***การอ่านหนังสือ คือ การเปิดโลกทัศน์ให้กับตัวเอง*** Open Your Mind by Reading***
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2555
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
10 ตุลาคม 2555
 
All Blogs
 

นิทานคติ - เหยาคารวะมนุษย์ที่แท้แห่งกู่เซ่อซัน หลงลืมอาณาจักร

เหยาคารวะมนุษย์ที่แท้แห่งกู่เซ่อซัน หลงลืมอาณาจักร
โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์
16 พฤษภาคม 2555 08:15 น.




ภาพโดย จูตา (朱耷-ค.ศ.1676-1705)
หรือ ปาต้าซันเหริน(八大山人)
จิตรกรยุคสมัยราชวงศ์ชิง


เจียนอู๋ บอกเล่าแก่เหลียนสู ว่า “ข้าได้ฟังเรื่องราวจากเจียอี๋ว์ ฟังดูเพ้อเจ้อไร้แก่นสาร ยิ่งเล่าก็ยิ่งฟุ้งฝัน ข้าถึงแก่ตะลึงงัน ไม่สิ้นสุดดังทางช้างเผือกอันไร้ขอบเขต ยิ่งห่างไกลจากเรื่องทางโลก”

“เขากล่าวถึงสิ่งใดหรือ?” เหลียนสูถาม

“เขากล่าวว่า มีคนศักดิ์สิทธิ์อาศัยอยู่ ณ ขุนเขากู่เซ่ออันไกลโพ้น ผิวกายขาวใสราวหิมะ อ่อนโยน เอียงอายราวดรุณีแรกรุ่น* คนผู้นี้ไม่กินธัญญาหารทั้งห้า สูดเพียงอากาศบริสุทธิ์ ดื่มเพียงน้ำค้างใสกลางหาว ป่ายปีนเคลียเคล้าหมู่เมฆหมอก ควบขี่มังกรท่องไปยังทะเลใหญ่ทั้งสี่ เพียงเพ่งกระแสจิต ก็สามารถคุ้มครองสรรพสัตว์จากโรคร้ายภยันตรายนานา บันดาลความอุดมสมบูรณ์สู่ใต้หล้า ข้าคิดว่านี่เป็นเรื่องเหลวไหล แลไม่อาจเชื่อถือได้”

“ท่านพึงเชื่อถือ !” เหลียนสูกล่าว “คนตาบอดไม่อาจชื่นชมลวดลายอันงดงาม และคนหูหนวกไม่อาจสดับยินเสียงระฆังเสียงกลอง ความบอดมืดและหนวกใบ้ไม่จำกัดอยู่เพียงรูปกายเท่านั้น แม้ปัญญาก็ยังอาจมีความมืดบอดเช่นกัน ดังคำพูดที่ท่านกล่าวออกมา คนศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้ ด้วยคุณธรรมของเขาอาจหลอมรวมสรรพสิ่งเข้าเป็นหนึ่งเดียว แม้นยุคสมัยมืดมนไยเขาจะต้องเดือดร้อนวุ่นวายกับเรื่องราวทางโลกด้วยเล่า ? ไม่มีภยันตรายใดอาจกล้ำกรายเขาได้ แม้นน้ำท่วมสูงเทียมฟ้า ก็ไม่อาจจมวารีวายชนม์ แม้ความร้อนหลอมละลายโลหะและศิลา กระทั่งให้แผ่นดินเนินเขาเป็นรอยแยกแตกระแหง เขาก็ไม่อาจมอดไหม้ แม้เพียงเศษธุลีคราบไคลของเขา ก็อาจปั้นกษัตริย์ราชาผู้ยิ่งใหญ่เยี่ยงเหยาหรือซุ่น ไฉนเขาจึงต้องใส่ใจกับเรื่องราวทางโลกด้วยเล่า”

ชาวซ่งเร่ขายหมวกสำหรับสวมในงานพิธี ไกลถึงแคว้นเย่ว์ ทว่าชาวเย่ว์ล้วนยึดถือขนบประเพณีตัดผมสั้น สักลวดลายตามร่างกาย ล้วนไม่ต้องการเครื่องแต่งศีรษะใด เหยาได้สร้างระเบียบนำความสงบแก่ประชาชน ทรงอำนาจยิ่งใหญ่ปกครองใต้หล้าแดนดินจรดมหาสมุทร เมื่อได้ไปคารวะมนุษย์ที่แท้ทั้งสี่ผู้บรรลุเต๋า ณ ขุนเขากู่เซ่อ ขณะนิวัติกลับสู่พระราชวัง ก็หลงลืมอาณาจักรของตนสิ้น*

แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ(庄子) บทที่หนึ่ง อิสรจร (逍遥游)

นำมาจากเว็บไซต์ผู้จัดการค่ะ




 

Create Date : 10 ตุลาคม 2555
0 comments
Last Update : 10 ตุลาคม 2555 13:32:02 น.
Counter : 1096 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


wanalee
Location :
ระยอง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




คนธรรมดาที่กำลังพยายามละกิเลส เพื่อลดความอยากและไม่อยากให้มากที่สุด (ยากนะ แต่จะพยายาม)
New Comments
Friends' blogs
[Add wanalee's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.