" ตีไก่ "  ไก่ตัวแข่งหน้าตาเป็นอย่างนี้ V V  ***ขอบคุณภาพจาก oknation.net ในสมัยเด็กๆ ยุคทีวีขาว-ดำ และคนมีฐานะเท่านั้นที่จะมีไว้ประจำบ้านได้ ในวันหยุดต้องไปจับจองที่นั่งตั้งแต่เช้า ที่ร้านขายขนมจะมีให้เด็กๆในละแวกนั้นได้ดูกัน แต่ต้องเสียตังค์ จ่ายครั้งเดียวดูได้ทั้งวัน แต่ห้ามออก ถ้าออกไปต้องตีตั๋วเข้ามาใหม่ 1 สลึงหรือ 50 สตางค์จำไม่ได้แล้ว ฉะนั้นเด็กๆอุ้มน้อง อุ้มหลานไปอยู่กันในนั้นเกือบทั้งวัน ตัวทีวี ก็ต้องมีพัดลมเป่าหลังเครื่อง ม่ายงั้นมันจะร้อนจัดจนดูไม่ได้ เจ้าของร้านก็จะมีไม้เรียวอันนึง คอยขู่พวกที่คุยหรือเล่นเสียงดัง ตอนที่เป็นช่วงโฆษณา ชีวิตของเด็กในหมู่บ้านจะวนเวียนอยู่อย่างนี้ ถ้าไม่ดูทีวีก็จะรวมกลุ่ม เล่นกันภายนอก สารพัดอย่าง ตี่จับ ขี่ม้าชนเมือง ล้อต๊อก ดีดลูกหิน ฯลฯ หรือไม่ก็ไล่จับตั๊กแตน แมลงปอ ช้อนปลากัด จับจิ้งหรีด แล้วแต่จะชวนกันไป หลายครั้งไม่รู้จะเล่นอะไร มองซ้าย มองขวา ใกล้ๆมีกอหญ้าใบละเอียดเป็นกลุ่มชาวบ้านบางคนเรียกว่า "หญ้าแพรก" แต่พวกเราเรียกว่าหญ้าไก่แจ้ ลักษณะเหมือนหน่อของหญ้าที่แตกออกมาจากกิ่ง เป็นตุ่มมีใบแหลมเล็กๆ แตกออกมาเป็นกอคล้ายตัวไก่ จากนั้นก็สอดส่ายสายตาหาอันที่ก้านใหญ่ๆ หัวโตๆมันจะทนทานและเหนียว เมื่อตีกับคู่ต่อสู้ก็จะไม่แพ้ง่ายๆ การต่อสู้ก็จะผลัดกันฟาดหรือตีที่ก้านสลับกันตีคนละครั้ง ใครอ่อนกว่าหัวก็จะขาดกระเด็นแพ้ไป ใครแพ้ก็ออกไปคนใหม่ก็มาสู้กันใหม่ หรือไปหาอันใหม่มาสู้กันอีกครั้ง ความภูมิใจก็คือผู้ชนะที่ยืนยงคงกระพันได้มากครั้งที่สุด ชีวิตของเด็กสมัยก่อน ไม่มีซึ่งเทคโนโลยีของเล่น จึงต้องหาเอาจากธรรมชาติ ซึ่งให้ความรื่นรมย์บรรเทิงไม่แพ้ปัจจุบัน
การ์ตูนน่ารักมากเลยค่ะ เพิ่งจะรู้จักหน้าตาหญ้าไก่แจ้ ที่จริงของเล่นแบบนี้น่ารักดีนะคะ ถูกเงินแล้วสนุกด้วย
 โดย: haiku
  วันที่: 2 พฤศจิกายน 2556 เวลา:21:48:45 น.อ่านแล้วรู้เลยว่ารุ่นไหน ขอบคุณมากครับ ผมเอาไปประกอบการสอนหลานครับ
โดย: พัลลภ โลหารชุน IP: 101.108.116.11 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:9:09:25 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [