Bloggang.com : weblog for you and your gang
sansook
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
?
]
โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
Group Blog
สรุป พ.ร.บ.
ความรู้ทั่วไป
ทักทาย
นานาสาระ
วิเคราะห์นะจ๊ะ
ดูดวงกันเถอะ
เก็บมาฝาก
สรุปภาษาไทย
ความรักแม่เอ๊ย
แนวข้อสอบ
แบบทดสอบจิตวิทยา
แนวคิด และมุมมอง
เรื่องเล่า
เคล็ดลับความสวย
เรียงร้อยเรื่องราว
กฎหมายน่ารู้
งาน งาน งาน
รักษาสุขภาพกันเถอะ
เคล็ดลับดีๆ
สรุปแนวข้อสอบหลักสูตรประถมศึกษา
เชิญชวนสู่ธรรมมะ
ฮวงจุ้ยน่ารู้
เมื่อจิตนาการบังเกิด
อสูรพ่ายรัก
แนะนำผลงาน
เรือนรัก - นางรอ
เงาแปร
บรรยากาศสละคาน
คลังข้อสอบ
ดวงไฟในมือมาร
เหลี่ยมรักทรชน
ยั่วรักพยัคฆ์ร้าย
สามนารี
นิยายชุด ภารกิจรัก เรื่องเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
เกี่ยวกับบริหารงานบุคคลท้องถิ่น
เล่ห์วิวาห์มาเฟีย
ละครเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
ทวงใจสุดปลายฟ้า
อีบุคสุดแซ่บ
<<
พฤศจิกายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
2 พฤศจิกายน 2553
ตอนที่ ๑๖ เล่ห์นารี
All Blogs
อีบุค
ตอนพิเศษ ๒ ทะลายกำแพงด้วยแรงรัก
ตอนพิเศษ ๑ วันพิพากษา
ตอนที่ ๔๒ อวสาน
ตอนที่ ๔๑ พยัคฆ์ทวงรัก
ตอนที่ ๔๐ แผนพิชิตรัก
ตอนที่ ๓๙ พยัคฆ์ผู้ไม่เคยเปลี่ยน
ตอนที่ ๓๘ บทรักจากหัวใจ
ตอนที่ ๓๗ รักแท้ที่ติดตาม
ตอนที่ ๓๖ แผนยั่วเล็กๆ
ตอนที่ ๓๕ พยัคฆ์สิ้นลาย
ตอนที่ ๓๔ ภารกิจสุดท้าย
ตอนที่ ๓๓ เขยซ่าพ่อตาแสบ
ตอนที่ ๓๒ เส้นทางสู่ความรัก
ตอนที่ ๓๑ ความรักของผู้แพ้
ตอนที่ ๓๐ พยัคฆ์พ่าย
ตอนที่ ๒๙ เดิมพันสุดท้าย
ตอนที่ ๒๘ พ่ายพิศวาส
ตอนที่ ๒๗ แรงยั่ว
ตอนที่ ๒๖ ไฟรักปะทะลมหึง
ตอนที่ ๒๕ ที่ปรึกษา
ตอนที่ ๒๔ เคลียร์เส้นทาง
ตอนที่ ๒๓ ผู้มาเยือน
ตอนที่ ๒๒ ร่างกายแลกหัวใจ
ตอนที่ ๒๑ แก้ตัว
ตอนที่ ๒๐ ความอับอายครั้งยิ่งใหญ่
ตอนที่ ๑๙ ร่างกายแลกชีวิต
ตอนที่ ๑๘ ถวิลหา
ตอนที่ ๑๗ จุดจบที่ไม่ต้องการ
ตอนที่ ๑๖ เล่ห์นารี
ตอนที่ ๑๕ สัมผัสจากความรัก
ตอนที่ ๑๔ หวง
ตอนที่ ๑๓ ก่อร่างสร้างหัวใจ
ตอนที่ ๑๒ จุดไฟเพิ่ม - เติมความแค้น
ตอนที่ ๑๑ พยัคฆ์กับนางสิงห์
ตอนที่ ๑๐ มารผจญ
ตอนที่ ๙ ความรักฉบับแตกต่าง
ตอนที่ ๘ ด้วยรักและปรารถนา
ตอนที่ ๗ ระเบิดลูกใหม่
ตอนที่ ๖ เล่นกับไฟ
ตอนที่ ๕ ความรักบนความขัดแย้ง
ตอนที่ ๔ เดิมพันหัวใจ
ตอนที่ ๓ ผู้พิทักษ์
แจกกระเป๋าค่ะ
ตอนที่ ๒ ตัวประกัน
ตอนที่ ๑ หายนะ
Friends' blogs
sansook
Chulapinan
baby_15
ไร่ปลายตะวัน
lovers
ge-or-ge
โมกสีเงิน
tingnoy
พลังชีวิต
Mr.Terran
hangclub
nirin_18
คนผ่านทางมาเจอ
patra_vet
ซ่อนรอยยิ้ม
นิยายฝันหวาน
ป้ามด
รำเพย
นิชนันท์
วัตตรา
Insignia_Museum
Baan_Bualoy
ooseabubbleoo
literature
bigger
ใยไหมเจ้าค่ะ
super novel
นัทธ์
Webmaster - BlogGang
[Add sansook's blog to your web]
Links
BlogGang.com
ตอนที่ ๑๖ เล่ห์นารี
อลันนั่งหน้าตาบูดบึ้งอยู่บนโต๊ะอาหารเมื่อเห็นแม่แอ๊ปเปิ้ลเปรี้ยวยังท้าทายเขาด้วยการใส่เสื้อผ้าชุดเดิม...แถมไม่พอแม่คุณยังจงใจทำเสียงซี๊ดซ๊าดอันแสนเซ็กซี่เมื่อตักพริกเม็ดเล็กๆ ในชามต้มยำเข้าปาก
ริมฝีปากได้รูปอ้าออกเล็กน้อยและค้างอยู่อย่างนั้นเพราะลืมตัวเมื่อเห็นริมฝีปากอิ่มกระชับสีระเรื่อเผยอขึ้นสูดลมสูดแล้งก่อนแม่คุณจะหรี่ตาลงแล้วทำท่าเผ็ดจี๊ดได้เร่าร้อนจนคนมองนึกอยากระชากเสื้อผ้าออกจากเรือนร่างเพรียวระหงนั่นแล้วโยนเธอลงสระน้ำเย็นๆ ให้หายคลั่ง
รสิตาลอบมองใบหน้าคมคายที่กำลังจ้องปากของเธออย่างเผลอไผลด้วยประกายตาเยาะหยัน เมื่อเห็นว่าอลันมองเธอจนตาค้างหญิงสาวจึงกรีดนิ้วไปตามริมฝีปากเพื่อแหย่อารมณ์ที่เป็นปกติของชายหนุ่มให้งุ่นง่านและซ่านอารมณ์ขึ้นไปอีก
อยากลองทานต้มยำแล้วเหรอคะ...เอาสิรสชาติเผ็ดจี๊ดเชียวล่ะ
อลันหุบปากลงแทบไม่ทันเมื่อสายตาคมกริบประสานเข้ากับดวงตากลมโตที่กำลังไหวระริกอย่างร่าเริงของคนตรงหน้า....ใบหน้าคมคายที่เหวอมาสักพักเริ่มกลับคืนสู่สภาพเมื่อหญิงสาวสบตาเขาอย่างท้าทายด้วยประกายตาที่พยัคฆ์อย่างเขาแทบคลั่งตาย
...ให้ตายเถอะ...ต้มยำงั้นเรอะ...อลันหลุบเปลือกตามองชามต้มยำตรงกลางโต๊ะแล้วกัดกรามแน่น...ต้มยำ...ต้มยำ!...ฉันสาบานว่าชาตินี้จะไม่แตะมันเด็ดขาดกับอาหารรสชาตินี้...ชายหนุ่มบอกตัวเองพร้อมกับไล่สายตาไปตามจานอาหารอีกสองสามอย่างบนโต๊ะ...มองไปเรื่อยจนหยุดชะงักอยู่ตรงริมฝีปากอิ่มกระชับที่มีรอยยิ้มบางๆ แต้มอยู่...และฉันก็จะไม่มีกันกระเดือกเธอด้วยยัยแอ๊ปเปิ้ลพิษ...เมื่อตัดสินใจเด็ดขาดเสียงเกรี้ยวกราดก็ดังขึ้น
ต้มยำรสชาติจัดจ้านที่หาความอร่อยไม่ได้แบบนี้เห็นทีจะกระเดือกไม่ลง...อาหารร้อนแรงแบบนี้มันคงเหมาะกับผู้หญิงที่ร้อนสวาทอย่างเธอ...ส่วนฉันเห็นทีจะไม่ล่ะถ้าชอบก็เชิญกินไปคนเดียวเถอะเผื่อเสียงซี๊ดซ๊าดของมันจะทำให้เธอจินตนาการถึงบทเร่าร้อนตอนนอนกับผู้ชายสักคน...แต่ผู้ชายโง่ๆ นั่นไม่ใช่ฉันแน่นอน
มันก็ไม่แน่หรอกของแบบนี้
พอได้ทีรสิตาจึงโยนลูกเต๋าลูกแรกออกไปทำแต้ม
ฉันสาบานว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้น
แต่มันก็เกิดขึ้นมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ...
และเสียงหวานหากยียวนก็ดังตามมาติดๆ จนอลันถึงกับสะอึกจาหน้าชา
เพราะความมืดมันทำให้ฉันหน้ามืดน่ะสิ...แต่ขอแสดงความเสียใจด้วยนะถ้าเธอคิดจะต่อบทกับฉันให้จบ...เพราะตอนนี้ฉันตาสว่างแล้วล่ะ
แม้จะถูกตอกกลับซะหน้าชาแต่อลันก็ยังไม่ยอมจนตรอกง่ายๆ
ถ้าฉันสามารถทำให้คุณอยากตะกายขึ้นมาได้ล่ะ...คุณจะกล้าให้ทุกอย่างตามที่ฉันขอไหม
เมื่อแต้มจากลูกเต๋าลูกแรกที่โยนออกไปกำลังทำแต้มสูงจนอีกฝ่ายชักรวนรสิตาจึงท้าทายโดยโยนลูกที่สองตามไปติดๆ
ถ้าเธอคิดจะใช้ร่างกายเหม็นเน่ามาต่อรองกับฉัน...แล้วหวังว่ามันจะสำเร็จเห็นทีคงยาก...เพราะฉันขอประกาศไว้ตรงนี้เลยว่าฉันไม่มีวันโง่แตะต้องเธอให้มันเสื่อมเสียเกียรติของฉันแน่...ไม่มีวัน
คุณกล้าพนันกับฉันไหมล่ะว่าหากคุณกลับคำและถ้าชนะไม่ว่าฉันขออะไรคุณจะให้โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้นต่อให้สิ่งที่ขอมันจะเป็นไปได้หรือไม่ได้ก็ตาม
รสิตาวางเดิมพันแล้วเลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทาย
ทำไมฉันจะไม่กล้า...เอาสิถ้าคิดว่าคนอย่างเธอจะชนะฉันได้...จะเอาเสาแสตนเลสสักต้นไหมเผื่อเวลาเต้นมันจะได้เย้ายวนชวนให้อยากตะกายขึ้น...แต่ขอโทษเถอะรสนิยมของฉันไม่เคยเที่ยวบาร์ชั้นต่ำแบบนั้นหรอกนะ...เต้นให้ตายยังไงก็คงตะกายไม่ลง
เมื่อตั้งปฏิญาณกับตัวเองเรียบร้อยคนเจ้าอารมณ์จึงแยกเขี้ยวแล้วเริ่มกัดแทะแม่แอ๊ปเปิ้ลเปรี้ยวด้วยวาจาเชือดเฉือน ก่อนจะเมินสายตาไปจากริมฝีปากเชิญชวนของเธอแล้วผุดลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะอาหารไปอย่างหัวเสีย
หึ...คืนนี้เราจะได้เห็นดีกันฉันก็อยากรู้ว่าผู้ชายปากอย่างใจอย่างแบบแกมันจะทนได้สักกี่น้ำ...รสิตาเชิดหน้าขึ้นอย่างหมายมาดก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นจิบและแค่นยิ้มอย่างใจเย็น
เวลาเกือบสี่ทุมครึ่งอลันนั่งดับอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านของตัวเองอยู่ตรงบาร์เหล้า...ชายหนุ่มกระดกวิสกี้ที่เหลืออยู่ก้นแก้วลงคอและวางกึก...พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดและผ่อนออกช้าๆ...ใบหน้าคมคายสะบัดไปมาเมื่อสมองกำลังส่งภาพยั่วยวนของใครคนหนึ่งเข้ามาในมโนสำนึก
บ้าไปแล้วหรือยังไง...
ชายหนุ่มพึมพำพร้อมกับเทวิสกี้ลงแก้วแล้วปรายตาไปทางห้องนอนของคนที่กำลังวิ่งวนอยู่ในหัวสมอง...ให้ตายเถอะนี่เขาเป็นอะไรไป...ทำไมถึงเห็นหน้ายัยนั่นลอยไปลอยมาอยู่ในหัวแบบนี้
ขณะกำลังก่นด่าตัวเองที่เผลอใจไปกับความยั่วยวนของคนที่อยู่อีกฟากของประตู...อยู่ๆ บานประตูที่ปิดสนิทก็เปิดผัวะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย...อลันถึงกับสะดุ้งจนแก้วที่ยกขึ้นจ่อริมฝีปากแทบหลุดร่วง...เมื่อเห็นเรือนร่างสะโอดสะองเยื้องย่างออกมาจากห้องในสภาพที่ผู้ชายคนไหนเห็นเป็นตาค้าง
อลันอ้าปากค้างพลางกลืนน้ำลายดังเอื๊อก! เมื่อเห็นภาพยั่วยวน
ตรงหน้า ชายหนุ่มจ้องร่างเพรียวบางที่กำลังเดินใกล้เข้ามาตาไม่กะพริบแล้วร้องเรียกหาพระเจ้าเสียงดังลั่นอยู่ในใจ...โอ้ก็อด!...นั่นมันนางฟ้านางสวรรค์หรือยังไง...
ชายหนุ่มถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเมื่อเห็นเรือนร่างเย้ายวนของรสิตาสวมชุดนอนสุดเซ็กซี่ที่ชายทิ้งตัวคลุมสะโพกลงมาแค่คืบจนอวดเรียวขานวลผ่องท้าทายสายตาคนที่พบเห็น
ดวงตาคมกริบมองเอวคอดกิ่วที่ถูกสายเสื้อคลุมรัดไว้อย่างลืมตัว...จนเผลอบีบแก้วจนมือสั่น...ให้ตายเถอะยัยบ้านั่นเห็นเขาเป็นอนุสาวรีย์หรือยังไงถึงได้ตั้งใจใส่เสื้อผ้ายั่วตบะแบบนั้น...อลันพยายามทำอารมณ์ให้เดือดดาลเพื่อระงับกระแสเลือดร้อนๆ ที่ฉีดพล่านก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงแล้วกระดกเหล้าดับอารมณ์ไปเงียบๆ
บ้านทั้งหลังเงียบกริบเงียบจนชายหนุ่มได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของตัวเองกระหน่ำเต้นยังกับมีกลองมารัวอยู่ใกล้ๆ
รสิตาเดินผ่านร่างสูงผึ่งผายที่ยืนตัวเกร็งจนรับรู้ได้เข้าไปในครัว...หญิงสาวเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำเทใส่แก้วถือเดินออกมาชะม้ายตามองคนที่กำลังเป็นบ้าเป็นหลังกับอารมณ์ของตัวเองชั่วแวบแล้วเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น
อลันจับจ้องทุกอิริยาบถของหญิงสาวตาเขม็งก่อนจะยืนฮึ่มๆ อยู่หลังบาร์เมื่อรสิตาไม่ได้เดินกลับห้องอย่างที่คิด แม้จะขัดใจอยู่ในทีเมื่อเห็นท่าทางยียวนปนเซ็กซี่ของเธอ แต่พอได้มองเขาก็ไม่อาจละสายตาออกจากความเย้ายวนของเรือนร่างงดงามนั่น ดวงตาคมกริบเริ่มล่องลอยเมื่อเรียวขานวลผ่องโผล่ขึ้นมาวับแวมยามเธอยกขึ้นไขว่ห้างขณะเจ้าของเรือนร่างกำลังเอนหลังพิงกับพนักโซฟา
แม้จะเห็นไม่ชัดว่าเธอกำลังนั่งอยู่ในอิริยาบถใด แต่จินตนาการอันล้ำเลิศก็ส่งภาพอันเพริดแพร้วมาให้...ว่าบัดนี้ทรวงงามทั้งสองข้างคงกำลังแอ่นชันชูช่อราวกับดอกทานตะวันที่หันหน้าเข้าหาแสงอาทิตย์...
...พระเจ้า...อลันเรียกหาพระเจ้าเป็นรอบที่เท่าไรเขาก็ไม่อาจนับได้เมื่อเห็นริมฝีปากอิ่มกระชับเผยอปากรับน้ำในแก้ว...
ชายหนุ่มเผลออ้าปากตามก่อนจะสะบัดหน้าไล่อาการกระหายน้ำจนลำคอแห้งผากแล้วกัดฟันอย่างอดทน...ทำไมไม่หาอะไรมาล็อกให้ยัยบ้านั่นอยู่แต่ในห้องนะ...ให้ตายเถอะเขากำลังจะคลั่งตายอยู่แล้ว...ไม่...ไม่...ไม่...อดัมกินแอ๊ปเปิ้ลจนได้ลูกกระเดือก...แต่สำหรับเขาถ้าเผลอไปกัดแอ๊ปเปิ้ลเขียวๆ เปรี้ยวๆ แบบยัยนั่นเห็นทีลูกกระเดือกที่มีอาจจะไม่เหลือ...อลันพยายามชี้หนทางสว่างให้กับตัวเอง
ยั่วได้ยั่วไปสาบานต่อให้ต้องตายเขาจะไม่โง่เหมือนอดัมที่ไปกัดกินแอ๊ปเปิ้ลแน่...เสียงที่แผดก้องอยู่ในใจกำลังทำหน้าที่ห้ามทัพอย่างหนัก...แต่ดูเหมือนมันจะทำหน้าที่ไม่ดีพอ...
เพราะทันทีที่รสิตาขยับตัวเอื้อมมือไปหยิบรีโมทจนชายเสื้อคลุมหลุดออกจากหัวไหล่...เสียงห้ามปรามจากอลันตัวร้ายก็แตกกระจายไปคนละทิศละทาง...จนความอดทนขาดผึงในอีกเสี้ยววินาทีต่อมา...
เธอเป็นบ้าเรอะถึงใส่เสื้อผ้าโชว์เนื้อหนังมังสามาเดินนวยนาดบนบ้านที่มีแต่ผู้ชายแบบนี้
เพราะไม่อยากเสียเชิงชายสองครั้งซ้อนในคืนเดียวอลันจึงตั้งใจหาเรื่องผู้หญิงที่กำลังบีบอัดความรู้สึกของเขาจนใกล้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยวาจาที่คิดว่าจะทำให้เธอหน้าชาและรีบลุกหนีเข้าห้องไป
รสิตาไม่ได้สนใจกับท่าทางเอาเรื่องของอลันนัก เธอปรายตามองเขาแต่พองามแล้วผุดรอยยิ้มออกมาก่อนจะกดรีโมทเลือกรายการโทรทัศน์ต่อเงียบๆ
ฉันถามไม่ได้ยินเรอะ
อลันตวาดถามอีกครั้งด้วยระดับความเกรี้ยวกราดที่นับว่าน่าผวาสำหรับใครอีกหลายคน...แต่ดูเหมือนมันจะใช้ไม่ได้ผลกับรสิตา
คุณถามว่ายังไงคะ
รสิตาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มหวานพร้อมกันโน้มตัวเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำยกขึ้นจิบด้วยท่าทางที่อลันเห็นเป็นลอบกลืนน้ำลาย...เพราะนึกหิวกระหายน้ำในแก้วใสๆ ใบนั้น
ฉันถามว่าเธอเป็นบ้าหรือยังไงถึงได้ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ออกมาเดินดึกๆ ดื่นๆ ในบ้านที่มีแต่ผู้ชาย
ในบ้านหลังนี้ผู้ชายมีแค่คุณกับคุณทัศน์ไม่ใช่เหรอ...และคุณก็ประกาศเสียงดังฟังชัดว่าไม่มีวันแตะต้องฉันให้เสื่อมเกียรติ...คุณการันตีถึงขนาดนั้นฉันก็ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรกับผู้ชายที่อยู่บนเรือนนี่คะ
กลับเข้าห้องไปได้แล้ว...
ฉันจะรอน้อง
เธอตอบกลับน้ำเสียงเรียบเฉย
จะรอก็ไปรอในห้องโน่น...ฉันถามจริงๆ เถอะเธอออกมารอน้องหรือกระหายผู้ชายมากจนต้องออกมาลากเข้าห้องสักคนกันแน่
อลันแค่นเสียงหยามหยันอย่างไม่ไว้หน้า
ฉันจะทำอะไรมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับคุณไม่ใช่เหรอ...
รสิตาหันไปปรายตามองพ่อจอมหาเรื่องแล้วเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างท้าทาย
เธอเป็นนักโทษของฉันนะพูดจาให้มันดีๆ หน่อย
เมื่อถูกท้าทายเสือหนุ่มที่กำลังกรุ่นไปด้วยอารมณ์เร่าร้อนรุนแรงจึงไม่คิดปล่อยให้ตัวต้นเหตุลอยหน้าลอยตาและทำท่าอวดดีใส่เขาอีก
มานี่!...
อลันคว้าหมับไปที่ลำแขนกลมกลึงและกระชากร่างเปรียวบางเข้าหาตัวพร้อมกับตะคอกสั่ง
ปล่อย! ฉันเจ็บนะ
หญิงสาวแหวขึ้นเมื่อถูกอีกฝ่ายกระชากจนตัวปลิวก่อนจะพยายามดิ้นรน
หยุดดิ้นสักที
ก็ปล่อยฉันสักทีสิ
รสิตาตะคอกใส่หน้าอีกฝ่ายอย่างถือดี
เธอกล้าตะคอกใส่หน้าฉันเชียวเหรอเหิมเกริมไปแล้ว
ชายหนุ่มบีบลำแขนกลมกลึงแล้วเข่นเขี้ยวอย่างโกรธเคืองเมื่อถูกหญิงสาวท้าทายด้วยท่าทางอวดดีไม่มีลดระดับ
ฉันสาบานว่าทำได้มากกว่าตะคอกแน่ถ้าคุณยังไม่ปล่อยมือ
เธอขู่อีกฝ่ายด้วยประกายตาเอาจริง
อะไรที่เธอคิดจะทำ...แก้ผ้ายั่วฉันงั้นเหรอ...หึผู้หญิงหิวรักอย่างเธอคงมีปัญญาทำได้แค่นั้นสินะ
ฉาด!
คำถามพร้อมสายตาดูถูกดูแคลนของอลันถูกตอบกลับด้วยฝ่ามืองามๆ ที่ตวัดลงบนซีกหน้าข้างหนึ่งด้วยระดับความเร็วและแรงชนิดที่ไม่มีใครสามารถเดาได้ว่ามันจะสร้างความเจ็บชาให้กับเจ้าของใบหน้าที่ถูกประทุษร้ายมากแค่ไหน
อลันสะบัดหน้าที่หันไปตามแรงฝ่ามือกลับมาจ้องผู้หญิงเลือดร้อนด้วยประกายตาที่กำลังแดงก่ำไปด้วยเพลิงโทสะ ฝ่ามือหนายกขึ้นหวังสั่งสอนแต่ก็ต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย...แต่ประกายตากำลังดูถูกและหมิ่นหยามเมื่อเขาคิดใช้กำลังทำร้ายผู้หญิง
แม้จะไม่มีเสียงก่นด่าออกมาจากริมปากอิ่มน่าจูบนั่น...แต่ภาษาตาที่เธอถ่ายทอดออกมามันก็ทำหน้าที่เป็นโทรโข่งชั้นดีในการประกาศก้องว่าเขาเป็นผู้ชายที่เลวมากขนาดไหนหากคิดแตะต้องเธอ
เธอกล้าดียังไงถึงตบหน้าฉัน
มือแข็งราวคีมเหล็กยกขึ้นบีบคางเล็กๆ แล้วเข่นเขี้ยวถามอย่างโกรธเกรี้ยว
แล้วคุณล่ะกล้าดียังไงถึงมาบังคับฉัน
ระดับน้ำเสียงขุ่นเขียวของรสิตาเป็นเหมือนน้ำมันชั้นดีที่กำลังเทลงบนอารมณ์ร้อนระอุดั่งเปลวไฟอย่างอลันจนมันลุกโชนขึ้น...
ที่กล้าบังคับก็เพราะฉันมีอำนาจที่จะสั่งเป็นสั่งตายเธอน่ะสิ
งั้นเรอะ...แต่ฉันว่าคุณมันก็เป็นได้แค่ไอ้ผู้ชายเลวๆ ที่ชอบใช้กำลังเพื่อเยียวยาตัวเองจากปมด้อย...ถามจริงๆ เถอะตอนเด็กๆ ถูกใครรังแกมาหรือเปล่าถึงได้เก็บกดขนาดนี้
เพราะโต้วาทีกับอลันอยู่บ่อยครั้งจึงทำให้เธอพอรู้นิสัยของอีกฝ่ายว่าเป็นประเภทฆ่าได้แต่อย่าคิดมาหยาม
หยุดอวดดีสักทีฉันชักจะทนไม่ไม่ไหวแล้วนะ
ทนไม่ไหวแล้วจะทำอะไรงั้นเหรอ...ตบฉันหรือจะฆ่าทิ้งล่ะ...ถ้าคิดยังไม่ออกก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้
รสิตาถามเสียงเยาะพร้อมกับจงใจสะบัดตัวแรงๆ เพื่อยืมมือของอีกฝ่ายช่วยกระชากเสื้อคลุมออกจากตัว...และมันกำลังได้ผล...
อลันถึงกับพูดไม่ออก...นอกจากอุทานเรียกหาพระเจ้าอยู่ในใจ...เมื่อเห็นทรวงอกอวบอิ่มทำท่าจะหลุดออกจากชุดนอนเนื้อบางที่ห่อหุ้มอย่างหมิ่นเหม่...ชายหนุ่มยืนตะลึงงันจนเกือบลืมหายใจ...เมื่อเห็นชัดว่าเนื้อผิวเนียนละมุนอวบหยุ่นปราศจากบราเซียห่อหุ้ม...มันกำลังชูช่อท้าทายสายตาราวกับดอกไม้แรกแย้มที่โยกไหวไปตามกระแสลมเพื่อโปรยกลิ่นหอมหวลยวนเย้าให้เขาก้มหน้าลงไปดอมดม
อุแม่เจ้า!...ทำไมหัวใจเขาถึงได้เต้นแรงแบบนี้...ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากขณะดวงตาเริ่มพร่าเลือน...ส่วนสติสัมปชัญญะอย่าได้พูดถึงเพราะมันกำลังค่อยๆ ดับวูบเหมือนแสงไฟที่ถูกไล่ปิดทีละดวงๆ ร่างสูงผึ่งผายเริ่มหยัดเกร็งเมื่อแรงอารมณ์ที่ยายามซุกซ่อนไว้เริ่มเผยความปรารถนาออกมา
ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วสัดส่วนอันงดงามแล้วบอกกับตัวเองว่า...เนื้อแท้ที่กำลังชูชันเย้ายวนนั่นช่างหมดจดงดงามและยั่วหัวใจของบุรุษเพศให้หวั่นไหวได้เป็นอย่างดี
เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังยืนนิ่งหญิงสาวจึงคิดหาวิธี ขณะกำลังจะขยับตัวสายเสื้อนอนก็ร่วงจากหัวไหล่ส่งผลให้ปลายยอดอกสีชมพูงดงามเผยออกสู่สายตาของคนที่สติกำลังกระเจิดกระเจิง...และมันกำลังเปลี่ยนความตั้งใจอันแรงกล้าของชายหนุ่มให้กลับกลืนคำในทันใด
เพราะกำลังกรุ่นอยู่ในฤทธิ์แอลกอฮอล์ พอมันเข้าผสมกับเรือนร่างงดงามเย้ายวน อลันที่พยายามประคับประคองสติก็ถึงกับหูตาพร่ามัวและหมดความอดทนในที่สุด เมื่อสัมปชัญญะดับมืดชายหนุ่มจึงดึงทึ้งชุดนอนเนื้อบางออกอย่างบ้าคลั่งจนอาภรณ์บนร่างกายของหญิงสาวร่วงกราวลงบนพื้น
แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจมาบ้างแต่พอเอาเข้าจริงๆ รสิตาก็ถึงกับตะลึงจนพูดไม่ออก เมื่อมือใหญ่ช้อนศีรษะเธอขึ้นมาแล้วแนบริมฝีปากบดเบียดเข้าหาริมฝีปากของเธออย่างดุเดือดเหมือนกับคนขาดน้ำที่หิวกระหายอย่างหนัก
ชายหนุ่มมองทรวงอกอวบอิ่มด้วยประกายตาหลงใหลก่อนจะดันร่างนุ่มลงบนโซฟาจนศีรษะของหญิงสาวแหงนเงย ก่อนจะเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นโดยไม่คิดถอนริมฝีปากที่กำลังดูดกลืนน้ำหวานอันแสนซ่านใจแม้แต่อึดใจเดียว
รสิตาเริ่มดิ้นอึกอักเมื่อรับรู้ได้ว่ากล้ามเนื้อของเขากำลังกระตุกจนเกร็งไปทั้งร่าง ก่อนจะเบิกตาขึ้นเมื่อร่างเปล่าเปลือยของชายหนุ่มทาบทับลงมาบนตัวจนรับรู้ถึงความแข็งแกร่งที่กำลังเสียดสีอยู่บนร่างกาย
...ไม่เธอไม่ได้ต้องการให้มันล่วงเลยจนถึงขั้นนี้...หญิงสาวหลับตาแน่นและบอกตัวเองให้หาทางเอาตัวรอด...แต่ดูเหมือนทางรอดที่เธอต้องการมันจะถูกปิดตายเพราะเขากำลังปลุกเร้าร่างกายของเธอด้วยรสสัมผัสเร่าร้อนที่มันกำลังแผ่รัศมีไปทั่วร่าง...
อลันประกบจูบเธออย่างดูดดื่มขณะกดร่างของหญิงสาวให้แนบชิดกับเรือนกายแข็งแกร่งจนแทบไม่มีอะไรแทรกผ่านไปได้...จนเธอรับรู้ถึงสัญญาณบางอย่างที่กำลังเต้นตุบอยู่เหนือร่างยามเขาครวญครางขึ้นเบาๆ
รสิตาพยายามกางมือผลักหัวไหล่ของเขาออกแต่ดูเหมือนเวลานี้อลันได้กลายร่างเป็นหินผาไปแล้วเพราะเขาหาได้สะดุ้งสะเทือนกับเรี่ยวแรงที่เธอกำลังใช้ผลักไส
ชายหนุ่มยังคงบรรจงจูบและขบเม้มริมฝีปากเย้ายวนที่เขาถามตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่ารสชาติมันจะเป็นอย่างไร แล้วฉกลิ้นเข้ากระหวัดรัดลิ้นนุ่มๆ พร้อมกับบดเบียดร่างกายปลุกเร้าร่างสาวให้เดือดพล่าน...
เขาต้องการเธอเดี๋ยวนี้...อลันบอกตัวเองพร้อมกับใช้ขาข้างหนึ่งแยกเรียวขาเล็กๆ ให้ขยับห่างจากกัน...เขาพร้อมแล้วแต่เธอล่ะ...เมื่ออารมณ์ปรารถนาเดินมาจนสุดทางคนที่เป็นบ้าเป็นหลังก็เริ่มได้คิด
ช่างปะไร...เขาแค่ต้องการปลดเปลื้องเธอก็แค่เครื่องระบาย...อลันบอกตัวเองอย่างไม่แยแส...แต่ก่อนที่ซับในตัวจิ๋วด้านล่างจะถูกเปลื้องออก...อยู่ๆ เสียงเยาะหยันของรสิตาก็ดังกังวานขึ้น...
ตอนที่เราตกลงกันคุณบอกว่าถ้าชนะฉันจะได้อะไรนะ...
อลันถึงกับสวรรค์ล่มดังโครมสนั่นเมื่อเห็นประกายตาเหยียดหยามอย่างผู้ชนะจ้องมาที่เขาพร้อมกับรอยยิ้มเยาะที่มุมปากอิ่มกระชับที่กำลังฉ่ำหวานได้ที่...
โอ...พระเจ้านี่เขาถูกยัยบ้านี่ใช้มารยาและเล่ห์เหลี่ยมของผู้หญิงหลอกล่อจน...ยั้งใจไม่อยู่หรือนี่...ชายหนุ่มถึงกับนิ่งงันเมื่ออีกฝ่ายทุ่มเทร่างกายเพื่อชัยชนะ...และเธอกำลังกำชัยชนะอันนั้นได้อย่างงดงาม...เสียด้วย
Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 11:43:32 น.
4 comments
Counter : 1922 Pageviews.
Share
Tweet
เปลี่ยนโหมดไปเปลี่ยนโหมดมาแบบนี้จะได้กินต้มยำจากคนอ่านไหมเนี่ยเรา.... ฮี่ๆ หลังจากทานของหวานเมื่อตอนที่แล้วก็เปลี่ยนแนวมาซดต้มยำแซ่บๆ กันต่อนะคะ....
อากาศหนาวๆ ค่ะรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ห่วงใยค่ะ
โดย:
sansook
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:50:05 น.
พอดีเลย เย็นนี้มีต้มยำกุ้ง ซี๊ดดดดดดดดด
โดย: sakeena IP: 115.87.96.118 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:44:22 น.
โอเคเลยค่ะหนูเอ๋ เพื่อให้ไม่หวานเลี่ยนเกินไป ซดน้ำต้มยำ สลับกับของหวาน...
ตอนแรกก็หมั่นไส้นายอลัน แต่ตอนนี้เอาใจช่วยแระกัน เจอแอ๊ปเปิ้ลเปรี้ยวซะขนาดนั้น จะทำยังไงดีน้อนายอลัน...
ดูแลตัวเองเยอะๆ นะจ๊ะหนูเอ๋
โดย: เอิงเอย IP: 10.1.154.185, 70.43.146.34 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:36:15 น.
นิยายเปลี่ยนแปลงบ่อยอะ
พอๆกับอากาศหนาวช่วงนี้เลย
หรือเพราะอากาศหนาว พระเอกเลยอยากห่มเนื้อ 555++
รักษาสุขภาพ ห่มผ้าห่มกันด้วยนะค่ะ
โดย: googie IP: 203.146.71.70 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:50:41 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
อากาศหนาวๆ ค่ะรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ห่วงใยค่ะ