ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น (2551)
''อย่างน้อยฉันได้เรียนรู้ได้เข้าใจ ทุกนาทีที่ฉันมีเธอ...''
วันนี้สังเกตเห็นโรงเรียนต่างๆ ค่อยๆ ทยอยปิดเทอม แล้วแอบคิดว่า
''หลายปีแล้วนะที่เราไม่ได้มีปิดเทอมเหมือนเด็กๆ''
คือช่วงเวลาที่ได้หยุดพักยาวๆ เตรียมพร้อมเพื่อเรียนเทอมต่อไป มันก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็ได้มาพักอยู่กับตัวเอง บางคนได้อยู่บ้านเฉยๆ บางคนได้ไปทำงานเสริม บางคนได้ฝึกฝนทักษะใหม่ๆ และบางคนก็ได้ออกไปท่องเที่ยว
และเมื่อเปิดเทอม เพื่อนหลายๆคนก็จะมีประสบการณ์ใหม่ๆ มาแลกเปลี่ยนกัน นึกแล้วก็อยากย้อนไปมีช่วงปิดเทอมยาวๆ แบบตอนเป็นเด็กเหมือนกัน
และอีกบังเอิญนึงก็คือ ผมได้นึกถึงหนังเก่าของ GTH เรื่องนึง ที่ยังจำความรู้สึกตอนดูได้เลย (จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้เเล้ว แต่เหมือนเพิ่งผ่านไปไม่นาน)
แต่ความรู้สึกตอนดูหนังเรื่องนี้ เมื่อคราวโน้น รู้สึกว่าหนังมีครบเลยนะ ทั้งโรแมนติก สุข สุขปนเศร้า เศร้าปนสุข เหงา ดราม่า ไปจนถึงอีโรติกเล็กๆ ก็มี
เป็นเรื่องกลุ่มวัยรุ่น 4 สี่วัย ม.ต้น, ม.ปลาย, มหาลัย, ฝึกงาน ที่กำลังวุ่นๆ กับความรัก หนังดูหวานบ้าง ขาดบ้าง เกินบ้าง แต่ดูแล้วยิ้มตาม ดูได้เรื่อยๆ เพราะบาง Moment เราก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน (และช่วงวัยของผมกับตัวละครของหนังเรื่องนี้ก็ใกล้เคียงกันด้วย) ตัวหนังมันจึงเหมือนได้ย้อนไปดูตัวเอง
ได้กลับไปฟังเพลงเก่าๆ ที่เคยดังมากในตอนนั้น อย่างเช่นเพลง อย่างน้อย ของ Big Ass เป็นเพลงหลักของเรื่อง, รอเธอหันมา ของ โฟกัส ที่จะมีช่วงที่ร้องแบบภาษาจีนด้วย ยังจำได้จนทุกวันนี้ และ เพลง คนใจง่าย ของ ไอซ์ ศรัณยู ตอนเปิดในผับ เพลงยุคเราทั้งนั้นเลยนะ (
)
ไปจนถึง น้อง Aoi (แต่จริงๆ เป็นทั้งรุ่นพี่ เป็นทั้งคุณครู) ที่ชายไทยยุคโน้น น่าจะรู้จักดีทุกคน
โดยรวมแล้วเป็นหนังที่ดูแล้วเต็มอิ่ม แม้จะไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรมาก แต่บรรจุความทรงจำไว้เต็มเลย โดยเฉพาะคนที่ดูแล้วนึกถึงช่วงที่เขาเรียกว่า ''ปิดเทอม''
คะแนนความชอบส่วนตัว 7/10
วันที่: 3 ตุลาคม 2566 เวลา:7:07:18 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [