" ลูกเห็บ "
มีครั้งหนึ่งในช่วงปิดเทอม ได้ไปเที่ยวที่เมืองกาญจนบุรี
พวกเราไปพักอยู่กับคุณพ่อที่ทำงานอยู่ที่นั่น
สมัยนั้นการเดินทางไม่สะดวกนักจากกทม.
สถานที่พอจำได้คร่าวๆว่าอยู่ชายป่า
เป็นสถานที่ฝึกทหารกองพลรบ
ที่จะไปรบต่างประเทศซึ่งเป็นหน่วยรบที่มีชื่อเสียงมาก
สถานที่ก็กันดารสุดๆ เท่าที่เคยประสบ
น้ำที่ใช้ต้องรอรถน้ำเอามาใส่ตุ่มใส่ถังในแต่ละวัน
พื้นที่รอบๆเดินกันบนดินฝุ่น เวลาเดินบางจุดเท้าจมฝุ่นเกือบถึงตาตุ่ม
กลางวันร้อนตับแตก กลางคืนก็เย็นแห้งๆไม่ใช่หนาวเย็น
ถ้าวันไหนมีฝนตก ฟ้าคะนองลมแรงน่ากลัว
วันนั้นฝนก็ตกแรงเหมือนที่ผ่านมา
แต่สังเกตุว่าเสียงน้ำฝนที่ตกมากระแทกหลังคาสังกะสี
มันดังกว่าทุกครั้งที่เคย จึงโผล่ออกไปดู
เอ๊ะ!!! น้ำฝนตกเป็นก้อนด้วย ประมาณนิ้วหัวแม่โป้งเด็ก
เฮ้ย!!! เห็บ..ลูกเห็บ ผมตะโกนเสียงลั่น
เพราะในชีวิตไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน
เด็กๆเอากระป๋อง เอาขันคลุมหัววิ่งออกไปเล่นกันสนุกสนาน
ลูกเห็บที่ตกลงมาไม่ได้ทำให้รู้สึกระคายเคืองเท่าใด
ผมเก็บเอามาใส่ขัน ล้างน้ำกินเล่นเย็นชื่นใจ
เป็นความสนุกสนานตื่นตาตื่นใจกับประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ตอนเห็นลูกเห็บครั้งแรก ก็มัวแต่ตื่นเต้นค่ะ ไม่ได้คิดถึงอันตรายเลย วิ่งไปเก็บมาดูด้วยความประหลาดใจ