เมื่อวันก่อนกำลังเดินไปโรงอาหารเพื่อจะไปทานข้าวกับขวัญ โดนหนุ่มน้อยนามจงหนิง ชั้นป.3 ที่เป็นลูกครึ่งไทย-มาเลย์หยุดไว้ แล้วบอกว่า
จงหนิง : ครูๆ รู้มั้ยว่าจงหนิงใช้เวลาวิ่งน่ะ 4 นาที (หน้าแบบนี้
)
เรา : เหรอลูก เก่งจังเลย (ชมเพราะหน้าเธอภูมิใจมาก)
จงหนิง : คนอื่นนะครู ใช้เวลา 2 นาทีเอง
เรา : (ทำหน้าแบบ
แต่ก็ยังพูดต่อว่า) เหรอลูกเก่งๆ
เดินไปอีก 2 ก้าว ถกกันเครียดกับขวัญว่า สรุปเมื่อกี๊ลูกดีใจเพราะนึกว่าเลขเยอะดีใช่ป่าวหว่า ทั้งๆ ที่ตัวเองวิ่งช้ากว่าเพื่อน
แป่ววว