10นาทีก็ถึงโรงพยาบาล เรารอคิวไม่นานเพราะแม่โทรมาแจ้งหมอไว้แล้ว
เข้าหาหมอ แม่ก็แจ้งอาการ บอกว่าเป็นหวัดมาก่อน 2 วัน
แล้วก็ท้องเสีย ป้าหมอถามว่า ในอึมีเลือดหรือเปล่า
แม่ก็บอกว่าไม่มี ถ่ายเหลวเป็นมูกเฉย ๆ

หมอวิเคราะห์ว่า เป็นหวัดลงกระเพาะอาหาร
หมอไม่ได้ให้ยามาเพิ่ม เพราะยาหวัดแม่มีไว้ที่บ้านแล้ว

กลับถึงบ้านแม่ก็ให้หนูนอน นอนไปไม่นานหนูก็อึออกมาอีก
หนูอึทุกครั้ง แม่ก็จะดูโปะโกะทุกครั้ง (โรคจิตป่าวหว่า)
แต่ก็ดีนะ ที่แม่ชอบดูอย่างนี้
เพราะแม่กลัวปัณณ์จะกินอะไรแปลก ๆ เข้าไป
ครั้งนี้ทำให้แม่ต้องตกใจ เพราะอึของปัณณ์
มีมูกเลือดปนอยู่ด้วย แม่รีบโทรไปถามคุณหมอ

คุณหมอบอกให้แม่รีบเอาอึมาให้ตรวจอีกครั้ง
โดยให้เอาไม้หรือช้อนพลาสติกเก็บอึใส่ถุง
โดยให้เลือกที่มีเลือดปนอยู่ด้วย และห้ามใช้คอตต้อนบัตเก็บอึ
เพราะว่ามันจะดูดซึมน้ำในอึไปหมด ทำให้ตรวจไม่ละเอียด

แม่ก็รอให้หนูอึอีกครั้ง กว่าจะอึก็เกือบ 1 ทุ่ม
แล้วเราก็ไปโรงพยาบาลกันอีกครั้ง นั่งรอผลตรวจอึ
แล้วก็ได้ความว่า ไวรัสลงกระเพาะอาหาร
พราะมีอาการเหมือนเป็นอาหารเป็นพิษ แต่สำหรับเด็กเล็ก
สาเหตุอาจเกิดจาก ปัณณ์อาจกินนมที่ชงไว้นานแล้ว
หรืออาจหยิบของสกปรกเข้าปาก

อาจเป็นได้ทั้งสองอย่าง เพราะตอนนี้ปัณณ์จับอะไรได้
ก็เอาเข้าปากไปหมด ล่าสุดเนี่ยชอบอมสายชาร์ตแบตของพ่อ
จนทำเสียไปเลย

มีอยู่ครั้งแม่นั่งดูทีวีอยู่ นั่งดูอยู่เพลิน นึกขึ้นได้ว่า
ทำไมเสียงปัณณ์เงียบไป รีบหันไปดู
เห็นปัณณ์กำลังอมที่ชาร์ตแบตอย่างเมามันส์
แม่เลยแกล้งย่องไปข้างหลังปัณณ์
แล้วพูดเสียงดังว่า "ปัณณ์ ทำอะไรหน่ะ" พร้อมจับตัวปัณณ์
ทำให้ปัณณ์สะดุ้งโหยง

หลังจากที่แม่แกล้งวันนั้น ทำให้เวลาปัณณ์อมสายชาร์ตทีไร
ปัณณ์ต้องหันมาแอบมองหน้าแม่เสมอ ๆ

เล่าเรื่องไปหาหมอต่อ

หลังจากหมอวิเคราะห์โรค ก็ให้ยาฆ่าเชื้อมากิน
แต่เป็นยาเม็ด ให้กินทีครึ่งเม็ด ส่วนอาหารให้กินได้
แต่ข้าวต้ม หรือโจ๊กใส่ซีอิ๊ว หรือนมชงแบบเจือจาง

กลับบ้านแม่ก็รีบให้หนูกินยา แต่มันกินยากน่าดู
แม่บดยาผสมใส่ในยาไดมีแทบ (ยาแก้หวัด ลดน้ำมูก)
ซึ่งยานี้มีรสหวาน ก็น่าจะกินง่ายขึ้น แต่หนูก็แหวะออกมา
เฮ้อออออ น่าสงสารปัณณ์จริง ๆ 

คืนนั้นปัณณ์อึกอีก 4 รอบ และมีเลือดด้วยทุกครั้ง

วันอาทิตย์ หลังจากตื่นนอนกลางวัน
พ่อพาเราไปเซ็นทรัลพระราม 2 เพราะแม่อยากกินราเม็งร้านยาโยอิ
กินเสร็จก็เดินเล่นเล็กน้อย และพาปัณณ์ไปเล่นของเล่น