BlogGang.com : : vistapa : น้ำตาลในหัวใจ

น้ำตาลในหัวใจ

ของที่ขึ้นหน้าขึ้นตาของชาวแม่กลองอีกอย่างหนึ่งก็คือ
น้ำตาลมะพร้าว ที่ได้มาโดยการปาดจั่นมะพร้าว
เอาน้ำตาลสดมาเคี่ยวจนงวด
กลายเป็นน้ำตาลมะพร้าวหอมหวาน
ที่คนไทยใช้ทำขนมอร่อย ๆหลายอย่าง สังขยา
น้ำกระทิใส่ลอดช่อง หรือเผือก แตงไทย ข้าวเหนียวดำ
แกงบวดต่าง ๆ มากมาย รวมทั้งใส่แกง
หรือประกอบอาหารอื่น ๆ ที่ทำให้มีรสชาติแบบไทยๆ
และแตกต่างไปจากการใช้น้ำตาลทรายที่ทำจากอ้อย

การทำน้ำตาล ที่เคยได้ไปเห็นมา
คือการนำเอาน้ำตาลสดมาใส่กะทะใบบัว
เคี่ยวจนงวด ข้น แล้วจึงหยอดใส่ในพิมพ์
หรือ กาละมังใบน้อย ๆ หรือปี๊บ
หรือหยอดลงบนผ้าขาวบางเป็นก้อน ๆ
เมื่อแห้ง ก็แกะออกแล้วจึงบรรจุ
แต่เดี๋ยวนี้ น้ำตาลมะพร้าวไม่ได้เป็นน้ำตาลมะพร้าวอย่างแต่ก่อน
เพราะมีการผสมน้ำตาลทรายลงไป
ในระหว่างเคี่ยวน้ำตาลนั้นด้วย
ทำให้รสชาติที่ได้เปลี่ยนไป
และคุณลักษณะของน้ำตาลมะพร้าวแต่เดิม
ที่ค่อนข้างจะร่วน และนุ่ม แม้จะจับเป็นก้อนแล้ว
ก็เปลี่ยนไปเป็นแข็งกระด้าง เพราะน้ำตาลทราย
ที่ปลอมปนลงไปนั้น
ด้วยราคาของน้ำตาลทรายถูกกว่า
การผสมน้ำตาลทรายลงไปบางส่วน
จึงทำให้ได้กำไรมากขึ้น
แต่คุณภาพก็ย่อมเปลี่ยนไปตามสภาพนั่นเอง
คนทำน้ำตาลบอกว่า
คนที่มารับซื้อ เป็นผู้หาน้ำตาลทรายมาให้
เพื่อผสมลงไป โดยนัยว่า
ปลอมกันมาตั้งแต่ต้นมือเลยทีเดียว

กว่าจะมาเป็นน้ำตาลมะพร้าวให้เรากินได้นั้น
ต้องผ่านกระบวนการเคี่ยวที่ใช้เวลานานนับชั่วโมง
ต้องคอยใช้พายไม้ใหญ่ ๆ คนอยู่ตลอดเวลา
เพื่อไม่ให้ไหม้ และเมื่อใกล้จะงวด ก็จะต้องเร่งมือ
และคนให้ถึงก้น จึงจะได้น้ำตาลสีสวย
และได้คุณภาพมาตรฐานไทย
ไม่ต่างอะไรกับการทำคนให้เป็นคน พ่อแม่
ครูอาจารย์ต้องคอยเคี่ยวให้รู้ถูกผิด รู้ชอบชั่วดี
ด้วยความตั้งอกตั้งใจ ด้วยความมุ่งมั่นว่า
จะทำให้ได้คนที่มีคุณภาพ
ควรค่าแก่การที่ได้ทุ่มเทจิตใจให้
แต่คนไม่ใช่น้ำตาล เพราะคนมีชีวิตจิตใจ
บางครั้งการเคี่ยวเข็ญแทบเป็นแทบตาย
อาจไม่ให้ผลดีก็ได้
ต้องมีเทคนิคในการเคี่ยวคน
เช่นเดียวกับเคี่ยวน้ำตาลเหมือนกัน
ต้องผ่อนหนักผ่อนเบา ต้องเข้าอกเข้าใจ ในความคิด
ในความรู้สึก และในฐานะที่เป็นคนไม่ใช่สิ่งของด้วย
การเคี่ยวคนให้ออกมาดีพร้อม ได้มาตรฐาน
มีคุณค่าสมความเป็นคน จึงต้องใช้เวลา ใช้ความรัก
ความรู้สึกที่ให้แก่กันมากกว่าการเคี่ยวน้ำตาลมากมายนัก

บางครั้ง การเป็นผู้หยิบยื่นให้ตลอดเวลา
อาจเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือผิดพลาดก็ได้
ให้มากเกินไปก็เหลิง ดึงมากเกินไปก็ตึง
เหมือนกับการดีดพิณสายกลางอย่างพระพุทธเจ้าท่านว่า
เป็นมัชฌิมาปฏิปทา
จึงจะพอดี ไม่อย่างนั้นการให้นั้นอาจไร้ค่า
หรืออาจเป็นการทำลายมาตรฐาน
อย่างที่ตั้งใจไว้ก็เป็นได้
เหมือนการยอมให้ปนน้ำตาลทรายลงในน้ำตาลมะพร้าว
ถึงจะออกมาเป็นน้ำตาลเหมือนกัน
แต่คุณค่าและมาตรฐานลดลงไป
คนเราหากมีสิ่งปลอมปนอยู่ในหัวใจ
อยู่ในความคิดแล้ว
ถึงไม่มีใครรู้ แต่ตัวเองก็รู้ว่าสิ่งที่มีที่เป็นตัวตนอยู่นั้น
มันไม่ใช่ความจริงใจแท้จริง
แต่บางคนอาจคิดว่าฉลาด เพราะการได้เปรียบก็เป็นได้
แต่ในความเป็นจริงแล้ว
มันคือการพ่ายแพ้ในความเป็นคนดีมาตั้งแต่ต้น
ตั้งแต่ความคิดนั่นแล้ว

น้ำตาลหวาน แต่น้ำใจหวานยิ่งกว่า
คนเราหากจิตใจเปี่ยมไปด้วยน้ำใจ
รู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รู้จักให้ และรู้จักแบ่งปัน
ชีวิตตัวเอง และ ชีวิตของสังคม ย่อมมีความสุข
อย่าเป็นคนประเภทปากหวานก้นเปรี้ยว
ปากอย่างใจอย่าง
หรือประเภทปากปราศรัย น้ำใจเชือดคอ
อย่างนั้นละก็ มลพิษทางจิตใจคงจะมากมายทีเดียวเชียว
พูดถึงน้ำตาลแล้วคิดถึงกลอนเพราะ ๆ
ของท่านบรมครูสุนทรภู่ ที่ว่า.....

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนยังแคลนคลาย
เจ็บจนตายนั่นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ

มีน้ำใจเผื่อแผ่จริงใจต่อกัน
อย่าแค่ปากหวานไปวัน ๆ
ชีวิตคงหวานชื่นด้วยน้ำใจ ที่หวานและเย็น
ยิ่งกว่าน้ำตาลชนิดไหน ๆ ทั้งนั้น…

Create Date : 25 พฤษภาคม 2549

Last Update : 3 สิงหาคม 2553 15:26:41 น.

0 comments

Counter : 1969 Pageviews.