้าหน้าที่ธนาคาร หรือไม่ก็ปรึกษาการผู้เชี่ยวชาญเรื่องโฟโต้ช้อปให้สอนแต่งรูปหน่อย เวลาเขาพูดอะไรมาผมยังเหวอ ฟังไม่รู้เรื่อง เพราะคลังคำ ในด้านการเงิน และ การแต่งรูปผมน้อย เลยไม่เข้าใจ

อีกประการหนึ่ง เป็นเพราะหนังสือนั้นเขียนด้วยวิธีถอดเทป การเขียนเลยวกไปวนมา จับประเด็นยาก

แต่ถึงกระนั้น ลองถ้างานเขียน มันได้รับการยอมรับขนาดนี้ ผมจะไม่โทษคนเขียน แต่จะหาสาเหตุจากตัวเองเอาไว้ก่อน ว่าทำไมถึงอ่านไม่รู้เรื่อง

ตอนนี้ ผมก็อ่านงานเขียนของนักเขียน หลังโครงสร้างนิยมฝรั่งเสศหลาย ๆคนไม่รู้เรื่อง เหตุผลก็คล้ายกันกับที่อ่านท่านพุทธทาสไม่รุ้เรื่อง คือ คลังคำของผมไม่พอ ในสาขานั้น และ มันเขียนมาจากการถอดเทป ที่ไม่ได้รวบรัดจัดประเด็น แบบ ฟอร์มัล อเมริกันไรติ้ง ที่ต้องมี คำนำ เนื้อเรื่อง แล้วสรุป ที่คนที่ อ้างว่า "มีการศึกษา" ในระบบมาตรฐานชิน ๆ กัน

งานทำนองแบบนี้ไม่ใช่อเมริกันฟาสฟู้ด ที่โยนลงประกอบอาหารแล้วกินได้เลย แต่เป็น งานที่ผู้อ่าน ต้องอยู่ทำความเข้าใจกับมัน เหมือนการเคี่ยวน้ำซุปที่ไม่ได้ใช้เวลาแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงต้ม แล้วจะอร่อยได้ ฉันใดก็ฉันนั้น

บางทีคนที่เวลาอ่านอะไรไม่รู้เรื่องแล้วโทษคนอื่น เนี่ย ก็ต้องอย่างมองข้ามตัวเองด้วยเหมือนกัน ว่าปัญหาส่วนหนึ่งเกิดจากตัวเองรึเปล่า

------------

ห้าหกปีต่อมา ได้อ่านงาน ของ ว.วชิรเมธี และ ก็งาน นิกายเซ้น ชิ้นอื่น พอย้อนกลับไปอ่านงานท่านพุทธทาส ก็จะรู้ว่า ในบรรดาธรรมะ ที่เราอ่านๆ แล้วตกผลึกออกมาเป็นงานของคนเขียน ในภาษาที่ "ถูกจริต" กับเรา นี้มันมี สัมพันธบท ของมันอยู่

---------------
ระหว่างทางที่เดินทางออกจากสมุยผมมากินอาหารกลางวันที่ร้าน ชื่อว่า "เคียงเล"

ถ้าให้เดา ๆ คำว่า ชื่อร้านก็คงหมายความว่า ติดทะเล หรือใกล้ทะเลนั่นแหละ

เคียงแปลว่าใกล้
เล ก็คือ ทะเล มิใช่ lay ที่เป็นมันฝรั่งทอดกรอบแต่ประการใด

บรรยากาศริมร้านติดทะเลจริง ๆ

แล้วมีคลองเข้ามาแผ่นดินใหญ่ด้วย

เห็นภาพแล้วชวนให้นึกถึงบ้านริมคลองในอดีต

ที่ร้านแห่งนี้มีอาหารแปลก ๆ ที่ผมไม่เคยกิน
อย่างแมงดาทะเล

หรือ กั้ง แต่เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมา

เกิดมาไม่เคยกิน

ตอนนี้ถึงสวนโมกข์แล้วครับ

ผมพบเด็ก ๆ เยาวชนหลายคนเข้าวัดด้วย
นับว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการปูพื้นฐานด้านธรรมะ

ที่วัดมีไก่หลายตัว ดูไม่ค่อยกลัวคนยืนแอ๊คชั่นให้ถ่ายรูปหน้าตาเฉย เลย

อยู่ไม่นานนักก็ต้องรีบกลับ เพราะฝนตก

ทริปนี้แม้จะสั้น แต่อย่างน้อย
ผมก็ได้มาเหยียบสวนโมกข์จริง ๆ สักที หลังจากได้ยินชื่อมากว่าสิบห้าสิบหกปี แต่ไม่เคยรู้เลยว่า ลักษณะวัด หรือกลิ่นอายเป็นอย่างไร

Create Date : 03 พฤษภาคม 2552
Last Update : 16 กรกฎาคม 2552 19:56:14 น.
Counter : 1348 Pageviews.

4 comments

เจิมจ้า

โดย: รัชชี่ (รัชชี่

) วันที่: 3 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:50:46 น.

รัชชี่เคยไปเมื่อหลายปีมาแล้ว ตอนนั้นไปเที่ยวกระบี่ แล้วขากลับเขาก็แวะที่นี่ให้

ชอบตรงมหรสพ เอ เขาเรียกอย่างนี้ใช่มั้ยคะ ที่มีรูปภาพ คำเขียน ปริศนาธรรมด้านใน

โดย: รัชชี่ (รัชชี่

) วันที่: 3 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:52:57 น.

แวะมาทักทายค่ะ วันนี้เอาก๋วยเตี๋ยวจากตลาดสามชุกมาฝากด้วยนะคะ