๒ มิถุนายน ๒๕๖๓ // 2020年6月2日 // June 2, 2020


ยัง!!! ยังไม่ถอดท่อ 
ถอดวันพฤหัสบดีนี้ หมอนัดอีกครั้ง
คนเลี้ยงใกล้จะตายแล้ว ก็คือฉันนี่แหละ 55555555555555

เหนื่อยนะ เหนื่อยมาก 

แล้วมีปัญหาสุขภาพของตัวเองด้วย ก็ยิ่งเหนื่อย

อาการของจัมโบ้ ดีขึ้นมากแล้ว
แรงเยอะ ไม่นอนซม นอนยืดแข้งยืดขา บิดขี้เกียจ 
เห็นตัวอื่นวิ่งเล่น เห็นจูเนียร์ ไวท์ ตัวเล็กวิ่งเล่น ก็อยากจะวิ่งตาม
กินอาหารได้เอง แต่ไม่ยอมกินน้ำ ฉันก็เลยต้องป้อนน้ำ

อาการดีขึ้น ดวงตาสดใส ร้องเก่ง พอฉันมองหน้า ก็ร้อง 55555555555
อยากพูดอยากคุยแล้ว 
แล้วลักษณะเด่นของเขาก็คือเป็นแมวที่ชอบอ้อนขา อ้อนเท้า
พอเอาเขาออกมาจากกรง แกะคอลล่าออก ป้อนน้ำ
เขาก็ออกมาอ้อนขา อ้อนเท้าของฉันใหญ่เลย 
เอาหัวมาถูเท้าตลอดเวลา น่ารักมาก  
ผิดกับสัปดาห์ที่แล้ว ที่นอนซม ไม่อ้อน ไม่ร้อง ไม่มองหน้า
วันที่เขาไม่สบายวันแรก ๆ ฉันบอกกับจัมโบ้ว่า
"เหงาอ่ะ ไม่มีใครมาอ้อนเท้าเลย" 555555555555 

ลูกแม่หายดีแล้ว แม่ก็ดีใจ 

ส่วนอาการฉี่ อาจมีเลือดนิด ๆ ปนอยู่บ้าง หยดสองหยด
แต่ไม่เยอะมากเหมือนตอนที่เป็นในวันแรก ๆ
วันแรก ๆ คือเลือดจะสีเข้ม อันนี้ค่อนข้างจาง ๆ

ส่วนริกะ ไม่เป็นอะไรแล้ว เห็นนอนยืดขา สบายใจ 55555555555
ตั้งแต่มีน้ำเต็มบ้าน มีทรายเต็มบ้าน
ริกะก็ไม่เครียดแล้ว มีความสุข แฮปปี้ 

อดทนรอวันพฤหัสบดีที่จะถึงนี้เต็มที่แล้ว
อยากให้ครอบครัวของฉัน กลับมาเป็นปกติเร็ว ๆ 
ตั้งตารอคอยวันนั้น 

ความสุขของแม่ ก็คือการเห็นลูก ๆ มีความสุขนี่แหละ 

ร่างกายของฉันในตอนนี้ ทรุดโทรมลงไปมาก อ่อนเพลียก็ง่ายมาก
เฝ้ารอคอยวันที่จะได้กลับไปเป็นปกติเร็ว ๆ
เพราะฉันเหนื่อยแล้ว 
ดีที่ว่าตอนนี้อายุ 32-33 ร่างกายเลยยังทนได้ รับไหว สบายมาก 
ถ้าอายุมากไปกว่านี้ 50-60 ฉันคงแย่ไปนานแล้ว

พอหมดพวกนี้ไป ฉันก็ไม่เลี้ยงอะไรอีกแล้ว
พอแล้ว เข็ด 555555555555555 

ไปล่ะ 
มาเขียนแค่นี้แหละ 
วันหลังมาเขียนใหม่ 
 

Facebook
Twitter