Bloggang.com : sansook : ตอนที่ ๑๐ มารผจญ

ตอนที่ ๑๐ มารผจญ

เอกทัศน์เปิดประตูแทรกตัวเข้าไปในห้องเป็นจังหวะเดียวกับร่างเปรียวบางถลันเข้าหาแล้วฟาดฝ่ามือลงบนอกไม่ยั้งจนทำเอาคนถูกประทุษร้ายสะดุ้งแล้วเบี่ยงกายหลบหลีกเป็นพัลวัน

“โอ๊ย! คุณโรสมาตีผมทำไม”

ชายหนุ่มเลี่ยงหลบไปอีกทางแล้วถามขึ้นด้วยความงุนงง

“ไหนคุณว่าจะไม่ทำอะไรพี่สาวฉันยังไง...คุณโกหก!...”

รติญาถลาเข้าไปหวังทุบตีอีกฝ่ายให้หายโมโห แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มเตรียมรับมืออยู่แล้วจึงรวบร่างเปรียวบางเข้ามากอดไว้แน่น

“ปล่อยนะ...คุณทัศน์”

หญิงสาวพยายามดิ้นสุดฤทธิ์ขณะเอกทัศน์ยิ้มและสอดแขนรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดกับร่างกายจนเนินเนื้อนุ่มแนบกับอกกว้างอย่างเลี่ยงไม่ได้

“คุณทัศน์! ฉันบอกให้ปล่อย”

หญิงสาวดิ้นรนด้วยความเกรี้ยวกราดเมื่ออีกฝ่ายยังมีแก่ใจหัวเราะและก้มลงจูบแก้มนวลอีกฟอดใหญ่

“อยากให้ปล่อยก็อย่าดิ้นสิ...ไม่งั้นคืนนี้จับปล้ำทำเมียจริงๆ นะเอ้า”

คำขู่ของเอกทัศน์ได้ผลเมื่อร่างบางที่ดิ้นพล่านหยุดกึกโดยฉับพลัน

“ทำไมไม่ฆ่าทิ้งซะล่ะ...ฉันจะได้หมดทุกข์สักที”

รติญาเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับแค่นเสียงประชด เอกทัศน์เลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นท่าทางอวดดีของหญิงสาว...ชายหนุ่มทาบมือข้างหนึ่งประคองดวงหน้าเรียวละมุนแล้วยิ้มกริ่ม...หลังจากปะทะคารมกับเจ้านายมาพักใหญ่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้สักที...เขารักเธอ...รักจนไม่อยากเป็นได้แค่ผู้พิทักษ์...และไม่สนใจอีกต่อไปว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่มีชะตาชีวิตอยู่ในมือของเจ้านายหรือเป็นได้แค่หมากตัวหนึ่ง...

“จะฆ่าได้ยังไงคุณคือหัวใจผมทั้งดวงเชียวนะ”

เมื่อตัดสินใจจะเดินหน้าชายหนุ่มจึงตอบพร้อมกับกดจมูกลงคลุกเคล้าไปตามแก้มนวลเนียน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นจุมพิตไซ้ซอนหนักหน่วง...

ร่างเปรียวบางเริ่มสั่นเทาจนไม่มีแรงต่อต้านกับการระดมกอดจูบที่หนักหน่วงและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ รติญาหลุบเปลือกตาลง กลั้นใจกางมือขึ้นทาบกับอกตึงเต็มไปด้วยมัดกล้ามและรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีผลักไสเรือนกายแกร่งที่แนบสนิทไปทุกส่วนแล้วแผดเสียงขึ้น

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!...”

หัวใจของเอกทัศน์กระตุกวาบเมื่อเห็นดวงตาคู่งามวาวโรจน์ แม้จะนึกเสียดายบทหวามที่กำลังเดินไปในทิศทางอย่างงดงามแต่เขาก็ไม่อยากรบเร้าเอาแต่ใจ...ชายหนุ่มหรี่ตามองใบหน้าบูดบึ้งพร้อมกับเพิ่มแรงกระชับของวงแขนอีกเล็กน้อย

“พูดฉันไม่เพราะเลย...พูดเพราะๆ สิจ๊ะ”

เขาบอกแล้วยิ้มพรายออกมาเมื่อเห็นใบหน้าเรียวละมุนสะบัดหนีปลายนิ้วที่กำลังเชยคางเธอขึ้น

“ไม่!...”

“แน่ะยังจะดื้ออีก...ไหนบอกซิว่าโกรธอะไรทำไมต้องลงไม้ลงมือ”

“คุณมันสับปลับ”

เอกทัศน์นิ่วหน้าแต่ยังยิ้มเมื่อเห็นอารมณ์ขุ่นเขียวอย่างไร้เหตุผลของคนในอ้อมแขน

“พูดดีๆ”

“ฉันพูดไม่ดีตรงไหน...คุณบอกฉันว่าจะไม่ยุ่งกับลิลลี่แต่ทำไมถึงพาเธอมา...แค่ฉันมันยังไม่พออีกหรือไง...ใจคอจะเอามาฆ่าหมดทั้งบ้านเลยเหรอ...คนเลว”

รติญาทุบมือลงบนอกแกร่งเสียงดังปึก...จนนึกจุกแทน...แต่อีกฝ่ายกลับยืนเฉย

“คุณก็รู้ว่าคนตัดสินใจไม่ใช่ผม...อีกอย่างคุณบอกผมไม่หมดเกี่ยวกับเธอ”

ดวงหน้างดงามที่กราดเกรี้ยวเผือดลงเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่าย...มองเธอนิ่ง...ด้วยสายตาครุ่นคิดมากกว่าตำหนิ

“ฉะ...ฉัน...”

เอกทัศน์หลุบเปลือกตามองริมฝีปากสั่นระริกแล้วยิ้มน้อยๆ หลังจากอยู่ร่วมห้องกับรติญามาหลายวันแม้จะพยายามหักห้ามใจไม่แตะต้องเธอแต่จนแล้วจนรอดเขาก็อดใจไม่เคยได้สักที

ชายหนุ่มมองดวงตาหวาดหวั่นราวกับลูกกวางแล้วครุ่นคิด...หลังจากจบเรื่องนี้เขาอยากมีชีวิตเหมือนคนปกติ...มีเมียและลูกอยู่บนถนนสายสีขาว...แล้วเธอล่ะจะยอมมาเดินอยู่ข้างกายเขาไหม...เอกทัศน์จ้องดวงหน้าเรียวละมุนด้วยประกายตานิ่งสงบ...เขาจะเอายังไงกับเธอเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง...ควรมอบเธอคืนให้ครอบครัวหรือ...จะยึดครองไว้ด้วยความผูกพันจากร่างกายแล้วใช้กฎหมายตีกรอบอีกชั้น...

หลังจากจมอยู่กับความคิดของตัวเองครู่ใหญ่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้...ว่าไม่มีวันปล่อยรติญาไปเด็ดขาด...ต่อให้ต้องพรากเธอมาด้วยความเห็นแก่ตัวเขาก็จะไม่สนอะไรอีกแล้ว...เอกทัศน์จ้องหน้าหญิงสาวตาเขม็งก่อนจะไล้ปลายนิ้วร้อนระอุไปตามพวงแก้มเนียนละมุน...แล้วยิ้มด้วยประกายตาที่เต็มไปด้วยความหมายมากมายในนั้น...

รติญาจ้องประกายฉ่ำหวานในดวงตาหยาดเยิ้มของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งร่าง...แม้จะไม่เข้าใจว่าความหมายในนั้นคืออะไร...แต่หัวใจของเธอก็กระหน่ำเต้นจนแทบจะระเบิดออกมา...ร่างบางเริ่มสั่นเทาเมื่อเขาไล้ปลายนิ้วบนริมฝีปากแล้วลากไปช้าๆ อย่างเชิญชวน...

“ที่สั่น...หนาวหรือกลัว...”

เสียงกระซิบพร่าพรายที่ดังชิดแก้มเนียนจนเธอรับรู้ถึงลมหายใจที่เป่ารดลงมา ทำให้รติญาอดเงยหน้าขึ้นมองคนถามไม่ได้...ก่อนจะเสมองไปทางอื่นเมื่อเห็นดวงตาหวานฉ่ำจ้องสบไม่วางตาจนรู้สึกประหม่า...เธอนึกก่นด่าตัวเองที่เผลอไผลไปกับความอบอุ่นและรู้สึกหวั่นไหวจนร่างกายสั่นระรัวยามประสานสายตากับเขา...สั่นเพราะหนาวหรือกลัว...คำถามของชายหนุ่มยังดังก้องอยู่ในหู...

ดวงตาคู่งามหลุบลงก่อนจะวกกลับไปจ้องเขาเขม็งเมื่อคำตอบที่ไม่กล้าเอ่ยผุดออกจากสมอง...เธอสั่นเพราะรู้สึกวูบไหวไปทั้งร่างเพราะสัมผัสของเขา...มันคือความปรารถนาที่แผ่กระจายออกมาจากความรู้สึกเบื้องลึกที่เธอไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรและเกิดขึ้นได้ยังไง...แต่ไม่เคยห้ามมันได้สักที

คิ้วเข้มเลิกขึ้นขณะหลุบเปลือกตามองริมฝีปากอิ่มกระชับที่กำลังเผยอแย้ม...และใช้ภาษาตาจ้องมองดวงตาคู่สวยด้วยประกายอ่อนหวาน และบอกชัดว่าเขาปรารถนาจุมพิตกลีบปากสีสวยเย้ายวนตรงหน้าเพียงใด

เมื่อความรู้สึกของเขาและเธอแสดงชัดว่ามีความรักความปรารถนาเช่นเดียวกัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต่างเก็บงันจึงค่อยๆ บังเกิดขึ้น ชายหนุ่มเชยคางเธอขึ้นโน้มใบหน้าลงแนบริมฝีปากร้อนรุ่มลงเบียดคลึงกับริมฝีปากอิ่มอย่างละมุนละไม ปลายลิ้นอุ่นชื้นแทรกเข้าดูดกลืนความหวานของรสอุ่นซ่านของเรียวลิ้นเล็กๆ ที่ยังอ่อนประสบการณ์อย่างอ่อนโยน

ภายใต้ความสุขอันหวานฉ่ำเอกทัศน์สามารถใช้จุมพิตอ่อนหวานระคนเร่าร้อนบ่งบอกอะไรต่อมิอะไรได้ลึกซึ้งมากมาย...มากจนร่างเปรียวบางแทบหลอมละลายไปกับความซาบซ่านที่กำลังกำจายไปทั่วร่างอย่างมิอาจหักห้ามใจ

ขณะกำลังดื่มด่ำรสรักอยู่ในห้องอามรณ์อันรัญจวนสองร่างที่เบียดกระชับจนแนบสนิทไปทุกสัดส่วนก็ต้องสะดุ้งและผละออกจากกัน...เมื่อมีเสียงตบประตูดังโครมครามอยู่อีกฟากอย่างไม่คิดเกรงอกเกรงใจเจ้าของห้องเลยสักนิด

เอกทัศน์นึกหงุดหงิดในอารมณ์จนแทบอยากจัดลูกปืนงามๆ ลงไปบนหน้าผากคนเสียมารยาทที่กำลังฟาดมือลงบนประตู...และเวลาแบบนี้คงไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้ามากวนใจเขาแน่ๆ ถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่อลัน...เจ้านายตัวร้ายที่ใครๆ ต่างนึกขยาด

ชายหนุ่มถอนใจออกมายาวๆ เหลือบมองตาคู่สวยที่ฉายแววตื่นตระหนกระคนขัดเขิน...ฝ่ามือใหญ่อบอุ่นยกขึ้นแนบแก้มนวลไล้ไปมาอย่างบรรจงเมื่อคนที่ยืนหน้าซีดปากสั่น...กำลังลนลานหวาดหวั่นจนร่างกายสั่นสะท้าน

“อยู่เงียบๆ อย่าดื้อ...อย่าทำอะไรที่แสดงว่ากำลังท้าทายเขา...เข้าใจไหม”

เขากระซิบชิดริมฝีปากอิ่มชื้นก่อนจะแนบลงบดคลึงอีกชั่วครู่...แล้วค่อยๆ ผละออกอย่างอ้อยอิ่งเพราะยังไม่อิ่มในรสหอมหวานของกลีบปากงาม...แต่เสียงโครมครามที่ดังขึ้นทุกขณะตามแรงอารมณ์ของคนข้างนอกก็บอกกลายๆ ว่าเขาควรรีบตัดใจโดยพลัน

รติญาพยักหน้าอย่างเข้าในก่อนจะเดินหลบไปที่โซฟา...หญิงสาวเดินเหมือนคนเหม่อลอยริมฝีปากเม้มแน่นเพราะสับสนกับความรู้สึกที่กำลังพุ่งทะยานขึ้น...เธอเป็นอะไรไปทำไมไม่อาจหยุดยั้งร่างกายและหัวใจได้เมื่ออยู่ใกล้เขา...

เอกทัศน์มองตามร่างเปรียวบางในทุกย่างก้าวด้วยประกายตาหมกมุ่น...เขาต้องใช้ความอดทนมากขนาดไหนที่จะไม่แตะต้องเรือนกายงดงามนั่นให้มัวหมอง...แม้จะบอกตัวเองให้หักห้ามใจแต่ดูเหมือนทุกๆ ครั้งเมื่อได้ใกล้ชิดความอดทนที่มีก็ขาดผึง...รติญายังอ่อนประสบการณ์นักเธอถูกชักจูงได้ง่ายดาย...และไม่มีทางห้ามแรงอารมณ์ที่พุ่งฉิวได้เลย...

เสียงโครมครามหลังประตูเพิ่มระดับความดังขึ้นอีกเล็กน้อย...พอบานประตูเปิดกว้างเอกทัศน์ผุดรอยยิ้มขบขันออกมาเมื่อเห็นสีหน้าโกรธจัดของเจ้านาย

“มีอะไรเหรอครับเจ้านาย....”

เอกทัศน์ยื่นหน้าออกไปถาม...ลากเสียงประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงกวนใจคนฟัง

“นายทำบ้าอะไรอยู่ฉันทุบประตูจนมือจะหักอยู่แล้ว”

อลันยืนเท้าสะเอวมองหน้าคนสนิทด้วยประกายตาตำหนิและขุ่นเคือง

“เวลานี้มันจะเที่ยงคืนแล้วนะครับคุณอลัน...ผมก็พักผ่อนน่ะสิ”

“เมียนายไปไหน...ไปเอาตัวมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

คำถามที่มาพร้อมคำสั่งด้วยน้ำเสียงห้วนและวางอำนาจทำเอารติญาถึงกับสะดุ้งจนลนลาน

“เธอพักผ่อนแล้วครับ”

เอกทัศน์ตอบน้ำเสียงกังวลเมื่อเห็นสีหน้าของเจ้านายกำลังบอกชัดว่าต้องการลากตัวรติญาไปที่ไหนสักแห่ง

“ไปเรียกมา...”

อลันตะคอกเสียงสั่งแล้วกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง ใบหน้าขุ่นเขียวหากคมคายแบบบุรุษทรงอำนาจหันไปที่มุมหนึ่งของห้องแล้วจ้องดวงตาตื่นตระหนกราวกับลูกกวางของอีกฝ่ายประกายตาเรียบเฉยและออกคำสั่งทันที

“เธอมานี่...เร็วๆ ด้วย”

เสียงเรียกดุดันและท่าทางทรงอำนาจของอลันกำลังทำให้คนถูกเรียกหน้าซีดเผือด

“คุณอลันจะพาเธอไปไหน...เวลานี้มันดึกมากแล้วนะครับ”

เอกทัศน์รีบดักทางเพราะไม่วางใจกับท่าทางเอาเรื่องของเจ้านาย

“ฉันจะให้เมียนายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แม่นั่นสักหน่อย...และอย่าปฏิเสธเชียว...ไม่อย่างนั้นฉันจะจับแม่นั่นกับเมียนายแก้ผ้าแล้วมัดประจานกลางสนาม...”

คำสั่งที่มาพร้อมกับคำขู่ของอลันทำเอาเอกทัศน์ชักยืนไม่อยู่...ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาอย่างหมดทางเลือกเมื่อเห็นสีหน้าเอาจริงของเจ้านาย

“เดี๋ยวผมจะพาเธอไปเอง”

พอได้รับคำยืนยันอลันจึงหมุนตัวเดินลงเท้าหนักๆ กลับไปด้วยท่าทางที่เอกทัศน์นึกอยากหาไม้หน้าสามมาฟาดหัวเจ้านายจอมร้ายกาจให้หายเคือง...

“คุณคงได้ยินแล้วว่าคุณอลันต้องการอะไร...”

ชายหนุ่มหันไปยิ้มให้กับใบหน้าตื่นตระหนกของรติญาแล้วพยักหน้าเรียก

“เขาจะให้ฉันเปลี่ยนผ้าให้ลิลลี่เหรอคะ...”

รติญารีบเดินเข้าไปหาแล้วถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย

“คุณอยากทำไหม...ถ้าไม่อยากทำเดี๋ยวผมบอกคุณอลันให้”

“อย่านะคะ...โรสทำได้ค่ะ...ให้โรสทำนะคะ”

เอกทัศน์มองฝ่ามือที่ทาบอยู่บนอกแล้วยิ้มอ่อนโยน...ตวัดแขนโอบเอวคอดเข้ามากอดไว้...ก่อนจะเชยคางเธอขึ้นมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย

“เรียกแทนตัวเองแบบนี้ฟังเพราะกว่าฉันเป็นไหนๆ ต่อไปเวลาคุยกับผมเรียกแทนตัวเองแบบนี้นะผมชอบ”

รติญากะพริบตาเมื่อจู่ๆ ใบหน้าของเอกทัศน์ก็โน้มลงมา แต่ก่อนที่ริมฝีปากรุมร้อนจะทันประกบกับเรียวปากอิ่ม...เสียงอลันตัวร้ายก็ตะโกนเรียกดังมาแต่ไกล...จนทำให้ร่างเปรียวบางสะดุ้งและผละหงายอย่างลนลาน...

เอกทัศน์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะพึมพำกับตัวเองเมื่ออารมณ์วาบหวามถูกสกัดเป็นรอบที่สอง...อย่าให้ถึงตาคุณเชียว...รับรองผมจะสกัดให้ค้างเติ่งจนแทบคลั่งเลยล่ะ...ฮึ...

“เราไปกันเถอะก่อนที่คุณอลันจะเอาระเบิดมาขว้างเพราะไม่ได้ดั่งใจ”

ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ แล้วจูงมือพาเธอเดินออกไปด้วยอาการที่กรุ่นไปด้วยความหมั่นไส้เจ้านาย...มากกว่าจะขัดเคืองใจที่ถูกขัดจังหวะ...แค่เปลี่ยนเสื้อผ้ามันจะยากอะไรนักหนา...เฮ้อ! ถ้าไม่รีบไปจัดการดูท่า...อลันตัวร้ายจะต้องกลายเป็นอลันตัวมารมาขัดขวางความสุขของเขาไม่จบไม่สิ้นเป็นแน่...เอกทัศน์บ่นงึมงำกับตัวเอง

หลังจากรติญาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แฝดผู้พี่เรียบร้อยอลันก็ออกปากไล่เธอกลับห้องในทันที...เพราะไม่อยากให้หญิงสาวทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกัน

เมื่อเอกทัศน์พารติญาออกไปได้สักพักเขาจึงเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง...จ้องดวงหน้าเรียวละมุนที่ปราศจากเครื่องสำอางด้วยประกายตาอ่อนลง

“แบบนี้ค่อยเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย...เธอจะรู้บ้างไหมว่าไอ้สีฉูดฉาดที่เอามาฉาบหน้าจนหนาเตอะมันไม่ได้สวยงามเลยสักนิด”

อลันที่ไม่ชอบผู้หญิงแต่งหน้าจัดจ้านพึมพำออกมาเบาๆ ชายหนุ่มยืนกวาดตามองไปทั่วดวงหน้างดงามที่ยังคงหลับสนิทแล้วถอนใจลึก...แม่นี่สวยอย่างที่เอกทัศน์บอกไม่ผิดเพี้ยน...ดวงตาคมกริบมองเส้นผมสีทองหยิกนุ่มลื่นประดุจเส้นไหมสยายอยู่รอบศีรษะอย่างขัดอารมณ์...ก่อนจะไล่ไปตามลำคอระหง...ไหล่บอบบาง...และหยุดนิ่งตรงทรวงอกอวบที่สะท้อนขึ้นลงตามจังหวะของลมหายใจ...จนเขาเผลอจ้องอยู่เป็นนานเมื่อประมาณด้วยสายตาแล้วเห็นชัดว่ามันงดงามเพียงใด

ชายหนุ่มจ้องร่างบางหายใจเป็นปกติและสม่ำเสมอที่ทอดร่างอยู่บนเตียง...อลันนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกคุ้นๆ หน้าเธอชอบกลเหมือนเขาเคยเห็นมาก่อน...อ้อ...ก็แม่นี่เป็นฝาแฝดกับผู้หญิงอีกคนที่อยู่กับเอกทัศน์มันจะคุ้นหน้าก็ไม่เห็นแปลก...เขาสรุปไปตามเหตุและผล...แต่ก็อดตงิดๆ ใจไม่ได้ว่ามันน่าจะมีมากกว่านั้น...

ชายหนุ่มชะโงกดูคนที่กำลังดำดิ่งอยู่ในห้วงนิทรารมย์ด้วยประกายตาครุ่นคิด...ใบหน้าสีจัดจ้านถูกเช็ดออกจนเกลี้ยงให้ความรู้สึกน่ามองยิ่งกว่าตอนไหนๆ... พอได้พิศคนตรงหน้าอย่างละเอียดเขาจึงไม่แปลกใจที่เอกทัศน์จะหลงใหลรติญา...ดวงหน้าเรียวละมุนสวยหวานยามหลับพริ้ม...ดูไร้พิษสง...และปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าช่างเป็นภาพที่งดงาม...

อลันยกมือไล้เส้นผมสีทองเข้มอย่างเผลอไผล...นานแค่ไหนที่เขาไม่ได้รู้สึกอยากละเมียดละไมกับผู้หญิง...มือหนาชะงักก่อนจะผละห่างจากเธอ...เพราะตกใจกับความรู้สึกแปลกๆ ที่ผุดขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวนั่น

พระเจ้า!...มันเกิดเรื่องบ้าๆ อะไรกับเขา...ให้ตายเถอะ...เขามาทำบ้าอะไรที่นี่...อลันกวาดตามองไปรอบๆ

“บัดซบเอ๊ย!...”

ชายหนุ่มสบถออกมาแล้วหมุนตัวเดินออกไปทันที

Create Date : 20 ตุลาคม 2553

Last Update : 20 ตุลาคม 2553 14:58:48 น.

7 comments

Counter : 1442 Pageviews.

เอาปกเหลี่ยมรักมาให้ยลกันค่ะ....

ช่วงนี้อัพไม่เป็นเวลาอย่าว่ากันนะคะ งานสุมเนทอืดค่ะ ตอบเม้นไม่ทันใจอย่าแอบเคืองนะคะ...ฮี่ๆ...

ฝนยังตกอยู่ แดดก็จัดจ้าน บางวันหมอกลงหนาวๆ เฮ้ออากาศแปรปรวนขึ้นทุกวัน อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ

แจ้งคุณ googie เอ๋ไปงานวันที่ 23 ตุลาคม เวลา 11 -15 น. ค่ะ

สำหรับพี่สาวที่อยู่ต่างแดนก็อย่างลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ...

ห่วงใยทุกๆ คนค่ะ

โดย: sansook

วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:14:52:35 น.

ปกเหลี่ยมรักฯ งามถูกใจจังเลยนู๋เอ๋...

ตอนนี้อ่านแล้วนึกสะใจอีตาอลันเล็กๆ ทำเป็นคนไร้หัวใจไม่มองหญิง เชอะ...จะทนได้นานสักแค่ไหน ว่าแต่ว่าชื่อลิลลี่ เป็นตัวละครเดียวกันกับเรื่อง...หรือแค่ว่าชื่อเหมือนกันเฉยๆ

ว่าแต่ว่าหนุ่มๆ ในสังกัดของนู๋เอ๋เป็นประเภท love at first sight กันทู้กคนเลยนะจ๊ะ

อากาศในเมืองไทยร้อนๆ หนาวๆ มีฝนตก นู๋เอ๋ดูแลตัวเองเยอะๆ นะจ๊ะ งานยุ่งก็หาเวลาพักผ่อนเยอะๆ จ้า

โดย: เอิงเอย IP: 68.224.193.220 วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:21:31:33 น.

สวัสดีค่ะพี่เอิงเอย....คุณ googie, k. jee , พี่หญิง...,NeeNie , raimee ,คุณบ่าบี๋, และผู้อ่านทุ๊กท่านค่ะ

เห็นคำถามพี่เอิงเลยอยากแวบมาตอบ ฮี่ๆ...พอดีปั่นงานไม่ออกเลยมาท่องเวบเล่นๆ หุหุ....

ถ้าคุณพี่เอิงสงสัยว่า...หนูลิลลี่ของหนูเอ๋ใช่หนึ่งในสาวงามนาม...มังกรบุปผาจากเรื่อง....(ลิขิตเงา...) หรือเปล่า เพราะเท่าที่จำได้น่าจะใช้ชื่อนี้ในเรื่องนั้น...

เลยแวะมาตอบว่าบ่ไจ้เน้อเจ้่า....เพราะอันนั้นเป็นฉายาของแม่นางโจแอนนา...และชีเป็นพลเรือนของอเมริกา...คนแถวๆ บ้านพี่เอิงอะค่ะ...ฮี่ๆ

และถ้าเอ๋ตอบไม่ผิดจากความเข้าใจ...รู้สึกอึ้งมากมาย...ที่พี่เอิงอ่านเรื่องนั้นของหนูเอ๋ด้วย...โห...แสดงว่าแอบอ่านมานานแระชิมิๆ ฮี่ๆ...ถ้าใช่ดีใจมากมายเลยค่ะที่หนึ่งแสงเงาได้ออกมาโปรยน้ำใจจนกลายเป็นหนึ่งหยดน้ำทิพย์ให้กับนักแต่งมือสมัครเล่นคนนี้...

และขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจจากท่านผู้อ่านที่เอ๋ไม่ได้เอ่ยชื่อ...แต่ขอให้ท่านระลึกไว้เสมอว่าแค่หนึ่งคลิกที่กดอ่านก็เป็นความงดงามอันล้ำค่าที่ผลักดันให้คนแต่งมีแรงสร้างสรรค์งานต่อๆ ไปแล้วค่ะ...หนึ่งคลิกที่กดอ่านก็เหมือนเป็นพลังขับเคลื่อนอันยิ่งใหญ่ให้กับนักเขียน (อ่านแล้วอาจจะดูเว่อร์แต่สำหรับคนแต่งหนังสือรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ค่ะ) เพราะถ้าวันไหนไร้คนอ่านผลงานก็จะสูญค่า...มันคือสัจธรรม....

มีแรงไปปั่นนิยายแระ....ขอให้ทุกท่านพบกับความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ

นอนหลับฝันดีค่ะ

โดย: เอ๋ อักษรา IP: 110.49.205.23 วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:22:09:22 น.

อ๊ะ ๆ ซาแดงว่านู๋เอ๋..ออนอยู่แน่ ๆ มาตอบ ment ด้วย
สงสัยคงต้องส่งรูปร่าง หน้าตา หนุ่ม ๆ มาประกวดเพิ่มแล้วละจะได้จับคู่ถูก 555 ตอนนี้ 3 สามแล้วอีก 1 หนุ่มใครน้อ หวังว่าคงไม่ใช่พี่ธง ๆ เน้อ..เอหรือว่าจะใช่ดี

อีสานฝนตกรึเปล่านู๋เอ๋ ตอนนี้ทางนี้ฝนตกกำลังตก จะหนาวถึงคนทางโน้นมั๊ยน้อ..

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

โดย: jee IP: 117.47.120.8 วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:22:21:22 น.

โอ๊ะๆๆ แฟนพันธุ์ทางอย่างเราไม่เห็นรู้เลยว่า love at first sight กันทุกคู่ สงสัยต้องรีบหามาอ่าน

เสียดายจัง นักเขียนไปกันวันที่ 23 ทั้งนั้นเลย

ปกสวยมากค่ะ ออกเมื่อไหร่เอ่ย หนังสืออกในงานเลยหรือเปล่าค่ะ

ฝนตก น้ำท่วม ระวังตัวกันทุกคนนะค่ะ

โดย: googie IP: 203.146.71.70 วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:8:15:22 น.

อาคุงลิลลี่ ในลิขิตเงา เขามีแฟนไปแล้วในเรื่องนั้นด้วย
มิใช่รึ?

โดย: NeeNiE IP: 203.113.96.4 วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:10:06:21 น.

อาคุงลิลลี่ ถูกจับค่ะ ฮี่ๆ คนที่ได้แฟนคือ โบตั๋น อีกนามคือเหมยลี่ลี... (ชื่อคล้ายๆ กัน) เย่ๆ มาย้อนรอยกันดีกว่า....ปลื้มใจจังที่คนอ่านยังจำกันได้.....

โดย: sansook

วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:12:01:16 น.