Bloggang.com : นางไม้หน้า3 : บล็อกวันนี้ไม่ตลก ๒

บล็อกวันนี้ไม่ตลก ๒

* อ้อ ชื่อจริงชื่ออะไรก็ไม่ทราบ แต่หน่วยก้านดี เธอมาแบบชั่วคราว แต่กลายเป็นว่า นางไม้ฯ สอนงานให้เสร็จปุ๊บ กำลังจะเตรียมตัวไปทำงานเพราะคิดว่าจะลางานแค่ครึ่งวัน ทางศูนย์ก็โทรมาบอกว่า ได้คนที่จะมาลงประจำให้เราแล้ว ชื่อจอย ถ้าไม่รับ ก็รอไม่ได้ต้องส่งไปบ้านอื่นเลย เจ้าอ้อก็เลยอาสาอยู่สอนงานให้และอยู่ช่วยทำงานให้อีกเล็กน้อย เพราะบังเอิญเจ้าสองคนนี้รู้จักกัน แต่อ้อก็กลับไปในบ่ายวันนั้นเลย

* จอยก็ขยันขันแข็งดี แต่เธอใจฝ่อตรงที่กลัวคุณตาจะล้มหรือเป็นอะไรไป เลยเป็นฝ่ายขอเปลี่ยน จอยเป็นคนที่ออกไปซื้ออาหารตามสั่งกับเพื่อนบ้านแล้วเลยรู้ว่า เพื่อนบ้านนี่แหละคาบคำพูดของพี่เลี้ยงคนเก่ามาเมาท์กับคนใหม่ไปเรื่อย และแถมท้ายว่า “กี่คนกี่คน ก็ทนอยู่ไมได้ พี่ไม่อยากจะพูด...” – นั่นสิพี่ไม่ได้พูดแต่พี่ห่าวออกมาน่ะเอง เราจะได้ยินจอยพูดว่า ตา-ยายไม่ได้มีปัญหา แต่ตัวหนูเองทำไม่ได้ และที่สำคัญแฟนเธอกลับมาจากแดนไกล (ที่ไหนสักแห่ง)

* คนสุดท้ายของศูนย์นี้ นี่ก็สุดๆ เช่นกัน ฝน - ศรัณย์รัชต์ มาวันแรกเธอก็อ้างว่าทางศูนย์ส่งเธอมาดูว่าเกิดอะไร คนของศูนย์จึงอยู่กับเราไม่ยืด เธอเล่าให้ฟังว่าเธอเป็นคนกรุงเทพฯ แต่ได้สามีเป็นคนต่างจังหวัด “เมื่อก่อนหนูใช้ชีวิตแบบไฮโซ ก็ต้องไปอยู่แบบติดดิน” ฉันได้แต่งงว่า คำว่าไฮโซของเธอหมายความว่ากระไร เพราะหล่อนไร้มารยาทเหลือเกิน เขานั่งทานข้าวดูละครกันอยู่ แม่นี่เดินผ่านหน้าทีวีก็ฉวยรีโมทมาเปลี่ยนช่องโดยไม่ถามเจ้าของบ้านสักคำ แต่ช่างเหอะ ด้วยคติเดิมคือ ขอให้ทำงานอย่าขาดตกบกพร่องก็แล้วกัน เธอคนนี้รายงานกับศูนย์ว่าบ้านเรานั้นดี อยู่สบายไม่มีปัญหา เพราะอะไรน่ะหรือ

เพราะเธอมาได้ ๒ วันเธอก็มาเกริ่นกับเราว่า ช่วงปิดเทอมเธอจะขอพาลูกมา “ฝึกงาน” ที่นี่ เพราะลูกเธอเคยดูแลปู่มาแล้ว เราก็ไม่ได้คัดค้านอะไร แต่ก็ไม่นึกว่ามันจะเร็วขนาดนั้น (ลืมนึกไปว่าตอนนั้นมันก็ปิดเทอมแล้วนี่นา) เพราะวันที่สามของเธอ (วันจักรี) นางไม้ฯไปทำงานเพราะบริษัทย้ายมาหยุดยาวในสัปดาห์นี้แทน นางไม้ฯไปชวนเซนเซทานข้าว พอกลับบ้านไปก็เจอลูกสาวเธอนั่งดูทีวีอยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว พี่สาวนางไม้ฯเล่าว่า ยัยแม่มาบอกว่าพี่ยังไม่ไปไหนใช่ไหม ขอออกไปรับลูกหน่อย พี่สาวเห็นว่า ก็ลูกเดินทางมาจากระยองแล้วจะไล่ไปที่อื่นก็ใจร้ายไป เลยจะขอดูหน้าตาท่าทางเด็กก่อน ถ้ามีแนวโน้มเป็นเด็กใจแตกก็จะให้ไปที่อื่น แต่เด็กก็ดูเป็นเด็กนักเรียน (กำลังขึ้นปวช. ปี ๑ – ถ้าไม่ใช่เรื่องโกหก) พี่สาวแจ้งกับทางศูนย์ไปแล้วว่ายัยนี่เอาลูกมาอยู่ด้วย ทางศูนย์ก็บอกว่า เห็นเขาแจ้งว่านางไม้ฯ ไม่ขัดข้อง เขาก็เลยว่าอะไรไม่ได้ เพราะที่จริงเป็นเรื่องที่ไม่สมควรกระทำ และศูนย์เองยังพูดด้วยว่าเวลาแค่ ๒ วันนั้นเร็วเกินไปที่จะไปรับใครมาอยู่กับคนที่ยังไม่คุ้นเคยด้วย

แม้ว่านางสาวบิว-ลูกสาว จะไม่ได้เป็นเด็กเลวร้ายอะไร ในทางตรงกันข้าม ขยันกว่านังแม่ด้วยซ้ำ แต่เราก็อึดอัด เพราะเป็นช่วงที่นางไม้ฯ กลับบ้านเย็นค่ำจนถึงดึก แต่กลับมาแล้วรู้สึกเหมือนเดินมาเข้าบ้านคนอื่น หรือบ้านเราแบ่งให้คนอื่นเช่าแล้วเอาห้องนั่งเล่นเป็นที่ส่วนรวม เพราะ ๒ แม่ลูกนี้นอนคุยกันเขลงอยู่หน้าทีวีราวกับบ้านตัวเอง สิ่งที่พอจะทำได้คือ นับ ๑ ถึงอะไรก็ได้ให้มันมากๆ เข้าไว้ และนับด้วยภาษาอื่นให้มันยุ่งยากเข้าไว้ กว่าจะนับถึงจะได้สงบใจ เพราะแม้แต่อาหารเธอก็มากลับคำบอกแม่กระต่ายว่า เธอทำกับข้าวไม่เป็น กลายเป็นเราต้องหาอาหารให้นังสองแม่ลูกนี้ เพราะเธอไม่กินเนื้อ ไม่กินหมู “แต่หมูโมดิฟาย หนูกินได้นะพี่ อย่างลูกชิ้น ไส้กรอก แฮม น่ะ” – นี่หละมั้งที่เธอเรียกว่า “ไฮโซ”

แต่ความอดทนก็ขาดผึงลงเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว (๑๒ เมษา) นี่เอง นางไม้ฯ ก็ตั้งใจจะนอนตื่นสายๆ ตามระเบียบวันหยุดหลังทำงานวันแรก แต่เพื่อนแม่โทรมาปลุกเพื่อจะบอกว่ากำลังจะมาเยี่ยม แล้วเราก็ตกลงว่าจะไม่บอกแม่ ให้แม่แปลกใจเล่นดีกว่า แต่พอเหลียวซ้ายแลขวาก็เห็นแต่ยัยลูกสาวนั่งดูทีวีอยู่ เลยถามถึงนังแม่ เด็กก็บอกว่า ไปจองตั๋ว ก็เออเข้าใจเพราะเขามาบอกไว้แล้วว่าเขาจะลาเย็นวันเสาร์เพื่อไปหาลูกอีกคน – แล้วจะฝากยัยบิวไว้กับเรา ซึ่งนางไม้ฯ ปฏิเสธในทันที ก็มันชักจะมากไปน่ะสิ เลยอ้างว่าน้องสาวเราจะกลับมา ไม่ต้องการคนช่วยดูแลพ่อแม่หรอก และเราเองก็อยู่

ระหว่างนังแม่หายไปจองตั๋ว น้องสาวนางไม้ฯ ก็เดินพุงป่องเข้าบ้านมา นางไม้ฯ น้องสาวและแม่ก็นั่งคุยเล่นกันเพราะไม่เจอกันเป็นเดือน แล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะนังแม่มาตะโกนโหวกเหวกเรียกลูกสาวไปเปิดประตูบ้านให้ – โอ้พระเจ้า sheช่างเป็นไฮโซที่ถ่อยเหลือเกิน กริ่งหน้าประตูฉันก็มีออกจะกุ๊งกิ๊งไพเราะ ทำไมต้องมาแหกปากกันฉะนี้หนอ
ถ้าคิดว่าทรามแล้วยังมีทรามกว่าคือ เดินเข้ามาผ่านหลังพวกเราที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ราวกับมองไม่เห็น หรือเห็นเราเป็นผู้อาศัยก็ไม่ทราบ แล้วโวยวายต่อกับลูกตัวเองว่าร้อนๆๆๆ เนี่ยะ ร้อนจนปวดหัวข้างเดียว แล้วนังแม่ก็เดินมาบอกนางไม้ฯ ว่า “พี่ ฝนจะไปตอน ๕ โมงตรงนะ” เราก็เออ ตามสบาย เพราะลาไว้แล้วนี่ ตอนพูดกัน นังแม่ก็สบตาเราซะด้วย
สักพักคณะเพื่อนแม่ก็มาถึง สองแม่ลูกแทนที่จะออกมาช่วยหยิบจับอะไร กลับชวนกันผลุบหายไปในห้องนอนแม่ เออ ไม่ออกมาก็ไม่ต้องกิน เพราะเพื่อนแม่ก็ไม่ทราบว่าพี่เลี้ยงเอาลูกมาอยู่ด้วย ไม่ได้เอาอะไรมาเผื่อมากมายนัก แค่พี่สาว น้องสาว และน้องเขย ก็เท่ากับหลายคนแล้ว
กลายเป็นว่าวันนั้น สองแม่ลูกนี้ก็แทบไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย

นางไม้ฯ และพี่น้องสุมหัวกันแล้วว่า แบบนี้เห็นท่าจะไม่ดี ไหนๆ เราก็หยุดสงกรานต์กันยาวทั้งสัปดาห์แล้ว ก็ให้เขาไปเลยแล้วกัน เพราะกับรายนี้พี่สาวได้อยู่บ้านเห็นพฤติกรรมมากหน่อย แถมไปได้ยินนังแม่พูดโทรศัพท์กับตำรวจยศผู้กอง สรุปได้ความว่า นั่นคือที่หมายใหม่ของเธอ (ถึงได้จะเอาลูกมาฝากเราไง) แถมนังแม่เป็นคนชอบพูดโกหกจนไม่รู้สึกผิดด้วยสิ เธอบอก”ทางโน้น” ว่าเธอพาลูกมาทำงานพิเศษ แต่อย่ารู้เลยว่าทำงานอะไร แล้วก็มาสั่งลูกว่า ถ้าใครมาถามว่ามากรุงเทพ มาทำอะไร ให้บอกว่าแม่พามาทำงานแมคโดนัลด์ – เอากะมันสิ
ไอ้เรื่องจะมี ๓ สามี ๔ ชู้ ๖ กิ๊ก อะไรก็ไม่อยากไปรับรู้ แต่อย่าเอามาพัวพันเรื่องงาน เพราะพี่เลี้ยงคนก่อนที่อยู่กันมาตั้งนานแล้วหายไปก่อนปีใหม่ก็มีปัญหานี้ มีแฟน ไปเที่ยวกับแฟนแล้วกลับไม่ตรงเวลา แรกๆ ก็ไม่กี่ชั่วโมง ต่อมาก็หายไปเป็นวัน

เราพยายามติดต่อศูนย์ แต่เขาหยุดสงกรานต์กันแล้ว ติดต่อไม่ได้ทั้งเบอร์สำนักงานและมือถือ สุดท้ายนางไม้ฯ ตัดสินใจส่งเป็น sms ไปให้ พร้อมตั้งให้แจ้งกลับว่าข้อความไปถึงปลายทางหรือไม่
ถึงเวลา ๔ โมงเย็น สองแม่ลูกก็หอบกระเป๋ามาลา แล้วบอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้นะ นางไม้ฯ เลยได้จังหวะถามกลับไปว่า ไหนว่าจะไป ๕ โมงไง นังแม่ตอบโดยสบตาด้วยค่ะว่า อ๋อ พอดีเขาไม่รับจอง เพราะไปแค่ระยอง
ก็มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะคะ ถ้าเขาไม่รับจองแล้วใครล่ะที่กลับมาบอกว่าจะไป ๕ โมงตรง และคนนิสัยขี้โวยวายแบบนี้ ถ้าจองไม่ได้ละก็ ต้องโวยวายให้ได้ยินอยู่แล้ว และที่สำคัญแม่กระต่ายถามว่าจองได้ไหม นังแม่ก็ตอบว่าได้ แล้วอยู่ดีๆ จะกลายเป็นจองไม่ได้ได้อย่างไร
พี่สาวเลยบอกไปว่า งั้นก็ไปเลยแล้วกัน....ไม่ต้องมาแล้ว ซึ่งนังแม่ก็อึ้งไปแค่สะอึกเดียว (ไม่ถึงอึดใจด้วยซ้ำ) ก็หันไปบอกลูกว่า “ไปบิว ไปเก็บของ”
พอคู่แม่ลูกไฮโซนี้ไปได้ แม่กระต่ายจึงมีโอกาสเล่าให้พวกเราฟังว่า (ธรรมดาพูดไม่ได้ถูกประกบอยู่ตลอดเวลา) นังแม่ออกนอกบ้านทุกวัน อ้างว่าไปเล่นเน็ต เล่นไฮไฟว์ กลับมาก็มาตะโกนแบบนี้ทุกทีแหละ แถมมาบอกแม่ว่า “คุณยายอย่าไปบอกพี่นางไม้ฯนะ” และพยายามหว่านล้อมให้นางไม้ฯ รับลูกสาวมาทำแทนสักระยะ แล้วตัวเองจะไปรับงานทำเบาะกับสามี พร้อมทั้งมีหน้ามาบอกเราว่า “พี่นางไม้ฯอย่าไปบอกพี่เจ้าของศูนย์นะ” ในขณะที่ไปบอกศูนย์ว่า ที่เอาลูกมาเพื่อช่วยงานเพราะเธอเดินระหว่างครัวเก่ากับครัวใหม่ของเราไม่ไหว มันไกล...ฟังดูบ้านอิฉันไฮโซกว้างใหญ่ไพศาลขึ้นมาทันทีเลย
มาทีแรกบอกว่าทำกับข้าวได้ ก็กลายเป็นว่า “ทำไม่เป็น”

จะว่าไปก็ถือเป็นโชคดีของที่บ้านที่มาจบที่นังแม่ลูกคู่นี้ เพราะเป็นความผิดของคนจากศูนย์ที่ชัดเจนที่สุด รายก่อนๆ นั้นออกจะคลุมเครือว่าฝ่ายไหนกันแน่ที่ไม่ดี

อันที่จริงเราก็ไม่อยากได้ชื่อว่าจุกจิก มากเรื่อง จนต้องเปลี่ยนลูกจ้างรายสัปดาห์ แม้ว่าจะพยายามผ่อนปรนความเข้มงวดอะไรต่อมิอะไรไปหลายประการแล้ว และอยากจะอดทนให้นานกว่านี้ตามที่ได้คุยกับทางศูนย์ แต่คนบางจำพวกที่นิสัยถาวรมันแย่มากๆ จริงๆ แถมไม่ได้รับการขัดเกลา แค่สองวันก็จะเห็นพฤติกรรมต่างๆ แล้วละค่ะ ไม่ต้องรอเกินสัปดาห์หรอก ที่สำคัญทางศูนย์ก็เพียงแต่หาคนส่งมา ถึงจะปั๊มลายนิ้วมือมาให้เราเก็บไว้ (เต็มแฟ้มไปหมดแล้ว) แต่ก็ไม่ได้ฝึกฝนอบรมอะไรก่อนที่จะส่งมา แล้วก็ไม่ได้รับผิดชอบอะไรมากไปกว่าจัดหาคนใหม่ให้ ทุกวันนี้ก็แอบคิดว่า เขาเชื่อที่เราบอกบ้างหรือเปล่า ... แต่ช่างมันเถิด มันจบไปแล้ว

ในช่วงที่ผ่านมานั้น เป็นความรู้สึกแย่จริงๆ ที่ต้องรับเรื่องบ้าบอจากคนเหล่านี้อยู่คนเดียว เพราะพี่สาวน้องสาวช่วงนั้นไม่ค่อยกลับมาบ้านกัน บางเรื่องของบางคนกว่าจะรู้ก็วันหยุดเสาร์-อาทิตย์เข้าโน่น ถึงจะได้เห็นฤทธิ์เดชกันชัดเจน ตั้งแต่เรื่องไก่-เรไรเป็นต้นมา แม้แต่กับน้องสาวซึ่งสนิทสนมกันที่สุดก็อยู่ในช่วงที่เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังจะเป็นแม่คน นั่นหมายความว่าเราไม่ควรเอาเรื่องกวนใจไปทำให้เขาไม่สบายใจ

เมื่อวานนี้ เป็นวันที่หลายๆ หน่วยงานเริ่มเปิดทำการ น้องสาวเลยโทรหาศูนย์ใหม่ และเปลี่ยนเป้าหมายใหม่จากพี่เลี้ยง ไปเป็นแม่บ้านแทน และให้ช่วยดูแลคุณตาเป็นการเพิ่มพิเศษ เพราะถ้ามาในตำแหน่งพี่เลี้ยงอย่างเคย ก็จะมีปัญหาไม่ทำงานบ้าน ไม่ทำโน่น ไม่ทำนี่
คนใหม่ก็เลยมาเริ่มงานเมื่อวานนี้ เราก็ได้แต่หวังว่าจะลงตัวสักที
เพราะชีวิต อยู่ได้ด้วยความหวังมิใช่หรือ

Create Date : 19 เมษายน 2551

Last Update : 20 เมษายน 2551 13:57:55 น.

6 comments

Counter : 330 Pageviews.

อ๊าใจตรงกันเลย เมื่อกี้เพิ่งเม้นท์ไปในบลอคก่อนว่า แทนที่จะเปลี่ยนพี่เลี้ยง เปลี่ยนศูนย์ไปเลยดีกว่า ยังไงก็ตาม เปลี่ยนใหม่แล้วก็ขอให้ได้คนที่ดี และมีจรรยาบรรณ ในการทำงานนะคะ

โดย: coco-melon

วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:11:13:16 น.

พี่นางไม้ อ่านต้นเรื่องแล้วเริ่มเครียม จะอ่านจบป่าวไม่แน่ใจนะคะ เพราะเดี๋ยวต้องออกไปธุระ แต่ฟังปัญหาแล้ว เออแอบเซ็งไปด้วย คนเข้าออกบ้านเราบ่อยๆเนี่ย เจ้าของบ้านก็เบื่อเหมือนกันเนอะ แถมเจอคนปากดีอีก เดี๋ยวรีบอ่านก่อน

โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู

) วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:12:53:50 น.

อ่านจบพอดี ยังไงก็ขอให้รอบนี้เจอคนดีๆนะคะพี่นางไม้ โอ้ เรื่องนี้ฟังแล้วเครียดจริงๆๆ ทำไปได้ ศูนย์นี้ชื่ออะไรเนี่ย จะได้ช่วยบอกต่อว่าไม่ต้องไปใช้บริการ เพราะแย่มากๆเลย มีแต่ส่งๆคนมาทำงาน ไม่ได้ฝึกอบรมอะไรให้เลยซักนิด อยากได้แต่สตางค์คนอื่น แบบจับเสือมือเปล่า แบบนี้ไม่ไหวเนอะ แย่มากๆ ยังไงศูนย์ใหม่ที่ติดต่อไปก็ขอให้ไม่มีปัญหาแบบเดิมละกันนะคะ สงสารแม่กระต่ายที่ต้องมาทนกับคนพวกนี้ ที่ไม่สนใจแถมยังทำตัวแย่ๆอีก เฮ้อ คนเราเดี๋ยวนี้ก็หาแบบไว้ใจยากเนอะ ยังไงก็ต้องรอดูกันต่อไป ยังไงก็ยิ้มสู้นะคะพี่นางไม้เป็นกำลังใจให้คะ

โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู

) วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:13:09:24 น.

เอาใจช่วยสุดๆคะ คุณนางไม้ เราเคยโดนประเภทเอาเสื้อเรามาใส่เฉยเลย

โดย: tuktikmatt

วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:4:50:28 น.

สาธุ...ขอให้จบลงซะทีนะคะ
ทางที่ดี..เปลี่ยนศูนย์ไปเลยดีกว่า แต่ศูนย์อื่นคงไม่ต่างกันเท่าไหร่เนอะ..(ซะงั้น)
ที่บ้านใช้ระบบจ้างแม่บ้านของบ้านติดๆกันมาทำงานค่ะ(แม่มะลินั่นเอง)..อิอิ
แต่ก็แค่ให้มาเช็ดถูบ้านเฉยๆ อย่างอื่นไม่ต้อง

โดย: Charlotte Russe

วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:8:35:59 น.

อ่านแล้วก้อทำให้คิดว่า

ถ้าเป็นเรา เราคงบร้าา ไปเลย

แบบว่ามันอึกอัดมากเลยนะกับเหตุการณ์ที่ต้องเจอแบบนางไม้เนี่ย

เฮ้อออออ....เหนื่อยใจแทนเลยอ่ะ

โดย: unsa

วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:47:23 น.