~ 'วันหนึ่ง' : นวนิยายสำหรับผู้ที่มีความหวังในชีวิต ~




'วันหนึ่ง'
ผู้เขียน : จุลลดา ภักดีภูมินทร์
ผู้พิมพ์ : สนพ.ดอกหญ้า (พิมพ์ครั้งที่ ๔/ม.ค. ๒๕๓๗)
๓๗๕ หน้า ราคา ๑๐๐ บาท

โปรยปก :


วันหนึ่งในชีวิตของคนเรา บางครั้งเศร้า...บางคราวสุข
ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตในช่วงนั้น ๆ

วันหนึ่งเกิดท้อแท้ต่อโชคชะตาที่ชักพาเราไปสู่ความทุกข์
จงเตรียมพร้อมรับมือกับพายุร้ายนั้นอย่างเต็มใจ
เพื่อให้ทุกอย่างผ่านไปพร้อมกับกระแสลม


…จะท้อถอยสิ้นหวังไปไย ในเมื่อยังมี “วันหนึ่ง” รออยู่ข้างหน้า
ถึงแม้ไม่มีหลักประกันว่า “วันหนึ่ง” จะต้องดีกว่า “วันนี้”
แต่ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ จะทอดทิ้งความหวังเสียกระไรได้


...............


บางส่วนจากคำนำสำนักพิมพ์ :


ในช่วงชีวิตคนเราย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นได้ตลอดเวลา
แล้วแต่ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้นหรือเลวลง
ที่สำคัญคือ จะยอมรับโชคชะตาที่เกิดขึ้นได้หรือไม่
หรือจะปล่อยให้ความทุกข์เกาะติดกับหัวใจเราตลอดไป





เรื่องย่อแบบยาววววว...(ตามความชื่นชอบของเจ้าของบล็อกนี้) :


คุณพิกุลแก้วเป็นพี่สาวคนโตแห่งตระกูลราชอำมาตย์ ซึ่งเป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่
เมื่อมารดาซึงเป็นหม่อมเจ้าหญิงได้เสียชีวิตลงตอนที่เธอมีอายุเพียง ๑๑ ปี
เธอจึงถูกผู้เป็นพ่อฝึกฝนให้รับหน้าที่ปกครองบ้านที่มีพี่ชายคนโตซึ่งอายุมากกว่าเธอ ๓ ปี
กับน้อง ๆ ชายหญิงอีกสามคน นับแต่นั้นเป็นต้นมา...

ด้วยวัยเพียง ๑๕-๑๖ ปีที่ควรจะสดใส เธอกลับกลายเป็น"แม่แก่"ในสายตาของใครต่อใคร
ที่บ้างก็มองอย่างยกย่องชมเชย บ้างก็นับถือยำเกรง แต่บ้างก็มองอย่างเห็นขัน...

ผู้เป็นพ่อเคยมีอดีตเป็นถึงอธิบดีกรม จึงมีเพื่อนฝูงบริวารนับหน้าถือตาเป็นจำนวนมาก
รวมทั้งมีผู้หญิงมาติดพันมากมาย หากก็ไม่ได้ยกย่องใครมาแทนที่มารดาของธออย่างเปิดเผย

จนมาถึงนิภา...ซึ่งเป็นน้องต่างบิดากับภควัต...
เมื่อเธอเข้ามาอยู่ในบ้านเธอก็ดึงภควัตเข้ามาพัวพันกับครอบครัวนี้โดยปริยาย

ภควัตเป็นคนหนุ่มที่ทันสมัยและอ่อนโยน เข้ากับเด็ก ๆ ได้ดี ทำให้เด็ก ๆติด"น้าภัค"กันทุกคน
รวมทั้งพิกุลแก้วเองก็พลอยนับถือน้าภัคเสมอญาติผู้ใหญ่
และยอมปล่อยให้น้อง ๆ ไปคลุกคลีใกล้ชิด
แต่แล้ว...วันหนึ่งก็เกิดเหตุ...
เมื่อภควัตเผลอใจ...แสดงออกถึงอารมณ์เสน่หาที่เขามีต่อสาวน้อย
ทำให้คุณพิกุลแก้วรู้สึกละอายและโกรธมาก ตัดขาดจากเขาโดยสิ้นเชิง
ภควัตจึงหลบไปทำงานต่างจังหวัด
แต่ด้วยความเสียใจทำให้เขาดื่มเหล้าจนเมามายและล้มป่วยปางตาย
...แม้จะรักษาตัวจนหายดีแล้ว
แต่ในที่สุด ภควัตก็ต้องจบชีวิตลงด้วยเหตุอันไม่คาดฝัน

หลายคนพุ่งเป้าความผิดมาที่พิกุลแก้ว...ด้วยคิดว่าเธอใจแข็งและถือตัวจนเกินไป
จนทำให้ภควัตต้องประสบชะตากรรมเลวร้ายเช่นนั้น...
ซึ่งพิกุลแก้วเองก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย...
เธอจึงตัดสินใจขอให้พ่อส่งเธอไปเรียนต่อเมืองนอก
จังหวะนั้น...สงครามโลกครั้งที่สองก็อุบัติขึ้น

...........

ข้างบนนั่นแค่จบภาคแรกเองค่ะ
นิยายแบ่งออกเป็นสองภาคใหญ่ ๆ ภาคต้นก็ตามที่เล่าไปแล้ว
ภาคสองเริ่มต้นขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเกือบสิบปี นางเอกเรียนจบกลับมาเมืองไทย
ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ในครอบครัว...
ที่รอให้เธอมารับภาระ...อย่างคนที่โตเต็มวัย...และพร้อมด้วยรูปสมบัติและคุณสมบัติ
จะมีก็แต่รอยแผลเล็ก ๆ ที่ฝังลึกในใจ...
ที่เมื่อใดก็ตามที่นึกถึงเธอต้องเจ็บแปลบทุกครั้งไป

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวย้อนยุค...
คาบเกี่ยวระหว่างก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง
ผู้เขียนจะสะท้อนภาพความเปลี่ยนแปลงของสังคมอันเป็นผลกระทบจากภาวะสงคราม
ผ่านชีวิตของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างชัดเจนและสมเหตุสมผล

การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างเรียบเรื่อย หากก็กระชับฉับไวไม่เยิ่นเย้อ
สอดแทรกคติธรรมในการดำเนินชีวิต
และการปลอบประโลมใจให้ความหวังไว้อย่างกลมกลืนและนุ่มนวล
จนผู้อ่านแทบไม่รู้สึกตัวว่ากำลังถูกสอนหรือถูกปลุกเร้าแต่อย่างใด
ได้แต่รู้สึกอินไปตามชะตากรรมที่ตัวละครต้องเผชิญ...

เฝ้ามองดูการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาการของตัวเอกอย่างลุ้น ๆ และเอาใจช่วย
ร่วมยอมรับและปลดปลง ร่วมสะเทือนใจและเศร้าสลด...
และร่วมวาดหวังถึง'วันหนึ่ง'ที่น่าจะดีกว่าวันนี้ของพวกเขา





หยิบนิยายเรื่องนี้มาอ่านซ้ำ เพราะยังติดใจอะไรบางอย่างในนั้น...
เมื่อหลายวันก่อนมีเพื่อนสมาชิกในห้องสมุดพันทิปตั้งกระทู้ถามว่า
เคยรู้สึกขัดใจในตัวนางเอกนิยายเรื่องไหนบ้าง
แว่บหนึ่งก็นึกถึงคุณพิกุลแก้วแห่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา...
เพราะจำได้ว่าอ่านรอบแรกเมื่อหลายปีก่อนนู้นนนน...
รู้สึกขัดใจแกมหมั่นไส้ในความใจแข็งและถือตัวของเธอเป็นนักหนา

แต่หลังจากได้อ่านในรอบหลังนี้...ความรู้สึกนั้นก็แปรไป...
เปลี่ยนเป็นความเข้าใจและเห็นไจ
และสุดท้ายก็เอาใจช่วยเธอ ให้เธอได้สมหวังในชีวิตเสียที

.......

**(จุดนี้สปอยล์อะ แต่ชอบนิยายที่จบแบบนี้เลยบอกเล่าไว้
ใครไม่อยากถูกสปอยล์ก็กรุณาข้ามไปนะคะ)

...ซึ่งนิยายก็จบค้างไว้เช่นนั้น ไม่ได้บอกว่านางเอกสมหวังหรือไม่
ให้คนอ่านคิดฝันวาดหวังและจินตนาการเอาเอง

.................

จริง ๆ แล้วช่วงวันหยุดที่ผ่านไปอ่านนิยายจบไปหลายเล่ม ดูซีรียส์จบไปก็หลายเรื่อง
แต่ขอเลือกหยิบนิยายยุคเก่าเก๋ากึ้กเล่มนี้มาบอกเล่าเพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันคลาสสิคดีอะค่ะ...

ในช่วงต้น ๆ ปีแบบนี้มันให้บรรยากาศของการเริ่มต้นสิ่งดี ๆ มีความหวังและกำลังใจ...
ซึ่งนิยายเรื่องนี้ก็ให้อารมณ์และความรู้สึกที่ว่าได้เต็มเปี่ยมค่ะ
ชวนอ่าน ๆ ค่า









Create Date : 07 มกราคม 2556
Last Update : 7 มกราคม 2556 12:18:45 น.
Counter : 3140 Pageviews.		  
16 comments
Share
  
เล่มนี้น่าจะยังไม่เคยอ่าน นิยายยุคเก่าจะชอบงานของกฤษณา อโศกสิน / โบตั๋น/ โสภาค สุวรรณ/ทมยันตี/หรือถ้าตอนเด็ก ๆ ก็ชอบอย่าง เพ็ญแข วงศ์สง่า มากกว่าค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:12:21:23 น.
  
น่าอ่านจังค่ะ ต้องแวะไปสำรวจห้องสมุดที่มหาวิทยาลัยแล้วล่ะค่ะ ถ้ามีจะได้ยืมมาอ่าน
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:13:22:58 น.
  
อ่านรีวิวแล้วอยากอ่านเรื่องนี้ัทันทีเลยอ่ะครับ
โดย: อุ้มสม วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:16:55:39 น.
  
น่าสนใจค่ะ แต่น่าจะหายากแล้วนะคะ
โดย: สารพัดช่าง วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:17:14:34 น.
  
ช่วงนี้พี่แม่ไก่อ่านเอยะเป็นพิเศษเลยหรือเปล่าครับ

รีวิวหนังสืออย่างต่อเนื่องเลยครับ





เห็นด้วยกับพี่แม่ไก่เลยเน้อครับ
อารมณ์รัก เศร้า เหงา เลิกนี่
เป็นอารมณ์ที่สร้างนักกวีได้ดีแต๊ๆเลยครับ 5555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:17:49:50 น.
  
ของอาจารย์สีฟ้า ในนามปากกานี้เคยอ่านแต่ ขมิ้นกับปูน ที่สร้างเป็นละคร กับปราสาทมืด ครับ เรื่องนี้น่าอ่านมากครับ แต่สงสัยจะหาอ่านยากแล้วแน่ๆเลย
โดย: สามปอยหลวง วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:20:17:58 น.
  
นามปากกานี้ เคยอ่านแต่ ปราสาทมืด ..
เล่มนี้ ท่าทางจะหายากแล้วนะเนี่ย
โดย: Serverlus วันที่: 7 มกราคม 2556 เวลา:23:32:15 น.
  
จากเรื่องย่อยาวๆ
เดาไม่ถูกเลยค่ะว่านางเอกของเราจะเจออะไรต่อไป
โดย: เหมือนพระจันทร์ วันที่: 8 มกราคม 2556 เวลา:0:07:58 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 มกราคม 2556 เวลา:6:00:58 น.
  
เวลาอ่านเจอนางเอกแนวนี้ทีไร เรารู้สึกสงสารผู้หญิงประมาณนี้ทุกที
โดย: Sab Zab' วันที่: 8 มกราคม 2556 เวลา:16:11:01 น.
  
เคยอ่านแล้วค่ะ เจอที่ห้องสมุด สมัย ม.ปลาย ประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว หาตามแผงนิยายเก่าตลอดแต่ไม่เคยเจอค่ะ ชอบมากๆค่ะ จะหาซื้อได้ที่ไหนคะ
โดย: porntawee IP: 171.97.19.54 วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:0:13:54 น.
  
^
^
ดูตามเว็บหนังสือมือสองยังพอมีอยู่บ้างนะคะ

ลองเข้าบล็อกตามลิงก์นี้ค่ะ เห็นประกาศขายอยู่

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=nanveemint&date=30-12-2011&group=5&gblog=38
โดย: แม่ไก่ วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:14:28:51 น.
  
หาเจอแล้ว สั่งซื้อเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ หามานานมากกกกค่ะ
โดย: porntawee IP: 110.168.188.245 วันที่: 19 มกราคม 2556 เวลา:17:29:40 น.
  
ชอบนิยายเรื่องนี้มากที่สุด อ่านมาเป็นสิบๆรอบ ตั้งแต่อายุสิบหกสิบเจ็ด จนตอนนี้จะสามสิบแล้วล่ะ อ่านแล้วร้องไห้ทุกครั้ง ทั้งๆที่จำได้เกือบจะทุกตอนแล้ว ภาษาที่ใช้การเขียนสละสลวยละเมียดละไมและสำนวนค่อนข้างเก่า เราว่าสนุกค่ะ เราก็ได้มาจากเว็บหนังสือมือสองเหมือนกันเพราะหาซื้อทั่วไปไม่ได้เลย
โดย: yuppa IP: 124.120.120.131 วันที่: 26 มกราคม 2556 เวลา:0:02:57 น.
  
ขอถามคุณ แม่ไก่ หน่อยค่ะว่า แล้วสุดท้ายคุณพิกุลแก้วได้คู่กับใครไหมคะ ขอบคุณค่ะ
โดย: Thi IP: 58.8.230.171 วันที่: 12 กันยายน 2556 เวลา:18:34:49 น.
  
^
^
หวังว่าคงได้กลับมาอ่านคำตอบนะคะ

ตอนหลังคุณพิกุลแก้วได้แต่งงานกับน้าภัคค่ะ แต่เธอประสบอุบัติเหตุ เดินไม่ได้
นิยายจบค้างไว้ตรงที่เธอกำลังจะเดินทางไปรักษาตัว ด้วยความหวังว่าจะหายและกลับมาทำหน้าที่ภรรยาที่สมบูรณ์ให้น้าภัคค่ะ
โดย: แม่ไก่ วันที่: 13 กันยายน 2556 เวลา:10:25:40 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maekai.BlogGang.com

แม่ไก่
Location :
ลำปาง  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]

บทความทั้งหมด