Bloggang.com : แม่ไก่ - ~ รักในสายหมอก : นิยายรักสะท้อนปัญหาสังคม โดย โสภาค สุวรรณ ~

~ รักในสายหมอก : นิยายรักสะท้อนปัญหาสังคม โดย โสภาค สุวรรณ ~


	รักในสายหมอก ผู้เขียน : โสภาค สุวรรณ ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ครังที่ ๔/ส.ค.๕๘) ๖๘๐ หน้า ราคา ๕๖๕ บาท โปรยปก สาวน้อยผู้อาภัพ...กับความรักแสนเลือนรางของผู้คนรอบข้าง... ดังอยู่ในสายหมอกหนา "ผมต้องขอบคุณแม่... หาไม่ ผมจะไม่สามารถเติบโต เข้มแข็ง และมั่นคง จนสามารถปกป้องคนที่อ่อนแอกว่าได้เป็นอันขาด... ลูกของผมทั้งสามคนจะเติบโตบนรากฐานเดียวกัน ได้รับความรักจากพ่อและแม่ของแกอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ใช่ความรักแบบที่แม่ของแกเคยสัมผัสมาแล้วอย่างทุกข์ทรมานใจแสนสาหัส... ความรักที่สัมผัสไม่ได้ เยียบเย็นและถูกบดบังด้วยปัญหานานาประการ ความรักที่เหมือนจะลอยอยู่ในสายหมอก ปราศจากความอบอุ่น อ้างว้าง หนาวเย็น... ความรักแบบนั้นจะไม่มีวันอุบัติขึ้นในครอบครัวของผม..." ................... เป็นนิยายชีวิตที่เข้มข้น ดราม่าน้ำตาซึม หากก็อิ่มเอม อบอุ่นในหัวใจเมื่ออ่านจบ ขออนุญาตเล่าเรื่องแบบยาว ๆ ไปเลยนะคะ เรื่องราวส่วนใหญ่...(แทบจะตลอดทั้งเล่มนั่นแหละค่ะ)บอกเล่าผ่านมุมมองความรู้สึกของคุณมณี หญิงม่ายสูงวัยที่เข้ามารับหน้าที่ดูแลเด็กหญิงนฎา หรือปูเป้ หลานสาวของคุณประภากับท่านรัฐมนตรีอุดม ด้วยสำนึกสองประการ อันแรกคือเพื่อตอบแทนบุญคุณเจ้านายเก่าของแม่ที่เคยเกื้อกูลกันมา อีกอย่างคือเธอต้องการรายได้ที่เพียงพอเพื่อส่งเสียลูกชายคนเดียว - ปฤณ ที่มุ่งมั่นจะสอบเข้าเรียนแพทย์ให้ได้ นฎาในวัยสิบสาม เพิ่งเดินทางกลับจากต่างประเทศ เธองดงาม บริบูรณ์ด้วยรูปสมบัติและทรัพย์ศฤงคาร ทว่าเธอเป็นบุตรสาวที่เกิดจากความผิดพลาดของผู้เป็นแม่ กลายเป็นปมด่างพร้อยในชีวิตของเธอ ด้วยผู้เป็นยายเกิดความผิดหวังในตัวแม่ของเธอจนรับเธอมาดูแลด้วยตัวเอง วางกฏและกรอบอันครัดเคร่ง ก่อเป็นกำแพงหนา เพื่อป้องกันประวัติศาสตร์ซ้ำรอย นฎาจึงต้องเติบโตมาภายใต้ความกดดัน บีบรัด กับความรักอันห่างเหินเย็นชาจากพ่อและแม่ และแบกรับความคาดหวังของผู้เป็นยาย... เมื่อคุณมณีเข้ามาดูแลใกล้ชิด ปลอบโยนเธอยามเธอเหงาและว้าเหว่ เธอจึงยืดเอาหญิงสูงวัยเป็นเครื่องทดแทนความรักความอบอุ่นที่เธอโหยหา แต่คุณมณีก็ต้องอยู่ภายใต้อำนาจการจัดการโดยคุณประภา - ยายของเด็กสาวอีกที เธอไม่มีสิทธิ์มีเสียงในเรื่องของการอบรมเลี้ยงดูนฎาทั้งนั้น แม้จะรับรู้และแลเห็นอยู่เต็มตาเต็มใจถึงผลพวงแห่งแรงกดดันที่เด็กหญิงรองรับอยู่ เมื่อย่างเข้าสู่รุ่นสาว นฎาก็ต้องหมั้นหมายกับอาทิตย์ ลูกชายคนเดียวของเพื่อนสนิทของคุณประภา ที่พยายามตอกย้ำกับเธอว่า...จากประวัติอันไม่งามนักของแม่ของเธอ นฎาควรจะถือเป็นบุญอย่างยิ่งที่อาทิตย์ ชายหนุ่มผู้แสนจะเพอร์เฝ็กต์รัก และยอมรับที่จะเป็นผู้ดูแลเธอต่อจากคุณยาย... พ้นจากอาทิตย์แล้วคงไม่มีผู้ชายดี ๆ ที่ไหนจะมาแต่งงานกับเธอแล้ว ปฤณมีโอกาสได้พบและรู้จักกับนฎาเมื่อครั้งยังเป็นวัยรุ่นครั้งหนึ่ง เพราะแม่ให้เขาเข้ามาช่วยงานในบ้าน... เพียงได้สบตา...กระแสความรู้สึกบางอย่างก็ดึงดูดให้เด็กหนุ่ม-สาวเกิดประทับใจในกันและกันโดยไม่รู้ตัว แต่คุณมณีได้แลเห็นและต้องการตัดไฟแต่ต้นลมโดยการสั่งห้ามปฤณ ไม่ให้มาที่บ้านนี้อีก... ทางชีวิตของทั้งคู่จึงต้องแยกห่างโดยปริยาย...ปฤณสอบเรียนแพทย์ได้สำเร็จ และคร่ำเคร่งอยู่กับการเรียน ส่วนนฎาหลังจากเรียนจบมัธยมปลายแล้ว ก็เตรียมตัวแต่งงานกับอาทิตย์ จากนั้นก็จะติดตามชายหนุ่มไปใช้ชีวิตที่เมืองนอก...ตามทีคุณยายได้วางแผนชีวิตให้ แต่แล้วก็เกิดเหตุให้ทั้งคู่ต้องมาเจอกัน เมื่อคุณมณีเกิดล้มป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลและต้องผ่าตัด นฎารับอาสามานอนเป็นเพื่อนคุณมณีเพราะเป็นช่วงที่ตาและยายของเธอไปต่างประเทศพอดี ปฤณมาดูแลแม่ แล้วเลยพลอยต้องดูแลนฎาเรื่องอาหารการกินไปด้วย ก่อให้เกิดความสนิทสนมขึ้นในช่วงระยะเวลาอันสั้น ทว่าลึกซึ้งมั่นคง นฎารู้สึกเป็นตัวของตัวเองขณะที่อยู่กับปฤณ แต่เธอก็รู้ดีว่าตัวเองต้องทำตามที่ผู้ใหญ่คาดหวัง ในขณะที่ปฤณเองก็สำนึกตนดีว่าเรื่องระหว่างเขากับนฎาเป็นเรื่องที่ไม่อาจจะเป็นไปได้ แต่เขาก็มั่นใจในความจริงใจของตนเองและพร้อมจะส่งเสริมให้นฎามีชีวิตที่มีความสุข ทว่าผู้ใหญ่ของนฎาไม่คิดเช่นนั้น ปฤณถูกกีดกันอย่างหนัก รวมทั้งคุณมณีก็พลอยถูกมองว่าพยายามจะผูกมัดนฎาเพราะเห็นแก่ทรัพย์สมบัติของเธอ เมื่อถึงกำหนดเวลา นฎาก็เข้าพิธีหมั้นกับอาทิตย์อย่างเอิกเกริก แต่หลังวันหมั้นเพียงคืนเดียว เธอก็เกิดอาการป่วยอย่างกระทันหัน โลกของเธอมืดสนิทไปชั่วขณะ เธอกลายเป็นหญิงตาบอดโดยไม่มีใครรู้สาเหตุ แม้ตาและยายของเธอจะเพียรพาเธอไปรักษายังที่ต่าง ๆ ทั้งในและนอกประเทศ เมื่อปฤณมีโอกาสได้ตรวจอาการของเธอ เขาได้ให้คำแนะนำว่าเธอควรจะได้รับการรักษาทางจิตเวช แต่คุณยายของเธอไม่ยอมรับ กลับโกรธเกรี้ยวจนออกปากไล่เขาและแม่ให้ออกจากบ้าน อาทิตย์ถอนหมั้นนฎาและไปแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เขาหาให้อีกคน... ในขณะที่ปฤณได้รับทุนไปเรียนต่อเฉพาะทางในต่างประเทศ คุณตาของนฎาตัดสินใจอนุญาตให้เธอเข้ารับการรักษาแบบจิตเวชบำบัด ตามคำแนะนำของหมอ ซึ่งปรากฏว่าได้ผลดี นฎาสามารถกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง ทำให้คุณประภาเริ่มสำนึกถึงความผิดพลาดของตนเอง และต้องยอมปล่อยมือจากนฎา เมื่อเธอขออิสรภาพในการใช้ชีวิตของตนเอง หลังจากหายดี... .............. โอ้...ยาวจริงยาวจังกับนิยายชีวิตสะท้อนปัญหาสังคมสมัยใหม่ ที่ให้ข้อคิดว่าด้วยเรื่องการเลี้ยงดูบุตรหลานที่ต้องอาศัยทั้งความรักความเข้าใจ (หากก็ยั้ง...ไม่เล่าต่อจนถึงตอนจบก็เพื่อให้ผู้ทีสนใจ ติดตามอ่านตอนจบอันแสนจะอบอุ่นได้ในนิยายค่ะ) มีหลายบทหลายตอนที่อ่านแล้วประทับใจ ขออนุญาตยกมาเป็นตัวอย่างเพียงบางเสี้ยวบางส่วน... ความคิดคำนึงของคุณมณีเมื่อภัสรา แม่ของนฎาพยายามจะพาลูกสาวเข้าสู่วงสังคมของเธอ "...ความเสมอภาคไม่ได้วัดกันด้วยความสามารถในการทำชั่วที่ทัดเทียม อยากจะบอกว่าผู้หญิงมีหน้าที่เป็นแม่ของคนทั้งโลก มีหน้าที่สรรค์สร้างความดีงามแก่จิตใจของคนที่จะเติบโตต่อไป เป็นอะไรหลายอย่างที่ผู้ชายไม่มีวันจะเป็นได้อย่างน่าอิจฉาที่สุด สมควรหรือที่จะลดค่าซึ่งเหนือกว่าลงมาคลุกคลีกับความชั่ว อันผู้มีสติทั้งหลายประจักษ์แก่ใจว่าผิดทั้งคุณธรรมและศีลธรรมเป็นบ่อเกิดแห่งปัญหาของสังคม..." เมื่อนึกถึงวิธีเลี้ยงหลานของคุณประภา... "...คุณหญิงกำลังวางเข็มชีวิตของคุณนฎา ตามความรู้สึกของตัวเอง สร้างคนจากอดีตของคนอีกคนหนึ่ง... ลืมความจริงแท้ไปอย่างน่าเสียดาย มนุษย์มีกรรมเป็นของตนเอง ไม่มีมือใดจะวิเศษจนผันแปรชีวิตคนตามใจปรารถนาได้... คุณหญิงลืมเสียสนิททีเดียว" ความคิดคำนึงของปฤณ ถึงคำสอนของแม่ "...จงเข้มแข็งต่อความชั่วทั้งหลาย จงอ่อนโยนต่อเด็กและสตรี จงมีเมตตาต่อศตรู แล้วปฤณจะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงของคนคืออะไร....." ................... "...เด็กคนนั้นมีบุญที่เกิดมาสวย หมดจดอย่างที่จะหาได้ยากนัก แล้วยังมีวัตถุรองรับพร้อมสรรพ ทั้งเกียรติยศเงินทอง... แต่ก็มักมีกรรมนัก กรรมที่ไม่มีวันจะรู้จักว่าความรักของพ่อแม่นั้นเป็นอย่างไร ว้าเหว่ อ้างว้าง หนาวเย็น ปราศจากความอบอุ่นควารักที่ทุกคนหยิบยื่นให้... มันเลือนรางเหมือนลอยอยู่ในสายหมอก...ชนิดที่คนรับเอื้อมคว้าไม่ถึง..." ที่สะท้อนสะเทือนอารมณ์สุด ๆ ก็คำพูดสั้น ๆ ของนฎา... ที่พูดอย่างปลงปล่อยกับชีวิตของตนเอง "ฉันเป็นเครื่องจักรค่ะ แล้วแต่คนจะกดปุ่ม" อ่านงานของนักประพันธ์ชั้นครูทีไร ให้รู้สึกอิ่มเอม เต็มตื้นทุกครั้งทุกครา... จนต้องหยิบมาบอกเล่ากันแบบยาว ๆ เช่นนี้... ชวนอ่านค่ะ

Create Date : 26 ธันวาคม 2558
Last Update : 26 ธันวาคม 2558 13:28:42 น.
Counter : 4340 Pageviews.

2 comments

	"หนูอยากกลับบ้าน"...ชวนอ่าน "ตุ๊กตา" : วาณิช จรุงกิจอนันต์ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (10 เม.ย. 2564 10:30:56 น.)		ตะพาบๆ กม.ที่ 275 "หนอนหนังสือ" nonnoiGiwGiw (9 เม.ย. 2564 16:01:07 น.)
	:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 2 :: กะว่าก๋า (7 เม.ย. 2564 06:08:10 น.)		011 :: คล้องหัวใจไว้ด้วย(ปั๊ก)รัก by 若善溪, รั่วซั่นซี polyj (6 เม.ย. 2564 22:41:25 น.)

ตามมาอ่านจากรีวิวกองดองค่ะพี่ ... คือ ว่า อ่านแล้วนึกเรื่องไม่ออก
แต่ว่ารู้อย่างเดียวว่าอยากอ่านแต้หนา ... บวกไว้ก่อนเลยสำหรับเรื่องนี้

โดย: JewNid

วันที่: 26 ธันวาคม 2558 เวลา:18:09:50 น.

สวัสดีปีใหม่ครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 มกราคม 2559 เวลา:7:03:04 น.

Maekai.BlogGang.com

แม่ไก่

Location :
ลำปาง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]

บทความทั้งหมด