เจ็บจนชาไปถึงปลายนิ้ว

.
.

ประโยคนี้รู้สึกได้ถึงความเจ็บครับ

  

อ่านแล้วคิดถึงเพลงเก่า ๆ ของคุณธานินทร์เลยค่ะ
...วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก...

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ
ยังไม่ได้อัพบล็อกใหม่ค่ะ
วันนี้ไม่รู้บล้อกเป็นอะไร เข้าหน้าหลักยากมาก เลยพาลขี้เกียจซะเลยค่ะ

  

อลาโภ ธมฺมิโก เสยฺโย ยญฺเจ ลาโภ อธมฺมิโก

ถึงไม่ได้ แต่ชอบธรรม ยังดีกว่าได้โดยไม่ชอบธรรม

มีความสุขในการดำรงชีวิตอย่างมีสติรู้ตลอดเวลา...นะคะ



(ขอบคุณภาพสวยจากสายหมอกและก้อนเมฆ)

  

เอาสัตว์โลกน่ารักๆ มากฝากนะจ๊ะ คิดถุงหนูโปร์ั้ที่สุดน๊าา
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าบล็อคเท่าไหร่จร้าาา
...
แต่ไม่ห่างหายไปไหนแน่ๆ จร้าาา
ดูแลตัวเองด้วยนะ ไม่รู้ว่าจะเข้าหน้าหนาวหรือยัง ยังงัยดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ
มีความสุขมากมากจร้า

  

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

ไม่ได้แวะมาส่งกำลังใจเสียนานไม่ว่ากันนะ
เราะมันแจ้งว่ามีแสปมเข้าไม่ได้จ้าสาวเชียงใหม่

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Pikake Literature Blog ดู Blog

  

~ มาแล้วนะคุณ ~

  

ถ้าน้องของพี่กำลังเศร้าอยู่
ก็ขอส่งกำลังมาให้นะคะ
ขอให้เข้มแข็งขึ้นในเร็ววันจ้า

  

สวัสดียามเช้าครับน้องโปร์

  

สวัสดีค่า คุณโปร์ ^^
เศร้าสองบล็อคติดๆเลย T T

แต่ชอบๆค่ะ อิอิ

ภาพสวยอีกแล้ว เพลงเพราะด้วย
โดนใจตลอดเลยค่า

ขอบคุณมากๆนะคะ

  

อ่านแล้วน้ำตาคลอ..
เจ็บชนชาไปถึงปลายนิ้ว!!