■ Title : The Innocent Man/ Nice guy
■Genre: Melodrama ■ Episode : 20
■Director: Kim Jin-Won ■Writer: Lee Kyeong-Hee
■Broadcast : KBS2 Sep 12 - Nov 15, 2012 Wed. & Thu. 21:55

กว่าจะดูจบได้สักที ต้องบอกว่าซีรีย์เรื่องนี้มีอุปสรรค ไม่มากมายแต่ก็มีความหมายพอให้ผู้เขียนออกอาการตีจาก หันเหความสนใจจากไปได้ไม่ยากนัก




อุปสรรค ๑ : อ่านชื่อนางเอกไม่เคลียร์ มองผ่านๆ เห็น มุนๆ นึกว่า 'มุนกึนยอง' หนึ่งในนักแสดงบัญชีดำ ผู้ไม่ต้องชะตาต่อกันเอาซะเลย ต่อให้มีพระเอกหน้าหล่ออย่างซงจุงกิก็เอาไม่อยู่ มีมุนกึนยองเรื่องไหนเรื่องนั้นไม่คบ กว่าจะหายเซ่อว่าไม่ใช่มุนกึนยอง แต่เป็น 'มุนแชวอน' ละครก็ออนไลน์ไปแล้วพักนึง



อุปสรรค ๒ :- พลอต 'ความจำเสื่อม' ยังไม่ทันจะลองดู สารแอนตี้มันก็ทำท่าจะหลั่งรออยู่ในสายเลือดแล้วล่ะ เพราะถึงอย่างไรก็ไม่มีทางจะหนีพ้นเรื่องทำนอง เดี๋ยวลืม เดี๋ยวจำ เดี๋ยวระลึกได้ลางเลือน ลืมง่ายหายเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ใจ



อุปสรรค ๓ :- "หากเอาซงจุงกิและมุนแชวอนมาชั่งรวมกัน ยังไม่หนักเท่า'จองเรียววอน'คนเดียวเลย" ซีรีย์เรื่องนี้จึงโดนนางเอกจองเรียววอนเบียดบังแย่งคิวไปถึง 3 เรื่องทั้ง Princess Ja myung Go , History of the Salary Man แล้วก็ล่าสุดคือ The King of Drama ที่กำลังออนแอร์ผ่านไปครึ่งเรื่องและกำลังทำให้ผู้เขียนเป็นโรค "จองเรียววอนลิซึ่ม" อยู่ในช่วงนี้ ทำให้ไม่ได้ติดตามดู Innocent Man อยู่ทุกสัปดาห์ ซีรีย์จบไปเดือนนึงจึงเพิ่งจะดูจบ



อุปสรรค ๔ :- เนื้อเรื่องมันอึดอัด ยิ่งค่อยๆ ผ่านเหตุการณ์ความเป็นไปมันก็ยิ่งเศร้าหม่นหมอง คับข้องใจอยู่ตลอดเรื่อง แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ร้องไห้เลย อย่างนี้ไงถึงเรียกว่าอึดอัด ดังนั้น จึงดูๆ หยุดๆ พักไปดูเรื่องอื่นๆ ซะก่อน ขนาดว่าดูอยู่ตอนที่ ๑๙ ก็ยังพักไปสอดส่องซีรีย์เรื่องอื่นได้ ซึ่งโดยปกติถ้าติดตามกันมาถึงขนาดนี้มันค่อนข้างจะหยุดได้ยากมากเลยนะ

แต่ในที่สุด ก็ดูจบซะที เย้!!!



The Innocent Man เป็นเรื่องราวของ คังมารู (ซงจุงกิ) ชายหนุ่มหน้าใส อุปนิสัยเป็น nice guy ผู้ใฝ่ดี และมีความรักมั่นคงให้กับนูน่า ฮันแจฮี (ปาร์คซียอน) สาวรุ่นพี่ที่อาศัยอยู่ละแวกบ้านเดียวกัน สนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก เติบโตเป็นความรักไปพร้อมกับอายุของพวกเขาเมื่อเข้าสู่วัยหนุ่มสาว ฮันแจฮีเป็นนักข่าวสาวผู้รายงานข่าวคมคายด้วยความรักในอุดมการณ์ คังมารู เป็นนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายที่กำลังฝึกหัดเป็นแพทย์อินเทิร์น นักศึกษาแพทย์ไอคิวสูงอย่างคังมารู ไม่ทันไรความสามารถก็ฉายแววเป็นที่น่าจับตา ในอนาคตอันใกล้ แพทย์ฝึกหัดคนนี้ก็จะสำเร็จการศึกษาออกไปเป็นแพทย์อย่างแท้จริง และท่าทางจะรุ่งในวิชาชีพอย่างรวดเร็ว



แต่แล้ว ชะตาชีวิตก็พลิกผัน ในกลางดึกคืนหนึ่งที่ฮันแจฮีโทรเรียกเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ เพราะมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายที่คังมารูไม่อาจจะทนเห็นนูน่าที่รักต้องเผชิญหน้าทนทุกข์กับมัน ดังนั้น ผู้ชายคนนี้ที่รักเธออย่างคังมารูจึงขอแบกรับภาระทั้งหมดเอาไว้เอง

คังมารูผู้บริสุทธิ์จึงต้องติดคุกในข้อหา "ฆาตกร"



คังช้อคโก้ (ตั้งชื่อมาจากการชอบกินชอคโกแลต) น้องสาวคนเดียวของคังมารู สองพี่น้องอยู่อาศัยกันตามลำพังเพราะไร้พ่อขาดแม่ ช้อคโก้ก็เป็นเด็กขี้โรคที่ป่วยออดๆ แอดๆ เมื่อมารูต้องไปติดคุก พัคเจกิล (อีกวางซู) เพื่อนสนิทรุ่นพี่ของคังมารู จึงรับทำหน้าที่พี่ชายคอยดูแลช็อคโก้แทน แต่ช้อคโก้เป็นน้องสนิทคิดไม่ซื่อที่ชอบพอเจกิลโอปป้าอย่างเปิดเผย



๖ ปีต่อมา หลังจากคังมารูต้องไปติดคุกนานกว่า ๕ ปี ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปมาก นักศึกษาแพทย์ที่เรียนไม่จบ คนขี้คุกที่มีน้องสาวเป็นคนป่วยขี้โรคต้องใช้เงินรักษาและทำมาหาเลี้ยง วิถีทำกินของคังมารูจึงไม่ได้ใสสะอาดเหมือนดั่งหน้าตา ความแค้นความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจดั้งเดิมยังไม่ทันจางหาย ความแค้นความเจ็บช้ำครั้งใหม่ก็โถมทับเมื่อเขาได้พบกับฮันแจฮีอีกครั้ง แล้วก็ถูกกระทำให้ตกเป็น "แพะรับบาป" ดังประวัติศาสตร์ที่ซ้ำรอยเดิมอีกหน

คนรักเก่าฮันแจฮีที่ได้กลายเป็นภรรยาน้อยของมหาเศรษฐีแห่งแทซานกรุ๊ปและมีลูกชายกับเขาหนึ่งคนคือเด็กชาย ซออึนซอก แม้ภรรยาหลวงแม่ของซออึนกีจะเสียชีวิตพ้นทางไปนาน แต่ฮันแจฮีก็ยังคงวางท่าทีสงบเสงี่ยมรอคอยวันเวลาอย่างอดทนที่จะขึ้นแท่นเป็นคุณผู้หญิงออกหน้าออกตาเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฏหมาย แต่โอกาสนั้นก็ไม่มีทีท่าจะเป็นไปโดยง่าย เพราะสามีแก่ขาพิการของเธอนั้นเป็นคนที่ไม่เคยไว้วางใจใคร เขาปกป้องกีดกันทุกสิ่งอย่างที่อาจจะกลายเป็นเสี้ยนหนามคอยทิ่มตำชีวิตของซออึนกี ลูกรักที่เขาได้พยายามจะปูเส้นทางโรยกุหลาบเอาไว้ให้



คนเคยรัก คนเคยสัญญาว่าจะรอ แล้วไม่รอ
คนเคยเสียสละทุ่มเทให้ ทิ้งน้องสาว ทิ้งอนาคตตัวเอง
แต่ทั้งหมดที่ได้รับตอบแทนมีเพียงแค่ การทรยศ
คนรักที่เคยไว้ใจ ความรักที่เคยเชื่อมั่น แหลกสลายไม่มีชิ้นดี

เป็นธรรมดาที่คังมารูต้องคั่งแค้นแทบกระอักเลือด

ทั้งรักทั้งแค้นจึงฝังแน่นยากจะถอดถอน ยากเกินกว่ายอมตัดใจและยอมรับในความโง่เขลา ความเป็นไก่อ่อนของตัวเองที่ถูกรักทำให้ตาบอดจนมองไม่เห็นความทะเยอทะยานเห็นแก่ตัวของคนๆ หนึ่ง จึงทุ่มเทให้หมดทั้งชีวิตจิตใจ ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ที่ใดมีแค้นที่นั่นต้องมีการชำระสะสาง

และเธอคือคน "เหยื่อ" ที่ผ่านเข้ามา




ซออึนกี (มุนแชวอน) ทายาทมหาเศรษฐี ลูกสาวคนเดียวของท่านประธานซอแห่งแทซานกรุ๊ป ลูกสาวที่ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการและจะต้องรับช่วงต่อการเป็นประธาน CEO ของกลุ่มแทซานในอนาคต เธอเป็นคนฉลาดจึงมองขาดว่าฮันแจฮีที่หน้าซื่อตาใสต่อหน้าพ่อของเธอ คือศัตรูตัวร้ายหมายเลขหนึ่งที่เธอต้องจับตามองอย่างระมัดระวัง และไม่มีวันจะยอมลดราวาศอกให้ ผอ.ซออึนกี ลูกเลี้ยงสาวของฮันแจฮี จึงเป็นหนทางของคังมารูที่จะป่ายปีนขึ้นที่สูง เพื่อจะลากดึงเอาฮันแจฮีกลับคืนลงมาสู่ที่ต่ำ ที่ๆ เธอควรจะอยู่ในระดับเดียวกันกับเขาตั้งแต่แรก



ผอ.ซออึนกี เธอเป็น working woman ที่การศึกษาดีมีความสามารถสูง แต่ความที่เธอเป็นหญิงสาวอ่อนวัย ด้อยประสบการณ์ จึงไม่เป็นที่ยอมรับของผู้บริหารคนอื่นๆ มากนัก บวกกับอุปนิสัย ตามที่พระเอกคังมารูได้ว่าไว้ เธอจึงไม่มีพรรคพวกของตัวเองมากนักในกลุ่มแทซาน

"หยาบคาย หยิ่งยโส ขี้จุกจิก แสนจะเย็นชา
ไม่มีเพื่อนหรืองานอดิเรก ห้างสรรพสินค้า โรงภาพยนตร์
พิพิธภัณฑ์ สนามกอล์ฟ นี่คือสังคมชีวิตของเธอทั้งหมด"

ภายใต้เปลือกของความยโสที่เย็นชา อาจจะเป็นความโดดเดี่ยวของเด็กขาดแม่ หรือจะเป็นความอ้างว้างเพราะขาดความอบอุ่นจากพ่อผู้ใช้วิธีเลี้ยงดูอย่างเหินห่าง ที่ทำให้ซออึนกีตกหลุมพรางที่คังมารูขุดล่อเอาไว้อย่างง่ายดาย เธอจึงหลงรักเขาหมดใจ รักมาก ถึงขั้นทิ้งทุกอย่างในชีวิตได้ เพียงเพื่อผู้ชายคนเดียวที่ชื่อคังมารู



แต่แล้วซออึนกีก็ต้องพบกับความเป็นจริงที่โหดร้าย รักที่เธอทุ่มเทให้ไป ทั้งหมดก็แค่การหลอกใช้ ผู้หญิงที่คังมารูรัก คือ ฮันแจฮี แม่เลี้ยงสาวแสนสวยผู้เป็นศัตรูของเธอเอง และความจริงที่ทำให้ร้าวรานยิ่งกว่าคือในวันเดียวกันนั้น พ่อของเธอเสียชีวิตลงอย่างกระทันหันเพราะถูกฆาตกรรม



อะไรมันจะรันทดปานนั้น ถ้าคุณจะคิดอย่างนี้ อย่าเพิ่ง เพราะความรันทดมันยังไม่จบเท่านี้ หลังจากหัวใจสลายเพราะชายที่รัก มันยิ่งเคว้งคว้างเพราะการเสียชีวิตของพ่อที่เธอทิ้งเขาไว้ข้างหลังกับเหล่าศัตรู เพียงเพื่อต้องการจะรักจะอยู่กับผู้ชายไร้หัวนอนปลายเท้าเพียงคนเดียว มิหนำซ้ำเขายังเป็นคนเลวที่หลอกลวงเธอ เกินกว่าจะควบคุมอารมณ์ความโกรธแค้นเสียใจ ซออึนกี่จึงขาดสติที่จะยับยั้งการหาเรื่องใส่ตัวเอง อุบัติเหตุจากเจตนารถพุ่งชนจึงเกิดขึ้น อาการกระทบกระเทือนสาหัส สมองเสียหาย และสูญเสียความทรงจำ (รันทดพอมั้ย ?)



อาการป่วยของเธอถูกปกปิดไม่ให้คนทั่วไปรับรู้ถึงสภาวะที่แท้จริง แล้วซออึนกีก็หายตัวไปจากโรงพยาบาลอย่างไร้ร่องรอย ฮันแจฮีจึงฉวยโอกาสขึ้นแท่นเป็นผู้รักษาการตำแหน่งประธาน CEO ของแทซานกรุ๊ปชั่วคราว เธอเพียรพยายามจะสืบเสาะหาตัวซออึนกีเพื่อเขี่ยให้พ้นทางไปตลอดกาล และเตรียมการจะฮุบทุกอย่างมาเป็นของตัวเอง

ซออึนกีลืมสิ้นทุกอย่าง กระทั่งทักษะความรู้ วิธีอ่านออกเขียนได้
แต่สิ่งเดียวที่เธอไม่ลืม คือความรักที่เธอมีต่อ คังมารู (เว่อร์มาก)

เขาได้พบแล้ว คังมารูพบแล้วกับซออึนกีที่หายไป ซออึนกีที่เขาเฝ้ารอ




ก่อนหน้านี้ไม่นาน เพิ่งจะเขียนถึงกษัตริย์จูมงและพระมเหสียีโซยาในบล็อก ซีรีย์ Crime Squad เกี่ยวกับเรื่อง "คือความรักหรือแค่ความรู้สึกผิด" ที่ผู้เขียนฟันธงว่า ความรู้สึกผิดก็เป็นบ่อเกิดของความรักได้ มาเจออีกแล้วในซีรีย์เรื่องนี้ หัวใจแสนดีของผู้ชายคนดีชื่อคังมารู เมื่อได้ตัดสินใจทำร้ายซออึนกีผู้หญิงที่รักตนอย่างจริงใจ มีหรือจะไม่เจ็บปวด ไม่เสียใจ และไม่เจ็บจมอยู่กับความรู้สึกผิด ถึงภายนอกเธอจะเป็นคนเก่งกร้าน ยโสหยาบคาย เย็นชาเป็นภูเขาน้ำแข็งอย่างนั้น แต่มีหรือหัวใจที่อ่อนโยนของคังมารูจะไม่รับรู้ถึงความบอบบางที่อยู่ลึกภายใน เธอเคยอยู่ได้ด้วยตัวเอง เคยปกป้องตัวเองเป็นด้วยเปลือกเหล่านั้นที่ห่อหุ้ม แต่คังมารูได้ทำลายมันไปจนหมดสิ้น นั่นคือฝันร้าย คือความรู้สึกผิดที่เขาไม่เคยลืม และนั่นคือ'ความรัก' (วิ้วววว)





หลังจากคังมารูทำผู้เขียนเสียอารมณ์อยู่เป็นนานสองนาน หงุดหงิดอยู่เรื่อยที่พระเอกยังสะท้านสะเทือนในอารมณ์กับคนรักเก่า แม้ว่าจะถูกกระทำปานนั้น ก็หาได้หมดสิ้นเยื่อใยไม่ แต่หลังจากนี้ชีวิตของคังมารูจะมีแค่ซออึนกี (ดีใจแท้หล่า)

ที่ไม่เคยรัก จะรักด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี
ที่ไม่เคยใส่ใจ จะทนุถนอมคอยดูแลไม่ห่าง
ที่เคยต้องเสียอะไรไป จะนำทุกสิ่งกลับมาคืนให้
(เว้นแต่คุณพ่อ ที่ไม่อาจจะเสกให้ฟื้นคืนน่ะนะ)



เขาจะคืนความเป็น "ซออึนกี" ให้ตัวตนของเธอได้กลับคืนมา
แม้ว่านั่นจะหมายถึง การกลับมาพร้อมกับความทรงจำที่เลวร้าย

ความทรงจำเที่เขาได้เคยทำร้ายเธอ

และเมื่อวันนั้นมาถึง หากเธอจะโกรธเกลียดและไม่ต้องการเขาอีกต่อไป
เพื่อทุกสิ่งแด่ซออึนกี คังมารูคนนี้พร้อมแล้วจะยอมแลก



การดำเนินเรื่องหลักๆ ของซีรีย์เรื่องนี้ จึงเป็นการต่อสู้ของคนรักเก่าสองคน ฮันแจฮี กับ คังมารู เพื่อช่วงชิงสมบัติพัสถานของ ซออึนกี

ฮันแจฮี ร้ายละโมบ เพราะเธอโลภจึงต้องสู้เพื่อสนองความทะเยอทะยานของตัวเอง ซึ่งส่วนหนึ่งมันก็ก่อเกิดมาจากความขมขื่นในพื้นเพชีวิตที่ลำบากยากจน เมื่อปล่อยให้มือเปื้อนเลือดมันก็เป็นตราบาปฝังแน่นในจิตใจ เมื่อยอมเอาตัวเข้าแลกยอมเป็นภรรยาน้อยมันก็เป็นความกดดันในชีวิต เพราะต้องคอยเก็บกดความรู้สึกเพื่ออดทนเป็นคนดี ต้องคอยปรนนิบัติเอาใจใส่สามีแก่ขาพิการที่อารมณ์ร้าย แต่กลับไม่เคยได้รับการเปิดเผยฐานะ"ภรรยา"ให้คนยกย่องชื่นชม ซ้ำร้ายลูกชายของเธอก็ไม่ได้รับการเหลียวแลจากสามีเท่าไรนัก แม้เขาจะเลี้ยงซออึนกีในวิธีที่ต้องการให้เธอแข็งแกร่งแต่เขาก็รักลูกสาวคนนี้และตระเตรียมทุกอย่างไว้ยกให้ซออึนกีเพียงผู้เดียว จะว่าไปก็น่าสงสาร แต่ก็สงสารไม่ค่อยลง แพ้ใจตัวเองทำเรื่องชั่วก็แย่แล้ว แต่ที่ไม่รับผิดชอบความชั่วของตัวเองนั้นแย่ยิ่งกว่า

คังมารู ร้ายเดียงสา เพราะว่าฮันแจฮีอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่ ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ โลภในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง เพื่อซออึนกีที่เขารัก ความยุติธรรมที่เธอควรได้รับเขาจะสร้างมันให้เธอเอง ติดแต่ว่าร้ายไม่ค่อยจะจริง เพราะโดยจิตใจเนื้อแท้เขาเป็น nice guy ที่ innocent





ส่วนซออึนกี เธอร้ายสู้คน ถือเป็นเสน่ห์ชูโรงตัวหลักสำหรับผู้เขียนเลย ทั้งที่บทความจำเสื่อม อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำของเธอ มันควรจะน่ารำคาญ การเป็นสาวสองบุคลิก คือยามปกติเธอเป็นคนฉลาดรู้ นิสัยมุนินทร์แรงเงา มีพิษสงรอบตัว ยิ่งเคลือบความเย็นชาเอาไว้ด้วย ยิ่งดูแล้วไม่น่าคบหา กับอีกซออึนกีตอนความจำเสื่อม ความอ่อนแอ ความอ้างว้างจากความทรงจำที่ว่างเปล่า สัญชาตญาณที่หวาดกลัวต่อความเจ็บปวดทำให้เธอปิดกั้นตัวเองจากความทรงจำในอดีต (แต่ว่าไม่บื้อเหมือนยัยมุตตาแรงเงา) ซึ่งไม่ว่าจะเป็นบุคลิกไหน สิ่งที่ทำให้ผู้เขียนคิดว่ามุนแชวอนเล่นบทนี้ได้ดีมาก เพราะไม่ว่าจะเป็นคาแรคเตอร์ก่อนหรือหลังความจำเสื่อม หรือกระทั่งตอนฟื้นความทรงจำขึ้นมาได้ เธอก็ยังเป็น "ซออึนกี" ที่ดูแล้วแสนจะเปราะบาง



โดยปกติผู้เขียนจะไม่ค่อยประสบความสำเร็จกับการดูซีรีย์พระเอกหน้าตาเทพบุตรได้จบเรื่อง เพราะหล่อเกินไป จนรู้สึกว่ายากที่จะหานางเอกมาเป็นคู่กันได้ลงตัว เมื่อพระเอกหน้าหวานปานดอกไม้ไปคนนึงแล้วก็ย่อมอดไม่ได้จะรู้สึกว่ามันข่มความงามของนางเอกและทำให้เสียความสมดุลของการเป็นคู่พระ-นางไปน่ะสิ



มุนแชวอน รับบทเป็นนางเอกของซงจุงกิ ตอนแรกยังคิดว่าน่าเป็นห่วงซะจริงๆ เพราะในสายตาของผู้เขียนเธอไม่ใช่นักแสดงหญิงที่สวยมากถึงขั้นจะดูเหมาะสมกับพระเอกหล่อระดับเทพได้ เธอเป็นประเภทสวยจืดๆ ต้องดูไป อินไป แล้วจะเริ่มรู้สึกว่าเธอสวยจัง สวยจังเลย ดูไม่เบื่อ แบบนี้ล่ะมั้งที่เค้าเรียกว่า "สวยพิศ" ก็ขนาดคิดว่าเธอเป็นคนไม่สวยมากนัก ยังทำตัวประหนึ่งเป็นเลสเบี้ยนด้วยการแคปรูปหน้าเธอมาเยอะมากกกกกก จากนางร้ายน่าชัง (แต่ฉันชอบ) ใน Brilliant Legacy นางเอกน่าหมั่นไส้เพราะนิสัยไม่ดีใน It's Ok daddy's girl นางเอกผู้หนักแน่นกับการบูชาความรักใน The Princess's man และมาถึงเรื่องนี้ Innocent Man นางเอกที่ยามปกติเย็นชา ยามไม่ปกติ(ความจำเสื่อม)ยิ่งเย็นยะเยือกอย่างน่าใจหาย มีผลให้นับจากนี้ผู้เขียนขอปักใจยกมุนแชวอนให้เป็นนางเอกฝีมือระดับจัดจ้านคนหนึ่ง เพราะไม่ว่าจะบทไหนเธอก็เข้าถึงบทบาทได้ดีเหลือเกิน



ซงจุงกิ ยิ่งไม่ต้องกลัวความผิดหวัง เพราะเคยทำผลงานประทับใจมาแล้วในเรื่องรากไม้ Deep Rooted Tree ที่แม้จะออกมาแค่ ๔ ตอน แต่เป็น ๔ ตอนที่ยังจดจำเอาไว้ชื่นชมกันอยู่ และจุงกิก็ได้พิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งใน Innocent Man ที่แต่ต้นจนจบได้สวมวิญญาณคังมารูแบบไม่มีหลุดคาแรคเตอร์แม้สักแว่บเลย นิ่มๆ เย็นๆ แต่เล่นแรง มิเสียแรงที่อุตส่าห์ตัดใจยอมออกจากรายการเรตติ้งยอดนิยมอย่าง Running Man เพื่อหันมาทุ่มเทให้กับงานการแสดงอย่างเต็มที่ ปีนี้ซงจุงกิยังตบท้ายความฮอทส่งท้ายปีด้วยภาพยนตร์ประสบความสำเร็จ Wolf boy เข้าไปอีกเรื่อง ช่วงนี้ต้องถือว่าเขาเป็นนักแสดงหนุ่มหล่อที่กำลังรุ่งสุดๆ



ปาร์คซียอน จากรองอันดับ ๒ มิสเกาหลีปี ๒๐๐๐ ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะยังดูสาว ดูสวยไม่สร่างในปี ๒๐๑๒ ทั้งที่มันก็เนิ่นนานมาแล้วจากที่เคยเห็นซียอนใน My Girl เมื่อ ๖ ปีก่อน ว่ากันตรงๆ เธอในตอนนี้สวยกว่าเธอในตอนนั้นที่ยังเอ๊าะๆ มากมาย เธอโดดเด่นมากใน Innocent Man และซียอนก็เล่นได้ดี มิมีเสื่อมเสียศักดิ์ศรีของการเป็นรุ่นพี่ผู้คลุกคลีในวงการมานานกว่าแม้แต่น้อย ซงจุงกิอายุ ๒๕ มุนแชวอนอายุ ๒๖ มันน่าอิจฉาจริงๆ ที่ปาร์คซียอนอายุ ๓๓ ในสถานภาพสมรสแล้ว แต่ยังดูสวยใสและดูเหมือนวัยไม่แตกต่างกันนักกับนักแสดงหลักที่เป็นรุ่นน้องทั้งสอง อยากรู้จริงๆ เธอกินอะไรเป็นอาหาร?



แม่เหล็กดึงดูดให้ดูซีรีย์เรื่องนี้จนจบ สำหรับผู้เขียนก็มีแค่เพียงพลอตเรื่อง ที่เล่นอยู่กับความรู้สึกและความทรงจำของตัวละครหลักที่แสดงโดยทั้งสามคนนี่แหละ ชอบพลอตเรื่องมากเลยนะคะ แม้ว่าจะเสียอารมณ์นิดหน่อยที่ซออึนกีดันจำความรักที่มีต่อพระเอกได้ เพราะที่คาดหวังตั้งตารอเอาไว้คือซออึนกีความจำเสื่อมจำอะไรเกี่ยวกับมารูไม่ได้เลย แล้วมารูก็จะต้องเป็นฝ่ายเพียรพยายามปลูกต้นรักให้เติบโตด้วยการเริ่มต้นรดน้ำใส่ปุ๋ยขึ้นมาใหม่ ต้องอย่างนั้นถึงจะสะใจผู้เขียน อุตส่าห์รอสมน้ำหน้าพระเอกอยู่ตั้งนาน ผิดหวังซะงั้น



เรื่องนี้ได้นักเขียนบท Lee Kyeong-Hee ที่มีผลงานสร้างชื่อใช้เป็นพาดหัวโฆษณาหากินได้ตลอดคือ I'm sorry I love you และ Will It Snow For Christmas? ที่ผู้เขียนเองก็ยังไม่เคยดูสักเรื่องหนึ่ง แต่ก็กำลังเล็งๆ เรื่องแรกไว้อยู่เพราะอยากจะมีประวัติเคยรับชมผลงานของพระเอกหน้าหยก "โซจีซบ" กับเขาสักเรื่อง แถมเรื่องนี้ยังมี "จองคยองโฮ" ตอนเอ๊าะๆ รับบทพระรองเป็นน้องชายพระเอกอีกด้วย แต่ไหงตัวเองกลับคิดว่าดู Innocent Man แล้วพาลลดทอนความอยากดู I'm sorry ไปไม่น้อย ยังคงยืนยันว่าชอบพลอตเรื่อง Innocent Man แต่เพราะไม่ค่อยชอบการเขียนบทสักเท่าไหร่ บางทีมันก็มึนๆ งงๆ ไม่เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของตัวละครบ้าง สะดุดกับบทบาทของตัวละครสมทบบ้าง เพราะรู้สึกว่าไม่ค่อยไหลรื่นไปด้วยกันกับอารมณ์ของเรื่องและตัวละครหลัก



ทนายปาร์คจุนฮา (Lee Sang-Yeob) ทนายหนุ่มประจำตระกูล และเป็นผู้ช่วยฯ ของ ผอ.ซออึนกีในแทซานกรุ๊ป ในอดีตพ่อของเขาเป็นเลขาฯคนสนิทของท่านประธานซอ (พ่อของอึนกี) เขาจึงเติบโตมาพร้อมกับซออึนกีและเป็นที่ไว้วางใจของท่านประธานซอมากพอที่จะทิ้งคำสั่งเสียเอาไว้ ..'ต่อให้คนทั้งโลกหันหลังให้อึนกี แต่เธอจะต้องไม่ไปไหน และอยู่เคียงข้างอึนกีตลอดไป' (คำพูดประมาณนี้แหละ)




เป็นบทพระรองที่ควรโดดเด่นเป็นน้องๆ พระเอกตามธรรมเนียมซีรีย์เกาหลีโดยทั่วไป แต่บทบาทของทนายปาร์คดันเบาบางขาดน้ำหนักน้อยกว่าที่อยากจะเห็น คาแรคเตอร์ของทนายปาร์ก็ตามสูตรพระรองเกาหลีคือ แสนดี รักเธอเท่าฟ้า ใจกว้างเป็นน้ำทะเล ไม่เคยต้องการสิ่งใดแค่ได้เห็นเธอมีความสุขก็พอ พ่อพระปาร์คจึงเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่ไม่อาจฝืนชะตาของการเป็นพระรองไปได้คือ "แห้ว"



ทนายอันมินยอง (Kim Tae-Hun) ทนายอาวุโสประจำตระกูลที่รับใช้ท่านประธานซอโดยตรง แต่แอบมีใจให้คุณผู้หญิงฮันแจฮีของบ้าน คิดว่าบททนายอันแคสติ้งนักแสดงมาไม่สมบทบาทเท่าไหร่ ทั้งที่เป็นบทสำคัญมาก แต่กลับเล่นแล้วดูแข็งๆ ทื่อๆ ดูแล้วไม่ชวนอินสักเท่าไร



พัคเจกิล (Lee Kwang Soo) กับ คังช้อคโก้ (Lee Yoo-Bi) เพื่อนสนิทและน้องสาวของมารู คู่นี้แหละที่ไม่รื่นที่สุด จะจริงจังก็ไม่ใช่ จะเฮฮาก็ไปไม่ถึง มันเลยฝืดๆ เห็นหน้ากวางซูก็คาดหวังไว้มิใช่น้อยว่าคงจะเป็นตัวเฮฮาสร้างบรรยากาศหมองๆ ให้ผ่อนคลาย เอาเข้าจริงเห็นคนไม่หล่อ เล่นบทเก๊กหล่อแอ๊บเท่แล้วก็แสนจะขัดตา เข้าใจว่าคงตั้งใจจะให้ฮา แต่มันดันฮาฝืดไปซะ ช้อคโก้ก็บทจะดีก็สดใสไม่เป็นอะไรเลย บทจะป่วยเธอก็ป่วยขึ้นมาดื้อๆ (ไม่รู้ป่วยเป็นอะไรด้วย) คังมารูต้องมีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่น ลำบากเพื่อน้องสาวที่ป่วยขี้โรค แต่ก็ไม่รู้ชัดอีกเช่นกันว่ามันขมขื่นอย่างไร เพราะซีรีย์แสดงจุดนั้นเพียงติ๊ดเดียว แต่จิ้นเอาจากคำพูดและคาแรคเตอร์หมองๆ ของตัวละครว่ามันคงจะขมขื่นม๊าก



พัคเจกิลทั้งเรื่องไม่มีงานทำ ความเป็นมาก็น่าสับสน ด้านหนึ่งชวนให้ดูเหมือนเป็นเพื่อนเก่าแก่ รู้จักมักคุ้นกับคังมารู คังช้อคโก้และ ฮันแจฮี มาเนิ่นนาน แต่อีกด้านก็ทำให้เห็นเป็นลูกคุณหนูไฮโซที่หันหลังให้กับความร่ำรวยของตัวเอง ถูกตามตัวไปรับช่วงต่อธุรกิจบ้าง ไปเคารพศพพ่อบ้าง จะทำเพื่ออะไรให้เปลืองบทเปลืองเวลาทำไมก็ไม่รู้ ให้เป็นเพื่อนบ้านเดียวกัน รักกันสนิทกัน อย่างที่ควรจะเป็นตามที่เห็นอยู่ซะก็จบเรื่อง พัฒนาการความสัมพันธ์กับช้อคโก้ก็ดูแล้วไม่เนียนเท่าไหร่ แทนที่จะดูน่ารักเป็นความรักอีกคู่แบบที่เกาหลีชอบทำ สำหรับผู้เขียนบอกได้คำเดียวว่าน่ารำคาญ (หรือเป็นที่ตัวเราเองนะ ที่ยึดติดกับความเป็นซีรีย์เกาหลี อิอิ)



เลขาโจ เลขานุการลูกน้องคนสนิทของทนายอันมินยอง ทำหน้าที่เป็นเบ๊รับใช้ในเรื่องต่างๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่ใช่เรื่องดีๆ

เลขาฮยอน เลขานุการลูกน้องคนสนิทของผู้อำนวยการซออึนกี เลขาแสนดีที่ดูแลเจ้านายเหมือนญาติสนิท ไม่ทอดทิ้งไปในยามยาก

คุณหมอมินฮยอก นายแพทย์ผู้รักษาอาการทางสมองของซออึนกี

ฮันแจซิก พี่ชายนักเลงของฮันแจฮีที่มีอดีตเป็นคนคุก มีบทบาทคอยรีดไถน้องสาว หรือไม่ก็รับทำเรื่องชั่วๆ เพื่อแลกกับเงินที่หวังจะได้จากน้องสาวฮันแจฮี ถ้าไม่ได้จากแจฮี ก็ยังมีทนายอันมินยองอีกคนที่เรียกใช้

และต้องไม่ลืมตัวละครคนนี้



ท่านประธานซอ (Kim Young-Chul) รับบทโดยคิมยังชอล กษัตริย์เซโจจากเรื่อง The Princess's man กลับมารับบทพ่อให้กับมุนแชวอนอีกครั้ง ด้วยบทบาทที่เหมือนกันเลย พ่อที่คอยกดดัน คอยกีดกันความรัก กับลูกที่ดื้อรั้น ตอบโต้ด้วยนิสัยที่ "แรงส์" เล่นได้เครียดดีส่งความกดดันได้ถึงหมดทั้งลูกสาวซออึนกีและภรรยาสาวฮันแจฮี



ในความคิดที่สายตาอาจจะเห็นและรู้สึกเฉพาะตัวเองคือ เรื่องนี้มันไม่ค่อยรื่นในเรื่องบทบาทของตัวละครและการดำเนินเรื่อง มันมึนๆ ยิ่งช่วงท้ายยิ่งทำมึนไปหลายตลบ โดยเฉพาะคังมารูที่แค้นๆ จะลากแจฮีลงมาจากบัลลังก์อยู่หยกๆ จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาสำนึกผิดโทษตัวเองว่าเป็นสาเหตุให้นางฟ้าแจฮีในอดีตต้องแปรเปลี่ยนไป เขาผิดเองที่โง่เขลาและกระทำผิดพลาดครั้งใหญ่ด้วยการยอมรับผิดแทนแจฮีคราวนั้น เธอจึงต้องดิ้นรนอยู่ลำพัง หลงเดินทางผิดและเตลิดไปไกลจนกลายเป็นนางปิศาจร้าย เป็นเขาเองที่ผลักไสเธอไปสู่เส้นทางผิดๆ นั้น เอ่อ ..ฉันก็มึนๆ แต่ก็พยายามจะเข้าใจ เพราะตัวเราก็เคยเป็นนะยามที่เสียใจกับการกระทำของใครสักคนและรู้สึกว่าบางทีมันอาจเป็นตัวเราเองที่เป็นต้นเหตุเป็นตัวกดดันบีบคั้นให้ใครคนนั้นต้องหันเหไปเลือกเส้นทางที่ไม่ควรเดิน



แต่ที่คังมารูไปสัญญิงสัญญา แม้ว่าไม่อาจจะให้ความรักได้อีกต่อไป แต่ทั้งชีวิตที่เหลือ จะรอ จะอยู่เคียงข้าง จะคอยดูแลตลอดไป อ้าว ..! แล้วอึนกีของฉันล่ะ ? ยังไม่ทันหายคาใจนัก คังมารูก็ไปชวนอึนกีหลบหนีไปจากโลกที่วุ่นวายอยู่กับการแก่งแย่ง แล้วเริ่มต้นใหม่กับการใช้ชีวิตเราสองร่วมกัน อ้าว! แล้วสัญญาลูกผู้ชายที่ให้ไว้กับแจฮีล่ะ เธอยังไม่ทันจะให้คำตอบเลย หลังจากนั้นก็กลับไปพูดถึงสัญญากับแจฮีอีกแล้ว เฮ้ย นาย ? ตกลงนายเอาไงว๊า ชีวิตเดียวของนายเนี่ย ตกลงจะหายใจอยู่เพื่อใครกันแน่ ช่วยเอาให้หนักแน่นสักทาง ไม่งั้นฉันมึน

ไหนๆ ก็จะรันทดแล้ว ความจริงจะจบไปด้วยฉากรันทดที่กะหลอกคนดูให้ใจหายฉากนั้นไปเลยจริงๆ มันก็โอเคนะ จะได้เศร้าแบบซาดิสก์ดี (แค่อาจจะโดนแฟนๆ ส่วนใหญ่ด่าอย่าซาดิสก์) เพราะตอนจบเนี่ย มันคนละอารมณ์เป็นหนังคนละม้วนอย่างที่คุณ Nikanda ว่าเอาไว้จริงๆ เล้ย



แต่ก็บ่นไปงั้นๆ เพราะถ้าลองชั่ง ความไม่รื่นของ Innocent Man กับความสุดประทับใจของ Thank you แล้ว ผู้เขียนบท Lee Kyeong-Hee ก็ยังมีภาษีเหลืออยู่อีกมากนัก ยิ่งได้รู้ว่าเขียนความสะเทือนใจเรื่อง Sangdoo, Let's Go to School! ด้วย เชื่อเลยว่าท่านเค้าถนัด "ความรันทด" ในระดับตัวแม่ นี่ยังไม่นับ A Love to Kill อีกเรื่องที่ยังไม่เคยดู เพราะพลอตมันออกรันทดชัดเจน "แค้นเพื่อรัก"

ไหนๆ ก็ซึมซับความเศร้าของท่านนักเขียน Lee Kyeong-Hee มาตั้ง ๓ เรื่องแล้ว ดังนั้น ผลงานรันทดระดับขึ้นหิ้งอย่าง I'm sorry I love you ก็ยังคงเป็นอะไรที่น่าลอง















































ขอบคุณภาพใบปิดและข้อมูลละครจาก AsianWiki