Bloggang.com : นางไม้หน้า3 : บล็อกวันนี้ไม่ตลก ๑

บล็อกวันนี้ไม่ตลก ๑

บล็อกวันนี้ไม่ตลก นางไม้ฯ คิดอยู่หลายตลบว่าจะเล่าดีหรือไม่เล่าดี แต่ลองนึกดูแล้วคิดว่า เอาหละ เล่าสู่กันฟังดีกว่า ว่าคนพรรค์นี้มันมีอยู่จริงๆ แต่เราหดหู่และกล้ำกลืนกับคนประเภทนี้มานักต่อนักนับตั้งแต่เข้าปีใหม่มา และเรื่องพี่เลี้ยงยังไม่ลงตัวสักที และเป็นอีกสาเหตุให้อัพอะไรไม่ออกนอกจากเพลง ข้าวปลาก็ทานไม่นึกอยาก

เห็นจั่วหัวไว้แบบนี้แล้วกรุณาคิดดีๆ ก่อนจะเข้ามาอ่านเรื่องวันนี้ เพราะนี่คือมุมมองของนายจ้าง ของลูก ที่กำลังปกป้องศักดิ์ศรีและสิทธิของคนในครอบครัว อาจจะมีเรื่องของอคติเข้ามาเกี่ยว แถมยังมีพฤติกรรมอันหมิ่นเหม่... คงไม่ถามว่าใครถูกใครผิด คงไม่ถามว่าจะเชื่อเราหรือเปล่า ก็แหม คนอะไรจะสวย เอ๊ย ซวยซ้ำซวยซ้อนเจอแต่คนไม่ดีมาตลอด แล้วตัวคนเล่าล่ะมันดีนักหรือ ดีจริงหรือ โม้หรือเปล่า สร้างภาพโฆษณาตัวเองหรือเปล่าว่าดูแลพ่อแม่ เป็นลูกกตัญญู ฯลฯ แล้วก็หาว่าคนอื่นเขาไม่ดี

ก่อนสงกรานต์ที่ไปเจอกับเซนเซ littlebitlittlemore ก็ยังมีแซวๆ กันว่ามันไม่มีเรื่องอะไรใหม่ๆ เกิดขึ้นเลย นอกจากพี่เลี้ยงที่เปลี่ยนรายสัปดาห์ งั้นก็อัพบล็อกแนะนำพี่เลี้ยงเป็นรายสัปดาห์แล้วกัน ยังอำๆ กันว่านอกจากพวกกาแฟลดน้ำหนักแล้ว ถ้าอยากผอมให้จ้างพี่เลี้ยงสิ รับรองไม่เป็นอันกินอันนอนจนหายไปร่วม ๓ กิโลได้ (แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว)

สาเหตุเดิมที่เราจำเป็นต้องใช้พี่เลี้ยงเพราะ แม่ของนางไม้ฯ ป่วยเป็นเบาหวานและมีแผลติดเชื้อจนถึงขั้นต้องตัดขาซ้ายไปครึ่งแข้งเมื่อต้นปีที่แล้ว แต่ในปีนี้ แม่เริ่มใช้ขาเทียม+คอกเดินไปมาในบ้านได้คล่องขึ้นเพราะพื้นที่บ้านใหม่เล็กลง แต่ละจุดที่แม่จะเดินก็สั้นลง
แต่คนที่อาการน่าเป็นห่วงคือพ่อที่แก่ลงไปมาก มีภาวะถดถอยหลายประการทั้งทางกายและใจ

อันเนื่องด้วยเรื่องพี่เลี้ยงนั้น ขอเล่าข้าวๆ เอ๊ย คร่าวๆ ดังนี้ค่ะ
* ขอนับข้ามมาที่ยัยไก่ - เรไร คนที่ต้องสงสัยว่าจะวางยานอนหลับแม่กระต่าย จนต้องมาอัพบล็อกขอความเห็นจากเพื่อนๆ และมีน้องแจน coco melon แวะเข้ามาแบ่งปันความรู้ให้ หลังจากนั้นยังเอาบีจีน่ารักมาแนะนำบ่อยๆ – ขอขอบคุณน้องแจนอย่างสูงค่ะ
นอกจากเรื่องวางยาแล้วเธอก็ให้ยาขาดๆ เกินๆ จนไม่สามารถไว้วางใจได้เราก็เลยให้ทางศูนย์ส่งคนใหม่มาให้ แต่จากสภาพแม่ที่ดูเมาเกินปกติ และรายละเอียดของอาการที่เล่าให้คนใกล้ชิด รวมทั้งเพื่อนแม่ที่เป็นพยาบาล ก็มีแนวโน้มว่าแม่กระต่ายถูกยานอนหลับจริง เพราะสัปดาห์นั้นทั้งสัปดาห์แม่ต้องใส่ผ้าอ้อมแบบกาวทั้งวันทั้งคืนเพราะหลับตลอดจนไม่ลุกไปห้องน้ำ ซึ่งไม่ใช่สิ่งปกติของแม่ กระทั่งยัยไก่ไปได้เกือบสัปดาห์แม่ถึงคืนสภาพ และผ้าอ้อมที่ซื้อมา ก็ไม่ต้องใช้อีกเลย

* ซึ่งคนที่มาแทนก็มาช้ากว่าเวลานัดมาก ทำให้ทางศูนย์ยังไม่ทันได้ชี้แจงว่างานที่บ้านนางไม้ฯมีลักษณะแบบไหนก็ต้องส่งมาเลย เมื่อรุจิภาคนนี้มาถึง และทำงานไปได้เพียงวันเดียวเธอก็บอกเลยว่าเธอขออยู่ถึงแค่สุดสัปดาห์เท่านั้น เพราะเธอทำไม่ไหว (ฉันลางานมารอยายคนนี้เพื่ออะไรเนี่ย) ทางเราก็ได้แต่งงว่าถ้างานมันหนักหนาจริงๆ คงไม่มีใครมานั่งดูทีวี อ่านนิยายในหนังสือพิมพ์กันได้หรอก แต่เอาเถอะอยากไปเราก็ไม่รั้งไว้

* คนต่อมาเรื่องยาวหน่อย คือป้าบวรลักษณ์ ที่ชอบเรียกตัวเองว่าพี่ปุ๊ก ทั้งๆที่อายุก็เกือบๆจะ ๖๐ แล้ว และบอกว่าเธอทำอาหารให้โรงแรมมาก่อน เราก็เห็นว่าถึงเธอจะแก่(มาก)ไปหน่อยแต่เราก็อยากให้โอกาส แถมผู้ใหญ่ถ้าทำงานดี ก็ไม่น่าจะมีปัญหาเพราะปูนนี้แล้ว น่าจะแยกแยะดีชั่วได้ ไม่ต้องให้มาบอกอะไรกันมาก แต่อีกใจก็กลัวว่าจะเจอพวกไม้แก่ดัดยาก หรือพวกแม่ครัวที่ทำอาหารเก่งแต่คนกินขอบายเพราะไม่ได้ตามสั่ง

และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เมื่อพูดถึงยายคนนี้เราเลยเรียกว่า “eป้ามหาภัย”
ตามธรรมดาแล้ว พี่เลี้ยงส่วนมากจะทนคุณบิดาไม่ได้ เพราะความที่ “คุณตา” เป็นผู้สูงอายุวัยเกือบ ๙๐ ก็จะจุกจิกและขี้ระแวงกลัวให้ยาผิด ให้ขาด ให้เกิน ย้ำคิด ย้ำทำ (ลูกยังแอบมีรำคาญเลย แต่ก็นะ พ่อเราเอง ถึงจะมีงอนกันบ้างแต่มันก็ทิ้งกันไม่ลง) แถมนับวันพ่อจะเดินเหินไม่คล่องขึ้นเรื่อยๆ ขนาดใช้คอกวอล์กเกอร์เดินๆ อยู่ขาก็ไม่ยอมก้าวเสียเฉยๆ แล้วก็ร้องเรียกหาทั้งวัน (นี่คือเหตุผลว่าอยู่บ้านตลอดแต่เข้าบล็อกไม่ได้)
แต่กับยายมหาภัยนี่ กลับตาลปัตรค่ะ เธอชอบเข้าทางบิดามาก แล้วก็กวนอารมณ์แม่กระต่ายสุดฤทธิ์ จนอดคิดไม่ได้ว่ายายนี่คิดจะมาเป็นแม่อะฮั้นอีกคน เพราะแต่งตัวเฉิดฉายทุกวัน เวลานั่งดูโทรทัศน์ก็ขึ้นมานั่งบนเก้าอี้เสมอกัน แล้วเอาแข้งเอาขาขึ้นมา บางทีปลายเท้าก็ชี้ไปทางพ่อบ้าง ไปทางแม่บ้าง (ที่เคยเล่าให้ฟังในครั้งก่อนๆ) ซึ่งบ้านเราถือค่ะ บางครั้งเธอนุ่งกระโจมอกออกมาเดินเตร่ออกมานอกห้อง (พี่เลี้ยงคนอื่นเขาระวังตัวกันแจ เข้าห้องน้ำก็ยังต้องปิดประตูห้องนอนอีกชั้นหนึ่ง และทุกคนแต่งตัวในห้องน้ำ) เวลาพูดคุยกับ “คุณตา” ก็ไม่พูดเปล่า ชอบเอามือมาแตะ มาลูบแขนลูบไหล่อีกต่างหาก (แอบไปถามคุณบิดา แกไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยหรอก) คุณนายกระต่ายเธออุตส่าห์ไม่พูดกลัวจะถูกหาว่าขี้หึงไม่เข้าเรื่อง (ซึ่งเรื่องนี้นางไม้ฯเพิ่งรู้เมื่อตอนที่ป้าแกไปแล้ว)

สมัยเด็กๆ นางไม้ฯเคยขู่พ่อไว้ (ทั้งที่พ่อก็ไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้หรอก แต่สมัยนั้นมันมีในละคร) ว่าอย่าได้คิดมีแม่ใหม่ให้เราเด็ดขาด เราจะเอาเปลือกทุเรียนไป ต. บ. นังคนนั้น แต่พอโตๆ ขึ้นมาเราพูดกันในหมู่พี่น้องว่าแม่ใหม่คงไม่มีหรอก แต่แม่เก่าอ่ะดิ จะมีหรือเปล่า เพราะพ่อแต่งงานเมื่ออายุเยอะ และแม่ก็อ่อนกว่าตั้งสองรอบ วันดีคืนดีอาจจะมีพี่แก่ๆ โผล่มาขอพบพ่อก็ได้นะ

นางไม้ฯ ในฐานะที่เป็นเสมือนลูกชายผู้ใกล้ชิดของพ่อ สามารถฟันธงตอบได้เลยว่า สารรูปอย่างนังป้ามหาภัยนี้ ต่อให้ต่างฝ่ายต่างอ่อนวัยกว่านี้ พ่อก็จะบอกเลยว่า “รับประทานไม่ลง” เพราะแม่เราดีกว่ามากมาย ขอย้ำว่าไม่ใช่เพราะแม่เป็นแม่ของนางไม้ฯ จะได้หลับหูหลับตาเข้าข้าง แต่ยายคนนี้แกดีแต่ปาก นิสัยเหมือนญาติๆ บางคนของนางไม้ฯ ที่พ่อเกลียดนิสัย ประเภททำอะไรนิดก็ต้องป่าวประกาศให้โลกรู้ว่าฉันจะทำหละนะ การที่ยัยป้ามหาภัยมาก้อร่อก้อติกพ่อ โดยพ่อก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย โธ่ กะอีแค่จะเดินไปไหนภายในบ้านยังใช้เวลานานมากๆ กว่าจะ “กระย่องกระแย่ง” ไปถึง – ก็ขนาดว่าสัปดาห์ก่อนที่พาไปหาหมอตา บรรดาผู้ช่วยพยาบาลต่างใจหายใจคว่ำกลัวคุณตาจะคว่ำไปจริงๆ ตอนที่ย้ายจากรถเข็นมานั่งเก้าอี้ตรวจตา

เรื่องที่ว่า “มีพฤติกรรมหมิ่นเหม่..” นั้นก็คือ การอาบน้ำให้คุณตา ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุด ส่วนมากนางไม้ฯก็ตัดบทจัดการอาบให้เอง
หลายคนคงมีคำถามว่าแล้วทำความสะอาด “บางอย่าง” อย่างไร คำตอบคือ พ่อจะทำความสะอาดเองค่ะ ถ้ายังไม่ถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่อ นอนโรงพยาบาลอย่างปีก่อนโน้น ตราบใดที่ยังทำเองได้ก็ให้พ่อทำเอง เวลาอาบน้ำให้พ่อ นางไม้ฯ จะยืนอยู่ด้านหลัง เพราะเดี๋ยวนี้พ่อตัวเล็กลงมาก ท่าทางจะตัวเล็กและเบากว่านางไม้ฯ ด้วยซ้ำ เราก็จะยืนระวังหลัง ถ้าหน้าทิ่มไปเขายังยันตัวเองได้ แต่ถ้าหงายหลังก็จะมีเราคอยยัน เอ๊ย คอยรับอยู่

แต่ในวันธรรมดา ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมาอาบน้ำให้พ่อ หรือให้พ่อรอจนกว่าเราจะกลับมาเพราะบางช่วงก็กลับดึกมาก ยัยป้ามหาภัยนี่ก็อาบน้ำให้พ่อรวมทั้งจัดการทำความสะอาดให้ด้วย ซึ่งพ่อก็ถามแกว่า ไม่เป็นไรหรือ (หมายถึงว่าถือหรือเปล่า-แกใช้คำนำหน้านามว่า นาง) ยัยนี่ก็ตอบว่าไม่เป็นไร ให้ถือว่าเป็นลูกเป็นหลาน แต่กลับเอามาต่อว่าแม่กระต่ายในวันหนึ่งที่ทะเลาะกันว่า เรื่องทำความสะอาด...นี้ เป็นเรื่องของผัวเมียควรจะทำให้ – อ้าว ก็ถ้าแม่ฉันไม่ได้ตัดขาไป แม่ก็ต้องเป็นคนทำให้พ่อเองแน่นอน
แถมเมื่อยัยนี่กระเด็นออกไปจากบ้าน ก็เอาไปปล่อยข่าวกับเพื่อนบ้านที่เปิดร้านขายของและกลายเป็นเจ้ากรมข่าวลือประจำซอย จนมีข่าวลอยกลับมาเข้าหูที่บ้านเราว่า ยายนี่ไปพูดว่า พ่อลวนลามจับหน้าอกแก – ป๊าดดดด eนี่ นอกจากจะมีพฤติกรรมเลวทรามแต่ชอบอ้างตัวเป็นคนธัมมะธัมโม มือถือสากปากถือศีลแล้ว ยังจะปั้นน้ำเป็นตัวอีกต่างหาก ถ้ารู้ก่อนแกจะไปสงสัยได้มีกรณีฝากรอยเท้าเอาไว้กับ eป้านี่สักรอยสองรอย
นอกจากเรื่องอุบาทว์นี่แล้ว แกก็บกพร่องต่อหน้าที่อย่างแรง ไม่ต่างจากคนก่อนๆ ที่เราเล่าให้ฟังแล้วตัวแกบอกว่า วุ๊ย แกไม่ทำแบบนั้นหรอก เพราะแกเป็นผู้ใหญ่แล้ว เด็กๆ มันไม่อดทน เรื่องทำอาหารแกบอกว่าเป็นกุ๊กโรงแรมมาก่อน แต่พอให้ทำอาหารอย่างที่แม่ต้องการ กลับมาอ้างว่าเขาจะทำในแบบที่เขาต้องการทำ เพราะแบบที่ว่านั้น ที่โรงแรมไม่เคยทำ (จากพฤติกรรมคงจะเป็นได้แค่กุ๊กๆ ปลดระวางอยู่ตามโรงแรมบางชนิด) แต่ในวันที่ถึงขั้นแตกหักมาทะเลาะกับแม่กระต่ายนั้น แกเอายาหลังอาหารเช้ามาให้ขาด (หลังจากยัยไก่ เรไร นางไม้ฯก็กำชับแม่ให้นับจำนวนยาแต่ละมื้อก่อนกินจะได้รู้ว่ามีอะไรขาด-เกิน) แม่เลยทักว่าทำไมยามี ๘ เม็ด ทั้งที่จะต้องมี ๑๑ (เยอะดีใช่ไหม?) ยัยนี่ตอบมาแบบสุนัขๆ ว่า ไม่เป็นไรหรอกไว้กินตามมื้ออื่นแล้วกัน

หรือการที่แกติดละครจนทำซองยาฉีดอินซูลินขนาดเท่ากระดาษ A5 ของแม่กระต่ายตกออกมานอกตู้เย็นทั้งหมด (เข็มที่นางไม้ฯบรรจุยาฉีดเตรียมไว้แล้ว กับตัวขวดอินซูลิน) ตั้งแต่คืนก่อน หรือยิ่งไปกว่านั้นคือตั้งแต่เย็นวาน เพราะแกรีบจะไปดูละครต่อ พอถามว่าทำไมยาไม่เย็น แกก็ตีฝีปากชวนให้เข้าใจว่ายาตกไปข้างล่างที่ลิ้นชักผัก จนเรายืนยันหนักแน่นว่าไม่น่าจะใช่ เพราะไม่มีความเย็นอยู่เลย แกก็ยังปากเก่งตอบมาอย่างฉะฉานว่า ตกลงไปข้างล่างใต้ลิ้นชักผัก ฯลฯ อย่างที่เคยเล่าไปในคราวก่อน

แกบังอาจมาต่อปากต่อคำกับแม่ว่า รู้แล้ว ทำไมลูกจ้างถึงอยู่ไม่ทน เพราะเขาทนคุณยายไม่ได้น่ะเอง (เอ้อ อย่างที่บอกน่ะแหละ ที่ผ่านมาถ้าเราไม่ให้ออก คนที่ขอไปเพราะเขาทนความย้ำคิดย้ำทำของคุณตาไม่ได้ตะหาก) โฮ้ แม่เลยของขึ้นค่ะ นางไม้ฯไม่ได้ยินแม่ทะเลาะกับใครมานานแล้ว เล่นเอาตกใจตื่น แต่ไม่กล้าลง กลัวเข้าข้างแม่ตัวเองแล้วจะกลายเป็นกรณี ๒ รุ่ม ๑ ไป เลยโทรไปแจ้งศูนย์ว่าขอให้ยัยนี่ไปเลย คงไม่มีใครจะยอมให้ลูกจ้างมาป้อพ่อ แล้วมาทำท่าจองหองเชิดหน้าใส่แม่ได้หรอก ถึงทางศูนย์จะยังหาคนแทนให้ไม่ได้ก็ต้องให้ไปเพราะผิดเงื่อนไขที่เราตั้งไว้อย่างแรงคือ มีพฤติกรรมที่เป็นอันตรายกับพ่อแม่เรา

แต่เรานึกไม่ถึงว่าแกจะเดินออกไปปล่อยข่าวโสมมกลางซอยกับเพื่อนบ้านที่เราคิดเสมอว่าเขาคือเพื่อน โดยไม่นึกว่าเขาคือคนที่ใส่ไข่ระบายสีเก็บเล็กประสมน้อยจากพี่เลี้ยงหลายๆ คนที่ถูกให้ไป เพราะเราไม่พอใจเรื่องความสะอาด เรื่องความปลอดภัย แถมกระพือข่าวเหม็นๆ ราวกับว่าเรื่องที่เขาฟังนั้น เขาเห็นกับตา เรื่องเพื่อนบ้านนี้ ความมาแตกตรงที่เด็กใหม่กลับมาเล่าให้เราฟัง

Create Date : 19 เมษายน 2551

Last Update : 20 เมษายน 2551 13:57:23 น.

3 comments

Counter : 459 Pageviews.

อืมน่าเหนื่อยใจไม่น้อยค่ะ แจนว่าเราน่าจะทำอะไรใหม่ๆบ้าง

เช่นแทนที่จะเปลี่ยนคน แจนว่าพี่นางไม้น่าจะลองเปลี่ยนศูนย์ไปเลย

จะดีกว่ามั๊ยคะ เพราะศูนย์นี้ จากที่แจน อ่านๆมา คนที่ส่งมานี่ ไม่ไหวเลย

ไหนๆมันก็ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้ว ถ้าลองเปลี่ยนศูนย์ใหม่ไปเลย

เราอาจเจอคนที่ดีๆ มีคุณภาพ ก็ได้นะคะ

ปล. ก็แค่แนะนำนะจ๊ะ ผิดถูกยังไง ต้องกราบขออภัยมาอย่างสูง

โดย: coco-melon

วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:10:56:03 น.

พี่นางไม้ ตอนที่ร้ว่ามีคนนี้มาอยู่ อี๊ก็ภาวนาว่าน่าจะหมดปัญหาแล้ว เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่ น่าจะดีกว่าเด็กๆ แต่ที่ไหนได้ 555 ฟังแล้วเครียดไปเลย ต๊ายยยยย ทำอะไรแย่ๆ แล้วยังปล่อยข่าวเท็จอีก

โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู

) วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:13:29:09 น.

ดีแล้วที่ออกๆไปซะ

ทำให้ทุกคนประสาทเสียไปเลย ยัยป้าคนนี้ !

โดย: unsa

วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:39:44 น.