๔ มีนาคม ๒๕๖๓ // 2020年3月4日 // March 4, 2020



เรื่องไวรัสโคโรน่าหรือโควิด-19
หลักการดูแลตัวเองก็ยังคงเหมือนเดิมเนอะ 


ใส่หน้ากากอนามัย
1.ถ้าหากเราป่วย ไม่สบาย เป็นหวัด มีน้ำมูก ไอ จาม ควรใส่ทุกครั้งให้ติดเป็นนิสัย 
2.ถ้าหากต้องอยู่ในที่ที่มีคนเยอะ หนาแน่น แออัด เบียดเสียด เช่น ตลาด ห้าง
3.ถ้าหากต้องเดินทางด้วยรถโดยสาร รถแท็กซี่ รถตู้
4.ถ้าหากต้องไปที่สนามบิน
5.ถ้าหากต้องไปแหล่งที่มีคนมารวมตัวกันเยอะ เช่น คอนเสิร์ต สนามกีฬา
6.ถ้าหากต้องไปโรงพยาบาล
7.ถ้าไม่ได้เป็นหวัด ร่างกายแข็งแรงดี ใช้หน้ากากอนามัยแบบผ้าแทนก็ได้
8.ถ้าไม่ได้ไปไหน ไม่ได้ไปแหล่งที่มีคนเยอะ ไม่ต้องใส่หน้ากากอนามัยก็ได้ 


ล้างมือบ่อย ๆ 
1.ทุกครั้ง ก่อนจะหยิบจับอาหารเข้าปาก
2.ทุกครั้ง ก่อนจะจับหน้าจับตา จับจมูกจับปาก


กินอาหารร้อน ใช้ช้อนกลาง 
1.กินอาหารปรุงสุก ร้อน สดใหม่
2.ไม่กินอาหารดิบหรือกึ่งสุกกึ่งดิบ ไม่กินอาหารแปลกหรือเนื้อสัตว์ป่า
3.ใช้ช้อนกลางทุกครั้ง เมื่อกินอาหารร่วมกับผู้อื่น
4.ไม่ใช้แก้วน้ำ หลอดดูด ขวดน้ำร่วมกับใคร


ไม่เดินทางไปประเทศที่มีความเสี่ยงในการแพร่ระบาดของไวรัสนี้ 
1.ถ้าไม่มีความจำเป็น ก็ควรงดเดินทางไปก่อนในช่วงนี้
2.ถ้าจำเป็นต้องไป ก็ให้ดูแลตัวเองให้ดี หลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีการแพร่ระบาด
3.เมื่อกลับมาไทยแล้ว ให้กักตัวอยู่บ้าน 14 วัน เพื่อรอดูอาการ
4.ประเทศที่มีความเสี่ยงในการแพร่ระบาดของไวรัสชนิดนี้ในตอนนี้ได้แก่
จีน ประเทศต้นทางของการแพร่ระบาดไวรัสชนิดนี้
เกาหลีใต้ ผู้ติดเชื้อถูกพบมากที่สุด เป็นอันดับสองรองจากจีน
อิตาลี ศูนย์กลางการแพร่ระบาดไวรัสชนิดนี้ในทวีปยุโรป
อิหร่าน ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส เยอรมนี สเปน อเมริกา สิงคโปร์ ฮ่องกง

 
ถ้ามีไข้สูงเกิน 37 องศา ให้รีบไปพบแพทย์ทันที 
1.บอกข้อมูลตามความจริง อย่าปิดบัง
2.บอกความจริง หากเพิ่งกลับมาจากการเดินทางไปประเทศที่สุ่มเสี่ยง
3.บอกความจริง หากสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วย ผู้ที่เข้าข่ายติดไวรัสชนิดนี้
4.บอกความจริง หากทำงานใกล้ชิดกับผู้ที่เดินทางมาจากประเทศที่สุ่มเสี่ยง



การดูแลตัวเองเกี่ยวกับเรื่องไวรัสนี้ ก็ยังคงเหมือนเดิม
ประเทศไทยเราถือว่าโชคดีนะที่ไม่มีการแพร่ระบาดเยอะเหมือนอย่างประเทศอื่น

ทั้งที่คนไทยเราจำนวนมากก็เดินทางไปประเทศที่มีการแพร่ระบาดของไวรัสนี้
ทั้งที่คนของประเทศกลุ่มเสี่ยงก็เดินทางมาประเทศไทยเราเยอะมากเช่นกัน

แต่ก็... ไม่มีอะไรที่น่าเป็นกังวลมากนัก
เพราะจำนวนคนที่ติดเชื้อไวรัสนี้ในไทย มีจำนวนน้อยมาก

ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกส่วนที่เกี่ยวข้อง
บุคลากรทางการแพทย์ กรมควบคุมโรค สาธารณสุขต่าง ๆ 
ที่ทำงานกันอย่างจริงจังมาตั้งแต่ต้น
ทำให้การควบคุมไวรัสชนิดนี้ค่อนข้างมีประสิทธิภาพในประเทศไทยของเรา 

 

ไทยเรายังน้อยนะ เมื่อเทียบกับปัจจัยอื่น ๆ ที่ฉันเขียนไว้ตั้งแต่ต้น คือ
1.คนไทยเราจำนวนมากก็ชอบเดินทางไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้
ซึ่งก็ไปในช่วงที่เขากำลังมีการแพร่ระบาดของไวรัสนี้
2.คนจีน คนญี่ปุ่น คนเกาหลีใต้ ก็เดินทางมาประเทศเราเยอะนะ
ในช่วงที่ประเทศเขาก็กำลังมีการแพร่ระบาดของไวรัสนี้

แต่ไทยเราก็ควบคุมสถานการณ์ได้ดีมาก 
เพราะมันแทบจะไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงหรือเป็นกังวลเลย
เพราะตัวเลขผู้ติดเชื้อมีน้อยมาก เมื่อเทียบกับปัจจัยสองข้อที่กล่าวไว้ด้านบน
ซึ่งความจริงแล้วมันน่าจะมีติดเชื้อเยอะ แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น
เพราะไทยเราเตรียมความพร้อมในเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
ต้องชื่นชมและขอแสดงความนับถือจากใจเลย 
เพราะพวกเขาแท้ ๆ ที่ทำให้เรายังปลอดภัยมาจนทุกวันนี้
หมายถึงเจ้าหน้าที่ทุกคน บุคลากรทางการแพทย์และทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง
เพราะพวกเขาเลยที่ทำให้ฉันและคนไทยทุกคนที่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ต้น
ยังสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ ทั้งที่สถานการณ์ของประเทศอื่น ๆ นั้นลุกลามใหญ่โต
แต่ประเทศไทยของเรา คนไทยเรายังใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนเดิม 
เพียงแต่ว่าคนไทยเราก็ต้องดูแลตัวเองเพิ่มกว่าเดิมเล็กน้อย แค่นั้นเอง

สถานการณ์โดยรวมของเราในตอนนี้นั้น
ของประเทศไทยเราถือว่าดีมาก 
สำหรับฉัน ฉันว่าดีมาก 
เจ้าหน้าที่ทุกคนทำหน้าที่ได้อย่างเต็มกำลังและความสามารถจริง ๆ
เราถึงรอดพ้นปลอดภัยมาได้จนถึงทุกวันนี้ 
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจากใจจริงเลย 



ฉันน่ะ ไม่เครียดเรื่องไวรัสเลย
เครียดเรื่องอื่นมากกว่า หมายถึงเรื่องของตัวเอง ปัญหาของตัวเอง
เรื่องไวรัสโควิด-19 ฉันเฉยมาก
นั่นเป็นเพราะว่า ...

1.ฉันเชื่อมั่นในการดูแลตัวเอง
ฉันดูแลตัวเองแบบนี้มานานแล้ว ก่อนที่จะมีไวรัสโคโรน่า
ฉันถึงไม่ได้เป็นหวัดหนัก ๆ มานานมากแล้ว
2.ฉันเชื่อมั่นในประเทศไทย เชื่อมั่นศักยภาพของบุคลากรทางการแพทย์
เจ้าหน้าที่ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง 
ฉันเชื่อมั่นในตัวของพวกเขา เชื่อมั่นในความสามารถของพวกเขา

และสองข้อนี้ เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่กังวลเรื่องไวรัสโควิด-19 เลย 
ฉันเครียดปัญหาของตัวเองมากกว่า
เกือบแล้ว เกือบจะร้องไห้แล้ว  แต่ไม่ร้อง 55555555555
ที่จะร้องไห้ก็เพราะพอเครียดกับปัญหาของตัวเอง
ก็ทำให้นึกถึงพ่อกับแม่บุญธรรม พอนึกถึง คิดถึง แล้วก็อยากไปหา
แต่พอนึกถึงหมาแมวที่ตัวเองเลี้ยงไว้ ก็จะร้องไห้อีก 
เพราะทิ้งพวกมันไปไม่ได้ ทิ้งให้พวกมันอยู่บนโลกใบนี้โดยปราศจากฉันไม่ได้!!
สภาพที่อยู่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ที่ไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้อย่างเด็ดขาด
เป็นอะไรที่ทรมานความรู้สึกจริง ๆ 
ฉันหวังว่าสักวันนึง ฉันจะหลุดพ้นจากความทรมานนี้ไปได้  
ฉันหวังว่าสักวันนึง ฉันจะค้นพบแสงสว่างที่ฉันเฝ้ารอ 
 

Facebook