แวะมาอ่านค่ะ
และสวัสดีตอนสายๆ

  

พี่ก๋ามีแต่สมุดหนังสือรุ่นอยู่สองเล่ม เก่าๆซีดๆโทรมๆ

ไม่เคยเขียนสมุดเฟรนด์ชิพเลยครับ 555


ปล. บริจาคได้ครับ
สามารถนำไปมอบให้ได้ด้วยตัวเองที่บ้านเด็กกำพร้าแสงไทยดรุณเลยครับ
อยู่แถวแม่โจ้นี่เอง

เสริชดูแผนที่จากกูเกิ้ลก็ได้นะครับ

  

สวัสดีค่ะ
เพื่อนกัน เป็นแล้วรักษาไม่หายนะคะ
ตะพาบรอบนี้ ทำให้คิดถึงเพื่อนเก่าหลาย ๆ คนค่ะ

  

แวะมาทักทาย และอ่านงานตะพาบค่ะ ^^

  

มาอ่านงานตะพาบบครับผม
ชอบประโยคที่ว่าเพื่อนยิ่งเก่ายิ่งมีค่า เห็นด้วยเลยนะครับ
แค่มองตาเขาก็รู้ว่าเราคิดอะไรแปลกมากๆ 555++

ความรู้สึกว่าเรามีเพื่อนอยู่แม้ในความทรงจำก็ทำให้ชีวิตนี้มีค่านะครับ ^^

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะครับ

  

สวัสดีค่า คุณโปร์ ^^
ขอบคุณที่เจิมบล็อคให้นุ่นจ้า

เพื่อนเก่าคิดตั้งนานเลย แหะๆ

วันนี้บล็อคน่ารัก สวยเหมือนเดิม
กลอนเพราะมากค่ะ คิดถึงเพื่อนเก่าๆ อยากเขียนถึงแต่ไม่เอาดีกว่า เขียนเรื่องตามถนัดดีกว่า

เพลงประกอบน้ำตาหนึ่งลิตร ซีรีย์ที่นุ่นชอบมากกกกค่ะ

หวาน ปนเศร้าเลย

ขอบคุณมากๆนะคะ ^^

  

อ่านแล้วคิดไปถึงสมัยที่เรียนจบกันใหม่ๆ
เอาง่ายๆ ก็วันที่ต้องเจอกันเป็นวันสุดท้าย
ของการเรียนเลยนะค่ะ นอกจากเขียนสมุด
สั่งลากับวาดเขียนเสื้อสีขาวก็มีอะไรเยอะแยะ
เกิดขึ้นเหมือนกัน เรียกว่าเพื่อนที่เรียนกันมา
จะจากลากันไปเรียนต่อ .. มันทำให้เสียน้ำตา
แบบถังแตกเยอะเหมือนกันนะค่ะสำหรับวันนั้น

  

  

อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเก่าจริงๆ
อยากกลับไปในช่วงเวลานั้นจังค่ะ

  

อ่านแล้ว คิดถึงเพื่อนอ่ะ
วันนี้เข้าไปอ่านงานตะพาบของหลายๆบล็อก
ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงเพื่อน
ช่วงเวลเก่าแม้จะเลวร้ายแค่ไหน
แต่ก็พูดได้เต็มปากนะว่า ที่ผ่านมาได้
ก็เพราะมีเพื่อนดีๆอยู่ข้างกาย

พี่หายไปซะนาน ช่วงนี้ยุ่งๆจ๊ะ
คิดถึงน้องสาวเหมือนกัน

  

อ่านข้างบน แล้วนึกถึงเพื่อน ๆ ที่เคยเรียนด้วยกัน ตอนนี้
กระจาย ไปทั่วประเทศแล้วมั้ง

มีบางกลุ่ม ที่เรียนด้วยกันยังพบปะกันอยู่ครับ.

  

สวัสดียามเช้าครับน้องโปร์