Poetry is wisdom that enchants the heart.
Wisdom is poetry that sings in the mind.
Poetry is not an opinion expressed.
It is a song that rises from a bleeding wound or a smiling mouth......
"If you can't love me, love my poetry."
|
||||
มีรักแล้วไม่ต้องมีศาสนา
เพราะเธอมีคุณค่ากว่าสิ่งไหน แค่มีคนที่มองตาก็เข้าใจ นั่นเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้ ความสุขจากลมหายใจเธอให้ฉัน เลยแบ่งปันความสุขกับทุกที่ ยิ่งรักเธอยิ่งอยากเป็นคนดี ในทุกทุกนาทีที่ผ่านมา ไม่ต้องมีนรกหรือสรวงสวรรค์ ขอแค่เธอและฉันร่วมฟันฝ่า ไม่ต้องมีคำสอนแห่งศาสดา ไม่หวังพึ่งศรัทธาศีลธรรมใด รักเธอแล้วฉันมีแต่สิ่งดี เธอคนนี้คือของขวัญที่โลกให้ ฉันตื่นรู้จับตามลมหายใจ จะเห็นรักที่ยิ่งใหญ่ใกล้ใกล้ตัว กลั้นยิ้ม
มีรอยยิ้มแต่หน้านั้นต้องกลั้นยิ้ม
เพราะฉันอิ่มกลิ่นเหม็นแทบเป็นบ้า มีทั้งเสียงทั้งกลิ่นได้ยินมา เธอบอกว่าท้องเธอเสียละเหี่ยใจ ร้อยรอยยิ้มกลิ่นส้มตำจำเสียแม่น เสียงดังแปร๋นดังปรุ๋งยิ่งยุ่งใหญ่ นั่งรถยนต์ติดแอร์ยิ่งแพ้ภัย รีบเร็วไวเปิดกระจกปกป้องตัว แต่ฉันเลือกปิดกระจกหมกกลิ่นเหม็น เพราะทะเล้นชอบชื่นชมดมกลิ่นถั่ว ขำแค่ไหนเหม็นแค่ไหนไม่เคยกลัว เพราะรักเธอสุดขั้วหัวใจนี้ อยากเผลอยิ้มและหน้านั้นไม่กลั้นยิ้ม สองมือนิ่มจับเนื้อแน่นแสนบัดสี อย่าเพิ่งปล่อยออกไปกลั้นให้ดี ฉันจะรีบพาไปขี้ อยู่นี่แล้ว ลาวหัดอู้คำเมือง
เสน่ห์แม่ญิงสวย.........สุดสะท้าน ยอมเมินทุกสาวหมวย......ทั้งเหมิด มาฮักสาวเหนือสะอ้าน......สะอาดโอ้อวดองค์ หลงเสียงสวรรค์เสนาะน้อง... ...นำเสนอ ขนาดเพิ่นส่งเสียงเรอ........ก็ซึ้ง งามหน้าปะตาเจอ........ใจสิขาด แฮงสดับเสียงแฮงอึ้ง.......เอิกไหม้ใจหวิว สิวลาวแตกย้อนม่วน......... คำเมือง คิดฮอดจนตาเหลือง.........ตลกแท้ หัดบอกฮักเนืองเนือง......ในเอิก ลาวหัดอู้เหนือแม้............แม่งไร้พรสวรรค์ ฟังจรัลมโนเพ็ชรฮ้อง........ ....เหมิดเว็น ซางสิอู้ยากเย็น..............แย่เว้ย คำเมืองเพิ่นปากเป็น.........ว่าม่วน อู้หัดประชดเห้ย.........เฮ็ดเส้นเห็นผล คนเมืองเพิ่นอู้ม่วน....... ขนาดใด ลาวสิอู้นำไป............ปากกล้า เวียกบ่เฮ็ดเผื่อไผ.........เพิ่นฮ่วม อู้นอ นอนอยู่เฮือนก่ายหน้า.......ผากอู้งานหนี กลิ่นฮักบ่เคยแคล้วคลาด
จากเอิกยายประจักษ์ จิตข้อย ซี้นงัวรสแซบคัก คือกับ กินแซบแต่ยังน้อย นึบข้าวคลุกนัว ๒. อยู่ครัวยายนึ่งข้าว ขมีขมัน ยามไก่บ่ทันขัน คึกฮ้อง กรนตะเว็นหลับนอนฝัน ฟ้ามืด ซิ้นทอดกลับปลุกท้อง ทิ่มด้วยกลิ่นหอม ๓. กลิ่นพร้อมปลุกไก่แจ้ จากนอน ตะเว็นยุรยาตรจร แจ่มฟ้า หลานชายบอกลาหมอน เมี้ยนเก็บ ย่องย่างฮอดครัวบ้า บ่นฮ้องหิวหลาย ๔. ยายเฮ็ดข้าวสูตรข้อย คึดจำ สูตรสอดซิ้นงัวนำ แนบปั้น ข้อยกินแซบทุกคำ ข้าวสุก คึดฮอดควมฮักนั้น เนื่องย้อนตอนหลัง --------------- ๕. ตั้งสติเบิ่งจิตให้ เห็นทัน ตายเปลี่ยนเกิดเวียนผัน ผ่านสิ้น ยายตายแต่ยังฝัน เฝ้าอิ่ม ใจเนอ จากรสนัวทอดซิ้น สื่ออ้างเอิกยาย ๖. ฮักหลายแฮงคึดน้ำ- ตาไหล เพิ่นอยู่สวรรค์ชั้นใด ปากฮ้อง แซบซิ้นทอดสอดใน ข้าวนึ่ง คึดฮอดควมฮักท้อง ถั่งทึ้งเถิงเศียร --------------------- ๗. กาลเปลี่ยนบ่เปลี่ยนเต้น ตามกาล แม้เติบใหญ่ใจชาญ เชี่ยวฮู้ ซิ้นทอดที่โปรดปราน ยังโปรด เปลี่ยนแต่คนทอดสู้ ตื่นเซ้าเข้าครัว ๘. ควมนัวซิ้นทอดท้น แทนฮัก จากเอิกเมียประจักษ์ จิตข้อย ข้าวเหนี่ยวนึ่งหอมคัก คอยปลุก หอมกลิ่นข้าวปั้นน้อย ปลุกให้ไก่ขัน ๙. บันดาลเนรมิตเอิ้น องค์ตะเว็น แสงสาดอุ่นกลืนเย็น เยียบไว้ บอกลาพระจันทร์เพ็ญ เพิ่นส่ง ไอเนอ ตรลบกลิ่นซิ้นไกลใกล้ เกลื่อนเคล้ากลิ่นหอม ๑๐. พร้อมกลิ่นควมฮักเจ้า จัดจาน เมียฮักเอิ้นผัวขาน ตื่นแล้ว กินซิ้นทอดนัวนาน เนื้อแซบ กลิ่นฮักบ่เคยแคล้ว เคลื่อนคล้อยลอยหายฯ ยิ้มพิมพ์ใจ
คนใกล้เคียงกัน ส่งภาพสัมพันธ์ ไร้ชั้นรวมชน แรกแย้มรอยยิ้ม สวยพิมพ์ส่งผล สร้างเพื่อนสรรพพล สู้พ้นสรรพภัย กลบบิ้งแกมเบื่อ สืบเยื่อสายใย ซึ้งจินต์สินใจ ให้ท่านให้ทาน รสยิ้มมีรส หวานสดใหม่หวาน บานลักยิ้มบาน นำจารจิตนำ ยิ้มรับรับยิ้ม จำยิ้มพิมพ์จำ กรรมดีต่อกรรม ลองทำย้ำลอง ยิ้มอย่างแยบยล ผลิตผลเพื่อนผอง ต่างตามตรึกตรอง กลั่นกรองการไกล ถ้าชูธรรมเชิด ยิ้มเถิดอย่างไทย คุณเหนื่อยแค่ไหน ละไว้ลงวาง เล็กใหญ่ลักยิ้ม จะพิมพ์ใจพลาง เพื่อท่านแผ้วถาง เส้นทางสุขเทอญ |
เชษฐภัทร
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
Group Blog
All Blog
Friends Blog
MY VIP Friend                  |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
