แนะนำเรื่องสั้นท่านเจียวต้าย .. นิทานชาวสวน (๑)

จากสวนมาอยู่สวน

แม่ผมเป็นชาวกรุงเทพ อยู่แถวสี่กั๊กเสาชิงช้า เลยมาทางวัดราชบพิธ แต่คุณตาไปเป็นผู้พิพากษาอยู่ที่จังหวัดตราด แม่จึงไปเป็นครูที่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัดตราดด้วย ไปเจอพ่อซึ่งเป็นครูเหมือนกัน อายุห่างกันสิบปี เมื่อแต่งงานแล้วพ่อย้ายไปเป็นศึกษาธิการจังหวัดกระบี่ ผมจึงไปเกิดที่นั่น โดยเป็นลูกคนที่สอง พี่ที่เป็นหญิงตายเมื่อคลอด พอดีถึงสมัยเศรษฐกิจตกต่ำ พ.ศ.๒๔๗๓ พ่อถูกปลดรับบำนาญ จึงกลับมาเป็นชาวสวนฝั่งธนบุรื แถวหลังวัดใหม่พิเรนทร์ สามแยกโพธิ์สามต้น

ผมนอนเล่นในสวนอยู่ ๒-๓ ปี มีน้องชายหนึ่งคนก็ตายเสียแต่เมื่อคลอดเหมือนกัน แล้วจึงมีน้องผู้หญิงคนสุดท้อง พอน้องอายุได้ไม่กี่เดือน แม่ก็แยกทางกับพ่อ กลับมาอยู่กับคุณตา ซึ่งปลูกบ้านอยู่ในซอยข้างโรงเรียนนายร้อยทหารบก ถนนราชดำเนินนอก

จนคุณตาถึงแก่กรรมไปแล้ว เขาไล่ที่สองข้างถนนราชดำเนิน เพื่อจะปลูกตึกสมัยใหม่เหมือนถนนราชดำเนินกลาง จึงต้องย้ายมาปลูกบ้านในที่เช่า ของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ซึ่งเขาจัดสรรให้เป็นที่อยู่ของผู้ที่ย้าย มาจากริมถนนราชดำเนิน เมื่อ พ.ศ.๒๔๘๔

หมู่บ้านหรือชุมชนใหม่นี้ เป็นพื้นที่สี่เหลี่ยม ติดถนนสามเสน อยู่ตรงข้ามโรงพยาบาล เรียกว่าหน้าวชิรพยาบาล ทิศใต้จรดถนนราชวิถีก่อนที่จะมีสะพานกรุงธน ทิศเหนือจรดถนนสุโขทัย ที่ตั้งต้นจากแม่น้ำเจ้าพระยาปากคลองสามเสน ข้างวังสุโขทัย ไปตัดถนนนครราชสีมา ด้านทิศตะวันออก

พื้นที่แห่งนี้ชาวบ้านเรียกว่าสวนอ้อย ผมซึ่งขณะนั้นอายุสิบชวบ จึงย้ายจากสวนฝั่งธนบุรี มาอยู่ในสวนชานพระนคร ด้วยประการฉะนี้

จำได้ว่าพื้นดินในสวนอ้อยนี้ ที่ยังไม่ปลูกบ้าน จะเป็นท้องร่องทั้งนั้น แต่ไม่เห็นต้นอ้อยเลยสักต้นเดียว มีแต่ต้นแค ต้นตะขบ และต้นโสน อ่านว่า สะโน๋ (ขออภัยเขียนให้เด็กสมัยนี้อ่าน) ออกดอกเหลืองเต็มไปหมด เอาดอกมาชุบไข่ทอดแบบชะอม จิ้มน้ำพริกปลาทูอร่อยพอกัน ต้มกะทิข้น ๆ ก็กินกับน้ำพริกได้ ต้นแคนั้นเอาดอกมาแกงส้ม เด็ดยอดลวกจิ้มน้ำพริก ก็ดี ส่วนต้นตะขบไม่ค่อยมีประโยชน์ เมื่อลูกมันดิบ เด็ก ๆ เอามาทำกระสุนยิงด้วยหนังสตื๊กเล่นกัน เมื่อสุกมีสีแดงพอกินได้รสหวานปะแล่ม ๆ

เมื่อน้ากับลูกสาวและลูกเขย มาปลูกบ้านอยู่ในสวนอ้อย และให้แม่กับผมและน้องมาอาศัยอยู่ด้วยนั้น ยังมีบ้านปลูกไม่มาก และห่าง ๆ กัน บ้านผมจึงต้องกั้นรั้วทั้งสี่ด้าน อยู่ระหว่างซอย ๔ กับ ซอย ๕ ทางขวามือเป็นซอย ๕ ก็รู้จักกับบ้านครูแล่ม และสามีคือน้าเนียง กับน้องชายที่เป็นเพื่อนกัน ชื่อเจ้าลอ ทางซ้ายก็มีบ้านน้าผ่อง ซึ่งมาปลูกทีหลัง ตอนแรกเป็นที่ดินว่าง สำหรับให้ชาวบ้านมาตั้งวงไฮโลว์ น้ำเต้าปูปลา เล่นกันเอง ไม่มีคนเก็บค่าต๋ง ซึ่งผมเคยเป็นคนดูต้นทางพอได้ค่าจ้างไม่กี่สลึง

หน้าบ้านเป็นซอยเล็ก เชื่อมระหว่าง ซอย ๔ กับซอย ๕ ฝั่งตรงข้ามเป็นบ้านของครอบครัวใหญ่ มีบ้านพี่น้องเรียงรายไปทางซอย ๔ หลายหลังคาเรือน ครอบครัวนี้มีพี่น้องท้องเดียวกัน ๖ คน คนโตเป็นหญิงผมเรียก พี่เสริม มีลูก ๕ คน คนแรกอ่อนกว่าผม ๖ ปี ชื่อเจ้าตึ๋ง ต่อมาก็เป็นเพื่อนกัน

พี่คนที่สองเป็นนายทหารอากาศ ผมเรียกพี่เสิด เป็นคนหูตึงอย่างหนัก สุดท้ายเป็น นาวาอากาศเอก มีลูกชายเป็นทหารบกปัจจุบันเมื่อเกษียณอายุราชการ ยศ พลเอก

พี่คนที่สามเป็นหญิง ผมเรียกพี่หริ คนที่สี่เป็นชาย ผมเรียกพี่สาร คนที่ห้าเป็นหญิง ผมเรียกอารีย์ เพราะว่าแก่กว่าผมไม่กี่ปี พอเป็นเพื่อนกันได้

คนสุดท้ายเป็นชายผมเรียกเจ้าออด เพราะเป็นเพื่อนซี้กันมาก และอายุเท่ากับลูกชายคนโตของพี่เสริม ซึ่งมีฐานะเป็นหลาน

แล้วยังมีญาติของพี่เสริมอีกสองบ้าน บ้านหนึ่งผมเรียกน้ายูร มีลูกสองคน หญิงชาย พี่ชื่ออ้วน น้องชายชื่ออั๋น ก็เป็นเพื่อนของผมอีก และบ้านสุดท้าย ผมเรียกน้าหนอม มีลูกสาวคนเดียว สามีเป็นทหารเรือยศจ่าโท ผมเรียกพี่ทัย ประจำเรือดำน้ำวิรุฬ มีลูก ๖ คน เป็นผู้หญิงเรียงกันมา ๕ คน สุดท้องจึงเป็นชาย พี่สาวคนโตก็เป็นรุ่นน้อง ก็เลยไม่ได้เป็นเพื่อนกัน

เพื่อนบ้านที่สนิทสนมเหล่านี้ ได้ผ่านพ้นภัยสงครามมาด้วยกัน จนสงครามสงบ และโตเป็นหนุ่มเป็นสาว รุ่นพี่รุ่นน้าก็แก่เฒ่า แยกย้าย ล้มหายตายจากกันไปตามบุพกรรม ซึ่งมีแต่ผมที่ยังเหลืออยู่ และจดจำเรื่องราวของท่านเหล่านี้ได้ เพราะอยู่ประจำที่เดียวกับเมื่อ ๗๐ ปีก่อนโน้น โดยไม่ได้ย้ายไปไหนเลย

คงจะพลิกฟื้นความจำ เอามาเล่าได้บ้าง เมื่อมีโอกาส และสุขภาพที่ดีพอจะพิมพ์ได้ ทีละเล็กละน้อยสะสมไว้ เป็นบันทึกของผู้เฒ่า ต่อไป.

################

โดย: เจียวต้าย วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:6:11:56 น.

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2556		5 comments
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2556 9:42:58 น.
Counter : 881 Pageviews.
Share Tweet