ภาพและข้อมูลจาก DramaWiki,Dramacrazy.net

Title : Asuko March!
Genre: School drama
Episodes: 9 Viewership rating: 5.96%
Broadcast : TV Asahi 2011-Apr-24 to 2011-Jul-03 Sunday 23.00
Theme song: Soredemo Shinjiteru by FUNKY MONKEY BABYS
Original writing (manga): Asuko March!~Kenritsu Asuka Kougyou Koukou Koushinkyoku~ by Akiyama Kaori
Screenwriter: Mori Hayashi
Directors: Tamura Naomi ,Tsukamoto Renpei, Hibino Akira

If only I hadn't made a mistake in filling up the exam sheets.

อ่านซับแล้วเข้าใจว่า เป็นเพราะเขียนลงไปในกระดาษข้อสอบ
จึงพลาดไม่ได้ทำลงในกระดาษคำตอบไปหนึ่งข้อ

I only missed answering one test item.
Because of that one error,
the rest of my answers got shifted.

เพียงเพราะความผิดพลาดเดียว
คำตอบที่ทำมาทั้งหมดถูกโยนทิ้ง

And from that simple mistake ,
it became the biggest stumble of my life.

และจากความผิดพลาดง่ายดายนั้น
มันกลายเป็นการสะดุดล้มครั้งใหญ่ในชีวิตของฉัน

นั่นเป็นเพราะฤดูสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
คงจะมีเหลือไม่กี่โรงเรียนหรอกนะ ที่ยังเปิดรับสมัครนักเรียนช้ากว่าที่อื่นๆ

คุณตาของ โยชิโนะ นาโอะ จึงแนะนำโรงเรียนหนึ่งให้แก่หลานสาวสุดรัก

โรงเรียนที่ยังคงเปิดรับสมัครอยู่ ราวกับจะรอรองรับพวกล้มเหลวมาจากโรงเรียนอื่นๆ

Asuko Perfectural Technical High School.

โรงเรียนช่างเทคนิคที่รู้จักกันในชื่อสั้นๆ "อาสุโกะ"
โยชิโนะ นาโอะ ก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากสายตาของคนทั่วไป
เพียงแต่ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ

Asuko น่ะเหรอ มีแต่พวกโง่งั่งเท่านั้นแหละที่ไปเรียน
(ซับอิงใช้คำว่า Idiot)

ไม่รู้อะไรมาดลใจ โยชิโนะ (เรียกตามนามสกุลเหมือนเพื่อนๆ เรียกนะคะ)
จึงรับเอาคำแนะนำของคุณตา และยอมมาสมัครเรียนที่อาสุโกะ หรือเพราะกำลังสับสนกับความล้มเหลว เลยหมดกำลังใจจะคิดอะไรอื่น อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ เพราะชีวิตมันเหนื่อยเหลือเกินที่จะดิ้นรน (หุหุ ขอใส่อารมณ์กับเรื่องน้ำเน่าส่วนตนเข้าไปนิ๊ดด)



บางที..โยชิโนะอาจปลอบใจตัวเองว่ามันก็เป็นโรงเรียนเหมือนกัน ยังไงก็คงไม่เลวร้าย ส่วนเรื่องจะเข้ามหาวิทยาลัย ก็ไม่ใช่จะไม่มีโอกาสตั้งเป้าหมายแล้วเตรียมตัว แต่ ..พอได้เข้าอะสุโกะมาแล้ว 'สภาพ' ที่ได้พบเจอในโรงเรียนแห่งนี้ มันยังแย่กว่าที่เคยคิดกลัว

As you can see , I never expected to be in a place like this.

อย่างที่เธอเห็น ฉันไม่เคยคิดว่าจะต้องมาลงเอยในที่อย่างนี้

'A place like this' ความหมายของ 'ที่แบบนี้' นี่แหละ เป็นที่มาที่ไป ทำให้ความตื่นเต้นของหนุ่มๆ อาสุโกะ ปี 1 ห้อง A ที่มีต่อ โยชิโนะ นาโอะ สาวตาคมผมยาว สะสวยน่ารัก พากันหดหายไปเพียงชั่วข้ามวัน

"She looks down on us!"

"เธอดูถูกพวกเรา!"

โยชิโนะเป็นนางเอก โดยนิสัยนางเอกเธอย่อมไม่ใช่คนเช่นนั้น แต่ภาพลักษณ์ของโรงเรียนอาสุโกะที่เธอรับรู้เฉกคนทั่วไป ความไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมโรงเรียนช่างที่เต็มไปด้วยเครื่องไม้เครื่องมือ คราบเขม่าดำ คราบน้ำมัน จารบี และกลิ่นไม่พึงประสงค์ของโรงช่างที่สภาพไม่ต่างจากโรงงานนัก นักเรียนก็มีแต่พวกห่ามๆ ไม่สุภาพ ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย อยากทำอะไรตรงไหนก็ทำ โหวกเหวกโวยยาย เอะอะอะไรไม่ได้ดั่งใจก็โดดเข้าตีกัน อย่าว่าแต่จะปรับตัวเลย แค่จะยอมรับให้ได้ยังยากเย็น

สำหรับโยชิโนะ เธอรู้สึกว่าอาสุโกะไม่ใช่ที่สำหรับผู้หญิง เพราะในรุ่นปีหนึ่งที่เข้าใหม่ในปีเดียวกันก็มีนักเรียนหญิงอยู่แค่ 3 คน และไม่กี่วัน หนึ่งคนขอลาออก ส่วนอีกหนึ่งคน ก็อยู่กันคนละห้อง เธอจึงเป็นนักเรียนหญิงเพียงคนเดียวในชั้น และในความรู้สึกคือ อาสุโกะไม่มีที่ทางสำหรับเธอ เพราะความใหม่ ความเหม่อ และโน่น นี่ นั่น .. สถานการณ์จึงเกิดขึ้นและเป็นไปอย่างที่เพื่อนๆ เข้าใจว่าเธอเหยียดพวกเขาเป็นพวกด้อยกว่า



ช่องว่างระหว่างการเป็นนักเรียนหญิงคนเดียว ในท่ามกลางเพื่อนนักเรียนชายทั้งชั้นมันก็ห่างเหินกันมากพออยู่แล้ว ยังต้องมาเจอช่องว่างระหว่างความเข้าใจ และพื้นฐานชีวิตที่แตกต่าง



โยชิโนะ นาโอะ มาจากครอบครัวที่ถือได้ว่าฐานะมีอันจะกิน มีคุณปู่เป็นเชฟคอยตระเตรียมอาหารมื้อดีๆ ให้เธอกินทุกมื้อ ในขณะที่อาหารกลางวันของเพื่อนเธอหลายคนคือการยื้อแย่งกันเข้าแถวเพื่อซื้อขนมปังถูกๆ มายาไส้

เธอเป็นเด็กสาววัยรุ่นที่ปรารถนาจะมีชีวิตนักเรียนมัธยมปลายธรรมดา มีเพื่อนสาวให้คบหาสนิท มีเรื่องเจ๊าะแจ๊ะให้เมาท์มอย มีเรื่องกุ๊กกิ๊กกะเพื่อนชาย มีนัดหมายออกเดท อะไรเทือกนั้น แต่ ชีวิตในอาสุโกะนั้น ดูท่าจะไม่มีเรื่องเช่นนั้นได้ ใช่แต่เพื่อนนักเรียนชายจะไม่ชอบเธอ เพื่อนนักเรียนหญิงเพียงคนเดียวที่อยู่คนละห้อง ตอนแรกก็หลงดีใจที่อย่างน้อยจะมีกันและกันในฐานะชน(หญิง)กลุ่มน้อย แต่ก็เกิดมีเรื่องให้เพื่อนสาวไม่ชอบหน้าเธอขึ้นมา โยชิโนะจึงสุดจะหัวเดียวกระเทียม

หรือต่อให้พวกนักเรียนชายจะไม่เหม็นหน้าเธออย่างที่เป็น พวกเขาส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มีชีวิตเหมือนอย่างนักเรียนมัธยมชายทั่วไป พวกเขาเป็นเด็กจากครอบครัวที่ฐานะไม่ดีนัก และแต่ละคนก็มีงานพิเศษต้องทำหลังเลิกเรียน คงไม่มีเวลามาเจ๊าะแจ๊ะจีบหญิง หรือถ้าจะจีบ เรื่องแหววๆ โรแมนติกคงหาได้ยากจากพวกหนุ่มช่างห่ามๆ เหล่านี้

แต่ยังไงก็เถอะ เพราะความเป็นจริงของเรื่องก็คือ พวกเขาไม่ชอบเธอ



แต่ในบรรดาหนุ่มๆ ที่ไม่ชอบโยชิโนะ ไม่ได้เหมารวมถึงผู้ชายคนนี้

โยโกยามะ อารูโตะ นี่ก็เป็นนักเรียนชายอีกคน ที่ไม่ได้มีชีวิตปกติ เขาทำงานพิเศษและงานของเขาคือการเป็นหนุ่มโฮสต์ในไนท์คลับ อารูโตะ ไม่ค่อยมาโรงเรียน และในเวลาที่มา เขาก็ไม่ใช่คนที่จะสุงสิงกับใคร แต่ดูเหมือนว่านับจากวันแรกที่ได้พบโยชิโนะ เธอก็กลายเป็นคนที่อยู่ในสายตาของเขา และในความรู้สึกที่ได้เฝ้ามอง 'พฤติกรรม' ที่คนอื่นอาจมองว่า เหยาะแหยะ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ยืนอยู่ตรงไหนก็เกะกะ น่ารำคาญลูกตา แต่สำหรับอารูโตะที่มองเห็น ดูเหมือนจะเป็นตรงกันข้าม เหมือนที่ครั้งหนึ่งเขาได้บอกกับเธอ

"I often see you as a girl who needs help."

"ฉันมองเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่ต้องการความช่วยเหลืออยู่บ่อยๆ"

อ่า .. ความแตกต่างมันอยู่ตรงนี้ ผู้ชายทั้งฝูงที่รุมเหม็นหน้าเธอ กับผู้ชายคนเดียวที่สายตามองเห็นอาการไม่เป็นสุขของเธอ เห็นความพยายามอย่างลำพังที่แสนจะโดดเดี่ยว และยังได้เห็นน้ำตาของเธอที่แอบร้องไห้อยู่คนเดียว ถ้าอยากให้เธอแกร่งทำอะไรด้วยตัวเองได้เหมือนนักเรียนชายคนหนึ่ง ก็ต้องปล่อยให้เธออดทนสู้เหมือนที่ทามากิพยายามไม่ช่วย แต่อารูโตะก็ยังเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่บางอย่างมันเกินกำลังและใครสักคนควรยื่นมือออกไปเพื่อช่วยเหลือ (คือเขาเอง ^^)

มันคือการตกหลุมรักอย่างแน่นอน
บางที อาจจะเป็นเพราะเธอมีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับเขา
นั่นก็คือ 'ความพยายามอย่างโดดเดี่ยว'

มัตสึซากะ โทริ เป็นนักแสดงที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยค่ะ เป็นคนหน้าแปลกๆ นะคะ เดี๋ยวก็ดูหล่อ เดี๋ยวก็ดูไม่หล่อ เดี๋ยวก็ดูเป็นหนุ่ม เดี๋ยวก็ดูเป็นเด็ก คาดว่าน่าจะเปลี่ยนตามการแต่งตัว เวลาแต่งตัวเป็นโฮสต์ดูเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วค่ะ แต่เวลาอยู่ในชุดเวิร์คชอปก็ดูเป็นเด็กหนุ่มหน้าอ่อนธรรมดา หน้าตาของเขาดูทึมๆ ให้ความรู้สึกเหงาหงอยเข้ากันมากเลยกับบทของอารูโตะ หนึ่งในเด็กมีปัญหาที่เก็บปัญหาอยู่เงียบๆ คนเดียว และต่อสู้กับมันอยู่ลำพัง(อย่างเศร้าสร้อย) อารูโตะ อดีตเคยเป็นนักแสดงเด็ก เขาอยู่กับแม่เพียงลำพังสองคนและแม่ของเขาป่วย ( จากอาการน่าจะเป็น Depression) จนไม่สามารถทำงานได้ อารูโตะต้องทำงานหาเลี้ยงปากท้องตัวเองและแม่ ในขณะที่อาการป่วยของแม่ก็ต้องการคนดูแลใกล้ชิด

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้ดูอนาถานัก เพราะความเงียบเหงาที่ดูเดียวดายนั่นมั้ง อารูโตะผู้ไม่ยุ่งกะใครจึงดูเท่นักยามอยู่ที่โรงเรียน แต่จะดูน่าสงสารในยามค่ำคืนที่ต้องทำงานเป็นโฮสต์และคอยดูแลแม่ของเขา (มันคือความรันทด) จากที่ตอนแรกดูเรื่องนี้ไม่ถึงตอนเจอพระเอกหน้าแปลกๆ แล้วก็ทิ้งไป กลับมาลองดูใหม่อีกทีเพราะไม่มีอะไรอื่นที่นึกอยากดู อ้าว พระเอกก็หล่อดีแฮะ แถมยังเท่อีกต่างหาก



ทามากิ มาโกโตะ นี่ก็เด็กมีปัญหาเช่นกัน เด็กหนุ่มที่หวังจะสืบทอดกิจการโรงกลึงเล็กๆ ของพ่อ แต่ว่าโรงงานของพ่อก็ประสบปัญหาขาดทุนอย่างหนัก ทามากิจึงมีปัญหาด้านการเงิน และต้องทำงานพิเศษช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อ ช่วยดูแลน้องๆ อีกสามคม มันมีเหตุที่ทามากิไม่ชอบโยชิโนะ แต่ต่อมานอกจากเขาจะเป็นเพื่อนคนแรกที่ยอมรับเธอ เขายังกลายเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเข้าอีกด้วย

ตรงข้ามกับอารูโตะ คือ ทามากิ เป็นคนมีเพื่อนรุมล้อม ถือเป็นตัวนำความคิดที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของคนอื่นๆ เมื่อทามากิไม่พอใจโยชิโนะ จึงดูเหมือนเขาจะเป็นผู้นำเทรนด์ที่ทำให้คนอื่นๆ พาลไม่ชอบเธอตามไปด้วย

ตอนแรกคิดว่าคาคุจะเป็นพระเอกเสียอีก เพราะบทก็เด่นเหมือนกัน ผู้เขียนตามมาเปิดเรื่องนี้ดูจากรายชื่อละครของหนูเอมิใน DramaWiki ไม่ได้ดูข้อมูลอื่น จึงไม่รู้หรอกว่าใครเป็นตัวหลักตัวนำ เห็นหน้าคาคุโดดเด่นเป็นคนโผล่มาก่อน จึงคิดว่าเป็นพระเอกของเรื่อง อารูโตะมาทีหลัง แต่ให้ความมั่นใจด้วยคาแร็คเตอร์ เพราะถ้าให้คำจำกัดความว่าพระเอกคือคนที่นางเอกจะชอบพอ ก็บอกได้แต่แรกแล้วว่าใครจะผูกใจนางเอกเอาไว้ได้



ฮิโรเสะ ซาโตมิ หนุ่มแข็งแรงที่มือไม้หนัก ไม่ชอบหาเรื่องใครก่อน ก็แค่อารมณ์ร้อนและใครอย่ามาทำให้เสียอารมณ์ ทว่ามีมุมกุ๊กกิ๊กโรแมนติก ด้วยความฝันอยากเป็นช่างทำกล่องดนตรี และเขาแอบชอบโมโมะ เพื่อนนักเรียนหญิงต่างห้อง ที่น่ารักน่าหลงใหล ไม่เหมือนยัยโยชิโนะที่เกะกะขวางลูกตาน่ารำคาญ 555 สงสารนางเอกซะจริงค่ะ ระดับความนิยมพ่ายแพ้ต่อโมโมะจังอย่างราบคาบ



ทาเคอุจิ คาซึยะ เขาคือ "เด็กเรียน" มีสมองเก่งฉลาดอย่างเขา จะไปเรียนที่ดีๆ ที่ไหนก็คงได้ แต่มันมีเหตุผลที่เขาเลือกมาอาสุโกะ โรงเรียนช่างที่คาซึยะก็รู้สึกไม่ต่างจากคนทั่วไป มีแต่พวกไม่เอาไหนไร้แก่นสาร ทาเคอุจิไม่คบใคร ไม่สุงสิงกับใคร นอกจากนั่งเรียน ก้มหน้ากับตำราและใช้เวลาพักหมกตัวในห้องสมุด กับเพื่อนร่วมห้องคนอื่น เขาก็เฉยๆ ไม่อะไรนัก ไม่รู้สึกรู้สาถ้าใครจะมีเรื่องมีราว โดนพักเรียน หรือโดนไล่ออก (เพราะไม่อยู่ในสายตาและความสนใจอยู่แล้ว) แต่กับโยชิโนะ ความรู้สึกต่อเธอมันแตกต่างไปจากใครๆ เพราะทาเคอุจิสนใจที่จะเพ่งสายตาเขม่นใส่ยัยนี่เอามากๆ






เพื่อนร่วมชั้นอื่นที่มีบทบาทร่วมแต่ไม่เด่นก็ตามนี้ค่ะ แต่ว่ามุราอิจะมีบทมากกว่าใครหน่อยเพราะเป็นเพื่อนขนาบข้างของทามากิ และมีความตลกอยู่ในตัวด้วย



โมโมะจัง ขวัญใจของหนุ่มๆ ในโรงเรียน ใบหน้าของเธอจะยิ้มแย้มเสมอ แต่ว่าใจของเธอใครจะรู้ได้ กับโยชิโนะก็ยิ้มหัวด้วยดี เสียแต่ติดตรงที่ไม่มีความจริงใจ เป็นผู้หญิงแค่สองคนด้วยกันกับโยชิโนะในชั้นปี แต่โมโมะจังชอบที่จะถูกแวดล้อมด้วยเพื่อนผู้ชายมากกว่าจะมีไมตรีต่อโยชิโนะ เป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีที่เพื่อนชายรุมร้อม แต่เป็นคนเดียวกันนี้เองที่สร้างปัญหาให้ใครหลายคน โมโมะมีเหตุผลส่วนตนที่จะแอนตี้โยชิโนะ โดยไม่แสดงออกให้ใครอื่นรู้ นอกจากชัดเจนกับเจ้าตัวโยชิโนะไปเลยตรงๆ ฉันไม่ชอบเธอ!!

อายาเมะเคยแสดงซีรีย์เรื่องเดียวกันกับเอมิมาก่อน (Taisetsu na Koto wa) เธอมีหน้าตาที่น่ารักมาก ๆ เรื่องนั้นเธอได้บทที่นิสัยน่ารักมากอีกด้วย แต่เรื่องนี้ชีนิสัยไม่ค่อยดีเอาซะเลย แต่หน้าตาเธอน่ารักก็เลยยังดูน่ารักอยู่ดีนั่นแหละ




ดังนั้น ผู้ชายที่เหลียวแลโยชิโนะมาตลอด นอกเหนือจากอารูโตะที่ไม่ค่อยมาโรงเรียน ก็คือเขาคนนี้ โอมุกาอิเซนเซย์ คุณครูผู้สุดแสนจะยินดีกับการที่นานทีปีหน จะมีนักเรียนหญิงโผล่ขึ้นมาในชั้นสักคน และพยายามจะเป็นที่พึ่ง (ที่ค่อนข้างจะไร้ประโยชน์) ให้กับโยชิโนะอยู่เสมอ อาจารย์เองก็ใช่จะไม่เคยนึกฝันถึงชีวิตครูมัธยมที่เต็มไปด้วยนักเรียนหญิงวัยรุ่นรุมล้อม เสียงฉอเลาะเจื้อยแจ้ว ครูคะ ครูขาอย่างโน้นอย่างนี้ เวลาสอนแต่ละทีมันจะชื่นมื่นขนาดไหน แม้โยชิโนะจะไม่ใช่สไตล์ครูคะ-ครูขา เหมือนอย่างในจินตนาการอันรื่นรมย์ ตรงกันข้าม..เธอมักจะมีสีหน้ายุ่งเหยิง และถ้าเธอเรียกตามหลังเมื่อไหร่ มันมีปัญหาตามมาถึงตัวด้วยแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้น คุณครูโอมุกาอิ ก็อยากจะทำทุกวิถีทางเพื่อรักษานักเรียนหญิง (ผู้เป็นแรงจูงใจในการสอน) เอาไว้ให้ตลอดรอดฝั่ง เพราะที่ผ่านมานักเรียนหญิงก็เข้ามาบ้างแป๊บๆ ก่อนจะขอย้ายหรือไม่ก็ลาออกไป ไม่เหลือสักคน

และแล้วโยชิโนะก็เริ่มสำแดงอาการไม่ต่างจากนักเรียนหญิงทั่วไป
คือ สุดจะทน และความต้องการของเธอคือการเดินเรื่องขอย้ายโรงเรียน

คนที่เป็นเหมือนเพื่อนสาวที่พอจะคุยเรื่องจุกจิกได้สำหรับโยชิโนะ จึงมีอยู่คนเดียว คุณครูห้องพยาบาล ชิราอิชิเซนเซย์ รับบทโดยมิโฮที่แสดงเรื่องไหนก็น่ารักทุกเรื่อง ชอบเธอในบทบาทสบายๆ เป็นกันเองอย่างในเรื่องนี้

นักเรียนอีกคนที่ผ่อนคลายบรรยากาศกดดันในซีรีย์เรื่องนี้ (กดดันตามสภาพหญิงเดียวไร้ที่อยู่ของนางเอก) คือ คุณตาฟุจิโอะ เป็นความสัมพันธ์ตาหลานที่รักกัน บ่นกัน งอนกันบ้าง อย่างน่ารักน่าเอ็นดู โยชิโอะอยู่กันกับคุณตาตามลำพังแค่สองคน ถึงอย่างนั้นเธอก็ดูจะไม่ขาดความอบอุ่นเพราะได้รับความรักความเข้าใจจากคุณตาอย่างล้นปรี่ ส่วนพ่อแม่ของเธอไปไหน ซีรีย์จะมีประเด็นเฉลยเอ่ยความกันตามมา

ตัวละครอีกคนที่มีบทบาทอยู่ในเรื่องคือลูกค้าประจำของไนท์คลับ "เคียวโกะ" หญิงสาวผู้หลงรักหนุ่มโฮสต์อารูโตะมาตั้งแต่สมัยเขายังเป็นนักแสดงเด็ก และเธอก็ตามรักตามตื๊อแบบจิกไม่ปล่อย ให้โยชิโนะต้องรู้สึกเฮิร์ตอยู่บ่อยๆ



หากใครชอบดูซีรีย์ที่มีความรัก ซึ่งมักจะหาได้ค่อนข้างน้อยในซีรีย์ญี่ปุ่น ซีรีย์เรื่องนี้ตอบสนองคนต้องการดูความรักด้วยรักใสๆ วัยรุ่นที่มีความน่ารักโรแมนติกอยู่พอสมควร อารูโตะที่ชอบโยชิโนะตั้งแต่แรก สองคนที่ใจตรงกัน แต่ไม่ได้คบกัน เพราะอารูโตะอาจชัดเจนต่อสายตาคนดู แต่ไม่ได้ชัดเจนต่อโยชิโนะนัก เขามองว่าสถานะของเขาไม่มั่นคงพอจะขอคบหากับโยชิโนะได้ ปัญหาครอบครัวที่ซับซ้อนและอนาคตไม่แน่ไม่นอนว่าจะต้องออกจากโรงเรียนไปเมื่อไร ทำให้ความรู้สึกและการแสดงออกของอารูโตะขัดแย้งกันเองอย่างคลุมเคลือ เพราะโดยพฤติกรรมคือชอบพอ แต่ไม่พูดหรือทำอะไรให้ชัดเจนว่าชอบพอ

ทามากิกลายเป็นเพื่อนทีดีต่อกัน แต่ในใจนั้นเกินเพื่อนไปแล้วเพราะเขาแอบชอบโยชิโนะ แต่ใกล้ตัวไม่ได้หมายความใกล้ใจ เช่นเดียวกับอารูโตะที่ไม่ค่อยโผล่มาโรงเรียน อยู่ห่างตัวแต่ไม่ได้ห่างใจ (วิ้ววววว)

ถือว่าใช้ประเด็น รักใสๆ เป็นส่วนประกอบของเรื่องอยู่ไม่น้อย ฉากใกล้ชิดกันก็มีค่อนข้างเยอะ ถ้าเทียบกับซีรีย์ญีปุ่นทั่วไป แต่ถ้าเทียบกับซีรีย์เกาหลีก็ย่อมจะถือได้ว่าจืดชืด ชอบฉากหอมแก้มมากค่ะ อาการของเอมิตอนโดนหอมแก้มน่ารักสุโค่ยดูเป็นธรรมชาติมากๆ แต่ไม่ว่าจะสีหน้าอารมณ์อะไรในเรื่องนี้ ในสายตาของผู้เขียนเอมิก็ทำได้ดีทุกประการ จะว่าไปเธอจับใจผู้เขียนได้ตั้งแต่เห็นเธอเรื่องแรกในบทนักเรียนตัวร้ายที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนกับครูหนุ่ม และสร้างปัญหารักร้าวให้กับคุณครูคู่รัก เรื่องโน้นแล้วล่ะค่ะ ( มิอุระ ฮารุมะ - โทดะ อาริกะ เรื่อง Taisetsu na Koto wa Subete Kimi ga Oshiete Kureta)

นักแสดงหญิงบางคนอาจสวยมากแต่ไม่ได้ดูน่ารัก บางคนน่ารักมากก็ไม่ได้หมายความว่าสวย แต่ทามากิ เอมิในสายตาของผู้เขียนคือนักแสดงหญิงที่มีทั้งความสวยความน่ารักอยู่ด้วยกัน กับความสามารถทางการแสดงที่ร้ายก็น่าชัง นิ่งก็สวย เศร้าก็งาม บ๊องแบ๊วก็น่ารัก ( อวยกันเข้าไป ) นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เทใจให้เอมิเต็มร้อย รวมถึงพระเอกที่อาจไม่ได้ผูกใจกันจนถึงกับจะต้องเสาะหาผลงานเรื่องต่อไป แต่ว่าในเรื่องนี้ใบหน้าเหงาๆ กับรอยยิ้มเย็นๆ ของเค้าก็ชวนดึงดูดใจให้แค็ปรูปซะจริงๆ สังเกตจากจำนวนรูปของบล็อกนี้ได้เลยค่ะ นี่คือข้อเสียของการดูซีรีย์ออนไลน์ทางอินเตอร์เน็ต เวลาเห็นหน้าไหนได้อารมณ์ ช็อตการแสดงใดถูกใจก็อดใจไม่ได้ต้องรีเพลกลับไปแค็ปรูป พอแค็ปแล้วเยอะเกิน จะลบทิ้งก็ตัดใจยากอีก แต่จะสั่งซื้อแผ่นมาดูอย่างเดียวมันก็เปลืองตังค์ T__T

เรื่องราวของสิ่งแปลกปลอมที่ต้องยอมรับ-ปรับตัว และในความแปลกปลอมนั้นก็มีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงในตัวของผู้อื่นด้วย ลักษณะอย่างนี้เป็นความ Contrast ที่น่าจะเรียกความสนใจได้ดีในส่วนของเรตติ้ง แต่เรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งซีรีย์ที่เรตติ้งต่ำเตี้ยอย่างน่าใจหาย 5.96% แต่ตัวผู้เขียนเองก็ชอบซีรีย์เรื่องนี้นะคะ ดูได้เรื่อยๆ ไม่ใช่คอมเมดี้เฮฮาเหมือนภาพแบนเนอร์อีกภาพที่ชวนเข้าใจว่าคอมเมดี้แน่ๆ แต่ที่จริงเป็นดราม่าโรงเรียนแบบไม่สุขไม่ทุกข์จนเกินไป สงสารนางเอกอยู่บ้างแต่ก็ไม่เครียดนัก และการแสดงของเอมิก็ทำให้เธอกลายเป็นนางเอกอีกคนที่อยู่ในสารบบนางเอกในดวงใจ แม้เพิ่งจะเคยชมกันแค่สองเรื่อง กับเรื่องแรกที่เป็นนางร้ายและเรื่องนี้ที่เป็นนางเอกก็ตาม



บทบาทของโยชิโนะในเรื่อง เธอไม่ได้กร้าวแกร่งในเง่ของการเป็นนักเรียนช่างเทคนิค ตรงกันข้ามคือเธอยังคงบอบบางเช่นรูปร่างหน้าตา มันคือความจำใจที่ต้องทนอยู่ในโรงเรียน ที่ทาง..ที่ไม่ว่าจะมองแง่ไหนก็ไม่เหมาะกับเธอ และมันคือความดิ้นรนที่จะขอย้ายโรงเรียนออกไป จากคนที่ยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ ความอดทนอยู่และความดิ้นรนจะไปนี่เอง ทำให้เธอมีความอึดมากกว่านิสัยเคยเป็นมา

ชีวิตนักเรียนช่างโรงเรียนอาสุโกะ ไม่มีชุดเวิร์คชอปไซท์ผู้หญิง ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่แสนจะไกลกว่าจะเดินไปเดินกลับมาถึงห้องทำงานเวิร์คช็อปทีไรก็มาสายให้เพื่อนมองหน้า ห้องน้ำหญิงมีแค่สองห้อง และมันเป็นห้องน้ำที่ต้องใช้กุญแจไข ไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือที่ขนาดและน้ำหนักของมันจะเหมาะกับกำลังของเธอที่ต้องทั้งเข็น ทั้งแบก ต้องยกต้องลาก ต้องเชื่อมเหล็ก ขันน็อต แต่ถ้าเธอยิ่งเหยาะแหยะมากเท่าไร พวกผู้ชายที่เห็นเธอเป็นคุณหนูผู้ดีอยู่แล้วก็จะยิ่งไม่ชอบเธอมากขึ้น แม้แต่ปวดท้องประจำเดือนโยชิโนะก็ไม่กล้าจะปริปากเพราะมันก็คงจะกลายเป็นข้ออ้างของผู้หญิงที่อู้งาน เธอจึงได้แต่กัดฟันทน ..ทนและทน

ทว่าการอยู่ร่วมกับพวกเพื่อนห่ามๆ ก็ทำให้โยชิโนะได้เรียนรู้พวกเขามากขึ้น สิ่งที่คนภายนอกมองเห็นหรือรับรู้ อาจไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไป อาสุโกะอาจไม่ใช่โรงเรียนชั้นดี และนักเรียนที่นี่ก็ไม่ใช่นักเรียนหัวดีมีคุณภาพสูง แต่พวกเขาก็มีชีวิตของตัวเอง มีปัญหาที่ต้องแบกไว้ มีความฝันใฝ่ที่เก็บงำไว้ในใจ โยชิโนะได้มองเห็นความจริงจังของพวกเขายามก้มหน้าหมกมุ่นอยู่กับเครื่องไม้เครื่องมือ ในสายตาของโยชิโนะ มันคือ "ความสุภาพ" ที่เธอเพิ่งสังเกตเห็น พวกเขาจะดูสุภาพเมื่อใส่ชุดเวิร์คชอปเรียนรู้และลงมือทำงาน

ที่พวกเขาไม่สนใจต่อเป้าหมายที่ดีเช่นการเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่เอาไหน แต่เพราะมหาวิทยาลัยสำหรับหลายคนมันคือสิ่งที่เกินจะเอื้อม เพราะมีข้อจำกัด มีสภาพครอบครัวที่บีบบังคับ พวกเขาแค่ต้องการมีฝีมือช่าง ที่จะจบออกไปทำงานเลี้ยงตัวและดำเนินชีวิต แม้ชีวิตจะไม่ง่าย แต่อย่างน้อยพวกเขาก็มีเป้าหมาย ขณะที่ตัวโยชิโนะเองยังคงโอดครวญกับความต้องการจะมีชีวิตนักเรียนมัธยมปลายที่ไร้สาระ โยชิโนะเริ่มเข้าใจและมองเห็นว่าปัญหาการสอบตกที่ก่อความยุ่งยากเหลือจะทนในชีวิตของเธอมันเป็นแค่เรื่องขี้ผงถ้าเทียบกับเพื่อนๆ ที่มาเรียนที่นี่ เพราะไม่มีทางให้เลือกมากนัก เธอจึงรู้สึกเสียใจแทน ถ้าหากพวกเขาจะต้องสูญเสียทางเลือกน้อยนิดเหล่านี้ไป และมันได้กลายเป็นความมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือในสิ่งที่เธอพอจะทำได้ น้ำใจและความพยายามอย่างจริงจังของเธอ จะค่อยๆ ทลายกำแพงหมางเมินที่ขวางกั้นเธอไว้ให้เป็นแค่คนนอก และในที่สุดมันก็เริ่มมีที่มีทางสำหรับเธอ มิตรภาพความเป็นเพื่อนที่งอกงาม เธอ-ผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์ก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเพื่อนร่วมชั้นปี 1ห้อง A และเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนอาสุโกะ




ตอนที่ชอบมากในเรื่องนี้ คือตอนทำ Eco Car รู้สึกว่ามันได้อารมณ์ในแง่ของอุปสรรคให้ฝ่าฟัน และกลายเป็นความสำเร็จที่ก่อให้เกิดความปิติยินดี ต้องเข้าใจว่ามันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรมันก็เป็นปัญหาของเด็กมัธยม พยายามอย่างเด็กมัธยมเหมือนๆ ซีรีย์โรงเรียนทั่วไป แต่มันก็เป็นความภาคภูมิใจของอนาคตนายช่าง ความสามัคคีร่วมไม้ร่วมมือ และการมีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน มันดูเป็นเหตุเป็นผลสมควรที่โยชิโนะซึ่งเริ่มคุ้นเคยกับเครื่องไม้เครื่องมือบ้างแล้ว ก็เริ่มจะหลงเสน่ห์ของวิชาช่างเข้าอย่างจริงจัง

อีกตอนก็คือการทำ Asuko March ผู้เขียนขอเรียกมันว่า โปรเจ็กต์แห่งปรัชญาของนักเรียนช่างอาสุโกะ ที่เป็นได้ทั้งปรัชญาช่างและปรัชญาชีวิต เพราะมันเป็นเหมือนบทสรุปในแก่นสารสำคัญของเรื่อง ที่ขอละไว้ไม่พรรณาเผื่อว่าใครจะดู จะได้รับเอาการสื่อสารโดยตรง ตีความ และอินกันเอาเอง

เรตติ้ง เป็นเพียงแบบสำรวจความเห็นของคนทั่วไป ที่บางครั้งมันก็วัดความชอบหรือไม่ชอบของคนดูแต่ละคนไม่ได้ หากใครไม่แคร์เรตติ้ง (ที่จะใช้คำว่าตกต่ำก็ไม่ได้ เนื่องจากมันต่ำมาแต่เริ่มต้นและก็ต่ำต่อเนื่องมาอย่างเสมอต้นเสมอปลาย) และกำลังมองหาซีรีย์แนววัยรุ่นวัยเรียนก็น่าลองเสี่ยงชอบไม่ชอบกับ Asuko March ดูสักตั้ง เพราะมันก็สั้นๆ แค่ 9 ตอนเองค่ะ (^^) จะว่าไปแล้วจากประสบการณ์ของผู้เขียนเองกับซีรีย์ของค่าย TV Asahi ก็ไม่อาจระลึกได้ว่ามันเคยมีซีรีย์เรื่องไหนที่เรตติ้งสูงด้วยเหรอ ใครรู้ ช่วยแนะนำกันได้นะคะ จะได้ลองดูเป็นประสบการณ์

ถ้าใครกำลัง