กรุงเทพฯ เมืองฟ้า ขึ้นชื่อว่ารถติด  ทุกเมืองหลวงบนโลกนี้รถมันก็ติดหมดนะ  เฉพาะ  ชั่วโมงคนไปทำงาน   หรือเกิดเหตุ

มอสโกมี  รถ(ไฟใดิน)ติดด้วยเหมือนกัน

เอ๋.....  ต่างกันอย่างไร  กับรถบนถนน  ไหนข่าวทั่วโลกบอกว่า  "รถไฟใต้ดิน" บนโลกนี้ไม่ว่าประเทศไหนๆ  รถไฟใต้ดินไม่มีติดไง

นานทีปีหนจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ้าง  โดยเฉพาะ  ช่วงที่ไม่ใช่เวลาเร่งด่วน  (ก็ช่วงกลับบ้านนี่แหละ  นักเรียนจะเลิกบ่าย 3  เด็กประถมบ่ายโมงก็กลับบ้านแล้ว)

อาการรถไฟใต้ดินติดคือ   เรายืนรอรถไฟใต้ดินที่ชานชาลา  นาน 10  นาที  ไม่มีวิ่งมา  (กลัวโดนขู่ระเบิดจริงๆ นะ  แล้วถ้ามีนะ  ก็นั่งรถไปขึ้นสายอื่นที่วิ่งได้  หาทางกลับบ้านเอาเอง)  ยืนรอรถไฟ 10  นาที ชะเง้อดูไม่เห็นไฟหน้าส่อง  จะเริ่มหงุดหงิดล่ะ  แต่เสียตังค์แล้วต้องรอ   พอรถไฟใต้ดินมา   กรี๊ดลั่นในใจ  คนเต็มตู้เลย  เอ้า  ยืนก็ยืน....   พอออกจากสถานีของเรา  ก็จอดกลางทาง   (คิดในใจ  ลูกเพ่....จอดสั่งข้าวผัดหรือไง)  สักพักก็เคลื่อนขบวนต่อ   ไปสถานีถัดไป  บางทีจอดกลางโพรงมืด ส่องกระจกเจอแต่กำแพงปูน  น่ากลัวมากๆ   กลัวอีกขบวนมาชนตูด  แต่ปกติจะขึ้นขบวนกลาง   เพราะเมื่อ 4  ปีก่อน รถไฟใต้ดินชนประสานงากัน 2  ขบวน สายสีน้ำเงิน  

ตอนที่รถไฟหยุด  มีแต่ไฟในตู้ที่สว่าง  ข้างนอกมืดตื๋อ  คิดในใจว่า  จะได้เล่นบทอินเดียน่าโจนส์ไหม   คือเอาตัวออกจากรถไฟ  ซึ่งมีที่ทุบกระจกอยู่แล้ว  แต่ช่องระหว่างรถไฟกับกำแพง  ต้องคนผอม แห้ง  ร่างแบบบางถึงจะแนบตัวเดินได้  แล้วเดินไปขอความช่วยเหลือเอา

รถไฟติดจะเจอเดือนละครั้ง  แรกๆ ก็กลัว  เงี่ยหูฟังประกาศ  (ฟังก็ไม่ค่อยออก) ถ้าชาวบ้านเขาลุกก็ลุก  และเดินตามเขาไปละกัน

รถไฟใต้ดินมีสัญญาณจราจด้วย แต่แค่ไฟแดงและเขียว

ตอนยืนคอยรถไฟ(แถวหัวขบวน) ไฟแดงจะขึ้น  เป็นสัญญาณให้คนขับจอดห่างสัญญาณไฟกี่เมตรว่าไป  (คนขับมี 2  คนเสมอ)  เมื่อรถไฟหยุด ให้คนลงและขึ้น   รถไฟปิดประตู  สัญญาณไฟเขียวถึงจะขึ้น   คนขับก็พาแล่นส่งสถานีถัดไป