~กุหลาบพรางสี : นิยายสะท้อนปัญหาสังคมวัยรุ่น โดย "ช่อมณี" ~





กุหลาบพรางสี
ผู้เขียน : ช่อมณี
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ครั้งแรก/ส.ค.๒๕๕๖)
๓๘๕ หน้า, ราคา ๒๗๕ บาท



โปรยปกหลัง:


หญิงสาวผู้ก้าวเข้ามาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่หัวใจเขา!

((Spoiler Alert!!!))

เมื่อต้องคลี่คลายคดีพี่ชายที่บาดเจ็บสาหัสจากฝีมือแก๊งวัยรุ่นซิ่งรถปล้นป่วนเมือง
'มัทวัน' สาวสวยลูกครึ่งว่าที่ตำรวจเยาวชนสหรัฐฯ
จึงปลอมตัวเข้าไปเป็นนักศึกษาในวิทยาลัยของ 'ดร.อายุธ'
อธิการบดีหนุ่มผู้เคร่งขรึมยึดติด เพื่อหาตัวคนร้าย
และจำเป็นต้องอาศัยร่วมบ้านในฐานะญาติสนิทของเขาโดยไม่ให้เป็นที่สงสัย

ท่ามกลางภารกิจที่ยากลำบาก ทุกวินาทีชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย
ทั้งยังต้องเข้าไปพัวพันกับสองหนุ่มอันตราย ซึ่งเป็นเป้าหมายที่ตามหา
หญิงสาวได้รับความอบอุ่นจากดอกเตอร์หนุ่มที่เคยคิดว่าเย็นชา
โดยไม่รู้เลยว่าเขาเต็มใจให้เธอเข้าไปมีส่วนในพื้นที่หัวใจทีละน้อย
ความแตกต่างที่ลงตัวเติมเต็มกันและกัน ทำให้จากที่เฉยๆ กลายเป็นห่วงใย
จากไม่สนใจกลายเป็นห่วงหา
จนในที่สุดทั้งสองจึงได้ตระหนักว่า...
ตลอดมาต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้าง แบ่งปันทุกข์สุข
และร่วมทางแห่งรักไปด้วยกันตลอดชีวิต





เพิ่มเติมเรื่องย่ออีกนิด ๆ ละกัน...
(ทำหยั่่งกับว่าเรื่องย่อจากสนพ.ยังสปอยล์ไม่พองั้นแหละ...)

มัทวัน- หญิงสาวลูกครึ่งวัยยี่สิบสามที่เพิ่งเรียนจบปริญญาโทจากสหรัฐฯ
และกำลังรอเข้าทำงานเป็นตำรวจเยาวชนของที่นั่น
เธอเลือกที่จะกลับเมืองไทยเพื่อพักผ่อนก่อนเริ่มงาน แต่เอาเข้าจริงเธอก็ไม่ได้พัก
เพราะเพียงก้าวลงจากเครื่องเธอก็ได้รับข่าวร้ายว่าพี่ชาย(ต่างบิดา)ที่เป็นตำรวจถูกทำร้ายอาการสาหัส
โดยกลุ่มวัยรุ่นแก๊งรถซิ่งที่เรียกตัวเองว่ากลุ่มเลือดบี
ที่มีหัวโจกเป็นลูกของผู้มีอิทธิพล
ซึ่งกฏหมายไม่สามารถเอาผิดกับอันธพาลกลุ่มนี้ได้

เธอจึงตัดสินใจร่วมมือกับตำรวจ แฝงตัวเข้าไปในกลุ่มนี้เพื่อเอาตัวคนผิดมาลงโทษให้ได้...

เธออาศัยวิชาป้องกันตัวที่เธอเคยฝึกปรือมาใช้ในการสร้างกระแสให้ตัวเอง
และให้เป็นที่ยอมรับของคนในกลุ่มก๊วนนั้น...
พร้อมกันก็สอนให้ผู้คนที่หวาดกลัวกล้าที่จะสู้เพื่อป้องกันตวเอง

ซึ่งเธอก็ทำได้สำเร็จ...เพราะในที่สุดหัวโจกของกลุ่มเลือดบีที่เคยเกลียดเธอนักหนา
ก็หันมาสนใจเธอและยอมรับเธอเข้ากลุ่ม...
แต่งานที่เขากำหนดให้เธอทำนี่สิ มันทั้งเสียงอันตรายและผิดกฏหมาย

มาเอาใจช่วยเธอกันค่ะว่า ท้ายที่สุดเธอจะสามารถคลี่คลายคดีทำร้ายร่างกายพี่ชายเธอ
และจับตัวคนผิดมาลงโทษได้หรือไม่...






หลังอ่าน...
เคยอ่านผลงานของ"ช่อมณี"แล้วหนึ่งเรื่อง
แต่เคยเห็นผลงานของเธอถูกนำไปสร้างเป็นละครทีวีแล้วมีกระแสตอบรับที่ดีมาก ๆ สองเรื่อง
เล่มนี้ก็ไม่แน่ว่าจะเข้าตาผู้จัดค่ายไหนบ้างหรือเปล่า...
เพราะอ่านจบแล้วรู้สึกได้อย่างหนึงว่าคนเขียนน่าจะได้รับอิทธิพล
หรือแรงบันดาลใจมาจากหนังหรือซีรียส์ต่างประเทศมาไม่มากก็น้อย
มีฉากของการต่อสู้ ไล่ล่า การใช้ไฮเทคโนโลยีในการหลบหลีก...

ตัวเดินเรื่องหลักคือนางเอก ที่มาแบบเก่งเหนือสุด ๆ
ทั้งในเรื่องของวิชาป้องกันตัว กับการใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย
(ออกแนวเวอร์ๆ เล็กน้อยแต่ก็บอกเล่าที่มาที่ไปได้สมเหตุสมผลดี)

พระเอกก็มาแนวเคร่งขรึม ติดจะเย็นชาสักหน่อย...(อาจจะเป็นด้วยวัยกับหน้าที่การงาน)
เขาต้องร่วมมือกับตำรวจ รับมัทวันให้เข้าเป็นนักศึกษาในวิทยาลัยที่เขาเป็นอธิการบดี
และอุปโลกน์ว่าเป็นญาติสนิท มาพักอยู่ด้วยที่บ้านของเขา
เพื่อรักษาวิทยาลัยที่พ่อกับแม่ก่อตั้งขึ้นมา...

กลุ่มวัยรุ่นอันธพาลนั่นก็ประมาณลูกใครหว่า...
พ่อแม่มีปัญญาทำให้เกิดแต่ไม่มีปัญญาสั่งสอน แก้ปัญหาโดยการเลี้ยงลูกด้วยเงิน...
แรกเริ่มจากการซิ่งป่วนเมือง เป็นมาเฟียรีดไถเพื่อนนักศึกษาในวิทยาลัย
ลามไปถึงการจี้ปล้นร้านค้า และเหิมเกริมหนักถึงขั้นพัวพันการค้ายา...


.........


หากพูดถึงเรื่องราวเนื้อหา พล็อตและการดำเนินเรื่องล่ะก็
ต้องยอมรับว่าเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่ค่อนข้างก้าวเร็วและแรงทีเดียว
นิยายของเธอสามารถแหวกกระแสนิยายรักหวือหวาเกลื่อนตลาด
โดยแทบจะไม่มีเรื่องราวของความรักหวานไหวเลย
แต่ก็มีการผูกปม คลายปมได้น่าสนใจไม่น้อย...

มีหลายปมมากที่อ่านแล้วชวนอึดอัด
ยกตัวอย่างเช่นปมของอาจารย์ฝ่ายปกครองที่เป็นน้องสาวอายุธนั่น
เธอพิการและต้องนั่งรถเข็น ซ้ำมีสาเหตุมาจากอดีตสามีที่เป็นพ่อของพิตติ...
แต่ทำไมเธอช่างวางตัวไม่สมกับเป็นครูบาอาจารย์เอาเสียเลย
แถมยังเอาอกเอาใจ ตามใจอดีตลูกเลี้ยงตะพึดตะพือ

มีการสะท้อนภาพสังคมสมัยใหม่ได้คมชัดลึกจริง ๆ
เห็นได้ว่าคนเขียนคงต้องทำการบ้านมาเป็นอย่างดี
มีการหยิบยกปัญหาของวัยรุ่นวัยวุ่นมาขยายความ บอกเล่าถึงที่มาที่ไปแห่งปมปัญหา

ซึ่งน่าจะสรุปได้ว่า...ครอบครัวถือเป็นเป็นเบ้าหลอมที่สำคัญที่สุดของเด็ก ๆ
เด็กวัยรุ่นที่มีปัญหาทั้งหลาย ส่วนใหญ่แล้วมาจากครอบครัวที่แตกแยก
หรือไม่ก็ครอบครัวที่ร่ำรวย และหมกมุ่นกับการทำงานจนไม่มีเวลาเอาใจใส่บุตรหลาน

จุดที่ชอบประการหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ก็คือการดำเนินเรื่องค่ะ
เขาตัดบทฉับ ๆ กระชับฉับไวไม่ยืดยาด...
ได้อารมณ์เหมือนดูซีรียส์แนวสะท้อนสังคมวัยรุ่น ผสมด้วยแนวสืบสวนสอบสวนที่ลุ้นระทึก...


เสียแต่...เท่าที่อ่านผ่านไปสองเรื่อง...สัมผัสได้ว่า
เธอช่างรักษามาตรฐานความแข็ง(ทื่อ)และห้วน(สั้น)ของสำนวนภาษาไว้อย่างคงเส้นคงวาเสียจริง
โดยเฉพาะบทพูด...
ตัวละครแต่ละตัวพูดจาด้วยน้ำเสียงโทนเดียวกันหมด ห้วน ๆ ลุ่น ๆ ไม่มีหางเสียง
ไม่ว่าจะพูดกับผู้ใหญ่หรือผู้น้อย ทำให้อ่านสะดุด ๆ ไม่ลื่นไหลเป็นธรรมชาติเท่าที่ควร

ยังไง ๆ ก็อ่านได้จนจบแหละค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่าเรื่องราวเนื้อหาเขาน่าสนใจ
แต่ถ้าใครเน้นในเรื่องของวรรณศิลป์ล่ะก็...
ส่วนตัวเห็นว่าเล่มนี้แป้กค่ะ ขาดความหวาน ความนุ่มนวลอย่างแรง แหะ ๆ











Create Date : 06 กันยายน 2556
Last Update : 8 กันยายน 2556 14:43:55 น.
Counter : 7072 Pageviews.		  
15 comments
Share
  
มาอ่านรีวิวค่ะ ยังไม่เคยอ่านงานของนักเขียนท่านนี้เลย ถ้าภาษาแข็ง ๆ คงขอผ่านไปก่อน แต่อีกใจก็อยากลองค่ะ เห็นมีคนพูดถึงหลายคน แถมมีละครออกมาน่าสนใจ เคยดูเรื่องที่มีกล่อง...รากบุญ ชอบนะคะ ชอบมาร์กี้ แต่เวลามีผีออกมาต้องปิดตาไว้ กลัว
โดย: polyj วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:17:25:03 น.
  
นิยายของผู้เขียนติอย่างเดียวเรื่องสำนวนแข็ง ขาดหางเสียงนั่นแหละค่ะ ถ้าปรับตรงนี้ได้ คงแจ่มนะคะ

เรื่องนี้ชอบพล็อต สาระของเรื่อง การดำเนินเรื่อง เทคนิคที่ใช้ ชอบหมดเลย ติดสำนวนอย่างเดียวค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:17:25:40 น.
  
น่าอ่านจังค่ะ แนวสะท้อนสังคม
แต่สำนวนห้วนเหรอคะ ยังไม่เคยอ่านเลย
แต่ตอนเรื่องรากบุญชอบมากๆค่ะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ
โดย: lovereason วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:21:38:24 น.
  
จากที่เคยอ่านรีวิวมา และจำชื่อนวนิยายได้
(ตั้งชื่อได้ดีและน่าสนใจน่ะค่ะ)

ก็ยังลังเลอยู่พอสมควร ^^ ว่าจะลองดีมั้ย
โดย: prysang วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:23:17:51 น.
  
ขอบคุณพรอันดีงามของปี้แม่ไก่ตวยเน้อครับ
วันนี้ก่บ่าได้ไปฉลองตี้ไหนครับ
บางปีผมก่ลืมวันเกิดตัวเก่าครับ 55





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:23:59:17 น.
  
สวัสดียามเช้าครับพี่แม่ไก่






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 กันยายน 2556 เวลา:6:49:35 น.
  
แวะมาอ่านรีวิวค่ะ หวั่นๆเรื่องขาดความหวาน นุ่มนวลนี่ล่ะค่ะ ยังไงก็ชอบคนพูดเพราะๆค่ะ
โดย: Sab Zab' วันที่: 7 กันยายน 2556 เวลา:14:03:01 น.
  

ชอบพลอต ชอบการดำเนินเรื่อง
แต่ติดที่สำนวน+ความหวานเช่นกันค่ะ
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 7 กันยายน 2556 เวลา:20:01:40 น.
  
เห็นรีวิวนิยายของช่อมณีทีไร นักอ่านบอกว่าภาษาค่อนข้างแข็งๆไปบ้างทุกที...ส่วนตัวแล้วยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ แต่ทำออกมาเป็นละครแล้วชอบค่ะ
โดย: Aneem วันที่: 7 กันยายน 2556 เวลา:20:06:03 น.
  
ลังเลเพราะสำนวน...
โดย: อุ้มสม วันที่: 7 กันยายน 2556 เวลา:21:15:42 น.
  
ชอบพลอตแบบนี้ครับ น่าสนใจ
โดย: สามปอยหลวง วันที่: 9 กันยายน 2556 เวลา:15:29:05 น.
  
เคยหยิบๆ พลิกๆ
จับมาดูแล้วก็วางลงไป
โดย: เหมือนพระจันทร์ วันที่: 15 กันยายน 2556 เวลา:12:05:59 น.
  
สวัสดีครับพี่ ผมไม่ได้มาทักทายนานเลยครับ ต้องขอโทษด้วยครับ เร็วๆนี้หางานในinternetยังได้แอบเข้ามาอ่านงานรีวิวหนังสือของพี่อยู่เลยครับ รีวิวได้ดีมากเลย
ขออนุญาตadd Blogนะครับ จะได้ไม่พัดหลงอีก แหะๆ
ขอบคุณครับ
โดย: หมอหว่อง วันที่: 29 กันยายน 2556 เวลา:20:55:25 น.
  
ซื้ออ่านเพราะบทโปรย อ่านเสร็จทำไมมันขมปี่อย่างนี่ คนที่ชอบหวานๆไม่ควรซื้อมาอ่านอย่างแรงคะ
โดย: นงนง IP: 182.232.145.124 วันที่: 13 ธันวาคม 2559 เวลา:13:47:48 น.
  
^
^
คิดคล้ายๆกันค่ะ อ่านของนข.นามนี้ต้องทำใจนิดนึงคิดว่าอ่านเอาเรื่อง ไม่ใช่อ่านเอารสค่า
โดย: แม่ไก่ วันที่: 21 ธันวาคม 2559 เวลา:10:31:49 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maekai.BlogGang.com

แม่ไก่
Location :
ลำปาง  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]

บทความทั้งหมด