Bloggang.com : พนอจัน : ป้าพนอจันขอเล่า 11

ป้าพนอจันขอเล่า 11

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณน้องๆหลานๆทุกท่านที่ติดตามอ่านมาถึงตอนที่ 11

ป้าพยายามมาเล่าต่อให้เร็วขึ้น หยุดอยู่บ้านไม่มีอะไรทำก็อ่านเรื่องของป้าแก้เหงา

ชีวิตถ้าไม่เคยรู้รสชาติของความเสียใจผิดหวังเลย ก็คงจืดชืด

บทเรียนสอนใจที่ได้จากเรื่องของป้าหลายอย่าง หวังว่าจะพอเป็นประโยชน์บ้าง

เมื่อสามีหายไป ช่วงนั้นป้าก็ได้ลูกสาวคนเล็กที่เพิ่งแต่งงานและลูกเขย

เป็นเพื่อนปลอบใจ ลูกสาวดีมากเลย คอยดูแลเอาใจใส่แม่ งานเลิกรีบกลับบ้าน

ซื้ออาหารของชอบมาให้แม่ แม่ก็ได้แต่ชิมไปพอไม่ให้ลูกเสียน้ำใจ

ลูกเขยก็ดี คอยเป็นห่วง ถามไถ่ว่าแม่กินข้าวหรือยัง นิดๆหน่อยจากลูกหลานแค่นี้

คนเป็นแม่ก็ชื่นใจ ไปไหนกับลูก เขาก็จูงมือแม่ตลอด เพราะรู้ว่าแม่ตอนนี้

จิตใจไม่เข้มแข็ง ไม่มีสติสตังเหมือนปรกติ วันๆกดโทรศัพท์เหมือนคนบ้า

โทรไปตามหาที่ตามตรวจคนเข้าเมืองชายแดนต่างๆที่สามีเคยไป

เช่นด่านเจดีย์สามองค์ กาญจนบุรี ด่านที่ออกไปพม่า

ด่านที่อำเภอคลองลึก จังหวัดตราด

ด่านที่ อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย

ด่านที่ อำเภอ แม่สอด จังหวัดตาก

ด่านที่ โรงเกลือ จังหวัด อรัญประเทศ

ด่านที่ คลองสอง จังหวัด ระนอง

เรียกว่าด่านทุกด่านที่สามีเคยไป ป้าก็ขวนขวายหาเบอร์โทรไปสอบถามจนหมด

เพียงเพื่อหวังว่าจะมีใครได้พบเห็นเขาบ้าง

ป้าบอกลักษณะและรูปพรรณสัณฐาน ทะเบียนรถ แก่ตรวจคนเข้าเมือง

แต่ก็ไม่มีใครพบเห็นเขาเลย แสดงว่า เขาไม่ได้ออกไปไหน อยู่เมืองไทย

นอกจากนี้ ป้ายังไล่โรมศัพท์ไปตามโรงแรมที่ตั้งอยู่แทบชายแดน

เพราะเมื่อตอนไปเที่ยว ป้าจะสังเกตุเอาไว้ว่ามีโรงแรมอะไรอยู่บ้าง

เรียกว่าโทรศัพท์เหมือนบ้าเลย ใครเคยเป็นเหมือนป้าบ้าง เมื่อความกังวลห่วงใยมันเกินจะแก้

ป้ายอมรับ ว่านับวันที่เขาหายออกไป ไม่มีวันไหนที่ป้าจะนอนหลับ

กลัวเขาไปถูกฆ่าชิงทรัยพ์ที่สุด กลัวคนตีหัวเขาแล้วถีบตกเหวไป เหมือนที่เคยอ่านข่าว

จะเป็นจะตายอย่างไรก็ขอให้ได้เห็นหน้าเถอะ เรื่องที่ทำกับป้าเอาไว้ เป็นเรื่องเล็กไปแล้ว

ป้าไม่ลืมที่จะไปที่บริษัทที่ขายตั๋วเครื่องบินที่ซอย สุขุมวิท๓๓/๑ เพื่อสอบถามเรื่องตั๋วเครื่องบิน

ที่เขาซื้อไว้ โชคดี ที่เป็นตั๋วแบบราคาแพง จึงสามารถเปลี่ยนวันบินได้

เรียกว่าอย่างน้อยก็ไม่เสียเงินเปล่า ป้าก็ได้แจ้งให้ทางบริษัททราบว่าเขาหายไป

ไม่ไปสนามบินตามกำหนดที่ระบุไว้ในตั๋ว ทางบริษัทก็ดีมากเลย

เอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใยไปด้วย บอกไม่มีปัญหาเรื่องตั๋ว เขาจะช่วยเต็มที่

เมื่อล่วงเข้ามาเป็นอาทิตย์ที่สอง ที่ไม่ได้ข่าวเขา ป้าจึงตัดสินใจ

โทรไปญี่ปุ่น โทรไปหาเพื่อนที่ทำงานเก่าของสามีก่อน เล่าให้เขาฟังว่า สามีหายไป

เขาตกใจมาก

ดูลาดเลาจากเพื่อนแล้ว ป้าก็โทรหา ซาโจ้ เจ้านายเขา

โชคดี ที่เมื่อก่อนที่อยู่ญี่ปุ่น เรามีที่พักอยู่ที่บริษัท เลยค่อนข้างคุ้นเคยกับซาโจ้

ป้าเล่าให้ซาโจ้ฟังว่า สามีหายไปสองอาทิตย์ โดยไม่ได้รับการติดต่อเลย

เป็นห่วงเขามาก ซาโจ้ ก็ตกใจ

เหมือนเป็นลางอะไรสักอย่าง ที่ป้าโทรไปหาซาโจ้

วันนั้น หลังจากป้าวางสายจากซาโจ้

สามีโทรเข้ามาหาพอดี

ป้าดีใจมากๆ มือไม้สั่นไปหมด

ก่อนหน้านั้น ป้าโทรศัพท์ปรึกษาเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องภาษาญี่ปุ่น

ป้าเตรียมพูดคำว่า มาเริ่มต้นกันใหม่

แต่ป้าพูดไม่เป็น จึงโทรไปถามเพื่อน เพื่อนก็ได้สอนมา

เมื่อได้ยินเสียงสามีทางโทรศัพท์ ป้าจึง บอกเขาไปว่า

มาเริ่มต้นกันใหม่ หรือ ภาษาญี่ปุ่น เขาว่า ยาริเนาซึ

ดีนะที่ป้า เลือกใช้คำถูกต้องถูกเวลา เมื่อเขาได้ยินคำนั้น เขาเข้าใจทันทีว่า

ป้ายกโทษให้เขาแล้ว ทำให้เขาใจชื้น เขาบอกตอนหลังว่า ดีใจมาก ที่ได้ยินป้าพูดคำนั้น

เขาบอกเหมือนเขายกภูเขาออกจากอก อยากกลับมาหาเดี๋ยวนั้นเลย

ตอนนั้นป้าก็ถามเขาว่า คุณอยู่ที่ไหน เขาบอกเขาอยู่ไกลมาก

ป้าก็ถามว่าอยู่ไหน เขาบอก เขาอยู่ชายแดน พม่า

ป้านึกไม่ผิดเลย ว่าเขาต้องไปชายแดน แต่เป็นชายแดนไหนเท่านั้นแหละ

เขาบอกต่อว่า เขาจะโทรมาหาอีก รอรับด้วย

ป้าวางโทรศัพท์ไปด้วยหัวใจที่เหมือนต้นไม้ที่ได้น้ำ

ตัวร้อนวูบวาบ รีบโทรไปญี่ปุ่น ให้ซาโจ้และเพื่อนเขารับทราบว่า เขาติดต่อมาแล้ว

ดีใจจังเลยที่เขา ไม่เป็นอะไร

เขาโทรมาอีกครั้ง ว่าพรุ่งนี้เขาจะเข้ามากรุงเทพ ให้ป้ารออย่าไปไหน

ป้าเอาข่าวนี้ไปเล่าให้ลูกฟัง ลูกก็พลอยดีใจไปด้วย

อยากจะบอกว่าในระหว่างที่ไม่ได้ข่าวสามี ป้าทานอาหารไม่ได้เลย

ทำให้น้ำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว ป้าซูบไปชนิดเห็นได้ชัด

อันนี้เป็นข้อยืนยันทฤษฎีเกี่ยวกับ เรื่องจิตใจ กับ การรับประทานเกี่ยวเนื่องกัน

เมื่อมีอาการไม่สบายใจอย่างมาก ทำให้สมองส่วนที่สั่งการเรื่องการรับประทาน

เหมือนไม่ยอมทำงาน ป้าไม่อยากทานอะไรเลย แม้แต่ปูม้าสดๆของโปรด

ป้าฝืนร่างกายแต่และวัน พอให้ได้ทานอาหารสำหรับจะทานยาตอนเช้าเท่านั้น

จากการที่เขาหายไปสองอาทิตย์ น้ำหนักป้าลดไป สิบกิโล อย่างไม่น่าเชื่อ

จาก แปดสิบสี่กิโล ตอนที่เขาไป ตอนนั้นเหลือ เจ็ดสิบสี่กิโล

เรียกว่า ผอมไปเห็นได้ชัด แต่ป้าไม่ได้ดีใจเลยที่น้ำหนักหายไป เพราะเรื่องแบบนี้

เพราะมันเครียดมาก แต่ละวันแต่ละคืนที่ผ่านไป มันช่างยาวนานมาก

ถ้าไม่มีลูกสาวคอยให้กำลังใจอยู่คงเป็นอะไรไปแล้ว

ก็ได้บอกกับลูกไปว่า ลูกทำหน้าที่ดูแลแม่อย่างนี้ นับเป็นกุศลของลูกมาก

ที่ได้ดูแลเอาใจใส่แม่ในยามที่แม่ไม่มีใคร

ขอกุศลที่ลูกได้ปฏิบัติต่อแม่ครั้งนี้ นำให้ลูกรักมีแต่ความสุขความเจริญ

ลูกสาวก็ร้องไห้กอดแม่

อยากจะขอเสริมให้น้องๆหลานๆ ที่มีคุณแม่อยู่ใกล้ๆ หรือไม่ได้อยู่ใกล้ก็ดี

แม่เลี้ยงดูลูกมาด้วยความลำบากนับแต่อุ้มท้อง พ้นท้องออกมาก็ต้องอาบน้ำป้อนข้าว

กว่าจะเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้ามีโอกาสตอบแทนบุญคุณท่าน

แม้ด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น การหาของกินของใช้ที่ท่านชอบมาฝาก

คนเป็นแม่ก็ชื่นใจหาอะไรเปรียบ แม่ไม่ต้องการสิ่งใดจากลูก

นอกจากอยากเห็นลูกเจริญเติบโต เป็นหลักฐาน มีความสุขกัยครอบครัว

เมื่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็จงดูแลปรนนิบัติท่านให้อยู่ดีมีสุข อย่าเพียงไปร้องไห้

เมื่อท่านจากไปแล้ว อย่าไปเคาะโลงเพื่อเอาอาหารไปให้

ยามที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ หมั่นนำอาหารคาวหวานไปให้ท่านได้รับประทาน

พูดจาอ่อนหวานกับพ่อแม่ จะเป็นบุญกุศลส่งให้น้องๆหลานๆมีแต่ความสุขความเจริญ

นอกเรื่องมามากแล้ว มาฟังกันต่อ ว่าเมื่อสามีป้าเขากลับมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง

วันรุ่งขึ้น เขาก็โทรมาแต่เช้า ว่าขณะนี้ออกเดินทางจากจังหวัดเชียงราย

คาดว่าคงจะถึงกรุงเทพฯตอนค่ำๆ

ป้ารับโทรศัพท์ด้วยความดีใจ วันนั้นเป็นวันแรกในรอบสองอาทิตย์ที่ป้ายิ้มออก

พอตกค่ำ ฝนตกหนัก ตกแบบไม่ลืมหูลืมตา สามีโทรมาบอกว่า

ให้ไปรอเขาที่โรงแรมที่เราพักเป็นประจำ เวลากลับคอนโดไม่ได้

ป้าก็ไปเปิดห้องรอเขา ใจคอเหมือนสาวๆ กำลังรอคนรัก

เกือบสามทุ่ม รถเขาก็แล่นเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ ป้าหัวใจตุ๋มๆตัอมๆ

คิดถึงเขา อยากเห็นหน้าเขาเหลือเกิน เข้าใจแล้วว่า เรารักเขามากแค่ไหน

ถึงเขาจะทำให้โกรธให้เกลียดเมื่อเกิดเรื่องใหม่ แต่ในขณะนี้ ใจป้ามีแต่เขา

ความรักความผูกพันที่เราอยู่ร่วมกันมา ทำให้ป้าไม่สามารตัดเขาให้ขาดได้

ถ้าเอาความดีที่เขาทำมา ตลอดสิบปี กับความเลวที่เขาทำกับป้ามาชั่ง

ความดีของเขาย่อมมากกว่า

นึกถึงตอนเราแต่งงานกันใหม่ๆ ป้าไม่ได้รักเขาเลย แต่แต่งเพราะเหมือนตกบันไดพลอยโจน

ด้วยกลัวน้องสาวว่าเรา ว่าไม่ยอมแต่ง ทั้งที่อายุมากแล้ว หาใครอีกไม่ได้แล้ว

มีคนมาขอแต่งงานนี่ดีเท่าไหร่แล้ว ไม่ใช่สาวจะได้เลือกได้

ป้าแต่งกับเขามา เขาดูแลเอาใจใส่ดีมากๆ ตอนแต่งกันใหม่ๆ เขาอาบน้ำให้ป้าทุกวัน

จะนอนก็ห่มผ้าให้ จะไปไหนออกจากบ้านวางรองเท้าไว้รอ

อยากได้อะไร เพียงเอ่ยว่าไปเห็นมา ก็รีบไปหามาให้ ลูกสาวอยากได้บ้านก็ซื้อให้

ลูกสาวอยากมาญี่ปุ่น ก็ออกค่าใช้จ่ายให้หมด เรียกว่าความดีเขาท่วมใจ

สองเดือนที่เขาทำผิดไป นำมากลบลบกัน ป้าว่า พอรับได้

อยากจะให้คนที่กำลังจะเลิกกับสามี ลองเอาข้อนี้มาพิจารณาด้วย

ความดี ความชั่ว ของสามี ข้อไหน มากกว่ากัน

วันนี้ขอจบก่อน เพราะต้องออกไปดูพลุ จะรีบมาเล่าให้ฟังต่อเร็วๆนี้

Create Date : 28 กรกฎาคม 2550

Last Update : 14 ธันวาคม 2555 9:41:01 น.

63 comments

Counter : 2608 Pageviews.

คนแรกเลย อิๆๆ
อ่านแล้วรักและคิดถึงแม่มากกกกก
รีบมาเล่าต่อนะคะ

โดย: แม่นางแอบสตางค์ IP: 59.129.145.38 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:27:32 น.

มาคนที่สอง เพราะเมื่อกี้เพิ่งอ่านตอน10 จบ คอมเมนท์เสร็จ อ้าว! ตอน 11 มาแล้ว

ขอบคุณป้านะค่ะ ที่ช่วยเตือนคนเป็นลูกให้รักพ่อรักแม่มาก ๆ ความรักนั้นก็ต้องแสดงออกด้วยใช่ไหม

สองวันที่ผ่านมาเพิ่ง โกรธพ่อค่ะ รักพ่อนะ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่อยากคุยด้วย

โดย: ก้อยปลา

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:43:20 น.

อ่านแล้วนึกถึงแม่เหมือนกัน
ซื้อของให้ทุกทีแม่ก็บอกว่าไม่ต้องซื้ออะไร แต่ก็เข้าใจค่ะว่าแม่ก็ดีใจ

โดย: honeynut

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:04:51 น.

เป็นแฟนคลับ รออ่านเรื่องราวของป้าพนอจันอยู่นะคะ
ได้อ่านอย่างนี้ ก็คิดถึงแม่มากเลยค่ะ
อยู่ไกลกันกับแม่ อาจจะไม่ค่อยได้ตอบแทนเท่าไหร่ค่ะ

อ่านเรื่องราวแล้วทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไปค่ะ

โดย: ติ๊กจัง(Kana Jan) IP: 218.223.248.187 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:56:48 น.

หนูชอบป้าพนอจัน เห็นรอยยิ้มป้าแล้วอบอุ่นมาก

ทำให้คิดถึงแม่ที่ซู๊ด..

โดย: แม่น้องเบนส์ IP: 218.186.9.2 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:02:01 น.

สามีดีมากๆๆ ข้อเสียอันน้อยนิดก็ทำให้เหมียวโมโห เจ้าอารมณ์แต่คิดๆไปข้อดีเข้าเยอะมากๆๆๆ อืม

ได้ข้อคิดดีค่ะ

โดย: meaw_1985

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:37:56 น.

แฟนคลับป้ามาแล้วค่ะ

โดย: ษิตรา IP: 58.11.25.81 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:46:16 น.

ขอให้คุณป้ามีความสุขมากๆนะคะ

โดย: กีวี่ IP: 85.201.145.145 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:50:12 น.

มาแล้วค่ะ มาอ่านต่อ...

โดย: thattron IP: 221.196.242.58 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:02:36 น.

มาอ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนที่ 11 เลยค่ะป้าขา(เอ๊ะ..ตกลงจะเรียกน้าหรือป้าดี ตกลงเรียกป้าละกันนะคะ อิๆ)

ชีวิตป้าโลดโผน และมีสีสันดีจังค่ะ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

โดย: พจมารร้าย

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:15:25 น.

อยู่ห่างแม่เหมือนกันคะ ใกล้จะถึงวันแม่แล้วด้วยคะ แถมฟังเรื่องที่ป้าเล่าอีก ยิ่งทำให้คิดถึงแม่เข้าไปใหญ่ จะรอตอนต่อไปนะคะ

โดย: journy IP: 85.226.70.223 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:35:00 น.

อ่านแล้วซึ้งค่ะ ความรัก ความเอาใจใส่ของลูกสาว แล้วก้อความให้อภัยค่ะ

โดย: yingcat IP: 203.113.56.10 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:58:42 น.

ตอนนี้ซึ้งจังเลยค่ะป้า>.<

โดย: Satin's mom

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:45:45 น.

อ้าว !จบซะอีกและ กำลังอ่านเพิ
ลินๆเลยคะ

โดย: hamble pie IP: 80.42.60.57 วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:47:26 น.

อ่านเพลินๆจบเร็วจังเลยค่ะรออ่านอยู่นะค่ะคุณป้า ขอบคุณสำหรับสูตร คอหมูย่างค่ะ อร่อยมากๆค่ะ

โดย: caramella (caramella

) วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:36:10 น.

พึ่งได้มีเวลาอ่านคะ ซัดรวดเดียวเลย 11 ตอน รอตอน 12 นะคะ และมาขอกอดป้าทีนึงด้วยคะ คนอะไรไม่รู้น่ากอดจัง

โดย: Mimi Mice IP: 74.173.1.211 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:3:19:18 น.

ป้าอ่ะ
มาหลอกให้อยาก แล้วก็จากไปอีกละ

โดย: ฑีรฒ

วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:3:23:49 น.

ดีใจ ที่วันที่เจ็ดเดือนเจ็ดปีศูนย์เจ็ด
ทานาบาตะ ทำให้ เคราะห์ร้ายกลายเป็นดี รีเทิร์นให้คุณป้า
สองเดือนแห่งการตกตะกอน
เข้มแข็งขึ้น

สองอาทิตย์ ที่โดนเทสความไว้ใจจาก
ธรณีนิกะห์ วันเวลาที่รอเค้ามาเมืองไทย
ใกล้จะเป็นจริง สิ่งต่างๆในมัลดีฟกำลังคืนชานเรือน

ขอบคุณอุทาหรณ์ สอนชีวิตคู่ของ
คุณป้า

โดย: ตามรักคืนใจ IP: 210.203.186.228 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:5:50:50 น.

รอตอนนี้อยู่เลยหละค่ะป้า (เรียกป้าละกัน เพราะเห็นป้าใช้แทนตัวเองว่าป้า) อยากอ่านตอนที่ฟ้าเริ่มใส พายุออกไปแล้ว ป้าให้แง่คิดที่ดีกับป้อมเลยหละค่ะ ทำดีมาหลายปี เสียแค่สองเดือน อืม เลยได้เห็นว่าให้เรามองคนในแง่ดีของเค้าไว้ ขอบคุณค่ะป้า แล้วจะรอตอนต่อไปจ้า

โดย: ป้อม kanu_memphis IP: 74.185.165.26 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:34:05 น.

มาลงชื่อแฟนคลับ

โดย: นินร้อย IP: 58.169.210.59 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:26:10 น.

Yes, Every thing you said it's the truth. I really like what are you writing on your blog. I will come back to read next level. I love your heart.
Take Care,
Rapee

โดย: Rapee IP: 66.175.194.143 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:32:48 น.

ได้ข้อคิดดีจริง ๆ ค่ะ เกี่ยวกับเรื่องการใช้ชีวิตคู่ และการเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่

หนูเข้าใจความรู้สึกของคุณป้าค่ะว่าอาการกินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้วทำให้น้ำหนักลดลงเป็นอย่างไร หนูเองก็เคยเครียดจนน้ำหนักลดลง เสื้อผ้าที่เคยใส่คับ ๆ กลับมาเป็นหลวมโล่งสบาย

แล้วจะเข้ามาอ่านต่อนะคะ

โดย: Tai-Sarunya IP: 202.8.84.29 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:53:00 น.

ขอบคุณนะค่ะสำหรับข้อคิดดีๆ

โดย: Kwan IP: 88.113.101.197 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:49:05 น.

คิดถึงแม่มากเลย แต่แม่ไม่อยู่แล้ว นึกถึงตอนเคาะฝาโลงเรียกแม่กินข้าวอ่ะค่ะ
ป้าเข้มแข็งจริงๆค่ะ

โดย: ป็อป IP: 218.186.9.1 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:25:12 น.

ป้าจ๋า ...อ่านแล้วชอบจัง
แอบบอกให้ตอบแทนบุญคุณแม่ด้วย
เดี๋ยวหนูจะโทรไปบอกรักแม่นะ...
ส่วนเรื่องชีวิตคู่ของป้า..หนูว่านะมันเหมือนกับ
เพลงฤดูที่แตกต่างเลย ...
ติดตามทุกตอนนะคะ ขอให้ป้ามีแต่ความสุขค่ะ

โดย: ยินดีค่ะ IP: 80.216.85.73 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:03:54 น.

จะพยายามทำแบบที่คุณพนอจันบอกว่า
จะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ซะตั้งแต่ตอนนี้

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

โดย: Ssachiy IP: 124.86.142.141 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:26:13 น.

หนูตามมาจากลิ้งค์ที่เพื่อนให้มา อ่านรวดเดียวจบ และขอเป็นกำลังใจให้คุณป้าพนอจันมีแต่ความสุขตลอดไปนะคะ

ขอแอดไว้ด้วยนะคะ

โดย: Just a life

วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:31:56 น.

เข้ามาอ่่าน คุณป้าเล่าได้น่าติดตาม
และขอบคุณที่แนะนำสิ่งดี ๆ
อ่านแล้วคิึดถึงแม่ ไม่ค่อยมีโอกาสตอบแทนท่าน เพราะอยุ่ต่่างประเทศค่ะ ได้แต่โทรหาและส่งตังค์ให้
คิดถึงแม่จังเลยค่ะ

โดย: น้อง IP: 131.191.78.21 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:56:23 น.

รออ่านค่ะ

โดย: meaw_1985

วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:16:01 น.

มาลงชื่อเป็นแฟนคลับด้วยคนคะป้าต้อย.........

หุ หุ ภาค 12 อีกนานมั้ยคะ ป้าต้อยขา ..
ตุ๊กชอบจังตรงที่ป้าต้อยบอกว่า ......
..."เมื่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็จงดูแลปรนนิบัติท่านให้อยู่ดีมีสุข อย่าเพียงไปร้องไห้

เมื่อท่านจากไปแล้ว อย่าไปเคาะโลงเพื่อเอาอาหารไปให้"...

โดย: tete' my little star

วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:45:37 น.

ขอตามอ่านด้วยคนนะคะ

โดย: srysch IP: 210.203.186.55 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:44:40 น.

มาลงชื่อ รอติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ

ป้าพนอจันค่ะหลังจากหนูอ่านเรื่องของป้าแล้ว ได้ข้อคิดดีๆเกี่ยวกับชีวิตคู่มากมายเลยค่ะ ต่อไปนี้จะไม่ขู่สามีแพ็คกระเป๋าหนีกลับเมืองไทยอีกแล้วค่ะ เพราะทำทีไรสามีร้องไห้ขี้มูกโป่งทุกทีสงสาร

โดย: Oui Jasminchen IP: 80.135.253.165 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:20:17 น.

ตามมาอ่านค่ะ อ่านไปอ่านมาคุ้นๆ ที่จริงเคยอ่านจาก คสคส มาแล้วนี่เอง

ให้กำลังใจค่ะ

โดย: Jedyne IP: 80.223.127.99 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:28:45 น.

เหตุการณ์เริ่มคลี่คลายแล้วนะคะ พลอยโล่งใจไปด้วยเลยค่ะ

แล้วก็รอตอน 12 อย่างใจจดใจจ่อค่ะ

โดย: กุลธิดา IP: 206.74.208.220 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:07:28 น.

มารอตอนต่อไป ว่าใกล้จะแฮปปี้เอนดิ้งหรือยัง....อิอิ

โดย: กุ๊ดจัง IP: 124.121.99.55 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:10:23 น.

เคยอ่านเรื่องของคุณพนอจันในคู่สร้างคู่สมมาแล้ว แต่พอมาอ่านฉบับเต็มก็ยังชวนติดตามเหมือนเดิมค่ะ
เข้ามาให้กำลังใจคุณป้าค่ะ

โดย: LiLLa_JoY

วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:16:14 น.

รอมาตั้งสองสามวัน ตอนนี้พลาดได้ไง

โดย: เสียงซึง

วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:2:39:53 น.

ตามมาอ่านต่อค่ะ ได้ข้อคิดเรื่องแม่และเรื่องสามี ขอบคุณมากค่ะ

โดย: หลิวลิ่วลม

วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:4:45:51 น.

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีค่ะ กำลังทะเลาะกะแฟนอยู่พอดี พอได้อ่านแล้วหายโกรธเค้าเลยค่ะ แล้วก็คิดถึงแม่เหมือนกัน อยากกลับไปกอดแม่มากค่ะตอนนี้ ไม่ได้เจอกันตั้งแต่ก่อนปีใหม่ แต่โทรคุยกันทุกวันค่ะ อยากกลับเมืองไทยจัง ขอบคุณนะค่ะที่เสียสละเวลามาเล่าข้อคิดดีให้อ่านกัน แล้วรีบกลับมาเล่าต่อนะค่ะ กำลังรออยู่ค่ะ

โดย: nana IP: 90.194.87.139 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:5:12:13 น.

HAPPY ENDING

โดย: หอย IP: 222.123.225.158 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:17:52 น.

ขอบคุณป้ามาก ๆ ค่ะ ที่นำประสบการณ์ชีวิต มาเล่าให้ฟัง เพื่อให้คนที่กำลังมีทุกข์ได้พ้นทุกข์ ส่วนคนทีมีความสุขอยู่แล้ว ก็จะได้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ

โดย: หนิง IP: 58.9.145.228 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:33:16 น.

ตามอ่านต่อค่ะป้า

โดย: อิจิโงะจัง IP: 203.146.147.122 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:34:17 น.

มาลงชื่อรออ่าน
ด้วยคนค่ะ

โดย: อดีตนักกินจุก IP: 124.26.78.230 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:14:21 น.

ห่างหายไปแป๊ปเดียวตอนที่11แล้วเหรอเนี่ย
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ให้น้องๆหลานๆได้รู้นะคะ
ชีวิตคู่ไม่โรยด้วยกรีบกุหลาบ
แต่คงขึ้นกับเราว่าจะโรยกรีบกุหลาบให้ทางเดินของตัวเองมั้ย

โดย: Jingx IP: 58.64.107.243 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:26:56 น.

อ่านตอนนี้จบแล้วได้ข้อคิดหลายข้อเลยค่ะ

โดย: UareU IP: 125.24.39.166 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:0:10:26 น.

มารอป้าพนอจันเล่าต่อค่ะ

โดย: LiLLa_JoY

วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:5:48:55 น.

แวะมาเยี่ยมเช่นเคยค่ะ

โดย: แม่เปิ้ล(ลานศิลป์) IP: 125.27.222.182 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:11:16:11 น.

หายไปไหนเอ่ย รอฟังอยู่นะคะ ใจจะขาดแล้วจ้า

โดย: LiLLa_JoY

วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:21:18:32 น.

ป้าจ้ารอตอน 12 อยู่อย่างใจจดใจจ่อค่ะ

โดย: จิตตรา IP: 210.203.170.59 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:11:44:23 น.

ตอนที่ 12 ไม่มาเสียที ตอนนี้ก็เดาอยู่ค่ะ เพราะเห็นรูปป้าไปเที่ยวงาน Hanabi แล้ว happy ending แน่นอน

โดย: gigaga IP: 125.24.16.66 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:14:09:11 น.

ตอนที่ 12

นานจังเลย

โดย: meaw_1985

วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:14:30:59 น.

ลงชื่อมารออ่าน ตอนสิบสองฮับ

โดย: John13 IP: 211.9.62.97 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:14:34:21 น.

หน้าตาป้าสดชื่นและเปรี้ยวได้ใจหนูมากเลยค่ะ

โดย: ตุ๊ IP: 124.120.207.204 วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:6:17:29 น.

เป็นกำลังใจให้ป้าพนอนะคะ ใครไม่เห็นใครไม่เข้าใจ แค่ตัวเรารู้ว่ารักเค้าสุดใจก็เป็นพอแล้วคะ

โดย: paradisebkk

วันที่: 22 สิงหาคม 2550 เวลา:19:44:03 น.

ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆและดีใจที่จบลงด้วยความสุข แต่ตอนที่12 ไม่มีรหัสให้ เลยมาเขียนที่นี้ค่ะ

โดย: pa die IP: 80.228.198.163 วันที่: 25 สิงหาคม 2550 เวลา:21:07:50 น.

โดย: BongKet

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:16:15:53 น.

ได้ข้อคิดการใช้ชีวิตคู่ที่ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาเล่าสู่กันฟัง

โดย: wapple IP: 58.165.56.109 วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:7:34:20 น.

ตอนนี้ซึ้งกินใจค่ะ ได้แง่คิดมากมาย เวลาหนูน้อยใจสามี ทะเลาะกันทีไร อยากเก็บข้าวของบินกลับเมืองไทยทุกที รู้ค่ะว่ามันไม่ดี ก็คนมันน้อยใจนี่นา

โดย: เรณมาศ IP: 74.136.170.60 วันที่: 18 มกราคม 2551 เวลา:10:29:37 น.

ลูกคุณป้าดีจังค่ะ สามีคุณป้าก็ดี..

โดย: amp IP: 117.47.127.41 วันที่: 1 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:46:19 น.

อ่านแล้วซึ้งจนน้ำตาไหลเลยค่ะ ตอนป้าให้พรลูกสาว หนูแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นได้เกือบ5ปีแล้วค่ะ ไม่ค่อยได้กลับไปหาแม่เลย

โดย: aburachan

วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:10:17:50 น.

เริ่มอ่านมาตั้งแต่ ตอนแรก จนถึงตอนนี้ ตาแฉะเลยคะ
แต่ประสบการณ์ป้าสอนใจได้ดีจัง
โดยเฉพาะตอนนี้ อ่านแล้วรักแม่ขึ้นมาจับใจ สะกิดหัวใจดีจังคะ

โดย: I am Kae Vy

วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:20:11:03 น.

เข้ามาในบล๊อกนี้โดยบังเอิญเพราะหาสูตรอาหาร อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ บ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ ขอบคุณที่เขียนเล่าให้ฟังนะคะ

โดย: melodyfair IP: 80.1.163.154 วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:6:28:58 น.

อ่านแล้วมีความสุขใจมากๆคะ

โดย: maria IP: 171.4.92.237 วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:13:02:34 น.