วันนี้ 18 12 2555 เวลา 14:30 น.

ถ้าเป็นปีสากลที่นับเอาเวลาที่พระบุตรยอมรับโทษแทนเผ่าพันธ์มนุษย์
ก็เป็นปี 2012 ปีที่หลายๆคนเชื่อว่าโลกจะเปลี่ยน ไปจนถึงโลกจะแตก
ซึ่งก็เหลือเวลาอีกไม่กี่วันสำหรับวันที่ 21 12 2012 ตัวเลขสวยๆสำหรับใครหลายๆคน

สำหรับผมไม่มีอะไรมากนักนอกจากรับใช้อารมณ์พื่อหาสุขใส่ตัวแบบง่ายๆ

ง่ายๆกับสิ่งรอบตัวที่พอมีและหาได้ อย่างการวาดภาพ

อุปกรณ์ก็ไม่ยุ่งยากเท่าไหร่นักเพราะถูกเตรียมไว้เหมือนกับมีตู้ยาสามัญประจำบ้าน
ซึ่งเมื่อเกิดเหตุก็ใช้ได้ทันที เป็นยาง่ายๆรักษาอาการเบื้องต้น

เพราะฉะนั้นอุปกรณ์ที่ต้องเตรียมพร้อมแบบด่วนของผมก็ต้องเตรียมไว้เสมอเหมือนกัน
ไม่ว่าจะเป็นกระดาษ สี และพาหนะ ที่จะพาไป
ที่ไหนก็ได้ที่ๆผมอยู่ มันคงเป็นความสุขเล็กๆที่ผมสามารถหาได้ง่ายๆ
กับการปลดปล่อยอารมณ์และความคิดไปตามภาพที่วาด

จนถึงสีที่ละเลงลงไป

โชคดีของผมที่อยู่ที่พิชัยครับ

การเดินทางไม่ว่าจะไปที่ไหนจีงเป็นเรื่องง่ายๆ
โดยไม่ต้องคิดถึงการเสียเวลาและค่าน้ำมัน

ที่อื่นๆ ก็คงคล้ายๆกัน 

แต่เพราะความหลากหลายของเมืองเล็กๆที่พิชัยแห่งนี้

ทำให้คนขี้เบื่ออย่างผม ไม่จำเจกับการกระทำที่ซ้ำๆกันประจำวันเท่าไหร่นัก

กองโคเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ผมชอบปั่นจักรยานไปเป็นประจำ
ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศหรือวิถีชีวิตของชุมชน

เป็นเส้นทางที่สงบเป็นอย่างยิ่งสำหรับผม

อุปกรณ์ที่เห็นก็ไม่มีอะไรมากครับ

แค่กระดาษ สี และอะไรสักอย่างที่จะรองกระดาษเวลาวาด
เป็นไปได้ทั้ง กระดาษแข็ง ปกสมุด แฟ้มเก็เอกสาร หรือกระดานเสก็ตซ์

รวมถึงเป้ใส่อุปกรณ์ที่จำเป็น จนถึงกล้อง และสมุดบันทึก

บางทีแบกไปแต่ไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะเพลิน

แต่ก็ยังดีกว่าเมื่ออยากทำอยากเก็บอารมณ์ความรู้สึก ณ ช่วงเวลานั้นแล้วไม่ได้ทำ

มีพี่คนหนึ่งบอกผมว่า 

ผมเองก็คิดแบบนั้น

แต่ความจริง เราก็สามารถอยู่กับมันได้ทุกวัน

 และสามารถเก็บมันไว้ทุกซอกของอารมณ์ได้เช่นกัน

ภาพที่ผมวาดคงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่นัก

อาจเป็นด้วยหลายสาเหตุ ทั้งเรื่องของเวลาที่ต้องแข่งกับแสงที่ใกล้หมด

และส่วนของอารมณ์ที่กระเด็นกระดอนไปไหนต่อไหนไกลแสนไกล

งานศิลปะยังคงมีหลายๆรูปแบบออกไป
ส่วนสำคัญอยู่ที่ว่า เวลานั้นเราต้องการอะไรจากศิลปะ
ต้องการสื่อสาร แสดงอารมณ์ แสดงทักษะหรือนอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ไป

การวาดภาพยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ สลับกับความคิด

และคำถามว่า เราทุกคนต่างเคลื่อนไหว

อากาศเคลื่อนไหวตลอดเวลา ใบไม้สั่นไหวตามแรงลม

สายน้ำเคลื่อนที่ไปอย่างราบเรียบตามแรงโน้มถ่วงของโลก

ปลาและสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่อยู่ในโลกใต้น้ำต่างก็เคลื่อนไหว

เราเองก็เช่นเดียวกันเราก็เคลื่อนไหวและเก็บบันทึกพวกเขาเหล่านั้น

ให้เป็นมากกว่าภาพถ่าย ที่เป็นมากกว่าที่ตาเห็น

แต่ใช้ใจเพื่อสัมผัสกับธรรมชาติ

มีกี่เผ่าพันธ์บนโลกที่ใช้บางอย่างเพื่อสัมผัสและสื่อสารถึงกัน

น่าเห็นใจที่บางส่วนกลับติดความสัมพันธ์อยู่แค่เผ่าพันธ์

และสังคมที่ถูกสร้างขึ้นจากพวกพ้องเผ่าพันธ์เดียวกัน

อารมณ์ของต้นไม้ ใบหญ้า สายน้ำ จนถึงธรรมชาติต่างๆ

เผ่าพันธ์ที่ผู้คนในอดีตให้ความเคารพที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

ทนุถนอมดูแลซึ่งกันและกัน

ก็จริงอย่างที่หลายๆคนเคยมีประสบการณ์ว่า

เราจะไม่มีทางได้เห็นหากเราไม่ยอมสังเกตุ

(สถานที่ บ้านกองโค อ.พิชัย จ.อุตรดิตถ์)

ติดตามอีกหลายบทความน่าสนใจ หลากหลายสถานที่ ทั้งในไทยและประเทศเพื่อนบ้าน 
ในหน้า เที่ยวไป วาดไป เลยครับ คลิ๊ก !