Bloggang.com : หนูหิ่น อินเตอร์ฯ : จูออนแก้มช้ำ

จูออนแก้มช้ำ

แก้มช้ำ / จูออน

วันที่ 13 ธันวาคม 2550

แม่ไปรับปัณณ์ที่บ้านอี๊แหม่มตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติบนหน้าปัณณ์ก็คือรอยช้ำ
แม่เห็นแก้มปัณณ์ก็สงสารมาก และก็เรู้ว่าแหม่มก็คงสงสารหนูเหมือนกัน

อี๊เล่าว่า ปัณณ์เล่นจักรยาน 3 ล้ออยู่ แล้วน้องปิ่นก็มาผลักล้มลง หนูก็เลยหน้าคว่ำ
อี๊แหม่มจับไม่ทัน หนูก็เลยร้องไห้จ้าเลย อี๊เอาน้ำแข็งมาประคบให้หายช้ำบ้างแล้ว
แม่ไม่ว่าอี๊แหม่มหรอกจ๊ะ เพราะรู้ว่าอี๊ก็คงไม่อยากให้มันเกิดขึ้นหรอก อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เนอะ
แต่แม่ก็สงสารหนูมาก ๆ เลย หนูคงจะเจ็บมาก

แม่จะสอนหนูเสมอว่า อย่าไปแกล้งหรือทำเจ๊ปิ่นกลับนะลูก เพราะเราเป็นผู้ชาย
เจ๊ปิ่นก็คงไม่ได้ตั้งใจทำหนู หนูก็คงเชื่อแม่ เพราะปัณณ์ยอมให้เจ๊ปิ่นแกล้งตลอดเลย
แม่เห็นหนูโดนแกล้งแต่ก็เห็นหนูรักกันดีเนอะ นี่แหล่ะเด็ก ๆ มีแต่ความไร้เดียงสา

แล้วแม่กับป๊าก็พาปัณณ์ไปกินก๊วยเตี๋ยว เด๋วนี้กินเองไม่ยอมให้ป้อน

ดูหน้าเด็กแป้นแล้นสิ แม่ชอบรูปนี้มาก ๆ เลย

ก่อนนอนคืนนั้นแม่ก็เอายามาทาให้ปัณณ์ แต่หนูดูไม่ค่อยเจ็บเลย
ยังแอบเอาวิทยุมาแอบฟังเพลงซะด้วย

คืนนั้นหนูคงนอนหลับฝันดี

หลังจากวันนั้นกว่ารอยช้ำจะหายก็นานเป็นเดือนเลยหล่ะ

บ่ายวันเสาร์ที่ 15 ธันวาคม 2550

แม่กับพ่อนั่ง ๆ นอน ๆ ดูโทรทัศน์ ปัณณ์ก็คงเบื่อที่ไม่มีใครมาเล่นด้วย
ก็เลยรื้อข้าวของเล่นไปเรื่อย แม่หันมาดูอีกที ก็เจอหน้าปัณณ์เป็นแบบนี้

แม่รีบหยิบกล้องมาถ่ายรูปปัณณ์ไว้ เพราะเห็นแล้วตลกมาก ๆ
ทำให้แม่คิดถึงหนังผีเรื่อง จูออน ที่มีเด็กหน้าขาวตัวขาวมานั่งแอบอยู่ใต้โต๊ะ

หลังจากนั้นหนูก็ยังเล่นไปเรื่อย ๆ ทั้งที่หน้าขาว ๆ อยู่อย่างนั้น
เริ่มจากรื้อไม้แขวนเสื้อ

กินชมภู่

หลังจากนั้นก็วิญญาณลิงเข้าสิง เพราะปีนป่ายไปทั่ว

แม่ถ่ายรูปหนูไปก็กลัวหนูตกเหมือนกันนะเนี่ย แต่แม่ก็เอาหมอนไปรอง ๆ กันไว้แล้ว
ซนใช้ได้เลยลูกแม่

อีกวันนึงพี่แซนมาเล่นเป็นเพื่อนปัณณ์

พี่แซนเป็นเด็กข้างบ้านที่รักน้องปัณณ์มาก ชอบมาช่วยแม่เลี้ยงปัณณ์เสมอ ๆ
ช่วยอาบน้ำ ช่วยป้อนข้าว โตขึ้นหนูต้องรักพี่แซนมาก ๆ นะลูก