โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ
https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 2 ชำระแค้น
|
|
ภูนเรศเดินหน้าเรียบเฉยเข้ามาในห้องนั่งเล่น ร่างสูงทรุดนั่งลงบนโซฟาแล้วยกขาขึ้นพาดกับโต๊ะแล้วกระดิกเท้าไปมาอย่างสบายอารมณ์ ดนัยผุดลุกแล้วพยายามดิ้นรนแววตาสีเทาหม่นจ้องศัตรูรุ่นลูกอย่างอาฆาต ชายกลางคนพยายามพูดเสียงอู้อีผ่านผ้าสีขาวที่มัดปากไว้
แกจะถามฉันล่ะสิว่าลูกสาวแกลีลาดีไหม ภูนเรศเลิกคิ้วกวนอารมณ์จนทำให้อีกฝ่ายเดือดดาล
หึหึ ดนัยแกรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะเวลาที่ถูกคนอื่นทำลายของรัก ฉันจะบอกให้นะลูกสาวแกน่ะ อื้อหืม....สุดๆ ภูนเรศทำหน้าเคลิ้มจนอีกคนแทบคลั่ง
อื้อ.... อื้อ.... อื้อ..... ดนัยดิ้นรนแล้วแผดเสียงออกมาอย่างเหลืออด
แกจะเดือดทำไมนักหนา แกลองนั่งสงบจิตสงบใจแล้วนึกถึงความสูญเสียของฉันสิ นึกดีๆสิแกจะได้รู้ความรู้สึกของฉันว่ามันเจ็บแค่ไหนในยามที่ต้องสูญเสีย หิรัญแก้ผ้าที่มัดปากมันออกที ภูนเรศหันไปพยักหน้าบอกคนติดตาม
ไอ้ภูแกมันหน้าตัวเมีย เรื่องนี้มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับแก ถ้าแค้นแกทำไมไม่มาลงที่ฉัน ลูกสาวฉันไม่เกี่ยวด้วยแกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย พอปากได้รับอิสระดนัยก็ก่นด่าขึ้นทันที
แกไม่ต้องกลัวหรอกโทษของแกยังไงฉันก็ไม่ละเว้นอยู่แล้ว ส่วนลูกสาวของแกก็คิดเสียว่าเป็นดอกผลให้กับหนี้แค้นที่แกติดค้างฉันอยู่ก็แล้วกัน ไอ้ดนัยฉันจะให้เวลาแกสามวันในสามวันนี้แกจะต้องคืนทุกอย่างมาให้ฉัน
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ดนัยแผดเสียงหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า อยากได้คืนงั้นเหรออยากได้แกก็ไปเสี่ยงโชคเอาสิ ไอ้โง่
แกพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไง มันหมายความว่ายังไง ภูนเรศหดขาลงแล้วผุดลุกขึ้น
แกไม่รู้เหรอว่าฉันเอาเงินไปใช้จนหมดแล้ว ดนัยเหยียดยิ้มอย่างสะใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังเต้นเร่าๆ
แล้วใบหุ้นอีกห้าสิบเปอร์เซ็นที่แกหลอกให้พ่อฉันเซ็นให้ล่ะมันอยู่ไหน? ภูนเรศถามเสียงร้อนรน
ไอ้หุ้นสัปรังเคนั่นน่ะเหรอ ฉันจำนองได้ไม่ถึงสิบล้านด้วยซ้ำ แกจะเอามันไปทำไมในเมื่อสภาพของบริษัทกำลังจะล้มไม่เป็นท่าอยู่แล้ว ฉันจะบอกให้นะไอ้ภูว่าบริษัทที่พ่อแกรักนักหนามันจะล้มมานานแล้ว ข้อนี้พ่อแกก็รู้ดีแทนที่พ่อแกจะฉลาดแล้วหยุดทุกอย่างในขณะที่พอจะเอาตัวรอดมันก็ไม่ทำ ฉันบอกมันแล้วแต่มันไม่ฟังฉันเอง ที่พ่อแกยิงตัวตายมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉัน พ่อแกมันใจเสาะรับไม่ได้กับความล้มเหลว ถ้าฉันไม่ดึงหุ้นพวกนี้มาธนาคารมันก็ต้องมายึดไปอยู่ดี ดนัยพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ได้สะทกสะท้านกับอะไร
แกหมายความว่าแกเอาทุกอย่างที่โกงพ่อฉันมาไปละเลงที่บ่อนอย่างนั้นเหรอ ไอ้สารเลว ภูนเรศกระชากคอเสื้อของดนัยแล้วตะคอกถาม
ถ้าใช่แล้วแกจะทำไม ฮ่าๆ แกรู้ไหมว่าเงินส่วนหนึ่งที่มันหล่อเลี้ยงบริษัทมาได้ก็เพราะฉันเอามันไปเสี่ยงโชคแล้วต่อยอด ฉันพยายามพยุงบริษัทให้อยู่รอดมาตลอดแล้วพ่อแกมันทำอะไรบ้าง พ่อแกมันอ่อนไม่กล้าแม้แต่จะเสี่ยงโชคมัวแต่เดินหน้าบริหารแบบเก่าๆแก้ปัญหาแบบเดิมๆ ยุคนี้แกก็รู้ว่าการแข่งขันด้านตลาดมันสูงขนาดไหน มัวแต่งมเข็มอยู่ในอ่างแบบพ่อแกบริหารยังไงมันก็คงต้องล้มเข้าซักวัน พอบริษัททรุดมันก็เสือกใจเสาะกรอกปืนใส่ปากตัวเอง ฉันไม่ใช่คนที่จับปืนกรอกปากมันซะหน่อยแกจะมาโทษฉันได้ยังไง
ผัวะ..เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเมื่อภูนเรศโกรธจนถึงขีดสุด ดนัยสะบัดหน้าไปตามแรงหมัดที่โถมเข้าใส่จนรู้สึกชาไปทั้งหน้า ชายกลางคนยกไหล่ขึ้นมาเช็ดเลือดที่กำลังไหลซึมออกมาจากมุมปาก ดวงตาสีขุ่นจ้องชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน
แกรับความจริงว่าพ่อแกอ่อนแกไม่ได้เหรอไอ้ลูกหมา แกมาว่าฉันโกงพ่อแกฉันขอถามแกหน่อยสิว่าถ้าพ่อแกไม่มีฉัน เอเชียอมฤตมันจะอยู่ได้ไหม ฉันแค่เอาสิ่งที่ฉันควรจะได้ฉันผิดตรงไหน ถ้าแกแน่แกก็หาทางเอากลับคืนมาเองสิ
ดนัยฉันเสียดายเวลาที่ผ่านมาจริงๆที่หลงนับถือคนอย่างแก แกมันเห็นแก่ตัว นับจากนี้ไปแกอย่าหวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบาย แกก็รู้นี่ว่าจุดจบของพวกผีการพนันมันเป็นยังไง ภูนเรศหันไปจ้องหน้าผู้สูงวัยอย่างอาฆาต ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว เพราะฉันไม่ได้ใจเสาะเหมือนพ่อแก ดนัยเบะปากเหยียดหยาม
ก็ได้ถ้าแกคิดว่าสิ่งที่แกยักยอกมามันเป็นของที่แกควรจะได้ฉันก็จะยกให้ หิรัญกลับ ภูนเรศหันไปบอกกับคนติดตามแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ภูนเรศเดินหน้าตึงออกมาจากบ้านหลังงามด้วยความรู้สึกที่กรุ่นไปด้วยไฟแค้น สองสามปีมานี้ดนัยโกงเงินบริษัทไปเกือบร้อยล้าน เท่านั้นยังไม่พอเมื่อเดือนกว่าที่ผ่านมาเขายังเอาความลับของบริษัทไปขายให้กับคู่แข่งจนทำให้สถานการณ์ของ เอเชียอมฤต เบเวอร์เรจ เริ่มง่อนแง่นจนจวนจะพังแหล่มิพังแหล่อยู่แล้ว ชายหนุ่มกลับไปมองชายกลางคนที่นั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟาด้วยความคับแค้นใจ
หิรัญเดินตามร่างสูงกำยำไปขึ้นรถเงียบๆ ชายหนุ่มเหลือบมองใบหน้าคมสันของเจ้านายพอเห็นดวงตาสีเข้มจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ยากจะอ่านความคิด เขาจึงเลือกที่จะนิ่งเฉย เมื่อรถคันใหญ่ขับเคลื่อนออกไป ภูนเรศค่อยๆเอนกายพิงกับเบาะรถ ชายหนุ่มหลุบเปลือกตาลงแล้วนึกถึงเรื่องราวต่างๆในอดีต ดนัยเป็นเพื่อนสนิทของพ่อ ในอดีตทั้งคู่ถูกขนานนามว่าเป็นเจ้าพ่อแห่งน้ำอมฤต ในขณะนั้นตลาดเบียร์ในประเทศไทยยังถือว่าแคบมาก แต่ เอเชียอมฤต เบเวอร์เรจ ก็ยังสามารถผงาดมาอยู่ในตลาดแถวหน้าและได้รับความนิยมมาตลอด
เขาเคยถามตัวเองซ้ำๆตั้งแต่วันที่ต้องสูญเสียบิดา ว่าทำไมดนัยถึงได้คิดทรยศบริษัทที่ตัวเขาเองก็มีส่วนในการสร้างให้ยิ่งใหญ่ หากจะมองเรื่องขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ ตลอดเวลาพ่อของเขาก็ไม่เคยเอาเปรียบกับผลกำไรที่ได้รับ ในแต่ละปีดนัยจะได้รับผลประโยชน์ที่เท่าเทียมกันอยู่เสมอจนแทบจะเรียกว่าเป็นหุ้นส่วนกันเลยก็ว่าได้ แต่พอได้ฟังจากคำสารภาพของชายสูงวัยความกังวลใจก็เข้ามาแทรก ตลอดเวลาเขาไม่เคยรู้เลยว่าบริษัทที่ใครๆต่างก็มองว่ามั่นคงจะมีปัญหาถึงขนาดต้องใช้การพนันเข้ามาช่วยพยุงไว้ และนี่คงจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ดนัยติดการพนัน ชายหนุ่มกัดกรามจนเป็นสันเมื่อนึกถึงใครอีกคน
คุณภูจะไปไหนต่อไหมครับ หิรัญถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้านายยังคงนั่งเงียบเชียบ
ไปบ้านไอ้ดิสผมอยากคุยกับมัน ภูนเรศบอกเสียงราบเรียบในขณะที่เปลือกตายังปิดสนิทอยู่
มันดึกมากแล้วนะครับผมว่าคุณภูน่าจะกลับไปพักผ่อนก่อนนะครับ หิรัญแนะนำ
อืม..ถ้างั้นก็กลับบ้านก่อนก็แล้วกัน หิรัญให้คนของเราไปติดต่อที่บ่อนเรื่องซื้อหุ้นคืนด้วย พรุ่งนี้ ช่วงบ่ายคุณให้เลขาฯของคุณพ่อเรียกประชุมผู้บริหาร ผมจะเข้าแก้ไขสถานการณ์ในครั้งนี้เอง ส่วนเรื่องข้อมูลลับของบริษัทที่ดิสรณ์แอบเอาไปเราคงต้องปรับกลยุทธ์ใหม่ทั้งหมด ภูนเรศบอกอย่างหนักใจ
ครับคุณภู หิรัญโค้งศรีษะรับแล้วจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายทันที ภูนเรศเหลือบตามองคนติดตามที่เป็นทั้งเลขาฯ และบอดี้การ์ดนิดหนึ่งแล้วจึงเบนสายตากลับไปมองถนน ความคิดหลากหลายกำลังประเดประดังเข้ามาเมื่อนึกถึงเพื่อนที่เขาไว้วางใจมาตลอด ดิสรณ์เป็นเพื่อนคู่คิดให้เขามานาน ด้วยความไว้วางใจเขาจึงมอบหมายให้ชายหนุ่มดูแลธุรกิจโรงเบียร์ฯ ทั้งหมดของ เอเชียอมฤต เบเวอร์เรจ ส่วนตัวเขากลับเลือกที่จะอยู่ในไร่ข้าวบาร์เลย์ที่มีนับพันๆไร่อยู่ในภาคเหนือและบริษัทของตัวเอง
ถึง เอเชียอมฤต เบเวอร์เรจ จะเป็นบริษัทแม่ แต่ด้วยความที่เขาอยากลองสร้างธุรกิจจากความสามารถตัวเอง ภูนเรศจึงแอบซุ่มก่อตั้ง บริษัท คอเปอร์เรชั่น บิวเวอร์รี่ ภายใต้แบรนด์ของตัวเอง ในสองปีที่ผ่านมาเขาแอบตีตลาดใหญ่น้อยของ เอเชียอมฤต โดยที่ไม่มีใครรู้แม้แต่พ่อของเขาว่าคู่แข่งที่กำลังมีส่วนแบ่งทางการตลาดอยู่ในขณะนี้คือ บริษัทของเขาเอง นอกจากจะการตลาดที่แข็งกว่า บริษัทของเขายังได้เปรียบด้านกำลังการผลิต หาก เอเซียอมฤตผลิตได้ 1 ล้านเฮกโตลิตรต่อปี คอเปอร์เรนั่น จะผลิตได้ 1.8 ล้าน เฮกโตลิตรต่อปี และยังไม่นับรวมโรงงานใหม่แห่งใหม่ที่สามารถผลิตได้อีกจำนวนหนึ่ง เพราะความได้เปรียบเรื่องวัตถุดิบ และโรงเบียร์ที่ได้มาตรฐานและการบริหารด้านการตลาดที่แข็งกว่า จึงทำให้บริษัทของเขาผงาดอยู่ในระดับแถวหน้าของกลุ่มนักดื่มเบียร์ **********************************
ดิสรณ์กำลังนั่งนัวเนียอยู่กับหญิงสาวหน้าตาสะสวยอยู่ในห้องระดับ วีไอพี ของผับหรู เสียงเพลงที่กำลังดังคลออยู่ช่วยปลุกเร้าอารมณ์ให้สนุกสนานจนชายหนุ่มอดที่จะโยกกายไปตามจังหวะของบทเพลงไม่ได้
เอ๊าชนแก้วกันหน่อยเว้ย เสียงอ้อแอ้ของชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นเมื่อหญิงสาวในอ้อมแขนยื่นแก้วเหล้ามาให้
ฮ่าๆ ฉลองให้กับความหายนะของไอ้ภูมัน ดิสรณ์ยกแก้วขึ้นแล้วยื่นไปสัมผัสกับแก้วของเพื่อนเสียงดังแกร๊ง
แกมันแน่จริงๆได้ดิส แบบนี้เขาเรียกเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดใช่ไหมวะเพื่อน ชายคนเดิมพูดน้ำเสียงชื่นชมจนคนฟังถึงกับยิ้มไม่หุบ
มันอยากโง่เองช่วยไม่ได้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะกู้วิฤตนี้ยังไง ดิสรณ์ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวแล้วยิ้มอย่างสะใจ
แกกับไอ้ภูสนิทกันมานานแล้วไม่ใช่เหรอ? พวกแกสองคนไปบาดหมางอะไรกันมาฮึไอ้ดิส ทำไมแกถึงหักหลังไอ้ภูมันล่ะ?
อย่าให้เล่าเลยว่ะวายุ เล่าแล้วความแค้นมันจุกอก ดิสรณ์ส่ายหน้าแล้วจ้องไปที่แก้วเหล้าในมือ ชายหนุ่มนั่งกัดกรามแน่นเมื่อนึกถึงความบาดหมางที่คุกรุ่นอยู่ในใจ
งานนี้คงได้มาหลายล้านล่ะสิดูแกล่ำซำไม่เบานี่ช่วงนี้ วายุถามสีหน้ามีแววอิจฉานิดๆ
ก็เกือบสามสิบล้าน ไม่น่าเชื่อว่าแค่ข้อมูลแฟ้มเล็กๆ มันจะมีค่ามากมายขนาดนี้ น่าเสียดายที่อาดนัยมาขอส่วนแบ่งไม่งั้นป่านนี้ในกระเป๋าฉันคงมีมากกว่านี้ ดิสรณ์โอ้อวด
โธ่พ่อตากับลูกเขยแบ่งกันกินแบ่งกันใช้จะเป็นอะไรไป แล้วแกจะแต่งงานกันคุณนิต้าจริงๆหรือเปล่าดิส วายุถามขึ้น
ไม่หรอกแกก็รู้ว่าฉันรักรัน ที่ฉันทำทุกวันนี้ก็เพื่อสร้างครอบครัวรอรัน ดิสรณ์เอ่ยถึงแฟนสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
แม่นี่มีดีตรงไหนเหรอดิสฉันเห็นแกคลั่งเขาเหลือเกิน หน้าตาก็สวยอยู่หรอกแต่พวกอาร์ตๆน่ะมันเข้าใจยาก เกิดตีสแตกขึ้นมาอาร์ตตัวแม่เลยนะเว้ย วายุพูดปนขำ
อย่าพูดถึงรันแบบนี้อีกวายุฉันไม่ชอบ ดิสรณ์วางแก้วลงบนโต๊ะดังกึกเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหู
ถ้าแกพูดแบบนี้แล้วคุณนิต้าล่ะแกจะทำยังไงกับเธอ วายุยังไม่วายสงสัย ฉันไม่ได้รักนิต้า ที่ฉันยอมทำทุกอย่างก็เพราะต้องการข้อมูลบางอย่างจากพ่อของเธอ แต่มันน่าขำตรงที่อาดนัยก็คิดไม่ซื่อกับพ่อไอ้ภูเหมือนกันงานนี้มันก็เลยเข้าทาง หึหึ ดิสรณ์ยิ้มให้กับชัยชนะของตัวเอง
แบบนี้เขาเรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกมาหลายตัว เอาเถอะถ้าแกไม่รักคุณนิต้า ฉันจะเป็นคนรับช่วงต่อจากแกเอง แกมันโง่คุณนิต้าทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ เห็นแล้วบอกตรงๆร้อนชะมัดเลยว่ะ แล้วไหนจะมีเงินมีชื่อเสียงในกลุ่มพวกไฮโซอีกแกแต่งงานกับเธอรับรองคนอิจฉากันทั้งเมือง
นิต้าเด็ดก็จริงแต่ฉันไม่ชอบแบบนี้ อีกอย่างตอนนี้อาดนัยกำลังติดการพนันเงินทองมีเท่าไหร่ก็เอาไปถลุงในบ่อนหมด กิจการสปาของนิต้าก็ง่อนแง่นพอๆกันและดูท่านิต้าเป็นคนจมไม่ลงด้วยขืนแต่งงานไป ฉันคงได้หาเงินให้สองพ่อลูกนั่นถลุงจนตาเหลือก
แกเป็นคนพาอาดนัยเข้าบ่อนไม่ใช่เหรอ แกสอนเขาเองแกจะไม่รับผิดชอบพาพ่อตาไปวัดรดน้ำมนต์ไล่ผีพนันออกหน่อยเหรอ ตอนนี้แกก็ล้มไอ้ภูได้แล้วนี่
รดยังไงก็คงสายไปแล้วล่ะดูท่าอาดนัยคงจะติดงอมแงมไปแล้วมีเงินเป็นไม่ได้วิ่งแจ้นเข้าบ่อนทุกที เฮ้อ! จะว่าไปก็สงสารนิต้าเหมือนกัน แต่ก็ช่วยไม่ได้ถ้าไม่ปั่นหัวอาดนัยฉันก็ล้มเอเชียอมฤตไม่ได้ ตอนนี้ฉันสะใจจริงๆที่เห็นครอบครัวไอ้ภูมันใกล้ล้มละลาย อาทิตย์หน้าธนาคารคงจะเข้ามาเจรจาเรื่องฟ้อง ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะฟื้นบริษัทที่ล้มไม่เป็นท่าขึ้นมายังไง ไอ้ภูวันๆมันอยู่แต่ในป่าในไร่มันจะไปรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการบริหาร ที่บริษัทเอเชีย เบเวอร์เรจมันอยู่ได้ก็เพราะฉันคอยพยุงให้ ดิสรณ์แค่นยิ้ม ดิสฉันถามแกจริงๆเถอะว่าไอ้ดิสมันไปทำอะไรให้แกนักหนา ทำไมแกถึงไปอาฆาตแค้นมันขนาดนั้น วายุถามด้วยความสงสัย
มันไม่ใช่เรื่องของแก เดี๋ยวฉันจะกลับแล้วล่ะวันนี้นัดรันไว้ ดิสรณ์เลี่ยงที่จะตอบคำถาม
คำก็รันสองคำก็รัน ไม่ยักรู้ว่าแกชอบพวกศิลปินเดินดินที่มีแต่อุดมการณ์ ดิสความรักกับอุดมการณ์มันกินไม่ได้หรอกนะเว้ย แกจะไปคบทำไมกับผู้หญิงที่ไร้เกรดอย่างนั้น
วายุถ้าแกดูถูกรันอีกคำเดียวรับรองวันนี้ฉันจะเลาะฟันแกออกมา ถ้าแกยังอยากจะคบกับฉันอย่าพูดแบบนี้อีก ดิสรณ์ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว
อะไรของมันวะไอ้นี่ ติสแตกตามแฟนหรือไงกัน วายุมองตามร่างสูงโปร่งของเพื่อนอย่างงๆ
ดิสรณ์เดินออกจากผับอย่างไม่สบอารมณ์นัก ชายหนุ่มเดินดุ่มๆไปที่รถแล้วขับออกไปทันที ใบหน้าหล่อเหลาที่สาวๆเห็นเป็นต้องละลายจ้องไปข้างหน้าแล้วปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปกับความเร็วของการขับขี่ เกือบสิบปีมานี้เขาบ่มเก็บความแค้นจนแน่นอก การแก้แค้นที่แสนยาวนานจบลงอย่างสวยงาม ภูริศ วรเดชา และดนัย พิศาลสารน์ ต่างก็ล้มไม่เป็นท่า น่าเสียดายที่ภูริศใจเสาะชิงฆ่าตัวตายไปก่อนจึงทำให้ความแค้นที่ชำระไปยังไม่สะใจเท่าที่ควร ส่วนดนัยถึงแม้จะยังมีชีวิตอยู่แต่บั้นปลายก็คงไม่ต่างจากคนที่ตายทั้งเป็น ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงนิต้าผู้หญิงที่เขายอมเข้าไปข้องเกี่ยวเพียงเพราะต้องการหลอกใช้ ถ้าดนัยรู้ว่าเขาเป็นใครไอ้แก่นั่นจะรู้สึกยังไงนะ
***************************
บรรยากาศเช้าตรู่ของชุมชนเล็กๆในเมืองใหญ่เริ่มจอแจไปด้วยการดิ้นรนของคนเมือง ภรัณยายืนอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน หญิงสาวฉีดกระบอกน้ำลงไปที่กระถางกล้วยไม้ที่แขวนระโยงระยางอยู่บนราวที่ทอดยาวไปจนสุดระเบียง แล้วยิ้มน้อยๆให้กับความวุ่นวายของเสียงโหวกเหวกที่อยู่รอบๆกาย อ้าวไอ้รันวันนี้ไม่ออกไปไหนเรอะ เสียงแหวๆของป้ามาลีแม่ค้าขายไก่ย่างตะโกนถามข้ามรั้วมา
ไม่ไปจ้าวันนี้ว่าจะนั่งวาดรูปป้าตอนย่างไก่แล้วส่งเข้าประกวดหาเงินมาซื้อไก่ย่างกินซักหน่อย ภรัณยาตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงจนคนฟังถึงกับยิ้มแป้น
วาดให้สวยๆเหมือนตัวจริงล่ะไม่งั้นป้าไม่ยอมนะ ป้ามาลียังตะโกนกลับมาก่อนจะเข็นรถผ่านเลยไปทางปากซอย
พี่รันๆพระมาแล้ว เจ้าปืนเด็กข้างบ้านวิ่งห้อมาเกาะรั้วแล้วตะโกนบอก
มาแล้วเหรอ ปืนเอ็งดักพระไว้นะเดี๋ยวพี่ไปเรียกยายก่อน ภรัณยาตะโกนบอก ยายๆพระมาแล้วเร็วๆเดี๋ยวไม่ทันหลวงพ่อนะ หญิงสาววิ่งเข้าไปในบ้านแล้วคว้าโถข้าวพร้อมกับถาดกับข้าวที่จัดวางไว้อยู่บนโต๊ะด้วยท่าทางที่รีบร้อนจนได้รับบทเทศนาพร้อมพรก่อนพระ
ไอ้รันแกจะรีบร้อนอะไรนักหนานิสัยกระโดกกระเดกเป็นลิงเป็นค่างแบบนี้เมื่อไหร่จะหายซักที เสียงยายทิพย์ให้พรอีกตามเคย
โธ่ยายขืนชักช้าจะทันพระท่านไหมล่ะ สมัยนี้ทุกคนต้องทำทุกอย่างแข่งกับเวลาไม่รู้หรือไง มัวแต่ช้าเป็นเต่าจะไปทันทำมาหากินอะไร ภรัณยายกของที่เตรียมใส่บาตรกระวีกระวาดกระโดดลงจากบันไดที่ช่างอุตส่าห์ทำไว้ให้ตั้งสามขั้น แล้วมายืนชะเง้อคอมองไปที่ถนน
เวลาทำบุญมันต้องใจเย็นๆ ทำด้วยความสุขุมและตั้งใจ มันถึงจะได้บุญ แกเป็นผู้หญิงหัดสำรวมเสียบ้างเวลาพระเจ้าท่านมาก็ให้มันสงบๆหน่อย นิมนต์เจ้าค่ะ ก่อนที่บทเทศนาจะไหลออกมาไม่หยุดพระสงฆ์ที่เดินรับบาตรก็มาหยุดยืนอยู่หน้าบ้าน พอระฆังมาช่วยภรัณยาก็ถึงกับยิ้มแฉ่ง ขอบคุณหลวงพ่อค่ะที่มาช่วยลูกช้างได้ทันเวลา หญิงสาวนั่งลงแล้วพนมมือขึ้นท่วมหัว โยมทิพย์ให้พรหลานสาวอีกแล้วสินะ เสียงหลวงพ่อถามขึ้น
หลวงพ่อก็ดูมันสิคะ อีฉันไม่รู้จะอบรมมันยังไงแล้วล่ะค่ะ ยายทิพย์บ่นแล้วยิ้มน้อยๆ หญิงชรายื่นมือไปรับโถข้าวที่หลานสาวส่งมาให้ก่อนจะบรรจงตักข้าวสวยที่หุงเรียงเม็ดอย่างดีใส่ลงไปในบาตร แล้วตามด้วยถุงกับข้าวทั้งคาวและหวานก่อนจะถอยให้หลานสาวเอาช่อดอกไม้ไปวางที่ฝาบาตร
เจ้าประคุ๊ณไม่ว่าจะเกิดชาติหน้าหรือชาติไหนก็ขอให้ลูกช้างสวยวันสวยคืนด้วยเถ๊อะ และเสียงขอพรที่คุ้นชินก็ดังขึ้นเหมือนเช่นเคย
ยายทิพย์ส่ายหน้าอย่างระอากับคำพูดของหลานสาว หญิงชราเดินตักข้าวในโถใส่ลงไปในบาตรของพระรูปที่สองและตามด้วยถุงกับข้าวและถอยออกมา เจ้าประคุ๊ณขอให้ลูกช้างรวยวันรวยคืนด้วยเถ๊อะ และเสียงหวานก็เจี๊ยวแจ้วออกมาเมื่อวางดอกไม้และนั่งลง
ยายทิพย์เดินตักข้าวใส่บาตรของพระรูปสุดท้ายแล้ววางถุงกับข้าว พอหลานสาววางดอกไม้ลงไปที่ฝาบาตร เสียงแหบพร่าก็เอ่ยตัดหน้าทันที สาธุ๊ขอให้หลานอีฉันมันสวยรวยเก่งเร็วๆด้วยเถ๊อะมันจะได้เลิกขอซะที พอสิ้นเสียงของยาย ภรัณยาก็ถึงกับหัวเราะออกมา พอพระสงฆ์ให้พรเรียบร้อยและเดินห่างออกไป ยายทิพย์ที่อดใจไม่ไหวก็ถึงกับตีแปะไปที่แขนของหลานสาว ไอ้รันแกนี่เล่นไม่รู้เวล่ำเวลาเลยจริงๆ
โอ๊ย..ยายมาตีหนูทำไมเนี่ย ทำบุญอยู่แท้ๆไหงมารังแกหนูล่ะ ใบหน้าสวยหวานแย้มยิ้มแล้วใช้มือโอบไปที่เอวของยาย
ฉันอยากจะเห็นแฟนแกจริงๆว่ามันจะหน้าตาเป็นแบบไหน ยายทิพย์ปรายตามองหน้าหลานสาวแล้วบ่นอีกตามเคย
วันนี้ก็ได้เห็นแล้วล่ะ เห็นแล้วยายอย่าไปหลงเสน่ห์แฟนหนูเข้าล่ะ หนูขี้เกียจมาชิงรักหักสวาทกับยาย พอพูดจบหญิงสาวก็วิ่งฉิวเข้าบ้านไปทันทีเพราะขืนชักช้ามีหวังทัพพีที่อยู่ในมือของยายจะปลิวกันให้ว่อน
ไอ้หลานคนนี้ไปได้นิสัยแบบนี้มาจากใครกันนะ ยายทิพย์บ่นไปยิ้มๆไป
Create Date : 07 สิงหาคม 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 7 สิงหาคม 2552 10:04:50 น. |
Counter : 622 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: sansook 7 สิงหาคม 2552 10:06:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: bee (wasi ) 7 สิงหาคม 2552 14:13:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: kwan IP: 118.172.70.43 7 สิงหาคม 2552 17:12:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
ชอบไม่ชอบเม้นติชมกันด้วยนะคะ มีอะไรก็แนะนำมาได้แสนสุขจะได้นำไปปรับปรุงให้ดีขึ้น รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เป็นห่วงเหมือนเดิมค่ะ