มารออ่านคนนึงค่ะ

วิถีทางมาอยู่เมืองนอกต่างจาก จขบ.ค่ะ
2 ปีกว่าๆ เหมือนกัน แต่ไม่ได้คบหาสมาคมกับใครเลย
ที่ จขบ. ว่ามาเลยไม่ได้ใช้สักอย่าง
แห่ะ ๆ หมายถึง ไม่มีโอกาสไปสอดรู้เรื่องของใคร แล้วก็ไม่รู้จะไปนินทาใครให้ใครฟัง
อย่างที่ 2 งานก็ยังไม่ได้ทำเลยยังไม่มีโอกาสอู้ เอิ๊ก
ประการที่3 อันนี้อยู่ที่ใจไม่ได้พูดออกไปใครจะรู้ ฮ่าๆๆ

คุณประกอบเล่าเรื่องสนุกดี
ไม่ค่อยรู้จักคนไทยเหมือนกันค่ะ ไม่ใช่อะไรเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันไม่มีคนไทยเลยเลยไม่ได้เจอคนไทยเท่านั้นเอง
อยากจะบอกว่า การนินทามักจะเกิดกับกลุ่มคนที่ไม่ใหญ่มากค่ะ เพราะชีวิตก็วนๆกันอยู่กับคนหน้าเดิมๆและมันสนุกปากด้วย ฝรั่งก็เป็นเหมือนกัน พอใครไม่อยู่เดี๋ยวเดียวก็เป็นหัวข้อนินทาแล้ว พอเค้ามาก็ยิ้มแย้มเป็นมิตรเหมือนเดิม
แต่เรื่องแบ่งแยกชนชั้นนี่คนไทยเป็นเยอะจริงๆ เป็นกันทุกที่เลยเสียด้วย เดี๋ยวนี้เงินกลายเป็นสิ่งที่วัดค่าความเป็นคนได้ซะงั้น แย่เจงๆ

เขียนได้สนุก และน่าติดตามค่ะ รออ่านภาค 2 อยู่นะ

เขียนได้ดีมากค่ะ...

เพิ่มให้อีกข้อค่ะ คนไทยสร้างภาพเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พยายามให้ตัวเองดูดี เก่งฉลาด โดยการเหยียดหยันคนอื่น หาเรื่องทะเลาะก็เก่ง โอ้ยสุดยอด และที่สำคัญ เชื่ออะไรที่ได้ยินมาง่ายมาก โดยไม่สนใจข้อมูลจริงว่าถูกหรือไม่ อะ อีกข้อ แบ่งพรรคแบ่งพวก คือถ้าคบกับฉันก็ต้องไม่คบคนที่ฉันไม่ชอบ มีอีกนะ การไม่เคารพสิทธิและเสรีภาพของคนอื่น แต่ของตัวเองนี่สุดยอด

อ่านแล้วก็ฮาดี นี่คือมนุษย์ยุคทุนนิยมค่ะ
ทำงานบริษัทฯกินแรงก็มีค่ะ นินทาว่าร้ายคนอื่นเยอะแยะ แบ่งชนชั้นเป็นเรื่องธรรมดาของคนมีกะตังค์ E-Go สูงมีถมไป คนคบได้ก็คบค่ะ คบไม่ได้ก็ไม่ต้องยุ่ง ขนาดไม่ยุ่งยังโดนนินทา 55555++++ สาธุ

เข้ามาอ่าน สนุกดีค่ะ

ชอบชื่อน้องๆทั้งหลายที่คุณเรียก อย่างน้องมึน น้องอู้..น้อง etc.

เดาผิดกับน้องเจี๊ยะ แต่แรกคิดว่าเธอคงกินเก่ง แต่ที่ไหนได้..กินเด็ก 555