มกราคม 2558

 
 
 
 
1
2
3
31
 
All Blog
White Pearl Metropolis : บุษยานคร part 5 // 1,000


เพิ่งจบเรื่องในสมัย
พุทธกาลกันไปแล้ว

รู้สึกกันอย่างไรบ้างคะ
ที่ว่า ถ้ามองในยุคนั้น
( ยุคพระพุทธเจ้าอ่ะ )

พวกเราก็เป็นคนในอนาคต
ของยุคพระพุทธเจ้า
กันเลยนะคะ

ทีนี้  มากกว่านั้น
พวกเราที่เกิดในช่วงนี้ทุกคน
เป็นกลุ่มมนุษย์ซึ่งเป็นสัตว์โลก
ที่พระพุทธองค์ท่านกล่าวถึง
เป็นอย่างมาก

ไม่รู้จะรู้ตัวกันหรือเปล่าอ่ะนะ

ทีนี้ ถ้ามองกันกว้างๆ
พวกเราซึ่งอยู่ในสมัย
อยู่ในช่วงต้นๆ
ของเลยกึ่งพุทธกาลไปแล้ว
( ยังจำได้ไหม เรื่องพุทธกาล
ขององค์ศากยมุนี
มีอายุ  5,000  ปีอ่ะ )

ถือว่า เป็นยุคที่มีการเปลี่ยนแปลง
ที่เข้มข้นมากๆ

ก่อนจะกล่าวในเรื่องอื่นๆ ต่อๆ ไป
( ซึ่งมีมากมายเหลือเกิน  Smiley )

วันนี้จะขอกล่าวถึง
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ๆ
ครั้งสำคัญๆ ของโลกใบนี้
ของพวกเรา

ถ้าให้ยกมาแบบปลีกย่อย
มันคงจะเยอะเกินไปป่ะ

ดังนั้น
จะขอยกเฉพาะเรื่องที่ทุกคน
ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่เคยพานพบ
กันดีกว่าเนอะ

เอาล่ะ  เข้าเรื่อง
มาย้อนเหตุการณ์ที่เป็นการเปลี่ยนแปลง
แบบอึกทึกครึกโครมที่สุด
ครั้งหนึ่งของโลกใบนี้
กันเลยดีกว่า

เริ่มที่เรื่องแรกกันเลย





ยังจำภาพพวกนี้กันได้ไหม
มันเคยเป็นภาพที่เป็นดั่งสัญลักษณ์
ของมหาอำนาจของโลก ในสมัยหนึ่ง
กันเลยล่ะ

เป็นภาพที่เต็มไปด้วย
ความภาคภูมิใจ ความโอ่โถง
สง่างาม
และความเจริญทางเศรษฐกิจ
อย่างยิ่งยวด




มีอีกหลายภาพเลย
เผื่อช่วยฟื้นความทรงทำอันเลือนลาง
ของเพื่อนๆ หลายๆ คนได้ค่ะ








ประวัติโดยย่อ

เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์
(อังกฤษ: World Trade Center)
สูง 530 เมตรกับ 431เมตร




เป็นกลุ่มอาคารจำนวน 7 อาคาร
ในนครนิวยอร์ก
ก่อสร้างระหว่าง พ.ศ. 2509-2520
(เวลารวมในการก่อสร้างครบ 7 อาคาร)
ออกแบบโดยสถาปนิกลูกครึ่งอเมริกัน-ญี่ปุ่น
มิโนรุ ยามาซากิ
ร่วมด้วยบริษัท เอเมอร์รี่ รอท แอนด์ซันส์




โดยอาคารแฝดถูกทำลาย
ในเหตุการณ์วินาศกรรม
11 กันยายน พ.ศ. 2544
และอาคารอื่น ๆ เสียหาย
จนไม่สามารถใช้งานได้



สาเหตุมาจาก
อาคารเวิลด์เทรดเว็นเตอร์ 1 และ 2
ถูกเครื่องบินพุ่งชนทั้ง 2 อาคาร
เป็นเวลานาน
ทำให้อาคาร 2ถล่มทั้งอาคาร
และอาคาร 1 ถล่มในเวลาต่อมา



ส่งผลให้อาคารรอบข้าง
ถูกซากตัวอาคารถล่มทับจนเสียหาย
ไปพร้อมๆ กัน






เริ่มก่อสร้าง ค.ศ. 1966
(อาคาร 1 สร้างเสร็จเมื่อ ค.ศ. 1970
และอาคาร 2 เมื่อ ค.ศ. 1972

เริ่มทำพิธีเปิดอาคาร
วันที่ 4 เมษายน ค.ศ. 1973



แต่ละวันจะมีพนักงานทำงาน
ในอาคารนี้มากกว่า 50,000 คน
และนักท่องเที่ยวมากกว่า 200,000 คน

เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์มีรหัสไปรษณีย์
ของตัวเอง คือ 10048



เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์
เป็นสัญลักษณ์ของนครนิวยอร์ก


อาคารแฝดหมายเลข 1-2
เป็นอาคารที่สูงที่สุด มี 110 ชั้น

โดยอาคารเหนือ
มีความสูง 1,716 ฟุต (530 เมตร)

และอาคารใต้
มีความสูง 1, ฟุต (415 เมตร)

สร้างเสร็จเมื่อ ค.ศ. 1972
และ ค.ศ. 1973 ตามลำดับ

ซึ่งเป็นอาคารที่
สูงที่สุดในโลกเมื่อสร้างเสร็จ

ก่อนจะถูกทำลายสถิติ
โดยอาคารเซียร์ทาวเวอร์ในชิคาโก
และสูงที่สุดบนเกาะแมนฮัตตั้น
นิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา


แต่ละอาคารมีพื้นที่ใช้สอย
3.8 ล้านตารางฟุต (350,000 ตร.ม.)
ถ้านับรวมอาคารทั้งหมด
จะมีพื้นที่ใช้สอยรวม
11.2 ล้านตารางฟุต (1.04 ล้าน ตร.ม.)

โครงสร้างอาคารทั้งคู่
เป็นแบบโครงเหล็กกล้า
ผนังกระจกคล้ายกำแพงม่านแก้ว
บางส่วนของสำนักงาน
เป็นกำแพงปูนปาสเตอร์
เพื่อประหยัดน้ำหนักของแต่ละชั้น



คนทั่วไปสามารถเข้าชมทัศนียภาพ
จากอาคารได้  ในส่วนของ
ภัตตาคารบนยอดอาคาร (ชั้น 107)
ของอาคารเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ 1
ชื่อ "Windows on the World"
และจากอาคารเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ 2
ชื่อ "Top of the World




การก่อวินาศกรรมใน ค.ศ. 1993
เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1993
รถบรรทุกที่มีระเบิดน้ำหนัก 1,500 ปอนด์
ได้ระเบิดบริเวณที่จอดรถใต้ดินของอาคาร 1
ทำให้เกิดหลุมกว้างประมาณ 100 เมตร
มีผู้เสียชีวิต 6 คนและผู้บาดเจ็บจำนวนมาก
ผู้ก่อการร้าย 6 คนถูกจับ
ใน ค.ศ. 1997 และ ค.ศ. 1998


Smiley


ครั้งหน้าจะมาต่อกันที่
รายละเอียดของการ
ก่อวินาศกรรมครั้งใหญ่ที่สุด
โด่งดัง และเสียหายอย่างมโหฬาร
ของอเมริกากันค่ะ

และการก้าวข้ามจุดเปลี่ยน
ไปสู่การเกิดใหม่ที่ตระการตา

น่าศึกษามากเลยค่ะ



>>>  To  Be  Continue  >>>



Create Date : 27 มกราคม 2558
Last Update : 27 มกราคม 2558 20:52:34 น.
Counter : 1775 Pageviews.

1 comments
  
มาติดตาม ระลึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นด้วยคนค่ะ
โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) วันที่: 28 มกราคม 2558 เวลา:11:48:42 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ไส้เดือนอเวจี
Location :
นนทบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]



เมื่อเราไม่มีเวลาเพียงพอที่จะไปเรียนรู้ประสบการณ์ทุกอย่าง
ได้ด้วยตนเอง

ก็จงมีเวลารับรู้ถึงประสบการณ์ของคนอื่น

เพราะเราคงมีเวลาไม่มากพอที่จะประสบมันด้วยตนเอง
แม้ใช้เวลาทั้งชีวิตก็ตาม