Title : Detectives in Trouble / Crime Squad
Director: Kwon Gye-Hong
Writer: Lee Soo-Hyeon, Park Seong-Jin
Broadcast : KBS2 March 7, 2011 - April 26, 2011
Monday & Tuesday 21:55 Episodes: 16 Rating : 7.4%

เป็นซีรีย์ที่ไม่ได้ตั้งใจมองหา แต่บังเอิญโผล่มาให้เห็น

ว้าว ซีรีย์เรื่องนี้มีซงจิฮโยเป็นนางเอก เห็นเธอผมสั้นอยู่ช่วงหนึ่งใน Running Man เธอหั่นผมเพื่อการแสดงเรื่องนี้เอง

ว้าว พลอตเรื่องแนวสืบสวนสอบสวน มีพระเอกเป็นตำรวจ นางเอกเป็นนักข่าว สองบทบาทอาชีพที่จะขัดแย้งก็ได้ จะ matching ก็ดี แค่คิดก็น่าสนุกแล้ว



ว้าวววววววววว & กรี๊ดดดดดดด! เมื่อเห็นหน้าชัดใครเป็นพระเอกของเรื่อง นี่คือการโคจรกลับมาพบกันของซงอิลกุกกับซงจิฮโย ความค้างคาใจในอดีตของผู้เขียนต่อพระ-นางคู่นี้ กำลังจะได้รับการสะสางแล้ว

นั่นเป็นเพียงอารมณ์ 'ว้าว' ก่อนดูซีรีย์ เพราะไม่ได้คาดหวังอะไรนักกับเนื้อเรื่อง เนื่องจากแนวสืบคดีไม่ใช่แนวถนัดนัก ยิ่งถ้าาเป็นของเกาหลีด้วยแล้ว เรียกว่าไม่มีความคุ้นเคยเอาซะเลย นึกปรามาสอยู่ว่าซีรีย์เกาหลีต่อให้มีอาชีพดีๆ เท่ๆ ก็หนีไม่พ้นเรื่องรักๆ เป็นใหญ่ อย่างอื่นเป็นรอง

แต่หลังดูก็ขอเอ่ยอีกสัก "ว้าววว!" เพราะเรื่องนี้เขาสืบคดีเป็นหลัก ดราม่าไม่หนัก ความรักไม่เน้น แต่เห็นความสัมพันธ์ของคุณตำรวจกับคุณนักข่าวแล้วมันก็สุดแสนจรรโลงใจ รักน้อยๆ ค่อยๆ คืบคลาน แต่รักแล้วรักเลย



ซีรีย์เกาหลีในระยะหลังมานี้ รู้สึกว่าหลายๆ เรื่องที่เห็นก็เริ่มหันไปเน้นการการดำเนินเรื่องด้วยแกนเนื้อหามากกว่าจะเน้นความหลักของพระเอกนางเอกเป็นหลัก ซีรีย์บางเรื่องทำให้รู้สึกว่าบทบาทความรักของพระเอกนางเอกมีน้อยลง อย่างล่าสุดซีรีย์ที่เขาร่ำลือว่าสนุกอย่าง Ghost ก็เป็นอีกหนึ่งซีรีย์ที่ได้ยินว่าไม่มีฉากกุ๊กกิ๊กของพระนางแม้แต่น้อย ( เคยมีบล็อกหนึ่งในBloggang ที่ถูกตั้งชื่อว่า 'Ghost ตำรวจไซเบอร์เขา(ไม่)รักกัน' มันคงจะจริง) ดูซีรีย์ญี่ปุ่นมันโอเคนะคะ หากพระเอกนางเอกไม่ค่อยรักกันมันไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย ขอแค่เรื่องสนุกก็พอ แต่ถ้าเป็นซีรีย์เกาหลีแล้วพระเอกนางเอกไม่ค่อยรักกัน มันจะรู้สึกเหมือนมีอะไรสำคัญขาดหายไป เหมือนกินข้าวไม่มีพริกน้ำปลา กินได้ อร่อยได้ แต่ก็ยังอยากได้พริกน้ำปลามาเพิ่งมรสชาดอยู่นั่นเอง Ghost จึงเป็นซีรีย์ที่แม้จะมีนางเอกน่ารัก-ลียอนฮี เป็นคู่กับพระเอกหล่อ-โซจีซบ แต่ก็ขอดองลืมไว้ก่อนด้วยโทษฐานพระเอกนางเอกเขาไม่รักกันนี่แหละ



Crime Squad หรือที่รู้จักกันอีกชื่อ Detective in trouble คือเรื่องราวการสืบสวนคดีฆาตกรรมของเหล่าตำรวจหน่วยอาชญากรรม สถานีตำรวจคังนัม

เนื่องด้วยซีรีย์เกาหลีเป็นเจ้าแห่งความละเอียด จึงต้องใช้เวลาถึงสองตอนสำหรับการไขแต่ละคดี แต่มันก็ไม่ได้ดำเนินเรื่องทื่อๆ มีคดี สืบคดี ปิดคดีไปซะทีเดียว เพราะบางคดีก็เปิดประเด็นค้างคาไว้มาแต่ต้นจนมาหาเรื่องเคลียร์กันจบในบั้นปลาย ผู้ต้องสงสัยคดีหนึ่งในปัจจุบัน ก็ยังมีเรื่องพัวพันอยู่กับอีกคดีหนึ่งในอดีตก็มี การดำเนินเรื่องที่ได้เห็นพวกตำรวจต้องวิ่งวุ่นไปตามสถานที่เกิดเหตุ เก็บหลักฐาน สืบพยาน ติดตามผู้ต้องสงสัย ตามล่าจับตัวผู้ต้องหามาทำการสอบสวน การสรุปคดีที่มีลุ้น มีพลิกผัน ตำรวจแต่ละคนก็จะมีบทบาทของตัวเองในการจัดการกับเรื่องต่างๆ ที่ต้องกระทำระหว่างการสืบสวนคดี

ดูแล้วจึงรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเกาะติดการทำงานของตำรวจหน่วยอาชญากรรมหน่วยนี้อยู่จริงๆ ตำรวจที่ต้องทำงานโดยไม่เกี่ยงงอนเวลา จะเช้าสายบ่ายค่ำ หนวดเคราครึ้มเพราะไม่มีเวลาโกน ดึกดื่นค่อนคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ถ้ายังจำเป็นต้องทำงาน ตำรวจก็ทำงาน พระเอกดูเท่มาก โดยเฉพาะฉากแอคชั่นและตอนไปสำรวจ ณ ที่เกิดเหตุภายในวงล้อมของเส้นกั้นสีเหลืองจะดูเท่เป็นพิเศษ



พระเอกหน้าตาดี หล่อเซอร์ เป็นตำรวจเท่ สมองฉลาด เก่งกล้า ไม่กลัวใคร รักความถูกต้อง แล้วยังแอคชั่นเก่ง เกือบจะเพอร์เฟ็คต์ร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างนี้ บวกกับความนิยมในตัวนักแสดงอยู่แล้วเป็นทุนขนาดนี้ ถ้าเรื่อง Crime Squad ยังครองใจไม่ได้ ก็ต้องเรียกว่าชุ่ยสุดๆ แล้วล่ะ แต่ผลลัพธ์ของซีรีย์เรื่องนี้คือ "ชอบมากกกกก" หัก ด้วยอคติส่วนตนที่มีต่อพระ-นางออกไป ก็ยังจะเหลือ "ชอบมั่ก" เพราะมันสนุกใช้ได้เลยนะคะ คอซีรีย์เกาหลีท่านใดชอบแนวนี้ ขอแนะนำ

พัคเซฮยอก (ซงอิลกุก) ตำรวจหนุ่มเลือดเดือด เป็นคนใจร้อนมุทะลุ เขาจึงทำงานแบบใจสั่งลุย คิดไวทำไว แผนรอบคอบอะไรค่อยว่ากันทีหลัง ขอแค่จับตัวอาชญากรมาลงโทษได้ ไม่ว่าต้องทำอะไร เซฮยอกพร้อมจะทำ



เซฮยอกเคยเป็นคนอ่อนโยน อาชีพเดิมของเขาคือการเป็นอาจารย์สอนหนังสือ แต่ที่เขาเปลี่ยนอาชีพมาเป็นตำรวจก็เพราะการสูญเสียลูกสาวไปเมื่อ 5 ปีก่อน ซึ่งเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรต่อเนื่องที่ถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรม คดีถูกปิดอย่างรวบรัดและเซฮยอกเชื่อว่ามันมีเงื่อนงำซ่อนอยู่เบื้องหลัง มันเป็นความค้างคาใจที่ไม่มีใครให้คำตอบแก่เขาได้ เซฮยอกจึงต้องการจะหาคำตอบด้วยตัวเอง ด้วยเหตุฝังใจนี้ เขาจึงมีความมุ่งมั่นอย่างสูงในการสืบสวนคดีต่างๆ เพื่อหาตัวฆาตกรมารับโทษ จับตัวได้ แต่พยานหลักฐานไม่เพียงพอ ไม่ได้รับความร่วมมือในการสอบสวน เซฮยอกถึงขั้นซ้อมผู้ต้องหาเพราะความโมโหเดือดจนถูกลากตัวออกไปก็มี



จองอิลโด (ลีจงฮยอก) หัวหน้าคนใหม่ของหน่วยอาชญากรรม สถานีตำรวจคังนัม ที่มีวิธีการทำงานแตกต่างจากเซฮยอกโดยสิ้นเชิง มันคือปัญหาการทำงานของตำรวจลูกน้องผู้ปฏิบัติงานภาคสนามที่ไม่ค่อยลงรอยกันนักกับการปฏิบัติงานแบบนั่งโต๊ะของตำรวจยศสูงระดับหัวหน้าหน่วย จองอิลโดต้องแบกรับความกดดันต่อการปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาเบื้องสูงซึ่งมันเป็นอำนาจอิทธิพลที่อยู่เหนือกว่าคำว่าจรรยาบรรณของตำรวจ มากกว่านั้น จองอิลโด ยังเป็นนายตำรวจที่ทำการวิสามัญฆาตกรรมคนร้าย อันเป็นเหตุให้ลูกสาวของเซฮยอกต้องเสียชีวิตเมื่อ 5 ปีก่อน เอกลักษณ์เด่นของจองอิลโด คือ การมีหน้าตาอารมณ์เดียว (ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะคาแรคเตอร์ หรือ ฝีมือการแสดง)



โจมินจู (ซงจิฮโย) นักข่าวสาวมือใหม่ของเว็ปไซด์ข่าว Shocking.com แม้ชีวิตของเธอจะรันทดคือไม่มีพ่อ ส่วนแม่ก็ป่วยเป็นโรคความจำเสื่อม การต้องทำงานหาเงินเพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาลแม่เธอจึงเป็นคนเข้มแข็งและมีความมุ่งมั่นสูง แต่ขณะเดียวกันเธอก็เป็นคนสดใสร่าเริง เพราะการทำข่าวทำให้เธอต้องเข้าไปพัวพันกับผู้หมวดพัคเซฮยอก และเพื่อจะได้ข่าวเธอจึงเกาะติดเขาเป็น "หางหมู" ไปแทบทุกหนทุกแห่ง แรกๆ ถูกนักข่าวสาวรังควานคุณตำรวจหนุ่มก็ออกอาการหงุดหงิดรำคาญ แต่มินจูเป็นคนช่างสังเกต การเกาะติดสถานการณ์ของเธอจึงมักมีข้อสังเกตต่างๆ ที่ช่วยให้เซฮยอกสามารถเชื่อมโยงความคิดไปสู่ประเด็นที่จะช่วยให้เขาไขคดีได้ ความสัมพันธ์ระหองระแหงระหว่างตำรวจอารมณ์ร้อนหัวดื้อ กับนักข่าวจอมตื๊ออารมณ์ดี จึงค่อยๆ ลงรอยและพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น



ฮออึนยอง (พัคซอนยอง) ลูกสาวคนสวยของนักการเมืองใหญ่ที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เป็นคนหยิ่งที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง แต่ในอดีตเธอคือภรรยาของพัคเซฮยอก หลังจากหย่าร้างกัน เซฮยอกเป็นผู้เลี้ยงดูลูกสาวเพียงลำพัง เพราะอึนยองเดินทางไปอยู่ต่างประเทศ จนได้พบกับจองอิลโดที่คอยช่วยเหลือดูแลในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง เมื่ออึนยองเดินทางกลับเกาหลีเพื่อช่วยงานผู้เป็นพ่อ ความสัมพันธ์ของฮออึนยองกับจองอิลโดก็พัฒนาขึ้น โดยที่อึนยองไม่รู้ว่าจองอิลโดคือคืนลั่นไกปืนจนเป็นเหตุให้ลูกสาวของเธอเสียชีวิตเมื่อ 5 ปีก่อน และจองอิลโดก็ไม่รู้ว่าอึนยองเป็นภรรยาเก่าของพัคเซฮยอก การกลับมาเกาหลีและหน้าที่การงานมีส่วนเกี่ยวข้องกับวงการตำรวจทำให้เธอมีโอกาสพบเจอทั้งตำรวจพัคเซฮยอก-สามีเก่า และจองอิลโดตำรวจที่ครอบครัวหวังจะพัฒนาเกี่ยวดอง (เป็นสามีใหม่) อีกครั้ง



นัมแทชิก (Sung Ji-Ru) นายตำรวจรุ่นพี่อาวุโสสุดในหน่วยอาชญากรรม เขาเป็นรุ่นพี่ที่รักและเข้าใจเซฮยอก คอยเป็นห่วงเป็นใย คอยห้ามปรามพฤติกรรมใจร้อนวู่วามของเซฮยอกอยู่ตลอด (แต่ไม่เคยได้ผล)



คิมดงจิน ( Kim-Jun) นายตำรวจรุ่นน้องของเซฮยอก เขาเป็นตำรวจมาดคุณชายเพราะมีฐานะร่ำรวย ขับรถสปอร์ตหรู แต่งตัวไฮโซ การทำงานก็ถนัดนั่งโต๊ะอยู่กับจอคอมพิวเตอร์มากกว่าการออกพื้นที่ไปตะลอนๆ ให้เหนื่อยหอบ เขาเชื่อว่าความเชี่ยวชาญเทคโนโลยีทำให้เขามีความสำคัญเป็นระดับมันสมองของทีม แต่มันสมองของทีมที่อ่อนอาวุโสก็โดน "ฮยองนิม" รุ่นพี่นัม กับรุ่นพี่พัคเซ ตบหัวอยู่เรื่อย



จินมีซุก (ซอนอูซอน) ตำรวจสาวจากหน่วยรักษาความปลอดภัยที่ย้ายโอนมาอยู่หน่วยอาชญากรรม แม้เธอจะมีฝีมือด้านการต่อสู้ แต่เธอก็เป็นตำรวจสาวผู้มีหัวใจอ่อนแอ การสูญเสียเช่นกันที่ทำให้เธอมีความตั้งใจมั่นกับหน่วยอาญชากรรมโดยหวังว่าหน่วยนี้จะทำให้เธอเป็นตำรวจที่ดีและมีความแข็งแกร่งขึ้น



หัวหน้าทีมอิมคยองอึน (Kim Sun-Kyung) ตำรวจหญิงเหล็กแห่งสถานีตำรวจคังนัม นั่นคือฉายาของเธอที่เปิดตัวละครออกมาได้อย่างน่าสนใจ แต่เอาเข้าจริงๆ ผู้เขียนกลับไม่พบความโดดเด่นในคาแรคเตอร์ที่เข้ากันกับฉายามากนัก แม้ว่าบทบาทหัวหน้าทีมจะเอื้อกับการสร้างคาแรคเตอร์เด่นๆ โดนๆ อย่างมาก แต่บทบาทในการสืบสวนและการดำเนินเรื่องโดยหลักก็ยังเป็นพระเอกเซฮยอกอยู่นั่นเอง



หัวหน้าทีมควอน (Jang Hang-Seon) หัวหน้าทีมตำรวจอาญชากรรมคนเก่าที่เพิ่งเกษียนไป ซึ่งเมื่อ 5 ปีก่อน เขาเป็นหัวหน้าที่คอยฟูกฟัก ประคับประคองตำรวจมือใหม่หัวใจบาดเจ็บอย่างเซฮยอกให้อยู่ในร่องในรอย คอยปรามพฤติกรรมใจร้อนไม่ให้ไปทำอะไรผิดกฏจนโดนไล่ออกไปซะก่อน เซฮยอกจึงนับถือเขาอย่างมาก หลังเกษียณ หัวหน้าทีมควอนทำอาชีพเปิดร้านเนื้อย่างที่กลายเป็นแหล่งสุมหัวของลูกน้องเก่าในทีม และยังมีส่วนไปพัวพันกับคดีและอดีตนักโทษคนหนึ่งที่เพิ่งพ้นโทษออกจากคุกในภายหลัง




ผู้จัดการ / เจ้าของเว็ปข่าว Shocking.com และลูกหน้องคู่หูผู้เป็นรุ่นพี่ของนางเอกโจมินจู ผู้จัดการจอมเหล่ (จับผิด) จะว่าชายก็ไม่ใช่ จะว่าเทยก็ไม่เชิง ชอบมากเลยค่ะคนนี้ เพราะทั้งน่าหมั่นไส้แล้วก็น่าขำด้วย ส่วนรุ่นพี่ของมินจูก็เป็นคนใส่ไฟรุ่นน้องนิ๊ดดดนึง ขี้อิจฉาอีกนิ๊ดหน่อย เป็นคู่หูเจ้านายลูกน้องที่ตลกดีทั้งคู่



ยูมี เพื่อนสนิทของมินจู เธอเป็นคนน่ารักยิ้มเก่ง (แต่ดันแคบรูปตอนเธอกำลังเครียดมา )



ผู้กำกับการตำรวจ พ่อของจองอิลโด และนักการเมืองใหญ่ พ่อของอึนยอง

ความสุขในการดู Crime Squad

** พระเอกนางเอก ซงอิลกุก ซงจิฮโย ^^ ถูกใจมากมาย
** การสืบสวนคดีสนุกชวนติดตาม
** ตำรวจเท่

คดีที่ชอบมากก็มี คดีฆาตกรรมสวมรอยเหยื่อจูเลียตดื่มยาพิษ คดีนักเรียนหญิงโดดตึกตาย คดีฆาตกรต่อเนื่องประทับตราฆ่ารัดคอ และคดีฆาตกรรมศัลยแพทย์ หมดเรื่องจะโม้ถึง Crime Squad เพราะมันเป็นซีรีย์สืบคดีที่ไม่อาจสปอยล์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอยากจะเมาท์ต่อสักเล็กน้อยเกี่ยวกับเหตุผลว่าทำไมต้องสุขใจนักหนากับการพบกันของซงอิลกุกและซงจิฮโย



เพราะเขาและเธอคือพระราชาจูมงและพระราชินียีโซยา ความรู้สึกเศร้าระทมในเรื่องนั้น (Jumong - Prince of The Legend จูมง มหาบุรุษกู้บัลลังก์) จะได้รับการชดเชยในเรื่องนี้

ขอย้อนความสักนิดกับซีรีย์จูมง นางเอกของเรื่องคือซอซอนโนเป็นธิดาหัวหน้าเผ่าพีรูและเป็นคนรักขององค์ชายจูมง ส่วนยีโซยาเป็นธิดาหัวหน้าเผ่าฮันแบค เพราะเหตุการณ์ความจำเป็นต่างๆ ทำให้ซอซอนโนต้องตกลงปลงใจแต่งงานกับท่านอูเท องค์ชายจูมงจึงอภิเษกกับยีโซยา



อาจไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก แล้วยังต้องจากกันภายในเวลาอันสั้น แต่ในอารมณ์เหว่ว้าของผู้ชายอกหักกับผู้หญิงโดดเดี่ยวมันก็เป็นบ่อเกิดของความรักได้ โซยาคือพระชายาผู้ทนทุกข์ ต้องจำใจจากพระสวามี ต้องตกเป็นตัวประกันถูกกักขังไว้ภายในวังหลวงของพูยอพร้อมกับพระสนมยูฮวาพระมารดาขององค์ชายจูมง ในขณะนั้นโซยากำลังตั้งครรภ์ เมื่อครั้งจูมงลอบมารับตัวทั้งสอง พระสนมยูฮวากำลังประชวร โซยาจึงไม่ยอมทิ้งพระมารดาเพื่อหนีไปกับจูมง

3 ปีหลังจากนั้น พระสนมยูฮวาได้พาพระสุนิสาโซยาและพระนัดดา-องค์ชายยูริ หลบหนีออกจากวังพูยอ นางจึงถูกกษัตริย์กึมวาสังหารในขณะที่โซยาหอบลูกน้อยหนีรอดไปได้ แต่ก็ต้องผจญกับชะตากรรมอันยากลำบาก รวมเวลากว่า 18 ปี ที่โซยาต้องพลัดพรากจากจูมง มีชีวิตอยู่อย่างตรากตรำเพราะความรักความเสียสละที่มีต่อพระสวามีของนาง บทบาทของของโซยาจึงเป็นทั้ง "ยอดชายา" และ "ยอดมารดา" ที่น่ายกย่อง



ผู้เขียนไม่ปฏิเสธว่าจูมงรักซอซอนโน (มากด้วย) แต่ผู้เขียนก็จะเถียงหัวชนฝา (ในใจ) ถ้าใครบอกว่าจูมงไม่รักโซยาแต่เป็นแค่ความรับผิดชอบและความรู้สึกผิด ผู้เขียนเห็นด้วยว่าในระยะแรกสองอย่างนั้นเป็นบ่อเกิดของความสงสาร แต่ต่อมาไม่นานความสงสารก็เป็นบ่อเกิดของความรัก รักที่เกิดขึ้นในยามพลัดพราก เจ็บปวดเพราะไม่อาจอยู่ร่วมกัน ผู้เขียนคิดว่ามันดูลึกมากกว่าความรักที่องค์ชายจูมงมีต่อซอซอนโนซะอีก แม้จะเข้าใจว่าโซยากับลูกตายไปแล้ว แต่จูมงก็ไม่คิดจะอภิเษกกับซอซอนโนด้วยซ้ำไป (ซอซอนโนเป็นหม้ายสามีตายในการรบ) แต่เพราะจำใจต้องแก้ปัญหาการเมืองภายในแคว้น บางคนบอกว่าที่จูมงเศร้าโศกนั่นเป็นเพราะความรู้สึกผิด ผู้เขียนไปอ่านกระทู้ต่างๆ แล้วก็ไขว้เขวในความทรงจำของตนเองว่าอาจะเป็นเพราะชอบคาแรคเตอร์ของโซยากระมังจึงอคติไปเองว่าจูมงรักโซยา เพราะก็ดูผ่านมานานมันลางเลือนไปหมดแล้ว คาใจ จึงขอดูอีกรอบ (หล่อนว่างมาก) เริ่มดูจากตอน 36 ที่จูมงพบกับโซยาครั้งแรก ซึ่งจะดูยังไงผู้เขียนก็ยังเห็นว่าจูมงรักโซยา ความรับผิดชอบมันก็อย่างหนึ่ง แต่ทั้งความอ่อนโยน ความห่วงหาอาทรที่มีให้ แม้เข้าใจว่าตายไปแล้วก็ยังติดอยู่ภายใต้จิตสำนึก ยามสุขยามทุกข์ยังคงเศร้าซึมเพราะหวนคิดถึงลูกเมีย คำพูดต่างๆ ของจูมงบางถ้อยคำในฉากต่างๆ ก็พอสื่อได้ว่ารักและห่วงใย แต่สิ่งที่ยืนยันมั่นใจมากกว่าตอนไหนๆ คือตอนที่จูมงขอซอซอนอภิเษกเป็นพระมเหสี กริยาอาการและคำพูดชวนให้เข้าใจได้ว่าจูมงรักโซยาและยังไม่เคยลืมชายาคนแรกไปจากใจ จูมงรักซอซอนโนแบบผู้ชายคนหนึ่งที่รักผู้หญิงคนหนึ่งในยามหนุ่มสาวมีช่วงเวลาใช้ชีวิตใกล้ชิดกันมากกว่าโซยามาก แต่ถึงอย่างนั้นช่วงเวลาแสนสั้นของจูมงกับโซยาและตลอดเวลาที่พลัดพรากก็ล้วนมีความหมาย เพราะมันคือสายใยของคนเป็นสวามี ชายา และมารดาของโอรส การไม่สามารถช่วยแม่และลูกเมียออกจากวังพูยอได้ คือบาดแผล คือความขมขื่น ที่แม้แต่พระมเหสีซอซอนโนที่ใครว่าจูมงรักนักหนาก็ไม่อาจช่วยเยียวยาได้



ซอซอนโนคืออดีตคนรักที่โชคชะตาพัดหวนมาให้ได้อภิเษกกัน ทว่ามันไม่ใช่เหตุผลของความรักแต่เป็นเพราะการเมือง แต่ยีโซยาคือคู่ชีวิต คือคนที่ผูกพันกันด้วยหน้าที่ ความรับผิดชอบ และคำมั่นสัญญาที่เป็นเครื่องพันธนาการระหว่างสองเรา โซยา คือคนที่ทำให้จูมงนึกถึงคำพูดของแฮโมซูผู้เป็นบิดาว่าให้ปกป้องนางอันเป็นที่รักให้ได้ อย่าให้เหมือนกับตัวเขาซึ่งสามารถช่วยผู้คนได้มากมาย แต่กับคนที่ใกล้ตัวที่สุดกลับทำไม่ได้ คือคนที่ทำให้จูมงนึกถึงความเจ็บปวดของพระมารดา ผู้หญิงที่รักและรอสามีของตน แต่เขาไม่เคยกลับมา (ด้วยเหตุนั้นยูฮวาจึงต้องกลายเป็นพระสนมของกษัตริย์กึมวาที่รับเอาจูมงเป็นโอรสบุญธรรม) เมื่อนึกถึงแม่ที่เจ็บปวดก็ต้องนึกถึงเมียที่ก็เจ็บปวดแบบเดียวกัน นึกไปนึกมา ก็ต้องรัก ความรู้สึกผิดที่ทอดทิ้งโซยาไว้เบื้องหลังเพื่องานใหญ่ในเบื้องหน้า การเป็นสวามีที่ไม่อาจมอบความสุข และปกป้องความทุกข์ให้ได้ ตลอด 18 ปีทีโซยาทนทุกข์ จูมงก็ทนทุกข์อยู่ด้วยเช่นกัน แต่ก็ต้องกล้ำกลืนเอาไว้เพื่องานสร้างชาติบ้านเมืองที่รออยู่ตรงหน้า การพลัดพรากนี่แหละที่ผูกพันหัวใจของจูมงกับโซยาเอาไว้ด้วยกันอย่างเหนียวแน่น

"พ่อข้าเคยบอกไว้ว่า คนที่ไม่สามารถปกป้องลูกเมียตัวเองได้ จะคุ้มครองชาวบ้านนับหมื่นได้ยังไงกัน แล้วยังสั่งข้านักหนาว่าให้ปกป้องคนที่ตัวเองรักไว้ให้ดี"

"แม้แต่คนใกล้ตัวที่สำคัญที่สุดข้ายังไม่สามารถปกป้อง
แล้วต่อไปจะเป็นที่พึ่งให้ราษฏรนับหมื่นได้อย่างไรกัน"

บวกกับความพยายามที่จะพาแม่และลูกเมียออกจากวังพูยอ บวกกับความเพียรที่จะตามหาโซยาและลูกหลังจากหนีออกจากวังมาได้ บวกกับความเศร้าโศกฝังใจของจูมง ถ้าไม่เรียกว่ารัก จะให้เรียกว่าอะไร (อิอิ ขอให้ได้ตอกย้ำความเชื่ออย่างหนักแน่น)



แต่จะรักหรือรู้สึกผิดก็ช่าง สุดท้ายมันก็คำสองคำนี่แหละ "ลูกเมีย" ที่ทำให้จูมงไม่อาจลบเลือนโซยากับลูกออกไปจากใจได้แม้จะมี "ความตาย" เป็นเงื่อนไขที่ง่ายต่อการจะปลดโซ่ตรวนของความทุกข์นี้ออกไป ขณะที่มีเมียใหม่ (พระมเหสีซอซอนโน) ที่เคยรักกันมาก่อนอยู่ข้างกายมันยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ แต่ทำไม่มันไม่ง่ายล่ะ เพราะแค่รู้สึกผิดกับคนที่ตายไปแล้วเท่านั้นหรือ

ก็เข้าใจนะที่แฟนๆ ของซอซอนโนบางคน จะประณามว่าโซยาคือภาระของจูมง และไม่ยอมรับว่ามันคือความรัก เพราะมันก็ทำใจลำบากน่ะนะว่าชายาแรกคนนี้ได้อยู่ในหัวใจของจูมงเช่นกัน ใจหนึ่งดวงของจูมงที่ไม่ได้มีแต่ซอซอนโนเพียงคนเดียว ซึ่งคนที่รักโซยาอย่างผู้เขียนกลับคิดว่า จูมงนี่แหละที่เป็นภาระของโซยา ไหนจะดูแลแม่ของจูมง ไหนจะอุ้มท้องลูกจูมงเลี้ยงดูให้เติบใหญ่กลายเป็นคนเก่งกล้าแข็งแกร่งเหมือนพ่อและเป็นคนดีเหมือนแม่ ไหนจะความฝันอันยิ่งใหญ่ของจูมง ที่ต้องพ่วงเอาซอซอนโนมาเป็นพระมเหสีด้วยจึงจะสำเร็จผลตามความตั้งใจ โซยาเลือกจะเสียสละก็เพื่อจูมง แล้วอย่างนี้ใครกันแน่ตัวภาระ




ผู้เขียนไม่ได้มีปัญหาอะไรกับนางเอกซอซอนโน ตรงกันข้ามเธอเป็นเอกสตรีแห่งยุคโกคูรยอที่ต้องยกย่อง โดยเฉพาะบทบาทของเธอในช่วงสุดท้าย มันช่างยอดเยี่ยมและตราตรึงใจ เพียงแต่ตัวละครยีโซชาที่ปรากฏตัวในช่วงตอน 36 เป็นต้นมา ดันมีใบหน้าสะสวยน่ารักประกอบกับคาแรคเตอร์นิ่มนวลเรียบร้อยรวมกับเส้นทางชีวิตที่ต้องลำบากกว่าใครนับแต่ได้พบกับจูมง ทำให้เริ่มเอาใจออกห่างหันไปเชียร์โซยาอยู่เงียบๆ (ซอซอนโนก็สวยนะ แต่ไม่ใช่แบบที่ชอบ) จนกระทั่งจูมงอภิเษกกับยีโซยา นั่นจึงเป็นเวลาที่ผู้เขียนก่อกบฎย้ายข้างโดยทันที ซอซอนโนเป็นนางเอกของเรื่องที่เก่งกล้าสามารถเฉลียวฉลาดดีพร้อมคู่ควรบทนางเอกทุกประการ แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ ที่ผู้เขียนชอบยีโซยามากกว่า ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา ของตัวเอง



ซอซอนโน เธอเป็นสตรีผู้มีพร้อมทุกอย่าง เงิน ทหาร อำนาจ บารมี เธอถูกเลี้ยงดูมาให้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าเผ่าพีรู ดังนั้น หากใครจะเอาบทบาทในการช่วยจูมงสร้างชาติมาเปรียบเทียบความเสียสละของโซยาว่าไร้ค่า เป็นภาระ และไม่ได้ช่วยอะไร ผู้เขียนคิดว่าเป็นความคิดที่ไม่ยุติธรรมต่อโซยาเอาซะเลย จะเอาผู้หญิงสองคนที่มีพื้นฐานการถูกเลี้ยงดูและมีวิถีชีวิตแตกต่างมาเปรียบเทียบกันได้อย่างไร ในเมื่อโซยานั้นเป็นกำพร้า สิ้นพ่อก็เหลือแต่จูมงเท่านั้น ถูกขังคุก ตั้งครรภ์ ถูกกักบริเวณอยู่ในวังหลวง คอยอยู่เป็นเพื่อน คอยปรนนิบัติพระมารดาของจูมง ผู้หญิงบอบบางตัวคนเดียวที่ต้องหอบลูกน้อยหลบหนีการไล่ล่าของศัตรูไร้เงาสวามีให้พึ่งพา จะเอาไปเปรียบกับซอซอนโนที่ไม่ต้องพบเจอเรื่องเหล่านี้ว่าช่วยจูมงได้มากกว่าแล้วยังเหมาว่าโซยาเป็นภาระความรับผิดชอบมันก็ใช่ที่ เพราะถ้าพ่อโซยาไม่ตาย ยังเป็นหัวหน้าเผ่า ยังค้าขาย ถ้าโซยาไม่ตั้งท้อง ไม่ติดเป็นตัวประกันให้จูมงอยู่ในวังหลวง ไม่ห่วงใยพระมารดาของจูมง ได้มีโอกาสอยู่เคียงข้างจูมงแล้วโซยาจะทำอะไรได้หรือไม่ได้ ใครจะรู้ ? ในเมื่อมันไม่ได้ถูกเขียนบทให้เป็นเช่นนั้น บางคนบอกว่าจูมงเริ่มออกอาการป่วยในช่วงท้าย และตามประวัติศาสตร์เขาออกรบตลอดหลังจากนั้นและตายเมื่ออายุ 40 ปี เป็นเพราะตรอมใจที่ซอซอนโนจากไป แหม่ ..ถ้าจะถกกันระหว่างความสำคัญของโซยากับซอซอนโนในประเด็นที่ไม่อาจรู้ได้อย่างนั้น ผู้เขียน(แฟนโซยา)ก็จะเหมาความเอาเหมือนกันว่าจูมงเริ่มออกอาการป่วยก็เพราะผลพวงจากความตรอมใจตลอด 18 ปีที่ผ่านมานั่นแหละ จริงอยู่ซอซอนโนคือคนที่มีบทบาทช่วยสร้างบ้านเมืองมาด้วยกัน แต่จะมองข้ามไปได้อย่างไรว่าเบื้องหลังเบื้องลึกของจิตใจกร้าวแกร่งที่ผลักดันให้จูมงต้องบากบั่นไปข้างหน้าอย่างไม่ย่อท้อ จนกระทั่งสถาปนาแคว้นโกรคูรยอได้สำเร็จ คือ การสละชีวิตของแม่และเมีย (หมายถึงในละครนะ ถ้าเป็นประวัติศาสตร์ไม่รู้)

ทั้งโซยาและซอซอนโน ถือเป็นวาสนาอันสูงของจูมง คนหนึ่งก็รักและเสียสละ ส่วนคนหนึ่งก็รักและส่งเสริม ทั้งสองนางต่างน่าเชิดชู ไม่ว่านางไหนก็สมควรได้รับการตอบแทนในทุกสิ่งด้วยตำแหน่งสูงสุดคือองค์ราชินี จูมงเองก็เป็นมหาบุรุษที่ทุ่มเทเพื่อบ้านเมือง ขณะเดียวกันก็รักผู้หญิงสองคนได้อย่างน่านับถือ (กรณีนี้ต้องชื่นชมคนเขียนบท) ใครก็บอกไม่ได้ว่าแท้จริงแล้วในประวัติศาสตร์ หรือในละครที่ดำเนินเรื่องไป จูมงรักคนไหนมากกว่ากัน เว้นแต่จะจินตนาการไปตามความคิดและความเชื่อของตัวเอง ซึ่งในความคิดของผู้เขียนจากความรู้สึกที่ดูละคร (ซึ่งอาจไม่ตรงกับความรู้สึกของผู้ชมท่านอื่น) นับจากอภิเษกกับโซยา จูมงรักชายาคนนี้มาตลอด แต่ด้วยการจบของซีรีย์มันคือการจากไปของซอซอนโน บทบาทอารมณ์ความรู้สึกของพระสวามีที่ต้องลาจากพระมเหสีที่ครองแผ่นดินร่วมกันมากว่า 15 ปี มันจึงดูเหมือนว่าจูมงรักซอซอนโนมากกว่า หากว่ามันจบแบบที่จูมงพบโซยา หลังจากนั้นจูมงครองราชย์มีสองพระมเหสีซ้ายขวาขนาบข้าง โดยสถาปนาให้ยีโซยาเป็นพระมเหสีเอก องค์ชายยูริรัชทายาท แบบนี้ก็จะเหมือนกับว่าจูมงรักและให้ความสำคัญกับโซยามากกว่านั่นแหละ (กอดมากกว่าใครด้วย อิอิ) ผู้เขียนจึงสรุปว่า จูมงรักทั้งสองคน รักซอซอนโนอย่างมากมาย แต่ก็รักโซยาอย่างลึกซึ้ง

เรื่องจูมงกับโซยา ผู้เขียนอิงจากความอินที่ดูซีรีย์ ใครรักใครชอบใครไม่ขัด แค่อย่าเอาประวัติศาสตร์มาข่มทับกันก็พอ เพราะผู้เขียนไม่รู้ประวัติศาสตร์เกาหลี และไม่รู้ด้วยว่าที่เสิร์ชตามกูเกิ้ลอันไหนประวัติศาสตร์แท้ ประวัติศาสตร์เทียม เคยเห็นการวิเคราะห์ความสำคัญของโซยากับซอซอนโนด้วยเกร็ดประวัติศาสตร์ตามกระทู้ซึ่งแต่ละคนต่างก็บอกว่ามันคือประวัติศาสตร์จริง เป็นอย่างนี้โน้นอย่างนี้นะ แต่มันก็ไม่เห็นจะตรงกันเลย ยิ่งถ้าเอามาตีความว่าจูมงรักหรือให้ความสำคัญกับใครมากกว่าเพราะประวัติศาสตร์ที่ว่านั่น มันก็ลึกล้ำเกินไป เกินกว่าผู้เขียนจะไปเข้าถึงจิตใจของปฐมกษัตริย์แห่งโกคูรยอองค์นั้นได้

แต่ก็พบประเด็นหนึ่งน่าสนใจเกี่ยวกับว่า คนชอบซอซอนโนคือพวกที่อยู่ในโลกของความเป็นจริง ส่วนคนชอบโซยาคือพวกชอบความโรแมนติก อ่า ผู้เขียนรู้สึกดีนะที่ความชอบของตัวเองมันเข้าข่ายอย่างหลัง คิคิคิ นี่ดีนะที่จูมงมัวแต่รบ มุมานะทำงานสร้างรากฐานบ้านเมืองให้แข็งแกร่ง ซีรีย์ 81 ตอน ถือว่ามีฉากแสดงความรักความใส่ใจกับทั้งสองชายาน้อย ซึ่งก็ดีแล้ว เพราะถ้าหากมีมากล่ะก็ เวลาที่เสิร์ชกูเกิ้ลด้วยคำว่า " จูมงรักใคร" หรือ "จูมงรักใครมากกว่ากัน" คงเต็มไปด้วยกระทู้เลือดสาดที่ยากจะหาคำตัดสิน สุดท้ายผู้เขียนก็คงต้องลงเอยโดยมีความสุขกับความเชื่อในสิ่งที่ตัวเองดูแล้วอินตามว่านับจากอภิเษกกัน "จูมงรักโซยา" ซึ่งก็คงจะสมเจตนารมณ์ของคนเขียนบทที่ต้องการให้คนดู 'คิดและเชื่อเอาเอง' ใครจะว่ารักโซยาก็โซยา ใครว่าเป็นซอซอนโนก็ซอซอนโน เขาจึงสร้างคาแรคเตอร์ของจูมงที่อยู่ระหว่างผู้หญิงสองคนได้ดีมากๆ



Crime Squad นอกจากจะทำให้คิดถึง จูมงกับโซยา จนยอมเสียเวลาย้อนกลับไปดูอีก ยังก่อเกิดอาการสืบเนื่องไปถึงกษัตริย์ยูริและมูยุลด้วย (ซงอิลกุกรับบทมูยุล มหาบุรุษพิชิตแผ่นดิน ไม่รู้ตัวเองไปอยู่ไหนมา เพิ่งจะรู้) สามารถอินต่อเนื่องไปได้ว่า ลูกหลานเชื้อสายจูมง-โซยานั้น ได้เชื้อความดี ความรักความเสียสละมาจากโซยาไม่น้อยเลย โดยเฉพาะกษัตริย์ยูริที่มีคาแรคเตอร์ราวกับว่าเลือดพ่อเลือดแม่นั้นแรงมาก (อินได้อีก) คุณสมบัติข้อหนึ่งของซีรีย์คุณภาพระดับประทับใจคือ ดูอีก ก็ติดอีก สะเทือนใจอีกแล้วก็ร้องไห้อีก ฉากราชาอภิเษกของจูมงกับโซซอนโน โดยมีโซยาอุ้มลูกน้อยร้องไห้มองมาอยู่ท่ามกลางฝูงชน เป็นฉากสะเทือนใจมาก นึกถึงซอซอนโนแล้วก็คิดว่าเป็นคนเพียบพร้อมทุกสิ่งจริงๆ ถ้าจะขาดก็มีอยู่แค่ 2 สิ่ง หนึ่งคือ ความรักเดียวใจเดียวของจูมง และสอง คือความสงสารจากผู้เขียน จูมงไม่อาจจะมอบรักเดียวให้ซอซอนโนได้เพราะมีโซยาอยู่อีกคน ส่วนผู้เขียนก็ไม่อาจมอบความสงสารให้เพราะถ้าจะรู้สึกสงสารซอซอนโน ผู้เขียนอาจจะกระอักเลือดไปแล้วเพราะสงสารยีโซยา"มากกว่ามาก"

แต่บทสรุปของการเลือกเส้นทางชีวิตของโซซอนโนก็ทำให้ประทับใจต่อซีรีย์จูมงมากมาย หลายครั้งที่ความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจของเธอทำเอาผู้เขียนต้องซาบซึ้งจนหลั่งน้ำตาให้ โดยเฉพาะการตัดสินใจครั้งสุดท้าย โห มันช่าง ... สมแล้วที่ได้รับสมญานามว่าเป็นราชินีเหล็กแห่งเกาหลี เพราะเป็นวีรสตรีที่มีบทบาทสำคัญในการก่อตั้งอาณาจักรใหญ่ถึง 2 อาณาจักรคือโกคูรยอและแพคเจ เรื่องราวของจูมง ซอซอนโนและโซยาทำให้ จูมง มหาบุรุษกู้บัลลังก์ อาจเป็นซีรีย์เรื่องแรกเลยก็ว่าได้ที่เพิ่งรู้สึกยอมรับได้จริงๆ ว่าละครไม่จำเป็นต้องจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเสมอไป แค่จบอย่างที่มันควรจะจบ แม้ไม่มีความสุข แต่มันก็งดงาม

ดูความรักที่พลัดพราก 18 ปี กินระยะเวลาเกือบ 40 ตอน อันแสนเศร้าของจูมงกับโซยาแล้ว การเป็นพระเอกนางเอกคู่กันใน Crime Squad ก็ยังไม่อาจเติมเต็มอารมณ์ความรู้สึกที่เคยพร่องไปในตอนนั้น T_T ฮือ (ปวดใจ) มันแค่เติมตื้นขึ้นมาแต่ว่ายังไม่เต็ม ต้องอีกสักครั้ง ที่ซงอิลกุก กับ ซงจิฮโย จะพบกันในฐานะพระเอกนางเอกที่รักกันอีกสักเรื่อง

Crime Squad




































































ชอบสองฉากกอดนี้จัง ไม่ว่าจะกอดเมียเก่า หรือกอดแฟนใหม่ อารมณ์มาเต็ม




ไม่มีคำพูดอื่นใดนอกจากสามประโยคนี้ ผู้เขียนก็ซึ้งซะมากมาย

"นักข่าวโจ"
.....

"โจมินจู"
.....

"มินจูอา"

....








จิฮโยอา อิลกุกอา ขอคู่กันอีกสักเรื่อง ^^