เพียงรักข้ามภพ (2 เล่มจบ) 

Wing Ying เขียน  Happy Smile แปล 

สำนักพิมพ์ BLY  ในเครือบงกช 

480 บาท  486 หน้า 

#แปลจีน #Yaoi #Boyslove #นิยายวาย #เพียงรักข้ามภพ #WingYing #BLY #รีวิวนิยาย #ออโอ

*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย 

หลังปกเล่ม 1 

สือโถว มือปราบแห่งอำเภออันหลิง เป็นชายหนุ่มหล่อเหลาที่มีรูปร่างกำยำและฝีมือยุทธ์เยี่ยมยอด ทว่านับแต่ที่เขาได้รับมอบหมายให้ไปไล่ผียังแม่น้ำผู่ เขากลับกลายเป็นสามีที่มี ‘ดวงกินภรรยา’ อันเลื่องชื่อที่สุดในอำเภอ! สะใภ้ที่ยังมิทันได้แต่งเข้าบ้าน หากมิใช่สิ้นลมหายใจก็เป็นตายไม่แน่ชัด สือโถวจึงต้องยอมขอขมาแต่โดยดี กราบอ้อนวอนต่อท่านแม่น้ำผู่ว่า อย่าให้เขาต้องสิ้นลูกสิ้นหลานเลย! 

ด้วยเหตุนี้คำอธิษฐานของสือโถวจึงเป็นจริง เขาได้พบกับผู้ที่มีความงามเป็นอันดับหนึ่ง...แต่กลับเป็นบุรุษ!โฉมงามมีไหล่กว้าง มือใหญ่ แถมดูเหมือนว่าจะสูงกว่าเขาเสียอีก ผิวขาวประดุจหิมะราวกับภูตผีหรือปีศาจ  

ความงดงามจนมัจฉาจมวารี ปักษีตกนภาเช่นนี้ ทำให้สือโถวรู้สึกเหมือนกับว่าตนเอง...กำลังมีความรัก  

มิหนำซ้ำความรักที่เขากำลังเผชิญอยู่นี้ ยังสานต่อไปนับร้อยปีพันปีเลยทีเดียว! 

คุยกันหลังอ่าน 

เป็นแนวแฟนตาซี ดราม่า คอมเมดี้ค่ะ  

นายเอกชื่อสือโถว (หมายถึง ก้อนหิน) เป็นมือปราบที่อำเภออันหลิง ซึ่งอำเภอนี้เนี่ย มีแม่น้ำสายหนึ่งไหลผ่าน ชื่อแม่น้ำผู่ ว่ากันว่าแม่น้ำนี้มีผีอาศัยอยู่ วันหนึ่งเกิดมีหลวงจีนอยากส่งวิญญาณผีร้ายไปผุดไปเกิด ก็เลยมาเลือกผู้ช่วย หลวงจีนถูกใจสือโถวก็เลยเลือกไป แต่พิธีกรรมนี้ทำไม่สมบูรณ์ ส่งวิญญาณผีร้ายไม่สำเร็จ หลวงจีนตาย แต่สือโถวรอดแบบงง ๆ นับจากนั้นสือโถวก็มีชื่อเสียงด้านดวงกินภรรยา จะแต่งกับใครก็ไม่สำเร็จ มือปราบอาวุโสที่สือโถวนับถือก็เลยสั่งให้สือโถวไปขอขมาเจ้าแม่น้ำ สือโถวก็เชื่อฟัง เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จนเข้าฤดูหนาว แม่น้ำจับตัวเป็นน้ำแข็ง วันหนึ่งเสียงเคาะประตูบ้านสือโถวก็ดังขึ้น ก๊อก ๆ สือโถวเปิดประตู เจอคนงามถือร่มหน้าประตู สือโถวก็ตะลึงตึ่งตึ๊ง ไม่เคยเจอคนงามหยาดฟ้ามาดินขนาดนี้มาก่อน ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ ! สือโถวพ่อพระใจดีคนใจง่ายก็เลยเชื้อเชิญแขกเข้ามาพักหลบหนาว กินข้งกินข้าว คนงามแนะนำตัวว่าชื่อ อาเจียง ไป ๆ มา ๆ อาเจียงก็เลยพักอยู่กับสือโถวจนหมดฤดูหนาวจึงจากไป 

แต่หลังจากนั้นไม่นานสือโถวก็ป่วยหนัก ประจวบเหมาะกับตอนนั้นมีหลวงจีนรูปหนึ่ง (อีกแล้ว) โผล่มา หลวงจีนดูอาการสือโถวแล้วจึงบอกว่าสือโถวไปล่วงเกินราชาผีเข้า จึงพาสือโถวไปทำพิธีที่แม่น้ำผู่ (อีกแล้วเช่นกัน) หลวงจีนก็ทำพิธีงึม ๆ งำ ๆ ไปตามเรื่องเสร็จจึงบอกผลว่า สือโถวต้องแต่งงานข้ามภพกับราชาผี ซึ่งเหตุก็เพราะว่าตอนที่สือโถวไปขอขมาเจ้าแม่น้ำ สือโถวเมา แล้วดันพูดจาทำนองขอแต่งงาน ราชาผีตอบตกลงแล้ว ไม่แต่งไม่ได้ จงสละตัวเองซะเถอะ! สือโถวเลยต้องจำยอม ขอเล่าข้ามพิธีแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ไปสักนิด เอาเป็นว่าตอนเปิดผ้าคลุมเจ้าสาว สือโถวก็เจออาเจียงคนงามที่เขาคะนึงหาตลอดมา และโดนคนงามจับกินไม่มีเหลือ 

ตามคำกล่าวของหลวงจีน สือโถวที่จริงแล้วคือดาวบุญญาธิการกลับชาติมาเกิด ว่าง่าย ๆ คือเป็นคนที่มีบุญเยอะ ทำดีไว้มาก ส่วนใหญ่จึงมักเจอแต่เรื่องดี ๆ ภัยร้ายหรือภูตผีมักจะไม่สามารถทำอันตรายหรือมากล้ำกรายได้ ส่วนอาเจียง ในอดีตชาติเขาเป็นแม่ทัพใหญ่ ชื่อ เจียงเยี่ยนหยุน แต่นอกจากทำความดีไม่ได้ดีแล้ว ฮ่องเต้ในตอนนั้นยังเข้าข้างคนชั่ว เห็นเขาเป็นภัยร้ายคิดกำจัด เจียงเยี่ยนหยุนหนีตายมาถึงริมแม่น้ำผู่พร้อมกับความแค้น สุดท้ายเขาเลือกจบชีวิตตัวเองที่แม่น้ำแห่งนี้ และประกาศกร้าวก่อนตายว่าขอเป็นผีร้าย  

กลับมาที่ชีวิตหลังแต่งงานของสุดหล่อสือโถว เขายังคงใช้ชีวิตตามปกติ เป็นมือปราบที่กระตือรือร้นทำงานเช่นเคย แตกต่างตรงที่มือปราบสือโถวคนนี้มีผู้ช่วยที่มองไม่เห็น ถ้าเห็นท่าไม่ดี อาเจียงก็จะเล่นงานคนที่คิดทำร้ายสือโถวทันที โดยปกติคนทั่วไปจะมองไม่เห็นอาเจียง อาเจียงเองก็ไม่สามารถปรากฏตัวตอนกลางวันต่อหน้าสือโถวได้ เขาจะปรากฏตัวตอนกลางคืน รอสือโถวกลับบ้านเปิดประตูมาเจอ วันเวลาเช่นนี้ผ่านไปเรื่อย ๆ ดู ๆ แล้วก็สงบสุขดี แต่ความสงบสุขนั้นกลับคงอยู่ไม่นาน 

สือโถวเป็นดาวบุญญาธิการกลับชาติมาเกิด เพราะเป็นคนดีจึงมักมองโลกในแง่ดี คิดว่าคนอื่นจะดีต่อตนเช่นกัน สุดท้ายจึงโดนหลอก พลาดท่า วิญญาณแตกสลาย อาเจียงเสียใจมาก ขอสละตนเองเพื่อช่วยสือโถวเก็บวิญญาณที่กระจัดกระจายกลับมา จะกี่ภพกี่ชาติก็ไม่หวั่นเกรง ขอตามไปเกิดกับสือโถวทุกภพทุกชาติ 

แต่อย่าลืมว่าสือโถวมีดวงวิญญาณไม่เต็มดวง เมื่อไปเกิดใหม่ เขาจะมีสติปัญญาไม่สมประกอบในทุก ๆ ชาติ สือโถวไม่มีทางมีชีวิตที่สะดวกราบรื่น แต่คนที่ต้องคอยดูแลช่วยเหลือสือโถวอย่างอาเจียงเล่า จะลำบากขนาดไหน จะเจ็บปวดเช่นไร... 

โอเล่าละเอียดเพราะว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง และกินเนื้อหาก่อนจบเล่มหนึ่ง หลังจากจบชาตินี้จะเข้าสู่ชาติในโลกปัจจุบัน เพราะฉะนั้นเรื่องนี้จึงมีฉากทั้งโลกยุคโบราณที่ออกแฟนตาซี และในโลกยุคปัจจุบัน แม้จะยังเป็นสือโถวกับอาเจียง แต่เป็นสือโถวกับอาเจียงที่ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไร เป็นคนธรรมดาในโลกธรรมดา เจอมรสุมชีวิตผ่านเข้ามาพิสูจน์ความรัก ทั้งคู่ไม่มีความทรงจำในชาติภพก่อน แม้อาเจียงจะรับรู้บางอย่างได้ผ่านความฝัน คล้ายเป็นความทรงจำในชาติภพก่อน แต่ก็ไม่ปะติดปะต่อ และก็ไม่ได้สร้างความเข้าใจอะไรได้นอกจากเพิ่มความสับสน ส่วนสือโถวนั้นเป็นคนโง่ในสายตาคนอื่น เป็นเด็กโง่ที่อาเจียงถือเป็นความรับผิดชอบของเขา ในชาตินี้จึงถือเป็นอีกภาคหลักและมีดราม่ามากพอสมควร 

ถึงจะพูดว่าเล่าเป็นชาติภพต่าง ๆ กัน แต่ผู้เขียนไม่ได้เล่าถึงชาติภพอื่นมากไปกว่ากล่าวถึงสั้น ๆ ผ่านความฝันอาเจียง 

เนื้อเรื่องค่อนข้างหลากหลาย มีเรื่องราวมากมายที่ผู้เขียนใส่เข้ามา โดยรวมเรื่องจะพูดถึงเกี่ยวกับความรักของพระนายที่รักกันจนพยายามที่จะฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ เสียสละเพื่อกันและกัน จนได้อยู่ด้วยกัน มีความแฟนตาซีประมาณหนึ่งเลย รวมถึงฉากด้วย ฮ่า ๆ  

สำหรับโอนะ เรื่องนี้โอกลาง ๆ นะ มีช่วงที่คิดว่าน่ารักดี ช่วงที่อ่านได้ ช่วงที่ไม่ชอบ และช่วงที่เบื่อจนจะหลับ มีทุกโหมดเลย  

อุปสรรคสำคัญอันดับหนึ่งในเรื่องนี้คือโอไม่อินกับความรักของพระนายเรื่องนี้เลย เปิดมา สือโถวตะลึงในความงามอาเจียง แล้วก็ติดตรึงในใจไม่รู้คลาย ส่วนอาเจียง ไม่รู้ถูกใจอะไรสือโถว ถึงรักติดตรึงใจมาก รัก รัก รัก จนลากยาวมากี่ชาติกี่ภพก็ยังฝังใจ พอเป็นอย่างนี้ เรื่องราวอีกร้อยพันหมื่นชาติ โอก็ไม่อิน เพราะโอไม่เข้าใจว่าเขารักกันได้ยังไง ทำไมถึงรักจนเสียสละให้กันขนาดนี้ นึกภาพออกไหม แต่โอจะบอกว่าผู้เขียนเขาให้เหตุมาค่ะ แล้วเหตุมันอยู่ช่วงสุดท้ายของเรื่องเลยค่ะคุณ แบบ มันไม่ทันแล้วไง ฉันไม่อินลากยาวมาขนาดนี้ เธอถึงเพิ่งจะมาบอกต้นสายปลายเหตุ ซึ่งวิธีเขียนแบบนี้ (เอาผลขึ้นก่อนแล้วค่อยอธิบายเหตุทีหลัง) เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้แปลก แต่พอใช้กับเรื่องลักษณะที่ต้องใช้ความรู้สึก ความเข้าใจ (บวกกับเวลาอันยาวนานอีกหลายภพหลายชาติ) อย่างเรื่องนี้ มันเลยไปด้วยกันไม่ดีนัก โอว่าถ้าผู้เขียนเสียเวลาสักนิด สร้างภาพสื่อเหตุการณ์ว่าทำไมมือปราบสือโถวกับผีร้ายอาเจียงถึงรักกันได้ มันจะเนียนและทำให้อินกับความรักของทั้งคู่มากกว่านี้ (แล้วทำให้เรื่องราวอีกหลายชาติภพต่อจากนั้นไม่มีค่ากลายเป็นศูนย์ในสายตาโอ) 
 

อย่างที่สอง โอว่าผู้เขียนยังสื่ออารมณ์ไม่ดี คืออารมณ์ในเรื่อง เป็นลักษณะที่ผู้เขียนบรรยาย หนึ่ง สอง สาม อธิบายมา ใส่เหตุผลมา คนอ่านเข้าใจ โอเข้าใจ แต่ดึงโอเข้าไปอยู่ในนั้นไม่ได้ โอไม่รู้สึกร่วมไปกับตัวละคร โอไม่ได้ไปอยู่กับเหตุการณ์ที่ผู้เขียนเล่า ทำให้เรื่องขาดความเชื่อมโยงระหว่างผู้เขียนและคนอ่าน (รวมถึงฉากด้วย โอก็ไม่อินไปกับเขา) 

อย่างที่สาม นายเอกไม่ใช่นายเอกลักษณะที่โอชอบ โอค่อนข้างจะไม่ชอบนายเอกที่ซื่อเกินไป เด็กเกินไป และไม่ทันคนเกินไป (โตหน่อย ฉลาด เจ้าเล่ห์ยิ่งดีคือไทป์โอเลย ฮ่า ๆ แต่ทุกอย่างมีข้อยกเว้น คุณอาจจะเห็นโอชอบนายเอกในแบบที่โอไม่ถูกใจก็ได้ ถ้ามันมีบางอย่างที่โอคิดว่ามันไปด้วยกันได้) แล้วสือโถวเนี่ย มีทุกข้อที่โอกล่าวมา ในช่วงที่เขากลายเป็นเด็กโง่ในโลกปัจจุบันเป็นช่วงโอไม่ชอบที่สุด มันมีดราม่าในแบบที่โออึดอัด เสียสละตัวเองเพื่อทำให้ตัวเองทุกข์ ต้องให้พระเอกช่วย แต่ก็ไม่เชิงว่าเขาพึ่งพาตัวเองไม่ได้นะคะ มันก็จะมีอะไรที่หลายอย่างที่แสดงให้เห็นว่าสือโถวไม่ได้รอความช่วยเหลือจากอาเจียงอยู่เพียงฝ่ายเดียว เขาอยู่ด้วยลำแข้งตัวเองได้ถึงจะไม่สะดวกสบายนัก ซึ่งส่วนนี้ก็ได้คะแนนจากโอไปพอควรเหมือนกัน อืม แต่ว่าในหลาย ๆ ช่วง โอก็รู้สึกว่าสือโถวไม่ฉลาดในการใช้ชีวิตเท่าไรแม้ในตอนนั้นเขาจะมีสติปัญญาปกติก็ตาม อาจเพราะผู้เขียนต้องการเขียนให้สือโถวเป็นคนดีคนซื่อ หรือผู้เขียนชอบพระเอกประเภทที่แข็งแกร่งกว่าต้องปกป้องนายเอก อะไรอย่างนี้ก็ได้ (ส่วนตัวโอชอบพระนายแกร่งเท่า ๆ กัน) จะเห็นว่านี่เป็นความเห็นส่วนตัวโอเลย ถ้าใครไม่ได้รู้สึกตามโอ คุณอาจถูกใจเรื่องนี้ก็ได้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเชื่อโอทุกอย่างนะคะ ลองพิจารณาดู 

ตอนแรกโอให้เรื่องนี้สองจุดห้า แต่พอผู้เขียนใส่ที่มาความเป็นไปของพระนายช่วงท้ายมา เลยปัดขึ้นเป็น 3 ดาว โอไม่ได้ชอบเรื่องราวในช่วงนั้นเป็นพิเศษนะ (บางอย่างทำให้รู้สึกแปลก ๆ ด้วยซ้ำ) แต่เพราะมันมีที่มาให้เข้าใจ เลยรู้สึกว่า โอเค 

คำผิดโอว่าไม่มีนะคะ แต่จะมีประโยคแปลก ๆ ที่สามารถเรียบเรียงหรือเกลาได้อีก 

มีสำนวนที่สามารถเกลาให้ดีขึ้นได้อยู่นะคะ  

เล่ม 1 

7-8 ซึ่งไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดบรรดานายอำเภอที่มารับหน้าที่จึงไม่สามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งได้นานเลยสักคน บ้างก็โดนโยกย้าย แต่ส่วนใหญ่แล้วมักไม่ค่อยประสบกับเรื่องดีนัก...มีที่ป่วยตายในตำแหน่งบ้าง มีที่กระทำความผิดต่อหน้าที่จนโดนปลดบ้าง หรือออกท่องเที่ยวจนหายสาบสูญไปบ้าง จนในท้ายที่สุดถึงกับมีท่านที่ดื่มน้ำแล้วสำลักน้ำตาย...เอาเป็นว่า แต่ละคนหากไม่ตายก็พิการนั่นเอง 

ปกติแล้วคำว่า ‘บ้าง’ จะไม่มาเพียงครั้งเดียวค่ะ จะเป็นลักษณะ บ้าง... บ้าง... หรือ ...บ้าง...บ้าง แล้วลักษณะประโยคยังไม่ค่อยสวย 

เพราะฉะนั้น ประโยคแรกเปลี่ยนเป็นอย่างนี้จะดีกว่า  

>> ซึ่งไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดบรรดานายอำเภอที่มารับหน้าที่จึงไม่สามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งได้นานเลยสักคน บางคนโดนโยกย้าย แต่ส่วนใหญ่แล้วมักไม่ค่อยประสบกับเรื่องดีนัก... 

8 หากฮ่องเต้ทรงเห็นขุนนางคนใดเกะกะพระเนตร ก็จะ...ย้ายขุนนางเฒ่าผู้จอมหัวรั้นผู้นี้ไปประจำเมืองอันหลิงเสีย! เมื่อสวมหมวกแล้ว ที่เหลือแค่รอเวลาให้สวรรค์ลงทัณฑ์ก็พอ วิธีนี้ใช้มากว่าสิบปี และยังคงได้ผลทุกครั้ง! 

‘ขุนนางคนใด’ ไม่ได้บอกเฉพาะเจาะจงว่าใคร จึงควรเปลี่ยนเป็น ‘ผู้นั้น’  

>> หากฮ่องเต้ทรงเห็นขุนนางคนใดเกะกะพระเนตร ก็จะ...ย้ายขุนนางเฒ่าผู้จอมหัวรั้นผู้นั้นไปประจำเมืองอันหลิงเสีย! 

13 ตั้งแต่ที่นายอำเภอไม่ต้องใช้ชีวิตด้วยความอกสั่นขวัญแขวนอีกต่อไป มือปราบสือก็เริ่มกระสับกระส่ายยากจะหลับ ทั้งที่เขาบ่าหามได้ มือหิ้วได้ ไม่ขาดแขน ไม่ขาดขา หน้าตาก็ดูเหมือนจะไม่เลว...เฮ้อ ทำไมกัน? ตั้้งแต่เริ่มฝึกยุทธ์เมื่อวัยเยาว์ก็มีเด็กผู้หญิงมาคอยเช็ดเหงื่อยื่นน้ำให้แล้วแท้ ๆ ! แถมจากมาตรฐานของเมืองอันหลิงแล้ว หน้าตาของมือปราบสืออยู่เหนือระดับชายหนุ่มในช่วงอายุไล่เลี่ยกันไปมากทีเดียว 

เรียงอย่างนี้ดีกว่านะคะ 

>> ตั้งแต่ที่นายอำเภอไม่ต้องใช้ชีวิตด้วยความอกสั่นขวัญแขวนอีกต่อไป มือปราบสือก็เริ่มกระสับกระส่ายยากจะหลับ เขาบ่าหามได้ มือหิ้วได้ ไม่ขาดแขน ไม่ขาดขา หน้าตาก็ดูเหมือนจะไม่เลว...เฮ้อ ทำไมกัน? ทั้งที่ตั้้งแต่เริ่มฝึกยุทธ์เมื่อวัยเยาว์ก็มีเด็กผู้หญิงมาคอยเช็ดเหงื่อยื่นน้ำให้แล้วแท้ ๆ ! แถมจากมาตรฐานของเมืองอันหลิงแล้ว หน้าตาของมือปราบสืออยู่เหนือระดับชายหนุ่มในช่วงอายุไล่เลี่ยกันไปมากทีเดียว 

165 ช่างสือโถวจะรักกับใครสิ ตนเองกำลังโมโหเรื่องอะไรอยู่! 

>> สือโถวจะรักกับใครก็ช่างสิ 

เล่ม 2 

27 สือโถวเดินเข้าไปคลี่ม้วนเสื่อออก ปูไว้บนเตียงสีแดงสด เขาปูอย่างตั้งใจและระมัดระวังไม่ให้มีแม้แต่รอยยับเดียว ลมหายใจของอาเจียงเริ่มใกล้เข้ามาอย่างค่อย ๆ เหมือนกับอาเจียงเมื่อสักครู่ ราวกับสือโถวรู้อยู่แล้วว่าอาเจียงจะเข้ามากอดเขาไว้ 

ประโยคประหลาดค่ะ ลองเรียบเรียงใหม่นะคะ 

>> ลมหายใจของอาเจียงค่อย ๆ ใกล้เข้ามา เช่นเดียวกับอาเจียง ราวกับสือโถวรู้อยู่แล้วว่าอาเจียงจะเข้ามากอดเขาไว้ 

มี e-book ด้วยค่ะ


เล่ม 1