อ่านเพลินเลยค่ะ

อูยยยยย สาวผู้นั้นจารู้ตัวไหมน๊า

Su su ka.

เอารางวัลภาพประอบยอดเยี่ยมไปเลย



ปล.เรามาอยู่แค่ 3เดือน เพราะวีซ่ามันให้แค่นั้น แต่ถ้ามีโอกาสเราก็อยากกลับมาที่นี่อีกเหมือนกัน

นึกภาพผู้จัดการตอนซึมไม่ออกเลย

ติด blackjack ก็บอกมาเถ๊อออ

เหวอออออ

ที่แท้ก็โรคคิดถึงนี่เอง

สมกับเป็นฤดูรักจริงๆ

อิจฉา....

เดี๋ยวก้อได้เจอหน้ากันแล้วค่ะ
ใจเย็นๆนะคุณต้น
แล้วพอน้องแป้งมาแล้วจะมีเวลามาup blogมั้ยเนี่ย

ฟามรักทำให้คนขี้เกียจทำงานด้วยเหร้อ
ไม่เจงงง ตอนเราอินเลิ๊ฟง่ะ เราโคตรขยันเลยนะจะบอกให้
..แต่..โดดงานบานตะไท.. ไปหาแควนง่ะ อิอิ

โหยยย ทั้งน่าสงสารทั้งน่าอิจฉาเลย

เราก็คิดถึงคนๆ นึงอยู่เหมือนกัน
ยิ่งใบ้ไม้ดอกไม้เริ่มผลิบานแบบนี้ยิ่งคิดถึงบอกไม่ถูก

หวานนนนนนนนนนนน

so sad

ฮาดีอ่ะน้อง อ่านเพลินจนตามลุ้นไปด้วย
ขอแอ๊ดไว้หน่อยละกันเน้อ

ก็พามาเปิดตัวเลยซี่ เค้าจะได้รู้ ว่าไม่ใช่ Black jack

ถ้าพามาไม่ได้
ก็แจกรูปให้ดูเลย

เนี่ย...น่ารักอย่างเงี้ย ไม่ให้คิดถึงยังไงไหว เนอะ

เจ้าของร้านฝากบอกมาว่า
อู้งานแบบนี้...หยุดอยู่บ้านไปเลยดีมั้ย

แต่เดี๋ยวก็หายซึมแล้วนี่เนอะ
ผู้หญิงคนนั้นจะได้มาอยู่ใกล้ๆ แล้ว

มาทักทายค่ะ

แวะมาทักทายค่า สบายดีนะค๊า
ไม่ได้แวะมาซะนานเลย อิอิ

ใจเย็น ๆ น่า ท่านผู้จัดการ เดี๋ยวก็เจอกันแล้วไม่ใช่เรอะ เออ พรุ่งนี้เราจะจดทะเบียนสมรสเป็นนางแล้วอ่ะ ตื่นเต้นจัง

รออ่าน

....วันพุธก็ได้

อะนะ จบแบบแอบซึ้ง

สลบสะไหลเชียว
ระวังถูกแพ๊กส่งกลับมาเมืองไทย
ให้หายจากอาการโรคคิดถึง

นั่นเค้าเรียกว่าแอบหลับนะเป๊กโกะ ไม่ได้เรียกว่าซึมเศร้า ฮ่าๆ

ไม่ได้มาเยี่ยมพักใหญ่ เดี๋ยวจะตามอ่านย้อนหลังนะจ๊ะ

Have a nice day na!!

หายไปไหนนนนนนนนนนนนนนน

อยากมีคนให้คิดถึงบ้างจัง อ๊าง~งงง

โฆเซ่สาธิตท่าได้น่ารักมากๆเลยอ่ะ ชอบๆ อิอิ