สายๆวันที่ 19 อิชั้นตัดสินใจไปโบสถ์ Notre-Dame ไม่ได้เข้าไปข้างในหรอกนะคะ แค่เดินชมวิวด้านนอกและโชคดีมากๆที่ดอกไม้ข้างโบสถ์นั้นบานสะพรั่ง เลยนั่งชมดอกไม้ไปเรื่อยๆ ให้เวลาผ่านไปช้าๆ ก็ดอกไม้มันสวยจริงๆค่ะ อากาศก็ดี แต่ไม่รู้จริงๆว่าดอกไม้ชนิดนี้ชื่ออะไร

บ่ายๆก็เดินกลับไปขึ้นเมโทร เดินผ่านตรอกซอกซอยที่เต็มไปด้วยร้านอาหารเล็กๆ ผ่านร้านหนังสือที่เอาหนังสือลดราคามาวางในแผงขายหน้าร้าน เลยเดินเข้าไปลูบๆคลำๆ ถามว่าซื้อกลับมาไหม ก็ไม่ เป็นภาษาฝรั่งเศสอ่ะนะ ติดอกติดใจหนังสือตำรับอาหารอยู่พอสมควร แต่มันหนักหนาเอาการกับความหนาของหนังสือแต่ละเล่ม แค่เปิดดูก็พอเนอะ 

หลังจากนั้นก็นั่งเมโทรกลับที่พัก โดยที่ไม่ได้เสียเงินเสียทองอะไร แม้แต่มิจฉาชีพที่เค้าว่ากันว่า ยากนักที่จะเอาตัวรอดกลับมาได้ อิชั้นก็เห็นนะที่มาตามตื้อให้เซ็นต์เอกสารอะไรแล้วขอเงิน หรือยื่นเชือกผูกข้อมือแล้วบอกว่าฟรี ก็แค่ส่ายหน้าเดินจากมาก็พอ มุกเก่าๆ ก็พอจะหลีกเลี่ยงกันไปได้ ยกเว้นแก๊งค์ล้วงกระเป๋านี่ก็ค่อนข้างกังวลอยู่บ้าง แต่อิชั้นเอาเงินสดและบัตรเครดิตห้อยคอไว้ใส่ไว้ในเสื้ออีกที ในเป้หนังที่สะพายนั้นมีแต่ขวดน้ำ แผนที่ กระดาษทิชชู่ อยากได้ก็เอาไปเหอะ แต่ก็อยู่รอดปลอดภัยจนกลับมาได้ ไม่มีอะไรน่ากลัว อย่านอยด์ไปมากจนเที่ยวไม่สนุกค่ะ เอาเงินห้อยคอแบบอิชั้นไว้ ไม่มีปัญหาแน่นอน และตัวอิชั้นนั้นหน้าตาไม่มีตังค์ด้วยแหละ แถมแต่งตัวโทนสีดำตามแบบฉบับชาวยุโรปเค้าอีก เลยดูกลืนๆเหมือนเป็นคนเอเซียที่อาศัยอยู่ที่นั่น (เหรอ?) ปารีสเองก็มีคนลาว คนเวียดนามมาอาศัยอยู่เยอะ อิชั้นเจอน้องรีเซฟชั่นคนไทยด้วยค่ะ น้องเค้าแต่งงานกับคนปารีสเชื้อชาติลาว มาอยู่ปารีสนานนมละ 

กลับมาถึงห้องพัก นอนเล่นอัพรูปไปเรื่อยเปื่อย รอเวลาหลานเลิกเรียน หลังจากนั้นเดินไปร้านขายเครื่องกีฬายี่ห้อ Decathon ในราคาชุดละ 25 ยูโร ได้ชุดใส่ไปวิ่งละ เป็นเสื้อที่มีเสื้อชั้นในอยู่ด้านใน ด้านนอกเป็นเสื้อกล้ามเย็บติดกัน กับกางเกงผ้ายืดๆ ซื้อปุ๊บใส่ปั๊บ ใส่ไปเดินเล่นริมแม่น้ำเซนส์กับหลาน แวะสวนสาธารณะ นั่งเล่น มองดูเด็กๆเล่นสาดน้ำกันในวันที่อากาศเริ่มร้อน แล้วเดินกลับไปร้านขายของชำของคนจีน ซื้อกะทิซื้อมะเขือมาแกงเขียวหวานกินกัน นี่ตรูไปปารีสเพื่อกินแกงเขียวหวานรึ???

นี่คือชุดที่ซื้อใส่ในวันนั้น ไปปารีสเพื่อซื้อชุดใส่วิ่งเหรอคะ อืม แต่รองเท้าผ้าใบคู่นั้นมันไม่เหมาะที่จะใส่วิ่งอะไรหรอก แต่ก็ลองไปวิ่งวนรอบหอไอเฟลอยู่นะคะ ปรากฏว่าไม่ไหวจริงๆ ดินที่อัดแน่นปนหินปนกรวด ทำเอาเจ็บเท้า วันหลังเลยแค่เดินเล่นพอกรุบกริบ พอให้ได้ออกกำลังกายหน่อยๆ 

และใต้ต้นดอกไม้บานสะพรั่งที่อิชั้นยืนเก๊กท่าถ่ายรูปอยู่นั้น อยู่ใกล้กับเมโทรสถานี Cambronne มีร้านขายของชำจากเอเชีย เครื่องแกง ผักไทยๆ ข้าวสารอาหารแห้งมีครบ เจอซาลาเปาแช่แข็งด้วยอ่ะ อยากซื้อกลับมาอิตาลีด้วยซะจริงๆ ใครอยู่ใกล้ๆตรงนี้ไปช้อปกันได้ ในรูปอยู่ด้านหลังอิชั้นที่เห็นเป็นกระจกวางของโชว์นั่นแหละค่ะ 

บล็อกนี้แค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวค่อยมาโม้เรื่องราวในปารีสกันใหม่ สวัสดีค่ะ.