ได้ฤกษ์เขียนบันทึกการกลับไปไทยปีนี้ ปี 2558 เสียที ย่อรูปไว้นิดหน่อย จะทยอยๆเอามาลงบล็อก ปกติอิชั้นได้โควต้ากลับไทยปีละครั้งค่ะ ก็กลับติดต่อกันมาแปดปีแล้ว อยู่ไทยก็นานเป็นเดือน งานการไม่ต้องทำกันไปเลย ปีนี้พาสปอร์ตไทยหมดอายุ ใช้พาสอิตาเลี่ยนเข้าไทย visa on arrival ก็อยู่ไทยได้เดือนนึง แต่อิชั้นอยู่หนึ่งเดือนกะหนึ่งอาทิตย์ เลยไปทำพาสไทยเล่มใหม่ที่กรุงเทพ และต้องเนรเทศตัวเองออกไทยไปแป๊บนึง และกลับไปอยู่บ้านเลี้ยงหลานที่ปัตตานี แล้วออกจากไทยทางด่านอำเภอสะเดา แวะไปเดินเล่นที่ปีนัง กัวลาลัมเปอร์ นั่งเครื่องกลับเข้ามาที่หาดใหญ่ โอ้ ฟังดูดี มีความสุข แต่ก็มีความสุขจริงๆแหละค่ะ ได้กลับบ้านเรา ได้กินอาหารฝีมือแม่ เลี้ยงหลานสาววัยสองขวบที่พูดจาไร้เดียงสาไปตามวัยของเค้า โอย อยากกลับบ้านเราไปอยู่ถาวรกันเลยทีเดียว

วันกลับไทย น้องชายสามีขับรถไปส่งให้ที่สถานีรถไฟ นั่งรถไฟไปสองชั๋วโมงนิดๆถึงสถานี Milan Centrale นั่งรถบัสเกือบๆชั่วโมงไปถึงสนามบิน Milan Malpenza ปีนี้บินกับโอมานแอร์ ค่าเครื่องไม่แพงมาก บริการดี ของกินเยอะแยะ แวะเปลี่ยนเครื่องสองชั่วโมงที่กรุงมัสกัต นั่งต่อมาอีกราวๆหกชั่วโมงถึงกรุงเทพ แล้วเดินลากกระเป่าเดินทางสีชมพูขึ้นแอร์พอร์ตลิ้งค์ ต่อรถบีทีเอสมาลงสถานีราชเทวี พักโรงแรมสำราญเพลสสองคืน แล้วย้ายไป Bed station Hostel ราคาไม่แพง เก๋ไก๋ ตามสใตล์ที่พักรุ่นใหม่ อยู่กรุงเทพไปหนึ่งอาทิตย์ โทรหาคนโน้นคนนี้มากินข้าวมากินกาแฟด้วยกัน เม้าท์มอยไปตามประสาคนไม่ค่อยได้พบกัน และที่สำคัญมีสิ่งหนึ่งใหม่ๆในชีวิตที่หัดลงมือทำก็คือ ไปเรียนโยคะมาค่ะ อืม เป็นการออกกำลังกายที่เหมาะกับอิชั้นยิ่งนัก การได้ยืดหยุ่นกล้ามเนื้อแขนขาของตัวเองนี่ดีสุดๆ ซื้อซีดีมาหัดต่อที่อิตาลีด้วยแหละ 

กระเป๋าเดินทางหนัก 15 กิโลกรัม 

รถไฟใต้ดิน ใช้บริการตอนไปเรียนโยคะ

ที่นั่งเล่นของโฮสเทล

เตียงนอนสะอาดๆ

น้ำเต้าหู้ร้อนๆ

เงาะสิบลูก 41 บาท ไม่ใช่ฤดูเค้าก็แพงเป็นธรรมดา

คะน้าหมูกรอบร้านข้างทาง 35 บาท

เดรสกระโปรงผ้ายืด 100 บาทราคาประตูน้ำ เริ่ดสุดๆ ราคานี้

เดี๋ยววันหลังมาเม้าท์ต่อ สวัสดีค่ะ