เชื่อมั๊ยคะว่าบางครั้งเราก็อาจหาสาระดีดีจากกระดานสนทนา
ใน website ต่างๆ ที่มีพื้นที่ให้แลกเปลี่ยนความเห็น
และบางครั้งยังเป็นการถ่ายทอดประสบการณ์ในการแก้ปัญหา
จากคนรุ่นหนึ่งไปสู่คนอีกรุ่นหนึ่งได้อย่างไม่น่าเชื่อ อย่างเช่น
เรื่องราวดีดีที่ จขบ. นำมาฝากกันในวันนี้ไงคะ เชื่อเหลือเกิน
ว่าน่าจะเป็นประโยชน์ในการนำไปปรับใช้กับชีวิตการทำงาน
ประจำวันของเราได้ไม่มากน้อยทีเดียว ลองมาติดตามกันดูค่ะ

ที่มา :กระทู้จาก webboard ของ //www.love4home.com



คนบางคนมักคิดว่าตัวเองเด่นดีอยู่คนเดียวไม่มีใครสู้ได้
ใคร ๆ ก็ไม่สามารถเทียบตัวเองได้ เป็นที่น่าเวทนาอย่างยิ่ง
จะทำอย่างไรให้เขารู้ตัวได้บ้าง ยิ่งถ้าเขาคือเจ้านายของเรา
กลุ้มใจต้องร่วมงานกับคนแบบนี้ (ผู้ตั้งกระทู้ :คนมีปีก)

สวัสดีครับคุณคนมีปีก (ผู้แสดงความคิดเห็น : พี่ชาย )
อาการ "หลงตัวเอง" เป็นอาการหนึ่งของบุคลิกภาพผิดปกติ
จิตแพทย์บอกว่า อุปนิสัยหรือบุคลิกภาพ ที่สะท้อนความเป็นตัวตน
ของแต่ละบุคคลจะมาจากต้นกำเนิดหรือกรรมพันธุ์ถึง 50%
ทุกคนมีอุปนิสัยเฉพาะตัวที่แตกต่างกันไป ส่วนที่เหลืออีก 50%
จะมาจากพัฒนาการจากการเลี้ยงดูของแต่ละครอบครัว
การหล่อหลอมของสังคมที่กลายเป็นอุปนิสัยและพฤติกรรม
ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ที่เรียกกันว่า "บุคลิกภาพ"



อย่างที่บอกนอกจากกรรมพันธุ์แล้ว สิ่งที่พัฒนาและหล่อหลอมเรา
และที่สร้างให้เรามีบุคลิกภาพเป็นคนที่หลงตัวเองก็คือ ครอบครัว
และการเลี้ยงดู เพราะการเลี้ยงดูที่ผิดตั้งแต่วัยเด็ก โดยเฉพาะ
พ่อแม่ที่ไม่ได้สอนลูกด้วยเหตุผล เลี้ยงดูแบบตามใจ เป็นเด็กที่
พ่อแม่ตามใจมากเกินไป พ่อแม่ไม่ค่อยกล้าขัดใจ แม้ทำผิดก็
ไม่ลงโทษ พะเน้าพะนอเอาใจลูกอยู่ตลอดเวลา เลยไม่รู้จักคำว่า
"ไม่" ไม่รู้จักอุปสรรค เคยชินแต่คำว่า "ได้" พอโตเป็น
หนุ่มสาวก็ไม่รู้จักโต บางคนทำตัวเหมือนเด็กหัวดื้อ อวดดี สั่งให้
ทำอะไรถ้าชอบใจถึงจะทำ ถ้าไม่ชอบใจก็ไม่ทำเพราะไม่เคย
ถูกว่าแต่เด็ก ชีวิตจึงขึ้นอยู่กับความพอใจของตัวเอง และมักจะ
เป็นคนที่ไม่มีความอดทน ชอบเอาชนะเพราะเคยชนะพ่อแม่จนชิน

เพราะคิดว่าตัวเองถูก คนที่หลงตัวเองซึ่งเราจะพบบ่อยในสังคม
มักจะเป็นคนที่มีอำนาจ ไม่มีใครกล้าวิจารณ์ คนที่คิดว่าตัวเองเก่ง
มั่นใจตัวเองสูง ไม่ฟังความคิดเห็นคนอื่น ยึดมั่นความคิดตัวเอง
เป็นสำคัญ คิดว่าความคิดและความเห็นของตนเองถูกต้องฝ่ายเดียว
มองคนอื่นต่ำต้อยกว่าตนเอง ดังนั้นคนที่หลงตัวเอง จะทำงานร่วมกับ
คนอื่นก็ค่อนข้างยาก เพราะจะเป็นคนยึดติด และหลงกับตัวเอง
มองแต่ตัวเอง ต้องการให้คนอื่นนอบน้อมและยอมให้ตัวเองตลอด
ยึดมั่นอยู่กับตัวตนของตัวเอง และคิดว่าตัวเองไม่มีปัญหา และจะคิดว่า
คนอื่นมีปัญหาตลอดเวลา ทำให้คนอื่นที่อยู่ร่วมกันด้วยความลำบากใจ



เพราะไม่เคยยอมรับฟังความคิดเห็นคนอื่น และคิดว่าความคิดเห็นคนอื่น
สู้ตนเองไม่ได้ คนที่มีอาการรู้สึกว่าตัวเองฉลาดกว่าใครๆ ไปหมด
หรือนัยหนึ่งคนอื่นโง่กว่าตนเอง ยิ่งคนอื่นที่มีอายุหรือ ประสบการณ์น้อยกว่า
ยิ่งไม่อยู่ในสายตาของเขาเลยเมื่อรู้สึกอย่างนั้นมันก็จะออกมาทางอาการ
ภายนอกที่แสดงออก คือการไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นคนอื่น นอกจาก
ไม่ยอมรับฟังแล้ว ยังตอบโต้กลับแบบดูถูกดูแคลนในสติปัญญาของอีกฝ่าย

แต่ด้วยความหลงตัวเองทำให้เกิดความเชื่อมั่นในตนเองและ
ความทะเยอทะยาน จึงมักพบว่าวิถีทางชีวิตของคนที่หลงตัวเอง
สามารถไต่เต้าขึ้นมาจนสามารถเป็นผู้นำขององค์กรต่างๆ ได้
ดังนั้นไม่ต้องเสียใจหรือน้อยใจครับเพราะไม่ใช่คุณคนเดียวที่ต้อง
ประสบปัญหาเช่นคุณ หากจะไปแก้ไขนิสัยคนหลงตัวเองนั้น
อาจจะหวังได้ยากครับเอาว่าจะอยู่ร่วมกับคนหลงตัวเองอย่างไรและ
สามารถทำงานกับคนประเภทนี้ได้อย่างมีความสุขดีกว่านะครับ



วิธีการทำงานร่วมกับคนหลงตัวเองนั้นไม่ยากครับแต่จะต้องรู้จัก
จังหวะเวลาในการเข้าพบ อีกทั้งการจะเสนอความคิดเห็นใดๆ
หากเป็นไปได้ให้เสนอเป็นลายลักอักษร และให้เสนอเป็นหลายๆ
ทางเลือก พร้อมกับให้เหตุผลประกอบทางเลือกนั้นๆ และให้เจ้านาย
เป็นคนตัดสินใจเอง วิธีนี้คุณอาจจะเหมือนกับคนปิดทองหลังพระ
คุณอาจจะถูกขโมยผลงาน เพราะคนที่ได้หน้าอาจจะไม่ใช่คุณ
แต่เป็นเจ้านายคุณ แต่ลึกๆ แล้วมันเป็นการสร้างความน่าเชื่อถือ
ในตัวคุณที่ละนิดครับ เรียกว่าต้องค่อยๆ เก็บคะแนนไปที่ละแต้ม
ถือหลักที่ว่า ทำดีแต่อย่าเด่น คุณก็สามารถจะอยู่ทำงานเป็นลูกน้อง
คนหลงตัวเองไปได้แน่นอนครับ และครั้นเมื่อเขาได้ดีจากผลงาน
ซึ่งจะมาจากใครก็ตามและได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นไป คุณก็จะ
อยู่ในลำดับต้นๆ ที่จะได้แทนที่ในตำแหน่งของเขาแน่นอนครับ

เป็นอย่างไรกันบ้างคะ หากคุณได้ติดตามเรื่องราวมาโดยตลอดจน
ถึงตอนสุดท้ายนี้ เราคงจะเห็นแล้วใช่มั๊ยคะว่าคนหลงตัวเองนั้น
เขาน่าสงสารมากกว่าที่เราจะไปจงเกลียดจงชังเขาใช่มั๊ยเอ่ย
สงสารเขาเถอะค่ะ ว่าเขาได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาอย่างผิดๆ
จึงมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวในสังคมของเราอย่างนี้ ซึ่งจากคำตอบ
ในกระทู้ข้างต้น เราคงจะเห็นกันแล้วว่าคงไม่อาจแก้ปัญหาที่ตัว
คนหลงตัวเองเหล่านี้ได้หรอกค่ะ แต่เราต้องแก้ที่ตัวเองด้วยการ
ใช้ความระมัดระวังในการเข้าไปมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกับเขา
เหล่านั้น พูดภาษาชาวบ้านก็คือระวังสุนัขมันกัดเอานั่นแหละค่ะ



เพื่อนๆ มีประสบการณ์ที่เจอะเจอมากับตัวเองอย่างไรบ้างคะ
อย่าลืมมาแบ่งปันประสบการณ์เล่าสู่กันฟังบ้างเพื่อเป็นวิทยาทาน
พวกเราจะได้รอดปลอดอันตรายอันเกิดจากคนหลงตัวเองยังไงคะ
ป.ล. ขออัพบล็อกทิ้งไว้วันเสาร์อาทิตย์จ้า วันจันทร์จะตามไปเยี่ยมค่ะ