~ รสรักปักอุรา : รสแห่งอักษราอันปักใจ โดย กฤษณา อโศกสิน ~




รสรักปักอุรา
ผู้เขียน : กฤษณา อโศกสิน
สนพ.ศรีสารา/พิมพ์ (ครั้งที่ 1, 2553)
754 หน้า / ราคา 480 บาท


คำโปรยจากปกหลัง


การประหัตประหารห้ำหั่นอันน่าสยดสยอง คือภาพ
แห่งความเป็นจริงที่ช่วยปลุกความไม่ไว้วางใจในกิเลสมนุษย์
ให้ตื่นขึ้น เพื่อได้รู้ว่ารสรักและรสชังที่ถึงขีดอันตราย
คือชนวนแห่งมหาสงคราม

เมื่อมาถึงนาทีนี้ นาทีที่ได้พบกับความอาฆาตเกลียดโกรธ
ของมนุษย์ว่าโหดเหี้ยมเพียงไร มฤคีจึงตั้งใจ
จะห่างไกลจากรสชังให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
รับไว้แต่รสรัก


(บางส่วนจากบทเกริ่นนำ โดย ปารเมศ ญาณารณพ - ผู้วาดภาพประกอบ)

หนึ่งในความทุกข์คือความรัก แต่เป็นความทุกข์ที่นิยมแพร่หลายในทุกชนชั้นเชื้อชาติ
เพราะจะหาสุขใดในโลกลึกซึ้งบริสุทธิ์เท่าความสุขอันบังเกิดจากความรักนั้นยากยิ่ง
ทั้งยังเชื่อมโยงถึงกัน ผูกพันตรึงเป็นรสแห่งรักอย่างวิจิตรพิสดารในใจ






หลังอ่าน...
นวนิยายเล่มหนาหนัก...บอกเล่าถึงความสัมพันธ์และความผูกพันของคนสองรุ่น สองวัย
ที่พัวพันเชื่อมโยง เป็นเหตุเป็นผลต่อกัน ก่อเป็นเรื่องราวความรักอันลึกล้ำฝังใจ

เริ่มต้นตั้งแต่อุบากอง...ชายหนุ่มวัยใกล้สามสิบผู้ผูกพันกับของเก่าเก็บโบราณมาแต่เล็กแต่น้อย ด้วยคุณตาที่เป็นนักสะสมของเก่า ประกอบกับความที่คุณอุรามารดาของเขามีชีวิตที่จ่อมจมอยู่กับอดีตจนไม่ได้สนใจเอาใจใส่เขาเท่าที่ควร และพ่อของเขาก็ได้แยกทางกับแม่ตั้งแต่เขายังเล็ก ๆ ทำให้เขาต้องอาศัยหนังสือเป็นเครื่องหล่อหลอมกล่อมเกลาตนเอง...
ได้ไปพบกับหนังสือเก่าล้ำค่า แล้วสะดุดใจในลายเซ็นของเจ้าของเดิม...ม.สุรกัณ...
และในเวลาใกล้เคียงกัน เขาก็ได้รู้จักกับมฤคี สุรกัณ ลูกสาวของเจ้าของลายเซ็นนั้น
ผ่านล่องหล้า ลูกผู้น้องของเขาที่กำลังติดพันหญิงสาวอยู่...
มฤคีมีท่าทีผูกพันลึกซึ้งต่อหนังสือเก่าของพ่อ ก่อเกิดเป็นเยื่อใยบางๆ ระหว่างเธอกับชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว

ยิ่งไปกว่านั้น...เมื่ออุบากองนำหนังสือเล่มนั้นมามอบให้คุณอุรา แม่ของเขาดู
เขาก็พบว่าแม่...ผู้เคยมีท่าทีรังเกียจเขาด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจที่มีต่อพ่อ
ก็เริ่มมีท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไป เธอเริ่มเปิดใจ เปิดเผยเรื่องราวความรักความหลังของเธอให้เขาได้รับรู้
ทั้งพลอยเชื่อมโยงไปถึงมฤคี ลูกสาวของชายที่เธอเคยรักฝังใจ
จนพานให้ไม่อาจรักสามีที่ถูกจับคลุมถุงชนได้เลย
แถมยังรังเกียจกิริยาหยาบหยามที่เขากระทำต่อเธอในคืนแต่งงาน...
จนนำมาซึ่งการหย่าร้างในเวลาต่อมา...

จากที่เคยรักพ่อสุดจิตสุดใจมาก่อน เมื่อมาพบลูกสาวที่ละม้ายเหมือนเขา
คุณอุราก็ถ่ายทอดความรักนั้นมาสู่หญิงสาวอย่างเต็มที่เช่นกัน





อุบากองจะพยายามหลีกเลี่ยงที่จะดึงมฤคีมาพัวพันกับมารดา
ด้วยเกรงใจล่องหล้า นายแบบหนุ่มรูปงาม ลูกผู้น้องที่มีปมชีวิต
เนื่องจากแม่ของเขาถูกผู้เป็นพ่อผลาญเงินมรดกจนหมดสิ้นแล้วตายจากไป
ทำให้แม่ต้องมาพึ่งพาพี่สาวซึ่งเป็นแม่ของอุบากองอยู่เนือง ๆ
ทำให้ล่องหล้าเกิดอาการคับแค้นใจ แม้ภายนอกเขาจะสนิทสมกับอุบากอง
แต่ก็มีความอิจฉาแฝงลึกอยู่ในใจ แล้วมาปรากฏชัดขึ้นเมื่อมาเกี่ยวข้องกับมฤคี หญิงสาวที่เขาพึงใจ

มฤคีเป็นหญิงสาวที่มองโลกในแง่ดี แม้เธอจะสูญเสียแม่และพ่อไปตั้งแต่ยังเล็ก ๆ
เธอมีแม่เลี้ยงที่ไม่ได้สนิทสนมกันมากนัก แม้จะไม่ได้มีอะไรขัดเคืองใจต่อกัน
เพราะหลังจากพ่อตายตั้งแต่เธอยังเด็กมาก เธอก็เดินทางไปอยู่กับป้าที่เมืองนอก

มฤคีรู้สึกไม่พอใจที่แม่เลี้ยงขายหนังสือเก่าของพ่อไปทั้งๆ ที่ก่อนหน้าเธอเคยขอไว้แต่หล่อนไม่ยอมให้
ซ้ำร้าย ตอนนี้หล่อนกำลังจะขายบ้านหลังใหญ่ของพ่อ แล้วจะให้ส่วนแบ่งแก่เธอเพียงหนึ่งในสี่ และตั้งราคาบ้านไว้สูงลิบ

คุณอุราคิดช่วยมฤคี จึงหาเงินมาซื้อบ้านของพ่อเธอไว้
และนั่นก็กลายเป็นชนวนความแค้นของแสงใจ แม่เลี้ยงของมฤคีที่มีต่อคุณอุราทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยเจอตัว
เพียงเคยอ่านจดหมายโต้ตอบระหว่างคู่รักที่รักกันมั่นคงเท่านั้น...

ทั้งรสรักรสชังที่ฝังใจ สามารถก่อเกิดเป็นแรงอาฆาตพยาบาทอันแรงกล้าในคนคนหนึ่ง จนอาจจะก่อกรรมทำเข็ญได้ทุกอย่างหากไร้สติ
ในขณะเดียวกันก็สามารถสร้างสำนึกและการตระหนักรู้ถึงพลังแห่งรสรักรสชังนั้นกับใคร ๆ อีกหลายคน ...
เช่นมฤคี...

'...เมื่อมาถึงนาทีนี้ นาทีที่ได้พบกับความอาฆาตเกลียดโกรธ
ของมนุษย์ว่าโหดเหี้ยมเพียงไร มฤคีจึงตั้งใจ
จะห่างไกลจากรสชังให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
รับไว้แต่รสรัก '






ยิ่งเล่าจะยิ่งยาว แต่บอกได้เลยว่าเป็นหนังสือที่แนะนำอย่างแรง
สำหรับคอนิยายรักแนวหนักหน่วง ถ่วงอารณ์ให้ดิ่งลึกทั้งหลาย

พล็อตไม่ได้แปลกแหวกแนวจากนิยายรักแบบโบราณสักเท่าไหร่...
ความโยงใยเกี่ยวพันของตัวละครที่ซับซ้อน
ก็ดูเหมือนจะเป็นความบังเอิญที่เกินเชื่ออยู่สักนิด
แต่ด้วยการดำเนินเรื่อง ลีลาการเล่าเรื่อง ตลอดจนสำนวนภาษาที่เปี่ยมด้วยรสแห่งวรรณศิลป์
และความเข้าอกเข้าใจในชีวิตมนุษย์ของผู้เขียนนั่นต่างหาก
ที่ดึงดูดคนอ่านให้ติดตรึงอยู่กับตัวหนังสือในเล่มที่มีความหนากว่าเจ็ดร้อยหน้าได้อย่าง...
ปักจิตปักใจ...
กระทั่งอ่านจบแล้ว ความรู้สึกอิ่มเอมก็ยังคงกำซาบอาบอวลอยู่ในความรู้สึกมิรู้เลือน





มีสำนวนชวนประทับใจ อ่านแล้วมันจึ๊ก! เหมือนถูกเข็มทิ่มทะลุทะลวงใจ
ขอหยิบยกมาประกอบคำบอกเล่าถึงนิยายเรื่องนี้สักบางบทบางตอนค่ะ

............

เมื่อบางครั้งบางคราวที่คุณอุราอยากจะแสดงความอ่อนโยนต่อบุตรชาย...

" 'ขยะ'ในใจฤทธิ์เดชมากกว่า ข่มความเป็นมารดา ทำลายความเมตตา
ตัดรอนความผูกพันทางสายเลือด จนเหลือเพียงเส้นใยบาง ๆ
เป็นเส้นใยที่แม้เพียงนำมาทอเป็นผ้าพันคอผืนเล็กสักผืนหนึ่งก็ยังไม่พอ"


..............

เมื่อคุณอุราได้รับหนังสือของชายอันเป็นที่รักมากอดไว้กับอก...

"...หัวใจอันฟกระบมเพราะผิดหวังอย่างแรงร้ายก็ราวได้รับการเยียวยา...
เกิดความลี้ลับมหัศจรรย์ที่บรรยายไม่ได้แน่ว่าคือฉันใด
...ระหว่างวิญญาณมนุษย์กับวิญญาณหนังสือ...
แม้ยังตอบมิได้ แต่ที่แน่ ๆ ก็คือหนังสือเก่าสูงศักดิ์มักมีวิญญาณ
ครั้นแล้วจะเดินทางมาหาผู้ที่รักและผูกพันในตัวอักษรอย่างแท้จริงเท่านั้น"



............


ตอนที่พ่อของอุบากองเล่าให้เขาฟังถึงความรักความหลังของตนเอง
กับสาวน้อยวัยสิบห้าในอดีต...

"...พ่อของเขาเต็มไปด้วยรสชาติสีสันไม่ซ้ำกัน...ตลอดแต่ละวันของชีวิต
...ชายหนุ่มเพิ่งรู้สึกเดี๋ยวนี้เองว่า เพราะเหตุใดเขาจึงไม่ค่อยสร้อยเศร้าเหงาลึกเท่าที่ควรจะเป็นไป ก็เพราะเขายังมีบิดาผู้สร้างสารพัดสีให้เขาได้ทุกนาทีที่ขาดไร้นั่นเอง
...หัวใจคนก็คือท่อระบายน้ำออกและสูบน้ำเข้าไม่ผิดไปจากท่อน้ำในบ้านสักเท่าไหร่...สัจธรรมแอบแฝงอยู่ใเครื่องมือเครื่องใช้ซ่อนอยู่ในกลไกทุกประเภทที่มนุษย์ต้องเกียวพัน"

"ทั้งพ่อและแม่มีเงาแห่งความรักแผ่คลุม...
เป็นเงาจากอดีตแห่งรักแท้ที่ผู้คนสมัยนี้ไม่แน่ใจ ไม่เคยแน่ใจว่าคำคำนี้ยังมีอยู่"


.............

ความเข้าอกเข้าใจของคุณอุราที่มีต่อแสงใจ อดีตภรรยาคนที่สองของชายที่เธอรัก

"...ความแค้นแสนทวีกำเริบขึ้นในอกของแสงใจ...คุณอุรารู้ได้เป็นอย่างดี ด้วยว่ารสชาติเช่นนี้เคยกำแหงแฝงฝังอยู่ในใจเธอมาตลอดสี่สิบปีชีวิตกลายเป็นสมรภูมิแห่งรักที่สุดและแค้นที่แสบในสองชายจนแต่ละวันผ่านไปกับความฟูมฟายไม่เว้นว่าง...ทั้ง ๆ ที่คนหนึ่งก็ตายไป อีกคนก็กร่างเก๋กับแต่ละวันของเขาไม่ไยดีกับความเศร้าของผู้ใดถ้าโง่...ก็ก้มหน้าก้มตาโง่ไปเขาคงเย้ยเยาะไยไพเช่นนี้...
แต่เธอก็อยู่กับความโง่อย่างเต็มใจ ดื่มรสความอาลัยอย่างใคร่ดื่ม แต่ลืมรสแห่งความแค้นไม่เคยได้..."


โอ้ววว...ตอนนี้มันจี๊ดในใจอย่างเสียดแทงสุด ๆ

.............

สรุปเลยแล้วกันค่ะว่า...
ชวนอ่านอย่างแรง!













Create Date : 15 มกราคม 2559
Last Update : 15 มกราคม 2559 12:17:57 น.
Counter : 2154 Pageviews.

6 comments
  
น่าอ่าน น่าอ่าน ชอบของหนักๆค่ะ 555 (เล่มหนักจริงๆ)
โดย: kunaom วันที่: 17 มกราคม 2559 เวลา:15:13:49 น.
  
เป็นนิยายรักที่เป็นสไตล์เฉพาะตัวของกฤษณา อโศกสิน จริงๆครับ อ่านด้วยความอิ่มเอมในอารมณ์ ชอบตั้งแต่การตั้งชื่อเร่ือง ตัวละคร ไปจนถึงการดำเนินเรื่องเลยครับ
โดย: สามปอยหลวง วันที่: 18 มกราคม 2559 เวลา:8:20:06 น.
  
เป็นงานยุคหลังๆ ที่อ่านแล้วชอบมากๆ ค่ะ
ชอบมากเสียจนต้องกลับมาตามอ่านเรื่องเก่าๆ ของอ.ที่เมื่อก่อนอ่านไม่จบกันเลยทีเดียว ^^
โดย: มุลิลาวิฬาร์มาเลศ วันที่: 20 มกราคม 2559 เวลา:11:11:52 น.
  
ไม่พลาดต้องหาอ่านแน่ๆ ค่ะ
โดย: ชมพู่ IP: 183.89.132.199 วันที่: 20 มกราคม 2559 เวลา:13:02:13 น.
  
แค่ชื่อก็จี๊ดใจแล้วค่ะ
โดย: piramon IP: 1.47.196.112 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา:17:02:42 น.
  
สวัสดีค่ะ
สบายดีนะค๊า
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันเสมอๆนะคะ
ขออภัยที่หายไปนานค่ะ
หนังสือแต่ละเล่ม ก็มีเนื้อหา จี๊ดๆ น่าสนใจดีนะคะ
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา:23:39:09 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maekai.BlogGang.com

แม่ไก่
Location :
ลำปาง  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]

บทความทั้งหมด