“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ กรุณารัดเข็มขัดขณะที่นั่งด้วยค่ะเพราะยานเราไปด้วยความเร็วสูงมาก มิฉะนั้น ท่านอาจกระเด็นออกนอกยานของเราได้ค่ะ”

เรามองร่างหญิงสาวที่เพิ่งประกาศเตือนสักครู่พร้อมรำพึงในใจว่า ทำไมคำประกาศช่างเหมือนแอร์โอสเตสของโลกเราจริงๆ

พร้อมนึกในใจว่าเรานี่ช่างโชคดีเสียเหลือเกินที่ได้มีโอกาสถูกคัดเลือกไปดาวอังคารเที่ยวนี้เพราะเป็นเที่ยวที่คัดเฉพาะผู้ที่พร้อมและตั้งใจไปเรียนรู้ในการอยู่รอดในดาวอังคารในทศวรรษหน้านี้ เพราะอะไรน่ะหรือ..ตามมา 

เที่ยวบินนี้อยู่ในภารกิจที่ชื่อ “กอบกู้ชาวโลก”โดยจะเลือกไปเพียง 10 คนจากโลกนี้โดยแต่ละคนจะมีพี่เลี้ยงเป็นมนุษย์ดาวอังคารนำเราจากชาวโลกไปสำรวจพื้นที่ดาวอังคารไปเรียนรู้ปรับตัวเพื่อการเป็นอยู่ในโลกอนาคต เพราะเราต่างรู้ดีว่า โลกป่องๆของเราใบนี้ ชักจะอยู่ไม่ได้แล้ว มนุษย์ดาวอังคารสงสารชาวโลกเยี่ยงพวกเรายิ่งนัก จึงอยากช่วยเหลือให้พวกเราอยู่รอดในจักรวาลแห่งนี้

แล้วเราถูกเลือกไปอย่างไรเพราะอะไร..นี่คือคำถามที่เราพูดคุยขณะเดินทางด้วยยานอวกาศถึงแม้ยานจะบินด้วยความเร็ว และแม้ว่า ดาวอังคารจะอยู่ติดโลกก็ตามแต่ก็ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 10 ชม. เค้าจึงจัดให้มีการซักถามเดียวๆ กับพี่เลี้ยงซึ่งเป็นชาวดาวอังคารวัยกลางคนแล้ว เค้าชื่อ RT07 เราก็ได้รับคำตอบว่าเนื่องจาก ชาวดาวอังคารสุ่มสำรวจมากว่า 5 ปีว่าผู้ใดควรได้รับการคัดเลือกไปในยุคสำรวจนี้ เลยได้รับคำตอบว่า

1. ชื่อ rakpama07 เรา คล้ายๆ กับเจมส์บอนด์ 007 ทางชาวดาวอังคารเลยมีความเห็นร่วมกันว่า เราน่าจะเก่งฉกาจคล้ายๆ กับพระเอกดังทุกภาคนั้น ..เราแย้งว่า...”ของเค้า 007 นะ เราแค่ 07 เอง”

เค้าบอกว่า ก็คือๆ กันแหละ ..เอาก็เอาฟระ

2. เค้าบอกว่า มาแอบดูตอนเราฝัน มักเห็นว่า เราชอบฝันเรื่องจักรวาลมานาน และเรามักเห็นดาวอะไรไม่รู้..ใหญ่มากๆ มาสิงอยู่ท้ายแถว ดาวนพเคราะห์แห่งนี้ แถมดวงใหญ่ด้วย และใกล้โลกมาทุกทีๆ

เค้าบอกว่าไม่ง่ายนัก ที่ดาวดวงนั้น หรือนิบิรุ จะมาโผล่ให้ใครเห็นง่ายๆ ชอบแอบ หลบๆ ซ่อนๆแม้นาซ่าเอง ก็ไม่กล้าฟันธง หรือถ้าถูกจับได้ในภาพ ชาวโลกก็จะมองว่าโดนตกแต่งภาพมา

ขณะที่สนทนาความรู้สึกว่า คุ้นๆ หน้าตาเหลือเกิน เราถามไปว่า ..”ขอถามด้วยค่ะเหตุใดท่าน RT07 จึงมีหน้าตาเหมือนอีทีตอนโน้นเลย”

RT07 ตอบเราว่า..”เราน่ะ เป็นอาของอีที” แล้วอีทีไปไหนแล้วล่ะคะตอนนี้...เราถาม

เค้าบอกว่า ..อีทีโกโฮมไปแล้ว...

อืม ..RT07 เล่าต่อว่าอีทีเบื่อชาวโลก เลยขอผ่านภารกิจนี้ เพราะเกินจะรับมือไหว เลยกลับบ้านไปอีกดาวนึงที่อีทีไปบุกเบิกไว้ แต่อาเค้าไม่ยอมบอกว่า ดาวอะไร กลัวชาวโลกส่งยานไปสำรวจแย่งที่อยู่เค้าอีก

อ้าวแล้วทำไมต้องให้เราไปดาวอังคารด้วยล่ะคะ..เราสงสัย

RT07 กล่าว...ก็ดาวอังคารแต่ก่อนคล้ายๆ โลกนี่แหละ แต่พวกเราชาวดาวอังคารบางคน ทำลายสิ่งแวดล้อมของดาวเราเองจนเกิดภาวะดาวอังคารร้อน พร้อมกับมีดาวเคราะห์บางดวงในจักรวาลดันโคจรผ่านมาไม่ทันให้เรารู้ตัว จึงเกิดมหันตภัยรุนแรงอย่างที่ไม่คาดฝันจนตอนนี้เหลือแค่ร่องรอยการมีชีวิตเคยอาศัยอยู่ ..แต่พวกเราที่ยังอยู่รอด ก็จะอยู่ในดินลึกเกิน 10 เมตรเพราะด้านพื้นผิวยังไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ปกติ

เรา..แล้วหนูจะช่วยชาวโลกของหนูได้ยังไงล่ะคะ? 

..เจ้าจะได้รับการเรียนรู้ในการใช้ชีวิตพื้นฐานบนดาวอังคารของเราก่อนซัก1 เดือน และหาทางส่งสาส์นบอกเพื่อนร่วมโลกของเจ้าว่าภัยพิบัติที่จะเกิดกับโลกของเจ้านั้น เกินจะเยียวยาและรอได้อีกต่อไปแล้วหากใครยังรักชีวิต จงย้ายมาที่ดาวอังคารเราเถิดเราไม่คิดค่าสัมปทานหรือเซ้งพื้นที่ใดๆ เราให้พำนักฟรีเพราะเรามีใจเมตตาสงสารพวกเจ้าเหลือเกิน...RT07 อธิบายให้ฟัง

และแล้วก็มีเสียงประกาศใสๆจากยานโฮสเตสของชาวดาวอังคารอีกครั้ง..”ท่านชาวโลกโปรดทราบขณะนี้ ..ยานได้นำท่านมาถึงดาวอังคารเรียบร้อยแล้ว ยานกำลังจะลงจอดไม่เกิน 5นาที ขอให้ท่านอยู่ในความสงบและทำสมาธิหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อปรับสภาพร่างกายให้ได้ใกล้เคียงกับดาวของเรา...ขอบคุณท่านที่ได้ใช้บริการของเราและขอให้สำรวจดาวอังคารของเราอย่างมีความสุขนะคะ...”

สิ้นเสียงนางสาวยานโฮสเตสแล้วเราค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงเบาๆ พร้อมหายใจอย่างลึก พร้อมยิ้มน้อยๆที่มุมปากอย่างมีความสุข สำหรับภารกิจที่สำคัญยิ่งยวดต่อเพื่อนร่วมโลกของเรา

อืม...คงต้องทำใจในการขาดการติดต่อกับทุกคน(เพราะที่ดาวอังคารไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ และเค้าไม่ยินยอมให้ไปตั้งเสากลัวมีการคอรัปชั่น)

....อีก 1 เดือนแล้วเจอกันนะ...เพื่อนรักร่วมโลก...