“ เฉาก๊วย “
ขนมโบราณในปัจจุบันคงมีไม่กี่อย่างที่ยังหลงเหลือให้ผู้คนทั่วไปได้กินกัน เพราะเห็นว่าขนมพื้นบ้านหลายอย่างได้ยกระดับราคาขึ้นไปไกล จนกลายเป็นขนมชั้นสูงไปแล้ว และไม่ค่อยมีขายแพร่หลายนัก หาทานยากขึ้นทุกที คนที่ทำขายรุ่นปู่ย่าตายายก็ค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลา
มีขนมอีกชนิดหนึ่งซึ่งยังนับว่าครองความเสมอต้นเสมอปลายมาอย่างต่อเนื่อง กินง่าย ชื่นใจ ราคาก็ยังไม่ยกระดับไปมากกว่าต้นทุนจริงสักเท่าไหร่ มีขายแพร่หลายทั้งรถเข็น รถถีบ หรือตามร้านสะดวกซื้อก็ยังมีให้หาได้
สมัยก่อนสำหรับคนชนบท โดยเฉพาะบ้านริมคลอง จะมีพ่อค้าเจ้าประจำ มาตรงเวลา ขี่เรือเครื่องเล็กๆมาขาย “ เฉาก๊วย “ สีดำสนิท ใส่ถ้วยชามสังกะสีจนเกือบล้น วางซ้อนกันเต็มลำเรือ วันเสาร์-อาทิตย์ เด็กๆไม่ได้ไปโรงเรียน ถึงเวลาช่วงบ่ายก็ตั้งตารอ อาแปะเฉาก๊วยเจ้าประจำ เสียงเรียกลูกค้ากับเสียงเรือได้ยินจนคุ้นหูมาแต่ไกล ไม่ต้องเรียกแค่ยืนตรงสะพานท่าน้ำก็เป็นอันรู้กัน ทั้งพ่อค้าลูกค้าส่งเสียงคุยกันเจี๊ยวจ๊าว
เฉาก๊วยแท้เนื้อแน่นๆเต็มถ้วยใหญ่ราคาหกสลึง-สองบาท โรยหน้าด้วยน้ำตาล ไม่มีน้ำแข็ง เพียงเท่านี้ก็อร่อยมากแล้ว
#karnlalen #procreatethailand #digitalwatercoloring
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [