" พ่อค้าลูกโป่ง "
การเล่นสนุกสนาน บางครั้งก็สามารถสร้างธุรกิจขึ้นโดยไม่รู้ตัวได้เหมือนกัน
ผมกับน้าชายอายุไล่เรี่ยกัน จึงกลายเป็นคู่ซี้น้าหลาน แบบไปไหนไปกัน เล่นอะไรก็จะเหมือนๆกัน
เพราะผมเป็นหลานน้ามีอะไรเล่น ผมต้องมีเล่นด้วย ต้องเดือดร้อนคุณตาอยู่เนืองๆ
ครั้งนี้ได้ลูกโป่งธรรมดามาโยนเล่น ตบเล่นกัน สนุกสนานเฮฮาไปตามเรื่อง
แต่มันไม่ได้สนุกแค่เรา 2 คนเท่านั้น เด็กๆที่เห็นก็รู้สึกสนุกไปกับเราด้วย
จนต้องกลับไปบ้าน บอกพ่อแม่ให้ซื้อลูกโป่งมาให้เล่นบ้าง
พ่อแม่ก็เข้ามาสอบถามว่าซื้อมาจากไหน ไม่รู้จะตอบยังไง
ก็ไม่ได้ซื้อมาเอง คงด้วยความรักลูกหรือรำคาญจึงเอ่ยปากขอซื้อ
เราเลยแบ่งขายไปลูกนึง 1หรือ 2 บาทหรือเท่าไหร่จำไม่ได้ซะแล้ว
แค่ชั่วอึดใจมีเด็กอีกคนกำตังค์มาขอซื้อลูกโป่งบ้าง ก็ขายสิรออะไร
และก็แป๊บนึงมีเด็กมาถามขอซื้อลูกโป่งอีก คราวนี้ความเป็นพ่อค้าบังเกิด
ไปบอกให้คุณตาไปซื้อลูกโป่งที่ร้านค้าตลาดเฉลิมโลกประตูน้ำ
ซื้อแบบยกห่อกันมาเลย ที่บ้านเรามีที่สูบลมโบราณแบบเท้าเหยียบ น้าสูบผมขาย
คุณตาทำไม้ไผ่สำหรับผูกลูกโป่งให้ เดินขายในชุมชนไม่นานนักก็หมด
คงด้วยความนิยมของเด็กๆ ที่มักชอบอะไรเหมือนๆกัน เป็นแค่ช่วงเวลา
เมื่อขายหมดก็ไปซื้อมาขายใหม่ ได้สักระยะนึงก็เริ่มคลายความนิยม
แต่ก็ได้ตังค์รวมแล้วเป็นที่น่าพอใจ ในอาชีพเฉพาะกิจแบบนี้
วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา:22:59:45 น.
รอชมรูปวาดเล่าเรื่องงานชิ้นต่อไปนะคะ
ได้ครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [