Bloggang.com : พนอจัน : ป้าพนอจันขอเล่า 4

ป้าพนอจันขอเล่า 4

จากตอนที่แล้ว ที่ป้าบอกว่าสาเหตุที่ทำให้ป้าผอมลงเพราะได้เจอหนุ่มต่างชาติ
เราปิ๊งกัน นัดเที่ยวนัดเจอกัน เมื่อมีความรัก อะไรก็สดชื่นสวยงาม
ป้าไม่อยากให้เขาเห็นเราไม่สวย จึงตั้งใจอดอาหาร เรียกว่าความรักทำให้ไม่อยากทานอะไร
สามารถอดข้าวเย็นได้ เพียงเวลาสองเดือนป้าก็ผอมลงได้ น้ำหนักลดลงไปร่วมสิบกิโล
กลับมาเป็นสาวใหม่ และเริ่มเปลี่ยนทรงผมเป็นผมหน้าม้า โดยใช้กรรไกรตัดเอง
เรียกว่าเปลี่ยนรูปลักษณ์ใหม่หมด ตอนนั้นอายุประมาณสี่สิบปี เป็นหม้ายมาแล้วแปดปี
อยู่ญี่ปุ่นช่วงนั้น มีความสุขมาก เรามีโอกาสได้พบกันเฉพาะวันที่เขาหยุดงาน
ไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ และเวลาแห่งการลาจากก็มาถึง วีซ่าสามเดือนหมดอายุ
ต้องกลับไทย เขามาส่งขึ้นรถไปสนามบิน เหมือนลางสังหรณ์ว่าการจากครั้งนี้
เราคงไม่ได้พบกันอีกเลย

เมื่อป้ากลับมาเมืองไทย พอลงจากเครื่องบิน เจอลูกเขาแทบไม่เชื่อสายตา
เมื่อเห็นแม่ผอมลงเป็นคนละคน ป้าก็ไม่ได้เล่าอะไรให้เขาฟังมาก ไม่อยากให้ลูกเสียใจ
อยู่เมืองไทยช่วงนี้ว่างมาก ก็ไปเที่ยวหาเพื่อนเก่าที่ค้าขายของอยู่แถวถนนราชดำริห์
เพื่อนคนนี้เป็นเกย์ มองภายนอกก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาเป็น เพราะเขาหน้าตาดี
เรารู้จักสนิทสนมกันพอสมควร เขากำลังประสบปัญหาชีวิตหลายอย่างที่รุมเร้าเข้ามา
เขาก็เล่าให้ป้าฟังว่า เขาไปชอบกับผู้ชายคนหนึ่ง และได้ทุ่มเทซื้อรถให้ผู้ชายคนนั้น
พอผู้ชายคนนั้นได้รถไปแล้ว ก็ไม่สนใจเขาเหมือนเก่า ทำให้เขาไม่เป็นทำงาน
ไม่มีกะจิตกะใจจะค้าขาย เขาเอาแต่กินเหล้าและเล่นการพนันจนมีหนี้สินรอบตัว
เขาขอร้องให้ป้าไปช่วยเขาขายของหน่อย ป้าก็ไปช่วยเขาขายของเป็นสินค้าประเภทเสื้อผ้า
ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นสจ๊วตและแอร์ชาวต่างประเทศ เรียกว่าวันๆ ส่งภาษาอังกฤษ ฟุต ฟิต โฟ ไฟ
เหมือนอยู่ต่างประเทศเลย เพราะทุกวันจะมีคนจากทั่วโลกมาซื้อของกลับประเทศ
ที่นี่เป็นชุมชนอีกแห่งหนึ่งกลางกรุง เป็นตลาดขายของก็อปหลายประเภท
แต่ละวันที่ป้าไปขายของ จากเดิมไปแบบเล่นๆไม่จริงจัง เพราะไม่เคยขายมาก่อน
พอการขายของป้ามีลูกค้าติดใจ กลับมาซื้ออีก ทำให้ป้าสนุกกับการขายนี้มาก
ส่วนเพื่อนเกย์ ก็เอาแต่นอนเลียแผลไม่ยอมทำอะไร ปล่อยเป็นหน้าที่ป้าคนเดียว
จากที่ต้องขายไปผ่อนหนี้ไป เพราะทุกวันจะมีเจ้าหนี้มาทวงหนี้ทุกวัน
ขายอยู่ปีเดียว ก็สามารถปลดหนี้ให้เพื่อนเป็นไทได้ เพื่อนก็มีกำลังใจที่จะค้าขายต่อไป

จากการมาช่วยเพื่อนเกย์ขายของนี้ ตอนแรกป้าก็โดนชาวบ้านร้านช่องแถวนั้นนินทากันมาก
คิดว่ามาป้ามาติดเด็กหนุ่ม เพราะเพื่อนป้าเขายังไม่เปิดเผยตัวว่าเขาเป็นเกย์
แต่ละวันเราจะคุยกันกระจู๋งกระจิ๋งเหมือนเป็นผัวเมีย เพราะเราจะคุยกันสนิทมาก
หัวติดกันเลย ส่วนมากเขาจะมาเล่าเรื่องหนุ่มของเขาให้ฟัง ทำให้ต้องเล่าแบบใกล้ชิด
กลัวคนอื่นได้ยินความลับ เขาจะเล่าว่าตอนนี้มีนายทหารหนุ่มชื่อดังสามีนักการเมือง
มาติดพันเขา เขาชอบทหารมาก มีแฟนตอนหลังกี่คนกี่คนก็มักเป็นทหาร
บางคนมีลูกมีเมียแล้ว แต่มีใจชอบไม้ป่าเดียวกัน ก็จะไปหาความสุขกันตามร้านอาบน้ำ
เรียกว่าเป็นความสุขที่เขาเสพติดมาก ป้ามีเพื่อนที่เป็นแบบนี้หลายคน
ส่วนมากจะทำงานแล้วก็เอาเงินไปปรนเปรอหนุ่ม เพราะอยากให้เขารักมากๆไม่จากไป
ถ้าหนุ่มอยากได้อะไรก็จะรีบไปหาให้ ซึ่งเมื่อเพื่อนป้าเขาพอลืมตาอ้าปากได้ใหม่
ก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีก คือเป็นแม่บุณทุ่ม เลี้ยงเด็กหนุ่มจนมาหนี้สินล้นพ้นตัวอีกครั้ง
ซึ่งตอนนั้น ป้าจากมาแล้ว หลังจากที่ป้าแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่น

การแต่งงานของป้า เริ่มจากน้องสาวที่แต่งงานอยู่ก่อนแล้ว จะให้ป้าเอาลูกสาวเขาไปเที่ยวญี่ปุ่น

จึงทำเรื่องขอวีซ่าให้ป้าพาหลานไปส่ง เขาก็ไปที่ร้านขายอาหารไทย
เพื่อส่งเงินค่าตั๋วเครื่องบินมาให้ป้า ระหว่างอยู่ที่ร้าน สามีป้าก็มาซื้อทุเรียน
ด้วยความที่น้องสาวคุยเก่ง และสามีก็เป็นคนชอบคนไทย เขาก็คุยกันเกี่ยวกับประเทศไทยหลายเรื่อง
คุยไปคุยมา สามีก็บอกว่าอยากแต่งงานกับผู้หญิงไทย น้องสาวก็เลยบอกว่าพี่สาวกำลังจะขึ้นมา
ถ้าสนใจจะแนะนำให้รู้จัก เขาก็สนใจอยากรู้จักทันที น้องสาวมีรูปป้าติดอยู่ ก็เลยเอาให้เขาดู
เขาเห็นก็พอใจ และขอเบอร์โทรศัพท์ โทรมาหาป้าทันที ป้าก็ งง ว่าทำไมไวแบบนี้

เขาโทรมาแนะนำตัวว่าชื่ออะไร ทำงานอะไร ป้าก็คุยไปแบบไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
เพราะภาษายังไม่ได้ พูดเป็นแต่ ไฮ ไฮ เขาบอกว่าพรุ่งนี้จะโทรมาใหม่
พอวันรุ่งขึ้น เขาก็โทรมาจริงๆ โทรมาครั้งนี้ก็ขอแต่งงานเลย อะไรจะรวดเร็วปานนั้น
เขาไปซื้อหนังสือภาษาไทย-ญี่ปุ่น อ่านข้อความที่ว่า แต่งงานกับผมไหมครับ
มาอยู่ญี่ปุ่นกับผมไหมครับ ป้าก็เลยตอบไปว่า ถ้าวีซ่าโอเค ก็จะไปแต่งงานด้วย
หลังจากนั้นป้าก็ไปขอวีซ่าท่องเที่ยว ก็ผ่าน วีซ่าออก จึงเดินทางไปกับหลานสาวสองคน
เมื่อถึงญี่ปุ่น ได้หนึ่งวัน น้องสาวก็พาไปแต่งตัว ปรับเปลี่ยนทรงผมและอื่นๆ
ตอนเย็นของวันถัดมาเขาก็มาหา การพบกันครั้งแรกของเรา ผ่านไปด้วยดี
ป้าประทับใจเขา ถึงแม้จะไม่ใช่คนหล่อ ออกจะขี้เหร่ด้วยซ้ำ แต่สิ่งหนึ่งที่ป้าไม่รังเกียจเขา
คือเขาเป็นคนสะอาด ร่างกายไม่มีกลิ่นเหม็น เพราะเขาไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่
อีกสิ่งหนึ่งที่ประทับใจเขาคือ มีน้ำใจถามว่าป้ามีเงินใช้ไหม วันที่เจอเป็นวันก่อนเงินเดือนออก
เขาเหลือเงินอยู่แค่หมื่นเยน
เขาแบ่งมาให้ป้า ห้าพันเยน ก็ทำให้รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีน้ำใจ พอจะฝากชีวิตไว้ได้

เมื่อทุกอย่างไม่มีปัญหา เราก็ตกลงจัดงานแต่งงานกัน โดยป้าขอให้เขาจัดงานเลี้ยงให้พอเป็นพิธี
มีเพื่อนๆน้องสาวมาร่วมงานประมาณยี่สิบกว่าคน และคืนนั้นเราก็เริ่มเป็นชีวิตเดียวกัน
ป้าแต่งงานอยู่กินกับสามีอยู่กันมาด้วยความสุขพอสมควร เพราะเขาจะเป็นคนดี
รักและเอาใจใส่มากถึงมากที่สุด ในชีวิตนี้คงไม่มีใครรักและเอาใจใส่ป้าเท่าเขาอีกแล้ว
การอยู่ด้วยกันของเรา ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของกันและกันพอสมควร
เพราะจากการที่ป้าเป็นอิสระมานาน เมื่อมามีสามี ทำอะไรก็ต้องคิดถึงเขาเป็นหลัก
จะทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนก่อนไม่ได้แล้ว การแต่งงานอยู่กินกับคนญี่ปุ่น
จะว่าง่ายก็ง่าย ยากก็ยาก เพราะ เขาค่อนข้างเข้มงวดเรื่องการใช้เงิน
ป้าก็ต้องปรับปรุงใช้เงินเท่าที่เขาให้ เพราะเขาทำงานคนเดียว ป้าเป็นแม่บ้าน
อะไรที่ประหยัดได้ก็ประหยัด เราอยู่กันตามอัตตภาพ ใหม่ก็รู้สึกน้อยใจว่า
ทำไมเราได้เงินน้อยจัง ไม่เหมือนที่คนอื่นเขาคุยๆกันเลย ว่าได้เงินมากเท่านั้นเท่านี้
ป้าก็พยายามใช้ให้พอ ไม่เอาคนอื่นมาเปรียบเทียบให้น้อยใจ
เพราะสามีก็ไม่ได้เอาเงินไปทำอะไร นอกจากเก็บไว้กินใช้ในครอบครัว
เราอยู่กันมาแบบพ่อแง่แม่งอนกันบ้าง รักกันมากบ้าง ผ่านมาจนเมื่อป้าอายุ ห้าสิบปี
แต่งงานตอนป้าอายุ สี่สิบสี่ปี
สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเขามาบอกว่าเขาจะได้เงินจากพ่อเขา
คือพ่อเขาเสียชีวิต และได้มอบเงินให้เขาก้อนหนึ่ง เราเดินทางไปเอาเงินกันที่บ้านเขา
วันที่ป้าถือเงินก้อนใหญ่กลับโตเกียว ป้าบอกไม่ถูกเลยว่าดีใจมากแค่ไหน
อดทนเห็นใจสามีมา ไม่เรียกร้องขออะไร เมื่อถีงเวลาที่สมควร เขาก็ให้เราเอง
เรื่องเงินนี้ ก็ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปอีก เพราะสามีพอมีเงินก็ไม่อยากทำงาน
เขาอยากไปอยู่เมืองไทย จนเมื่อลูกสาวอยากได้บ้าน เขาก็ออกเงินซื้อให้
ด้วยหวังว่า จะกลับไปใช้ชีวิจอยู่ที่เมืองไทย กะฝากผีฝากไข้กับลูกสาวยามแก่เฒ่า
เพราะเขาก็ไม่มีใครแล้ว ลูกญี่ปุ่นเขาก็ตัดขาดกันไปนานแล้ว
ความคิดเรื่องไปอยู่เมืองไทย ครุกรุ่นในใจเขาตลอดเวลา

Create Date : 13 กรกฎาคม 2550

Last Update : 14 ธันวาคม 2555 9:44:14 น.

27 comments

Counter : 2546 Pageviews.

มาติดขอบ นอนปูเสื่ออ่านเลยค่ะ

รอตอนต่อไปค่ะคุณป้า

โดย: ซิน IP: 222.150.70.139 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:56:28 น.

อ่ะ มาอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ

จะคอยติดตามชมค่ะ

โดย: Piterek

วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:36:23 น.

ยังอ่านไม่จบค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อ ฮ้าว นั้งหน้าจอมาตั้งแต่เช้า ฮ้าว ขอนอนก่อนค่ะ ราตรีสวัส อ้อ ป้าจ๊าบมาก

โดย: แม่น้องรัน (runch

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:45:31 น.

จบดื้อ ๆ ยังงี้ไม่ได้นะคะ
(ไม่เชื่อว่าจบหรอก เดี๋ยวมีตอน 5 คอยดูสิ)

รออ่านอยู่นะคะ

โดย: honeynut

วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:21:09 น.

รออ่านตอนต่อไปค่ะ ป้ารู้ป่าวค่ะ ว่าป้าแต่งตัวได้เปรี้ยวได้ใจมากๆ ค่ะ

โดย: a IP: 58.136.98.144 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:34:19 น.

รออ่านอีกคนค่ะ

โดย: taonaja IP: 58.64.41.129 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:55:39 น.

ตอนต่อไปพอจะเดาได้นะคะ
เคยอ่านจากคู่สร้างคู่สม อิอิ
แฟนพันธุ์แท้เลยนะเนี่ย

โดย: Ssachiy IP: 122.29.161.232 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:21:16 น.

ป้าน่ารักจัง ตามมาอ่านแย้ว
ขอบคุณนะคะ ที่แบ่งปันประสบการณ์ให้น้องๆหลานๆได้เรียนรู้ และเปิดเผยอย่างจริงใจ
แล้วจะแวะเวียนมาเยี่ยมอีกค่ะ

โดย: Jingx IP: 58.64.107.99 วันที่: 14 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:59:27 น.

โดย: ป้าซิ่ง (Naomichan

) วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:13:01 น.

ต่อค่ะต่อ

โดย: Complicatedgirl

วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:12:33 น.

แวะมาอ่านค้า

โดย: จุ๊บ( ลิลลี่ไอ )ค้า IP: 61.210.39.215 วันที่: 18 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:36:55 น.

สามีพี่น่ารักมากๆเลย เอาใจใส่พี่เป็นอย่างดี ทำบุญมาด้วยอะไรหนอ อย่างนี้ต้องขอบคุณอดีตสามีที่ขอหย่า ไม่งั้นไม่ได้เจอของดีอย่างนี้แน่ๆ

โดย: kanu_memphis

วันที่: 20 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:05:17 น.

ตามต่อ

โดย: catzilla_girl IP: 210.246.68.37 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:06:59 น.

ตามอ่านต่อค่ะ

โดย: หลิวลิ่วลม IP: 80.56.125.192 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:5:44:25 น.

ตามคุณหลิวฯ มาทุกบล็อกเลยวุ้ยยย

โดย: อิจิโงะจัง IP: 203.146.147.122 วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:27:38 น.

วุ้ย...พี่ก็ตามหยีมาทุกบล๊อกเหมือนกันน๊ะ...

ป้าต้อย ทำบุญมาด้วยอะไรเนี่ยะ...... อิจฉานะ

โดย: tete' my little star

วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:18:16 น.

เอ๊ะ รู้สึกว่าเจ๊ตุ๊กมาติด ๆ ทุกบล็อกเลยอ่า...

โดย: สนิมดอกไม้ IP: 222.123.150.207 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:55:18 น.

ตามมาติดๆค่า

โดย: หนูป่าน IP: 202.151.7.108 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:45:24 น.

"...ป้าก็พยายามใช้ให้พอ ไม่เอาคนอื่นมาเปรียบเทียบให้น้อยใจ..."
หนูชอบประโยคนี้ของคุณป้ามากค่ะ

โดย: What about me?

วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:44:09 น.

ชอบจังคะ แง่คิดดีดี ของคุณป้า

โดย: katick IP: 58.8.138.226 วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:21:32:26 น.

โดย: BongKet

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:14:17:37 น.

สนุกมากเลยค่ะ

โดย: wapple IP: 58.165.56.109 วันที่: 20 ธันวาคม 2550 เวลา:6:21:27 น.

โชคชะตาฟ้าลิขิตจังค่ะคุณป้า

โดย: amp IP: 117.47.127.41 วันที่: 1 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:55:35 น.

กำลังหนุกเลยจ้า

โดย: valika

วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:10:49 น.

พรุ่งนี้มาอ่านต่อ
วันนี้ตาเหล่แล้ว
ไม่นึกว่าคุณพี่จะเขียนสนุกขนาดนี้

โดย: แม่ของอ๊บ IP: 84.143.83.117 วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:45:30 น.

มาตามอ่านค่ะ

โดย: tiki_ทิกิ

วันที่: 24 มกราคม 2552 เวลา:3:55:06 น.

สนุกมากกคะ

คนไทยอยากไปญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นอยากมาอยู่ที่ไทย

คนดำอยากขาว คนขาวอยากดำ

สรุปแล้ว มาเรีย ต้องติดตาม อ่าน ต่อคะ อิอิ ชอบมากกกก

โดย: maria IP: 171.4.92.237 วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:11:58:17 น.