~ เจ้าบ้านเจ้าเรือน เมื่อความรักกลายเป็นโทษทัณฑ์ที่จองจำ...โดย "แก้วเก้า" ~




เจ้าบ้านเจ้าเรือน
ผู้เขียน : แก้วเก้า
ผู้พิมพ์ : สนพ.ทรีบีส์(พิมพ์ครั้งที่ ๓ ก.ย. ๒๕๕๖)
๗๑๕ หน้า ราคา ๔๘๐ บาท

โปรยปกหลัง

“ฉันเป็นนักโทษของบ้านนี้ ตั้งแต่ก่อนตายเสียด้วยซ้ำ
ความหดหู่ได้ดึงพลังกายและใจออกไปจากฉันจนหมดสิ้น
เหลือแต่ร่างซังกะตายอยู่ไปวันๆ...
หลงเข้าใจผิดว่าตายเมื่อไรก็พ้นทุกข์
นอกจากมันไม่พ้นแล้วกลับทรมานเสียกว่ายังอยู่

ฉันป่วยแล้วตายอยู่คนเดียว

เมื่อฉันตายเขาขายที่ดินไปรื้อบ้านเอาไม้มาปลูกริมคลองบางกรวยแห่งนี้
ส่วนฉันก็ถูกจองจำอยู่ในบ้านนับแต่นั้น
ไม่ได้ตกกระทะทองแดงหรือปีนต้นงิ้ว แต่ถูกกักขังมายาวนาน ...
มิรู้ว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อใด”





เรื่องย่อ(ย่อเองแบบยาว) :

แพรขาว หญิงสาววัยใกล้สามสิบ ตัดสินใจหอบหนูชมพู
ลูกสาววัยห้าขวบย้ายออกจากบ้านหลังใหญ่ของสามี
เมื่อเขามอบหมายตำแหน่ง'เมียหลวง'ให้โดยไม่ทันตั้งตัว...
ซ้ำดูเหมือนว่าแม่สามีเธอจะรู้เห็นเป็นใจกับลูกชาย ยอมให่เมียน้อยของเธอเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกัน
เพราะฝ่ายนั้นมีหลานชายตัวน้อยมาให้ย่าชื่นชู
เธอไปเช่าบ้านหลังเล็ก ๆ ของนลิน เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องที่สนิทกันอยู่
โดยบ้านหลังนี้ตั้งอยู่ริมฝั่งคลองและอยู่ในเขตรั้วเดียวกัน
กับบ้านหลังใหญ่ของนลินที่อาศัยอยู่กับแม่และยาย

เธอชอบบ้านหลังนี้มาก เพราะดูเรียบง่ายและอบอุ่น
เพราะคุณยายกับคุณแม่ของนลินใจดี รักเด็ก ช่วยเธอดูแลหนูชมพูอย่างเต็มอกเต็มใจเสมอญาติผู้ใหญ่
ไม่ใช่เพียงผู้เช่ากับเจ้าของบ้านโดยทั่วไป

เพียงวันแรก ๆ ที่อยู่ที่นี่ แพรขาวก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติ
เธอได้ยินเสียงขิมอันไพเราะเพราะพริ้ง แล้วก็มีฝันร้ายที่ชวนหลอน...

แล้วเธอก็ได้รู้จักกับคุณวิน...ไรวินท์ เจ้าบ้านเจ้าเรือนที่สิงสถิตอยู่ในบ้านหลังเล็กนั้นมานานนับสิบ ๆ ปี
ตอนแรกเธอก็รู้สึกกลัว แต่หลังจากที่เขาได้ช่วยชีวิตทั้งเธอและลูกสาวเอาไว้ ในช่วงเวลาใกล้ ๆ กัน
ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยและสนิทใจมากขึ้นจนถึงกับมีการพูดคุยสนทนากัน

ไรวินท์เล่าให้เธอฟังถึงความเป็นมาของเขา...
และสาเหตุที่ทำให้วิญญาณของเขายังผูกติดอยู่ที่บ้านหลังนี้
(ดังเนื้อหาส่วนหนึ่งที่ปรากฏในคำโปรยปกนั่นแหละค่ะ)

เริ่มตั้งแต่วัยเด็ก ที่เขาอยู่กับแม่เพียงลำพัง ส่วนพ่อนั้นไปรับราชการที่หัวเมือง
แล้วพาเมียน้อย ที่เป็นน้าแท้ ๆ ของเขาเองไปอยู่ด้วย
ทำให้เขารู้สึกโกรธเกลียดผู้เป็นพ่อฝังใจมาตั้งแต่เด็ก
ทว่าเมื่อเขาเติบโตขึ้น เขากลับประพฤติตัวตามรอยพ่อของเขาไม่มีผิด...
ซ้ำร้าย กลับจะยิ่งหนักหนาสาหัสกว่าพ่อเสียอีก เพราะเขาแอบเลี้ยงดูผู้หญิงไว้ตั้งแต่ก่อนแต่งงานถึงสองคน
และหลังจากแต่งงานกับคุณสีนวลตามความเห็นชอบจัดหาให้ของผู้เป็นแม่แล้ว
เขาก็ยังไปหลงใหลพัวพันกับผู้หญิงอีกสองคน...
ปล่อยให้ภรรยาต้องอกไหม้ไส้ขมอยู่ที่บ้าน เหมือนที่แม่ของเขาเคยเป็น

..................

เรื่องเล่าของไรวินท์กระทบใจแพรขาวเป็นอย่างมาก
เพราะมันดูจะสอดคล้องกับเรื่องราวของเธอที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้
ผิดกันแต่ว่าผู้หญิงในยุคของไรวินท์นั้นยอมกล้ำกลืนฝืนทนกับการนอกใจของสามี
ในขณะที่เธอเลือกที่จะเดินออกมา...
แม้จะต้องเผชิญปัญหาการแย่งชิงสิทธิ์การเลี้ยงดูลูกสาวจากอดีตสามี...
กับปัญหานายจ้างหนุ่มที่เธอทำงานพิเศษด้วยเพื่อหารายได้เสริมจ้องจะเคลม...
เธอก็พร้อมต่อสู้ ไม่มีวันยอมรับสภาพบ้านใหญ่บ้านเล็กเด็ดขาด...
เคราะห์ดีที่ทั้งสองปัญหานี้เธอมี "เจ้าบ้านเจ้าเรือน" อย่างไรวินท์
กับสาโรจน์ ทนายความหนุ่มที่แม่สามีเธอส่งมาเจรจาเรื่องของหนูชมพูกับเธอ
คอยช่วยปัดเป่า ผ่อนหนักให้เป็นเบาได้...

ซึ่งนั่นทำให้ แม้เธอจะรู้สึกชังพฤติกรรมเจ้าชู้หลายใจอย่างที่ไรวินท์เป็นในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่
แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกเกลียดเขาเลย กลับจะรู้สึกผูกพันและเห็นอกเห็นใจ
อยากจะช่วยให้เขาได้หลุดพ้นจากบาปเวรที่จองจำเขาไว้ยังโลกนี้...

อนึ่ง...ไรวินท์แม้จะเป็นเพียงวิญญาณไร้ตัวตน แต่จากการที่ได้พูดคุยสื่อสารกัน
แพรขาวก็สามารถสัมผัสได้ถึงเสน่ห์แห่งบุรุษเพศที่เขามีอยู่เต็มเปี่ยม...

แต่เธอกับเขา ต่างอยู่คนละโลก แม้จะมีสายใยผูกพันที่ยากจะตัดขาด
แต่ก็มิอาจอยู่ร่วมกันได้
เช่นนี้แล้ว สายใยรักระหว่างเขาและเธอจะสิ้นสุดและลงเอยอย่างไร
ไปตามลุ้นในนิยายกันค่ะ...





(สาบานได้นะว่าข้างบนนั่นเป็นเรื่องย่อ...
ย่อจริง ๆ ค่ะ ยังมีเรื่องราวอีกร้อยแปดพันเก้าที่เล่าได้ไม่หมด...
หนังสือหนา ๗๑๕ หน้า ย่อเหลือแค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีพัฒนาการ
ในวิชาย่อความขึ้นมามั่งแล้วนะคะ )

ความรู้สึกหลังอ่าน...
อิ่มค่ะ...อ่านแล้วอิ่มมาก คุ้มค่ากับการอดตาหลับขับตานอน
เพื่อจะอ่านนิยายเรื่องนี้อย่างต่อเนื่องยาวนาน
กินเวลาสองคืนหนึ่งวันทีเดียว
สนุกมากจริง ๆ อ่านแล้วติดพันจนวางไม่ลง
แม้ว่า...พล็อตและธีมเรื่องอาจจะดูวนเวียน ซ้ำ ๆ อยู่กับเรื่องราวของความรักความหลง
กิเลสตัณหาของมนุษย์ที่แฟนๆ นักอ่านของนามปากกา"แก้วเก้า"คุ้นชินกันดี

อย่างเรื่องนี้ อ่านๆ ไปใจก็กระหวัดถึง"ช่อมะลิลา"อยู่หลายบทหลายตอน
ด้วยเนื้อหาบางส่วนมีความคล้ายคลึง เพียงแต่สลับบทบาทผู้ดำเนินเรื่องเทานั้น

ในเรื่องนี้ ผู้ดำเนินเรื่องหลัก ๆ คือแพรขาว
ซึ่งนิยายก็ให้ภาพเธอเป็นหญิงสาวยุคใหม่ที่เข้มแข็งและมั่นใจในตัวเอง
เมื่อสามีนอกใจเธอก็ไม่ลังเลที่จะตัดใจแยกทาง ด้วยมองไม่เห็นประโยชน์ที่จะยื้อแย่ง
หรือดันทุรังอยู่ร่วมบ้านเดียวกันแบบสามคนผัวเมีย...
เธอไม่เห็นแก่ทรัพย์สินเงินทองมหาศาลที่ฝ่ายสามีเธอหยิบยื่นให้เพื่อแลกกับสิทธิ์เลี้ยงดูลูกสาว
ในพาร์ทนี้เราจะรู้สึกได้ถึงควาเป็นนางเอ๊ก-นางเอกจนชื่นชมความเข้มแข็งและการตัดสินใจของเธอ
และคอยเอาใจช่วย

แต่เมื่อเธอได้รู้จักกับคุณวิน ได้ฟัง(และเห็นในสิ่งที่เขาบันดาลให้เห็น)เรื่องราวชีวิตของเขาในอดีต
บทบาทโดดเด่นกลับมาตกอยู่ที่ไรวินท์กับบรรดาผู้หญิงของเขา
ซึ่งเรื่องเล่าของเขาก็ช่างน่าติดตาม น่าลุ้นเสียนี่กระไร
แต่แพรขาวในพาร์ทนี้ก็มักจะทำให้เรารู้สึกขัดใจอยู่เรื่อย
ด้วยการคอยขัด คอยเบรก บางครั้งก็คาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้า
ตามความคิดและจินตนาการของตัวเอง จนเราเผลอรำคาญแทนไรวินท์แน่ะค่ะ

เรื่องราวทั้งสองภาค(ภาคปัจจุบันที่เป็นเรื่องของแพรขาวกับภาคอดีตคือเรื่องเล่าของไรวินท์)
จะดำเนินควบคู่กันไป เมื่อย้อนกลับมายังเหตุการณ์ปัจจุบัน
หลายครั้งที่เกิดเหตุร้ายขึ้นกับแพรขาวแล้วไรวินท์ไม่อาจไปช่วยเธอ
เพราะเขาไม่สามารถออกพ้นบ้านหลังเล็กนั้นได้ คนอ่านก็จะรู้สึกอึดอัดเล็ก ๆ
แต่ก็โชคดีที่เธอยังมีผู้ชายที่แสนดีอย่างสาโรจน์คอยให้การช่วยเหลือ
ส่วนตัวเอาใจช่วยสาโรจน์นะคะ เลยพานให้หงุดหงิดและขัดเคืองใจแพรขาว
ที่คอยแต่จะคิดถึงผีอย่างคุณวินอยู่ได้
รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นเพียงวิญญาณไร้ตัวตน แต่ก็ยังจะเผลอใจไปห่วงหาอาทร...

นิยายเป็นนิยายแนวเหนือจริงที่เกี่ยวกับเรื่องผี ๆ สาง ๆ ตามสไตล์ของนามปากกานี้
ที่เคยอ่านมาหลายเรื่อง มีระดับความหลอนมากน้อยลดหลั่นกันไป
แต่ในเรื่องนี้ เจอผีเข้าจัง ๆ แต่กลับไม่รู้สึกถึงความหลอนเลยแฮะ...
เรียกได้ว่าไม่มีบรรยากาศหรือซีนที่ชวนให้ขนลุกขนพองเลยสักนิด

ตัวละครหลัก ๆ ในเรื่องทุกตัวล้วนมีมิติ มีแง่มีมุมที่เป็นธรรมชาติของมนุษย์มนาโดยทั่วไป
ฝั่งผู้ชายอย่างไรวินท์ พัสกร หรือลลิต แม้ไม่ใช่คนเลวจนถึงที่สุดแต่ก็ห่างไกลคำว่าคนดี
ทุกอย่างที่พวกเขาทำลงไปล้วนแต่เกิดจากกิเลสตัณหา อารมณ์ฝ่ายต่ำพาไปทั้งสิ้น...
จะมีก็แต่สาโรจน์คนเดียวเท่านั้นที่เรียกได้เต็มปากเต็มคำว่าเป็นคนดี

ฝ่ายหญิงแต่ละคนก็ไม่น้อยหน้า
ทั้งรุ่นปัจจุบันอย่างแพรขาว คุณนายแถบทิพย์ เขมินี มาตา กระทั่งดิว...
แต่ละคนล้วนดึงดื้อถือดี เอาแต่ความคิดความเห็นของตนเองเป็นหลัก...
หรือแม้แต่ผู้หญิงในพาร์ทอดีต นับตั้งแต่คุณวารี แม่ของไรวินท์ สีนวล รำไพ บัวน้อย สุดสวาท มาลาตี ฯลฯ
ทุกตัวมีบทบาท มีสีสัน เสริมให้เรื่องราวดำเนินไปอย่างสมจริง มีชีวิตชีวาเป็นที่สุด

แต่...บอกตามตรงว่าไม่ค่อยชอบตอนจบซักเท่าไหร่ มันดูรวบรัดตัดความไปหน่อย
มันเหมือนกับว่าเอาเข้าจริง ไรวินท์ก็ไม่ได้รับผลแห่งกรรมที่สาสมสักเท่าไหร่
ถ้าจะบอกว่าการที่เขาถูกจองจำ ผูกติดอยู่กับบ้านหลังนั้นจนไม่ได้ไปผุดไปเกิด
เป็นโทษทัณฑ์อันหนักหนาสาหัสเพียงพอแล้ว...
ในความรู้สึกของเราว่ามันยังไม่ใช่อ่ะ...
เพราะนั่นก็เป็นด้วยก่อนหน้านั้นเขาไม่เข้มแข็งพอกับค่อนข้างเห็นแก่ตัว
คิดถึงแต่ตัวเอง มากเกินไปจนรักคนอื่นไม่เป็นต่างหาก
ต่อเมื่อได้มาพบกับแพรขาว ความเป็นคนมีจิตใจดี คิดถึงแต่ผู้อื่นก่อนเสมอของหล่อนทำให้เขารู้สึกจับใจ...
และก่อตัวเป็นความรักในที่สุด...
และด้วยพลังแห่งความรักนี่เองที่ทำให้เขาสามารถหลุดพ้นจากบ่วงกรรมที่จองจำไว้
หาใช่ความสำนึกถึงความผิดบาปที่ตัวเองเคยก่อไว้ในอดีตไม่...
ก็เลยรู้สึก...ไม่สะสาใจเท่าที่ควร แหะ ๆ

เห็นข่าวการสร้างเป็นละครทีวีนะคะเรื่องนี้ โดยค่ายคุณไก่-วรายุฑ
ดูจากแคสติ้ง บวกกับเนื้อหาเรื่องราวแล้วคิดว่าคงจะน่าดูชมไม่น้อย...
โดยเฉพาะเมื่อได้พี่ติ๊กมาสวมบทคุณวิน เจ้าบ้านเจ้าเรือนเจ้าเสน่ห์
ที่แม้ตายกลายเป็นผีแล้วก็ยังสามารถโปรยเสน่ห์ให้นางเอกพลอยเคลิบเคลิ้มได้...

รอชมค่ะ










Create Date : 12 ตุลาคม 2558
Last Update : 12 ตุลาคม 2558 12:41:46 น.
Counter : 2390 Pageviews.		  
9 comments
Share
  
เคยอ่านเรือนนพเกล้าสนุก ภาษาสวย อ่านแล้วอิ่ม ให้ความรู้สึกคนละแบบกับพวกนิยายวัยรุ่นแบบเปรียบกันไม่ได้เลย เรื่องนี้เมียงมองว่าจะหยิบยืมห้องสมุดอยู่หลายที แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้อ่าน แต่หลงมาบล็อกนี้แล้วเย็นนี้คงต้องเข้าห้องสมุดไปยืมแล้วล่ะ ขอบคุณนะค่ะ
โดย: Kisshoneyz วันที่: 12 ตุลาคม 2558 เวลา:12:38:41 น.
  
อ่านนานแล้วค่ะ

ไม่ชอบตอนจบที่ให้ไรวินท์สมหวังเช่นกัน เพราะสิ่งที่ไรวินท์ทำกับสีนวลมันมากมายจนอดคิดไม่ไดว่าสบายไปหน่อยมั้ย

ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ

โดย: ข้าวปั้น IP: 180.180.84.193 วันที่: 12 ตุลาคม 2558 เวลา:16:30:58 น.
  
เข้ามาอ่านรีวิวครับ เรื่องนี้ ตอนอ่านเรื่องนี้ไม่นึกว่า ชื่อเรื่อง "เจ้าบ้าน เจ้าเรือน" จะมีความหมายลึกซึ้ง ที่ทำให้เดาปมของเรื่องไม่ถูกไปเลยครับ
โดย: สามปอยหลวง วันที่: 13 ตุลาคม 2558 เวลา:8:12:35 น.
  
เป็นอีกเรื่องที่วางรอคิวอ่านอยูค่ะ
โดย: ชามินต์ IP: 1.10.201.104 วันที่: 13 ตุลาคม 2558 เวลา:9:08:58 น.
  
สงสัยใกล้จะได้สอยเล่มนี้แล้วครับ :)
โดย: Jim-793009 วันที่: 13 ตุลาคม 2558 เวลา:10:37:22 น.
  
เราอ่านเรื่องนี้ ใกล้ ๆ กับเรื่องช่อมะลิลา มันคล้ายกันจริง ๆ แหละ

ไม่ค่อยชอบตอนจบด้วยเหมือนกันค่ะ ยิ่งตอนท้ายให้วิญญาณของแพรขาว เจอกับไรวินทร์นี่ ไม่โอเคนะ....สงสารสาโรจน์
โดย: Serverlus วันที่: 13 ตุลาคม 2558 เวลา:16:37:12 น.
  
อ่านแล้วไม่ชอบตอนจบเหมือนกันค่ะ รวบรัดตัดความจริงๆ
แต่แอบรู้สึกว่าฉากผีๆ น่ากลัวเหมือนกัน สงสัยจะขวัญอ่อน55555
โดย: Moonshiner IP: 180.180.60.105 วันที่: 14 ตุลาคม 2558 เวลา:21:01:09 น.
  
เป็นอีก 1 เล่มที่จะไปซื้อเลยล่ะค่ะ
หลังจากดูตัวอย่างละครแล้วน่าสนใจมากๆ
โดย: คนสวยที่ไม่เคยสวย วันที่: 14 ตุลาคม 2558 เวลา:23:16:43 น.
  
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
ไปซื้อมาแล้วเล่มนี้ หนาปึ้กเลยค่ะ 55
โดย: คนสวยที่ไม่เคยสวย วันที่: 22 ตุลาคม 2558 เวลา:13:17:11 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maekai.BlogGang.com

แม่ไก่
Location :
ลำปาง  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]

บทความทั้งหมด