เห็นด้วยทุกประการ

อย่า อยู่ อย่าง อยาก

.........จริงแท้แน่นอนค่ะพี่ เราควรจะทำในสิ่งที่เราอยากจะทำซะตั้งแต่ตอนนี้ อย่าปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต เพราะไม่มีใครรู้ว่าชีวิตจะยืนยาวแค่ไหน...

.........ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองให้เยอะขึ้นนะคะ ถ้าทำไม่ได้ขนาดนั้นก็แค่ระวังอย่าให้มันเป็นมากกว่าเดิมเท่านั้น พี่ต้นทำได้อยู่แล้วค่ะ สู้ๆๆ นะคะ เอาใจช่วยเต็มที่ค่ะ อดทนไว้ ดวงดาวไม่ได้อยู่ใกล้ๆที่เราจะคว้าเอาได้ง่ายๆ ถ้าอยากได้ต้องพยายามค่ะ...

ขอบคุณนะคะ ที่นำมาให้อ่านค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่ต้น
อ่านแล้วซึ้ง รู้สึกมีการให้กำลังใจและแรงฮึดแฝงอยู่
และทำให้ได้สัจธรรมอะไรหลาย ๆ อย่างเลย

สวัสดีค่ะพี่ต้น
ขอบคุณบทความดีๆ นะคะ

...สวัสดีค่ะคุณลุง..เข้ามาทักทายนิดนึง...สอบยากมั้ยค่ะลุง..เอาใจช่วย..เด็กเรียนเหมือนกัน...สู้ๆๆๆค่ะคุณลุง...จะอ่านวิชาไหนก็เลือกอ่านสักวิชานะค่ะคุณลุง...เดี่ยวอ่านไปอ่านไปอ่านมาตีกันตายเลย....สู้ๆๆค่ะ

แวะมาทักทายค่า

อ่านแล้วนึกถึงประโยคนี้ประโยคเดียวเลยค่ะ

'Seize the Day'

แวะมาทักทายค่ำๆของสุดสัปดาห์ค่ะ

ประทับใจมากเลยคะกับบทความข้างบน..และเห็นด้วยทุกประการคะ
ว่าแว้วก็ขอสาระนิดส์นึงนะคะ....

ใช่แล้วคะพี่ต้น...ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้หละคะ...ซึ่งตัวอ้อยเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม...คนเราต้องเอาชีวิตไปผูกกับคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของตัวเองหรือความสุขของตัวเอง....

ทั้งๆที่เราก็มักจะบอกตัวเองเสมอว่า..เราทำเพื่อคนนั้นคนนี้..แล้วยังไงคะ..แล้วตัวเราละ..เรามีความสุขกับสิ่งเหล่านั้นหรือเปล่า...คะกับการที่เราทำเพื่อคนอื่นเป็นสิ่งดี..แต่อ้อยเชื่อว่าถ้าคนที่ได้รับ...เขารู้ว่าคนที่ทำให้นั้น...มีความทุกข์ก็คงไม่ได้อยากรับไว้เท่าไรนักนะคะ.....

ในส่วนของตัวเรา..เราก็มักเอาคนอื่นมาเป็นเงื่อนไข..ว่าคนนั้นจะคิดยังไง..คนนี้จะคิดยังไง...ทำไมคะทำไมเราจะต้องหลอกตัวเอง..แหมในบางสิ่งเราอยากจะทำแต่ก็กลัวคนอื่นจะมองไม่ดี...แล้วเราไม่แคร์ใจตัวเองเหรอ....แล้วทำไมเราไม่ถามตัวเองบางคะว่า....แล้วเราละคิดยังไง....ทำไมเราไม่ทำในสิ่งที่เรามีความสุขให้สิ่งที่ดีกับตัวเอง...บางสิ่งที่ใจตัวเองเรียกร้อง...เพราะเวลามันผ่านไปแล้วมันไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้อีก..ต่อให้เราร้องให้จนน้ำตาเป็นสายเลือดก็ตามคะ...จริงไหมคะ

แต่ทุกอย่างมันขึ้นกับการตัดสินใจของเราคะ..เราแต่ละคนต้องตัดสินใจเองและไม่มีใครตัดสินใจแทนกันได้คะ..และที่สำคัญที่สุดเราต้องเคารพและยอมรับผลของการตัดสินใจของตัวเราเองคะ...ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดหรือทำให้เรามีความสุขที่สุดก็ตามคะ...

จงทำวันนี้ให้ดีที่สุดคะ....มีความสุขกับมันที่สุด..ไม่ว่าจะดีจะร้ายเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันคะ..คงไม่มีใครที่จะเจอกับทุกข์ตลอดเวลาและไม่มีใครที่จะสุขตลอดเวลาเช่นกันคะ...ดังนั้น..ทำทุกสิ่งให้ดีที่สุด...พยายามให้มากที่สุดและถามตัวเองว่า..เราทำดีที่สุดแล้วหรือยัง..ถ้าเราทำอย่างดีที่สุดแล้วก็ไม่มีอะไรต้องเครียด..ไม่มีอะไรต้องเสียใจเพราะนั้นคือ...เราสู้อย่างเต็มกำลังแล้ว...จงอย่าเสียใจกับสิ่งที่ทำหรือไม่ได้ทำเพราะเราตัดสินใจอย่างนั้น..แน่นอนคะที่ผลมันจะต้องเกิดขึ้น...แต่จงมุ่งมั่นที่จะทำวันนี้ให้ดีที่สุดพอคะ.....

และถ้าหากวันนี้ยังดีไม่พอแล้วหากฟ้ายังให้โอกาสที่จะมีลมหายใจในวันรุ่งขึ้นก็จงทำให้ดีที่สุดเช่นกันคะ....ตราบใดที่ลมหายใจยังมีอยู่...บอกกับตัวเองคะ..ว่านี้คือโอกาส...แม้ว่าเราจะมีเรื่องเครียดมากมายที่เข้ามา เราก็ต้องแยกคะ..ว่า..วันนี้ก็มีเรื่องเครียดสำหรับวันนี้...และพรุ่งนี้ก็มีเรื่องเครียดสำหรับวันพรุ่งนี้..เพราะเรื่องของวันพรุ่งนี้ก็ต้องตัดสินใจและต้องแก้ในวันพรุ่งนี้...แม้เราจะเอามาคิดก่อน..ตัดสินใจก่อนได้..มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร..แล้วเรื่องของวันนี้ละเราก็จะพลาดมันไปคะ...เราก็จะพลาดมันไปเพราะไม่ได้คิดมคร่ครวญกับมันอย่างเต็มที่..นี่ละคะที่เขาเรียกว่า "เอาอนาคตมาทำร้ายปัจจุบัน.".เคยได้ยินไหมคะ....

ชอบคำนี้มากเลยคะ...อย่าลืมบอกหัวใจของเราด้วยนะคะ.....ว่า "อดทนไว้ก่อนใจ...จะไม่ยอมหมดหวัง" ..อิอิ...ก็ถ้าใจแพ้..กายก็คงไม่สู้เช่นกันคะ

อ้อยเชื่ออย่างหนึ่งคะว่า...บางสิ่งถ้าเราไม่ทำมันวันนี้เราอาจต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้....บางสิ่งยอมให้เจ็บปวดก็ดีกว่าไม่ได้มีโอกาสได้สัมผัสมัน...จริงไหมคะ...แล้วตัวพี่ต้นละคะ..เพื่อนๆๆละคะ..จะตัดสินใจอย่างไรกับโอกาสที่อยู่ตรงหน้า...แล้วถ้าพรุ่งนี้ฟ้าให้เรากลับไปอยู่เมืองสวรรค์แล้ว...ไม่มีโอกาสแก้ตัวแล้ว..เราจะเสียใจกับวันนี้หรือเปล่า....แต่สำหรับอ้อยเอง...อ้อยก็พยายามทำทุกสิ่งให้ดีที่สุดอยู่คะ..แม้จะต้องเสียใจกับบางเรื่องก็ตาม...

แม้...ไม่ต้องอินมากนะคะ...ก็แค่ทำให้ในสิ่งที่คิดและคิดในสิ่งที่ทำคะ....พอหละคะ..สาระมากเขิน..อิอิ

ไม่ใช่อะไรคะ..ดีใจคะ..ที่คุณพระอัพบล็อคคะ...เลยใส่ไม่ยั้งนะคะ
5555 เต็มสตรีมเลยคะ....

โทษทีคะ..ไม่คิดว่าจะเขียนซะยาวขนาดนี้นะคะ..อิอิ...อย่างที่บอกคะ..เต็มสตรีมคะ

เคยมีน้องเมลล์ข้อความที่คุณต้นเขียนมาให้อ่านแล้วชอบจนต้อง print เก็บเอาไว้....

เห็นด้วยค่ะ..คนเราบางครั้งหลงลืม,ละเลยสิ่งที่คิดว่าเป็นสิ่งเล็กน้อย..จนบางครั้งกว่าจะรู้สายเกินไป..

อนาคตในอีกหนึ่งปี..หนึ่งวัน..หนึ่งชั่วโมง..หนึ่งนาที..หรือหนึ่งวินาทีข้างหน้า..เราไม่อาจรู้ว่าจะเป็นอย่างไร..และไม่สามารถกำหนดได้..

แต่ที่เรารู้ได้ก็คือ ณ ปัจจุบันเราทำสิ่งที่อยากทำ,สิ่งที่ตั้งใจแล้วหรือยัง..และทำสิ่งนั้นสุดกำลังเต็มความสามารถแล้วหรือยัง..

ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ...เอาใจช่วยและจะเป็นกำลังใจให้เสมอ..

ปล.ดีใจม๊ากกกก..ที่คุณลุงต้นเข้ามาอัพบล็อค..
กะลังคิดตึ๋งอยู่เลย..แต่เข้ามานานๆ ครั้งก็ได้นะคะ..
สู้ๆ ค่ะ..

อ่านเเล้ว แอบอืม....ค่ะ พยักหน้าทุกบรรทัด ทุกประโยค...

คนเราบางทีสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรามองข้ามมันไป ไม่เอามันมาใช้ประโยชน์ เเต่เมื่อสักวันนึงเราขาดมันไป หรือไม่มีโอกาสที่จะใช้มัน เราถึงจะเห็นคุณค่าของมัน...

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ที่เอามาให้อ่านนะคะ มันจริงอย่างที่ทุกคนพูด

เมื่อเวลาที่มีของดีอยู่กับตัว เรากลับไม่เห็นคุณค่าของมันแต่เมื่อวันที่เราเสียสิ่ง ๆ นั้นกลับ เราเพิ่งจะกลับมาเห็นคุณค่าของที่เราได้เสียไป

จงรักษาสิ่งที่เรามีอยู่ให้ดีที่สุดจะดีกว่านะ

ถูกต้องทุกอย่างเลยคับพี่ชีวิตนี้เราต้องใช้ให้คุ้มค่าเราไม่รู่ว่าเราจาอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่เราควรใช้ชีวิตนี้ให้คุ้มค่าที่สุด...
คุณคับพี่ที่เอาข้อความดีๆมาฝาก...

เห็นด้วยค่ะ เปรียบเทียบได้เลยว่าเมื่อก่อนเพื่อนบ้านกันแม้ไกลแค่ไหนก็พูดคุยไปมาหาสู่กัน แล้วสมัยนี้แค่คนอยู่ข้างห้องกันยังไม่รู้จักกันเลย เวลาเปลี่ยนไปอะไรก็เปลี่ยน ฉะนั้นถ้าเราอยากทำอะไรก็ลงมือทำเลย รู้สึกดีกับใครก็บอกไปเลย อย่างน้อยก็คงได้มิตรภาพใหม่และเพื่อนใหม่กลับมาบ้าง...ว่าแล้วก็ขอไปทำความรู้จักข้างห้องดีก่า (ผู้ชายด้วย อิอิ)
...ดีใจค่ะ ที่พระศรีอัพบล็อก เพราะเวลาเหนื่อยๆ หรือเหงา ก็แวะมาเติมพลังได้ที่นี่ ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ และก็จะเป็นกำลังใจพระศรีนะ สู้ สู้

อาการป่วยทำให้เราปลงอะไรต่ออะไรได้เยอะนะจ๊ะพระศรี ป้าก็เป็นขอบคุณพระศรีที่ mail มาถึง คงเป็นเพราะความตระหนักอย่างข้างต้น พระศรีเลยไม่ยอมทิ้งเพื่อนสักคนแม้ว่าจะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาก็ตาม
ขอบคุณจริงๆ

คงไม่มีคำพูดอะไรที่จะให้กำลังใจเราได้เท่ากับการที่เราต้องบอกตัวเองว่า..วันนี้ฉันจะต้องไม่แพ้...อย่างน้อยถึงแม้เราไม่ชนะ..แต่เราก็ได้ทำสิ่งนั้นอย่างเต็มที่คะ...เมื่อเราบอกใจตัวเอง...แรงขับเคลื่อนภายในมันต่างกันคะ พี่ต้น...แม้พวกเราทุกคนก็รู้อยู่แว้วว่า....ไม่สามารถช่วยอะไรพี่ต้นได้เลย...แต่พวกเราพี่น้องชาวเมืองศรีเทพก็ยังคงให้กำลังใจพี่ต้นเสมอนะคะ...แต่มันสำคัญที่สุดที่ใจพี่ต้นเองคะว่าพี่ต้องกระชากคอเสื้อตัวเองขึ้นมา...และต้องสู้คะ...ไม่ถอยคะพี่ต้น...เพราะนี่ไม่ใช่เวลาแห่งการท้อใจ..แต่เป็นเวลาแห่งการสู้...เวลานี้ตอนนี้ไม่มีเวลาเหลือพอให้พี่ท้อใจแว้ว...ดังนี้นต้องเดินหน้าอย่างเดียวคะ...อะไรที่ยังมาไม่ถึง..รกสมองก็ไม่ต้องไปคิดมัน..ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก่อนคะ...อย่าลืมคะ...พี่ต้นต้องตัดสินใจก้าวข้ามผ่านปัญหาคะ..ถ้าไม่ตัดสินใจข้ามพี่ก็ไม่ผ่านคะ..ดังนั้นต้องตัดสินใจคะ..เริ่มที่ใจก่อนคะ...เป็นกำลังใจให้พี่เสมอคะ...พระศรีนะเป็นนักรบอยู่แว้วคะ..จริงไม๊คะ

ทุกอย่างที่พูดมาเข้าตัวเราเองหมดทุกประการเลยอะแล้วก็ทำไม่ได้ด้วยอะทำไงดี

barsilid_@hotmail.com ช่วยแนะนำทีพี่ต้น

ขอบคุณค่ะ พี่ต้น

สัจธรรมสุด ๆ คะพี่ต้น

เค้าว่ากันว่า......
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของคนเราคือ....
การตกหลุมรักใครสักคน
การได้จูบครั้งแรก
การได้หัวเราะจนท้องแข็ง
การได้นั่งอ่านจดหมายเก่าในวันว่าง
การได้ใช้เวลาว่างในที่ๆ แสนงดงาม
การได้ฟังเพลงที่ชอบทางวิทยุ
การได้นอนฟังเสียงฝนตก
เมื่อเวลาที่เราอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ แล้วเจอผ้าเช็ดตัวอุ่น
การสอบเสร็จ
การได้รับโทรศัพท์จากใครสักคนที่ไม่ได้พบเจอเขาบ่อยนัก
การเจอเงินที่เราซ่อนไว้ตั้งนานมาแล้ว
การได้ยิ้มกับใครสักคน
การได้คุยโทรศัพท์ได้เป็นชั่วโมงกับคนรัก
การยิ้มโดยไม่ต้องมีเหตุผล
การถูกชมอย่างกะทันหัน
การตื่นขึ้นมาแล้วตระหนักได้ว่ามันน่าจะนอนต่อได้อีก ตั้งชั่วโมงแน่ะ
การได้ฟังเพลงที่ทำให้เรานึกถึงคนพิเศษของเรา
การได้เป็นส่วนหนึ่งของทีม
การมีเพื่อนใหม่
การรู้สึกเหมือนผีเสื้อบินว่อนอยู่ในท้องคุณเวลาคุณเจอหน้าเค้าคนนั้น
การผ่านช่วงเวลานึงไปได้พร้อมกับเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ
การได้เห็นคนที่คุณชอบมีความสุข
การได้ใส่เสื้อของคนที่เราชอบทั้งๆ ที่กลิ่นของเค้ายังกรุ่นอยู่
การได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้งแล้วรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย
การได้มองท้องฟ้ายามโพล้เพล้
การได้ยินใครสักคนบอกรักคุณ
ที่สุดคือ…การได้รู้ว่าเราเป็นที่รักของคนที่เรารัก

ให้ พี่ต้นคะ

เราอายุมากขึ้น และแฟนเราก็มีเพิ่มมากขึ้นฮ่าๆให้พี่ต้น

เราอายุมากขึ้น และแฟนเราก็มีเพิ่มมากขึ้นฮ่าๆให้พี่ต้น///สงสัยจะจริงอย่างที่ปูนว่านะคะ....

เพราะจำนวนริ้วบนใบหน้ากับ จำนวนแฟนที่มีคงแข่งกันน่าดูเลย....อิอิ...ไม่รู้ว่าอะไรจะมาก๊ากันนิ

เป็นคำกล่าวที่ดีมากค่ะ

ดูเหมือนพระศรีจะดูเครียดๆๆนะเจ้าคะ.......ก็อย่าคิดมากซิเจ้าคะ.....จะจบแล้วจะกังวลไปใยละเจ้าคะ.....ทำชีวิตให้สดใส....ดูซีท่าเจ้าเมืองทำให้มีริ้ว...เอ๊ย....ทำใบหน้าเคร่งเครียดอยู่ตลอดเวลา บ่าวเกรงว่า...ชาวเมืองจะหนีนะเจ้าคะ......เลิกเครียดได้แล้วเจ้าคะ.....และถ้าบ่าวจำไม่ผิดละก็มีคน...ปลดปล่อยเสือเก็บกด...ออกมาแล้วมิใช่รือเจ้าคะ......แล้วใยเสือกลับนอนนิ่งอยู่ในกรงไม่ยอมออกมาซ่าห์ดังวาจาที่สั่นไว้ละเจ้าคะ.....

ทำทุกสิ่งให้ดีที่สุด....ดำเนินชีวิตให้เหมือนกัน...วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะหายใจบนโลกนี้....

เพราะการคิดอย่างนี้.......เป็นการที่คุณจะทำทุกสิ่งให้กับคนที่คุณรัก.........อย่างเต็มที่และสุดหัวใจที่มีเพื่อเค้าโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน.....และเป็นสิ่งที่ทำจากใจจริงให้กันอย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆๆ

นี่แหละคือ คำจำกัดความของคำว่า....Do it Now ที่แท้จริงคะ