12 ธันวาคม 2020 วันที่ 7 ธันวาคมที่ผ่านมา

 

๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๓ // 2020年12月12日 // December 12, 2020 วันที่ 5 ธันวาคมที่ผ่านมา สำหรับประเทศไทย หลัก ๆ แล้วถูกกำหนดไว้ให้มีความสำคัญอยู่สองอย่าง 1.คือเป็นวันคล้ายวันเกิดของในหลวงภูมิพล เพื่อรำลึกถึงคุณงามความดีของท่าน 2.คือเพื่อนึกถึงพ่อของตนเอง อย่างน้อยในหนึ่งปี มีสักหนึ่งวันที่นึกถึงท่าน ให้ความสำคัญกับท่าน  ก็ยังดีกว่าหลงลืมจนไม่เคยมีวันที่จะได้นึกถึงท่านเลย ใครอยากจะเลือกเพียงข้อใดข้อหนึ่งก็ได้ ตามแต่ใจคุณ แต่ขอให้คิดดี ทำดี พูดเรื่องดี ๆ แค่นั้นก็ดีต่อสังคมโดยรวมมากแล้ว  สำหรับคนอื่น ฉันไม่รู้ แต่สำหรับฉัน วันที่ 5 ธันวาคมของทุกปี ถือเป็นวันที่ดีสำหรับฉันวันนึง ฉันก็นึกถึงทั้งในหลวงภูมิพล และนึกถึงพ่อบุญธรรมของฉัน พ่อน้อย ประเทศไทย เดี๋ยวนี้แปลก เมื่อก่อน สามารถเขียนคำยกย่องและสรรเสริญถึงในหลวงรัชกาลที่ 9 ได้ แต่เดี๋ยวนี้ ในโซเชียล ถ้าใครเขียนถึงในหลวงรัชกาลที่ 9 โดยเฉพาะคนดัง ดารา ถ้าเขียนยกย่องหรือสรรเสริญ จะถูกมองว่าโง่และเป็นสลิ่มทันที ฉันอ่านแบบนั้น ฉันรู้สึกเสียใจมาก  เดี๋ยวนี้ กลายเป็นว่าไม่ว่าใครก็บอกรักในหลวงรัชกาลที่ 9 ไม่ได้แล้ว ถ้าประเทศไทยเป็นประชาธิปไตยจริง  หนึ่งคนก็ต้องมีหนึ่งสิทธิ์ มีหนึ่งเสียง เท่า ๆ กัน  สิทธิ์ที่จะรักและแสดงออกว่ารัก ก็เป็นสิทธิ์ของคน ๆ นั้น คุณไม่รัก นั่นเป็นสิทธิ์ของคุณ แต่คุณไม่มีสิทธิ์ดูถูกความรักของใครเช่นกัน  ต้องเคารพในสิทธิ์และเสรีภาพในการแสดงออกอย่างเหมาะสมซึ่งกันและกัน ไม่ต้องมาแขวะว่าโง่หรือกะลา ไม่จำเป็น  เพราะฉันก็ไม่แขวะใครเหมือนกัน ไม่ใช่นิสัย  ให้กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกสิ่งทุกอย่างเอง   สำหรับฉัน ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้ฉันได้มีโอกาสได้เกิดมาเจอกับทุกคนอีก ทุกคนที่ฉันรัก ดินแดนที่ฉันอยู่แล้วมีความสุข  ไม่ว่าจะเป็นที่ที่สุขสบายที่สุด หรือที่ที่ยากลำบากที่สุด ฉันก็พร้อมจะไปอยู่ที่ตรงนั้น ขอแค่รู้ว่ามีคนที่ฉันรักและเคารพอยู่ที่ตรงนั้น   ฉันก็ยินดีและเต็มใจที่จะไปอยู่ในที่แห่งนั้น เฉกเช่นเดียวกับสถานที่ที่ฉันเคยอยู่เหมือนเมื่อตอนยังเป็นเด็ก ที่แห่งนั้น เป็นที่ที่ทำให้ฉันมีความสุข ไม่ใช่ที่ตรงนี้ ที่ฉันแทบไม่มีความสุขใด ๆ หลงเหลืออยู่เลย ฉันเชื่อพ่อ พ่อรักและเคารพในหลวงรัชกาลที่ 9 พ่อเกิดปี พ.ศ.2469 ในหลวงเกิดปี พ.ศ.2470 พ่อเกิดในยุคเดียวกับในหลวง พ่อรู้และผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ในยุคนั้นมา พ่อรักและเคารพในหลวงเป็นอย่างมาก เพราะฉะนั้น ฉันเชื่อพ่อ พ่อของฉันเป็นคนดี คนดีก็ย่อมรักคนดี ย่อมที่จะยึดถือคนดี ๆ เป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต  เพราะฉะนั้น ฉันเชื่อพ่อของฉันทั้งหมดหัวใจ  การเชื่อพ่อของตัวเอง ก็ดีกว่าที่จะไปเชื่อคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ ฉันพูดถูกมั้ย?  สำหรับฉันตอนนี้ ประเทศไทยหรือไม่ว่าพื้นที่ใดในโลกนี้เลยด้วยซ้ำ ฉันเฉย ๆ กับการมีชีวิตอยู่ เพราะฉันแทบไม่หลงเหลือความสุขใด ๆ ในชีวิตอีกแล้ว ตอนนี้ สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวให้ฉันนั้นยังคงต้องดำรงชีวิตอยู่ต่อไปคือ "แมวทั้ง 12 ตัวของฉัน" ฉันมีหน้าที่และความรับผิดชอบ ต้องรับผิดชอบ ดูแลชีวิตของพวกมัน ส่งพวกมันไปให้จนถึงฝั่งให้ครบทุกตัว  นี่คือหน้าที่ที่ฉันต้องทำให้สำเร็จ ฉันจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป นอกเหนือจากนี้แล้ว แทบไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวฉันเอาไว้ได้เลย ฉันพร้อมไปได้ทุกเมื่อ  แต่ว่า ตอนนี้ก็ยังคงไม่พร้อมไปหรอกนะ 555555555555 รอส่งแมวไปให้ถึงฝั่งให้ครบทุกตัวก่อน  จากนั้น ฉันจะไปบ้างแล้ว เพราะฉันเหนื่อย  ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องอยู่ต่อไป แมวจะมีอายุเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 16-17 ปี  ถ้าส่งพวกมันถึงฝั่งจนครบทั้งหมด ทุกตัว ฉันจะมีอายุประมาณ 45-46 ปี ปีนี้ ฉันอายุ 33 เหลือเวลาอีกประมาณ 12-13 ปี  ฉันส่งแอนท์ หมาสุดที่รักของฉัน ฉันส่งเขาไปถึงฝั่งแล้ว จบอย่างสมบูรณ์แบบ สบายแล้ว ตอนนี้ เหลือแมว 12 ตัวนี้  ที่ฉันต้องส่งพวกมันไปให้ถึงฝั่ง และจบอย่างสมบูรณ์แบบเช่นเดียวกับพี่แอนท์  ขอบคุณพวกมันทั้ง 13 ตัว ที่ทำให้คนธรรมดา ๆ อย่างฉัน กลายเป็นคนที่มีค่าขึ้นมา  วันที่ 7 ธันวาคมที่ผ่านมา เป็นวันคล้ายวันเกิดของฉัน อายุครบ 33 ปี ปีนี้ ตรงกับวันจันทร์พอดี ฉันเกิดวันจันทร์  แต่ปีนี้ ไม่ใช่ปีเถาะ ฉันเกิดปีเถาะ ปีกระต่าย ปีนี้ เป็นวันเกิดที่ค่อนข้างเหงาหัวใจแปลก ๆ  เพราะไม่มีพี่แอนท์อยู่ข้าง ๆ อีกแล้ว ไม่ได้กอดพี่แอนท์ในวันเกิดของตัวเองเหมือนอย่างเช่นทุก ๆ ปี ฉันก็เลยรู้สึกเหงา ๆ  แต่วันที่ 7 ที่ผ่านมา ฉันเองก็เดินไปหาเขาที่หลุมมาแล้ว เดินไปบอกว่าวันนี้วันเกิดแม่นะครับ อวยพรให้แม่ด้วยนะ  ดึกแล้ว ฉันว่า ฉันเตรียมตัวไปอาบน้ำ หลังจากนั้น เล่นกับบรรดาฝูงแมวสักพัก และเตรียมตัวนอนดีกว่า จะพยายามไม่นอนดึก  ก่อนไป  ร้องเพลงนี้ให้พี่แอนท์ก่อน หมาสุดที่รักของฉัน    "เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป" ความเป็นจริงวันนี้ แม้ทำให้เราต้องปวดใจ แต่ฉันไม่ลืมภาพเธอได้เลย เก็บอยู่ในหัวใจฉัน คิดถึงและเป็นห่วงเธอ รักเธออยู่เสมอ ไม่เคยลบเลือน วันเวลาจะหมุนไปนานแสนนานสักเท่าไหร่ อยากขอให้เธอมั่นใจ สัญญา จะอยู่รอที่ตรงนี้ ถึงรู้เธอไม่กลับมา แต่ความรู้สึกจะไม่เลือนจากเธอ เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนานแสนนาน นานเท่าไหร่ไม่ลืมเลือน ความทรงจำจะย้ำและช่วยเตือน เราต่างผูกพันด้วยรักตลอดไป ไกลห่างคนละฟ้า แต่ด้วยรักและศรัทธา จะเชื่อมใจถึงกัน แทนสัญญาด้วยหัวใจ ไม่มีใครแทนเธอ   เป็นหมาตัวเดียวที่ฉันรัก และจะเป็นหมาตัวสุดท้ายที่ฉันจะรัก  ตลอดไป ...  คิดถึงนะครับ ลูกชายที่แสนดีของแม่ พูดแล้วจะร้องไห้  ไปดีกว่า วันหลังจะมาเขียนใหม่นะ    Facebook Twitter

 

Create Date : 12 ธันวาคม 2563		0 comments
Last Update : 12 ธันวาคม 2563 22:10:02 น.
Counter : 538 Pageviews.
Share Tweet