สัพเพเหระ ตอนที่ 25 อันเนื่องมาจากแฟนฉัน ภาคพิเศษ

เนื่องจากมีเสียงถาม ๆ มาครับ ว่าหลังจากที่ผมจบป.หกแล้ว ไม่มีปิ๊งสาวที่ไหนอีกเลยเหรอ

คำตอบคือ มีครับ เพียงแต่ว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงที่ผมอยู่ม.ต้น และม.ปลาย ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตผมเข้าสู่ช่วงที่มืดมนที่สุดในชีวิต ซึ่งผมขอไม่พูดถึงก็แล้วกัน มันรันทด

ประกอบกับโรงเรียนที่ผมไปเรียนตอนนั้นเป็นโรงเรียนชายล้วน ผมก็ไม่ได้มีรสนิยมในเพศเดียวกันซะด้วยสิ ชีวิตผมช่วงนั้นก็เลยเป็นอะไรที่ไร้สีสัน จืดชืด แบบว่าอยู่ไปวัน ๆ จริง ๆ

เมื่อผมจบม.หก ผมก็มาเข้ามหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ก็เนื่องมาจากเอ็นท์ไม่ติดอ่ะนะครับ ด้วยเหตุผลที่เค้าว่าต่อ ๆ กันมาว่า "ที่นั่งเรียนมันมีจำกัด" หึหึ ก็ว่ากันไป

เข้าเรื่องดีกว่า ผมเข้าเรียนในคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ แน่นอนครับ รู้ ๆ กันอยู่ว่าคณะนี้สาว ๆ เยอะมากกกกกก ในกลุ่มเพื่อน ๆ ที่สนิท ๆ หน่อยจะเป็นกลุ่มประมาณสิบคน คงเดา ๆ กันได้นะครับว่าผมก็ปิ๊งเพื่อนคนนึงในกลุ่มน่ะแหละ อิอิ

แต่ยังไม่ปิ๊งทันทีหรอกนะครับ ของแบบนี้มันต้องคบ ๆ ไปซะหน่อย นิสัยใจคอเป็นยังไง จะเข้ากะเราได้มั๊ย ผมยอมรับครับว่าสเปคผมสูงนะ ซึ่งเธอคนนี้ก็เกือบจะครบแล้วล่ะ

สิ่งที่ผมชอบในตัวเธอมากที่สุดก็คือ เธอไม่งี่เง่าครับ ประเภทพวก "ผู้หญิงไม่มีเหตุึผล" "ฮอโมนมันพาไป" "วันแดงเดือด" อะไรเทือกนี้ไม่เคยหลุดมาจากปากเธอครับ การพูดการจา มีพื้นฐานมาจากหลักการ "เหตุผลนำอารมณ์" ซึ่งนี่คือหลักเดียวกับที่ผมยึดมาตลอดในการดำเนินชีวิต การที่ผมตัดสินใจทำหรือไม่ทำอะไร จะต้องประกอบไปด้วย "เหตุผลที่ดี" เสมอ ซึ่งเธอคนนี้เป็นเหมือนผมเลย

ผมก็เลย เอาแล้ว นี่แหละ สาวในอุดมคติ ต้องฉุด เอ๊ยมะใช่ ต้องจีบให้ได้ ฮี่ๆๆๆๆ (มันจะหัวเราะแบบนี้ทำไม)

ผมก็เริ่ม ๆ ครับ ไปไหนมาไหนก็จะมีอะไรมาฝากเธอเป็นพิเศษเสมอ ๆ เลี้ยงน้ำ เลี้ยงหนมเธอบ่อย ๆ พอผมเริ่มขับรถไปเรียน ผมก็อาสาไปส่งเธอที่หอพัก (บ้านเธออยู่ตจว.)

แน่นอนครับ ผมไม่ลืมที่จะถามเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกับเธอด้วยว่า เธอมีแฟนรึยัง แรก ๆ เพื่อนเธอก็ไม่บอกครับว่ามีหรือไม่มี จนผมถามบ่อย ๆ เข้า เพื่อนเธอกลับตอบผมมาว่า "ทำใจเหอะ"

ผมงงกับคำตอบนี้มาก แต่ก็ยังถามกลับว่า "คุณเธอมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย" เพื่อนเธอบอกว่า ถ้าอยากเห็นแฟนเค้าก็ลองดูตอนไปส่งที่หอก็ได้ เค้าแชร์ห้องเดียวกัน

ผมก็เลย "เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" แชร์ห้องเดียวกันเลยเหรอเนี่ย เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูก ตกใจกับคำตอบที่ได้ยิน แล้วแฟนเธอคือใคร ทำไมผมไม่เคยเห็น ถ้าถึงขนาดแชร์ห้องเดียวกัน มันก็น่าจะมีการมากินข้าวด้วยกันในมหาลัย มานั่งอ่านหนังสือหรือนั่งคุยอะไรกันบ้าง แต่ละวันเธอก็จะมีเืพื่อนเมเจอร์ท่องเที่ยวโรงแรมมานั่งในกลุ่มผมด้วย ก็เท่านั้น ซึ่งก็ดูไม่ออกว่าคนไหนจะเป็นแฟนเธอ

วันนึงผมก็เลยไปส่งเธอตามปกติ แต่ผมยังไม่ไปไหน จอดรถแอบ ๆ ไว้ก่อน แล้วก็ลงมาแอบดูว่าแฟนเธอคือคนไหน (โรคจิตชะมัด)

ผมเห็นเธอไปยืนเคาะกระจกหน้าร้านเนทของหอพักที่เธออยู่ แล้วผมก็เห็นผู้หญิงคนนึงออกมา ผมจำหน้าได้ว่านั่นคือเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันกับเธอ (แต่คนละคนกับที่บอกให้ผมทำใจนะครับ) แต่ว่าเรียนคนละเมเจอร์ ผมก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร

ผมเห็นเธอสองคนคุยกัน 2-3 คำ แล้วก็ ..................... ผมเห็นเธอสองคน

v
v
v
v
v

จุ๊บกัน

เธอ เธอ ...... เธอเป็นเลสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

อยากจะร้องไห้ ทำไมโชคชะตาผมมันถืงได้เล่นตลกร้ายกับผมได้ขนาดนี้ ฮือ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะแง้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่เอาเถอะครับ ผมก็ผ่านเรื่องหนัก ๆ มาหลายเรื่องพอสมควร ถ้าเธอมีความสุขของเธอแบบนี้ ผมก็ยิืนดีด้วยแล้วกัน อกหักอีกแว้วววว แง้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่รู้จะพูดไรต่อเลยคราวนี้

ก็เอาเป็นว่า ขอจบแค่นี้แล้วกันครับเรื่องมันเส้า หงิง ๆ


ปล. ขอ make clear นิดนึง ที่ผมบอกว่าสาว ๆ ที่จะมาเป็นแฟนผม ผมตั้งสเปคไว้สูง สเปคผมมีดังนี้ครับ

1. ไม่งี่เง่า เพราะผมรู้ตัวครับ ว่าผมไม่ใช่คนประเภทความอดทนไร้ขีดจำกัด ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องมันก็ไม่รู้จะทำยังไง
2. ต้องเป็นหญิงแท้ กะเทย ทอม ดี้ เลสเบี้ยน ไม่เอา ไม่ใช่ว่ารังเกียจ แต่ผมไม่ชอบฝืนใจใครครับ
3. ครอบครัวต้องอบอุ่น เพราะว่าผมไม่อยากมีัปัญหายกกำลังสอง ลำพังบ้านผมก็วุ่นพอแล้ว ถ้าต้องมาอะไรอีกบ้านนึง ผมไม่แน่ใจว่าผมจะแก้ปัญหาไหวรึเปล่า

นี่แหละครับ กฏเหล็กสามข้อสำหรับสาวในอุดมคติของผม แค่นี้ผมก็ไม่ไปไหนแล้ว สาว ๆ บางท่านอาจจะมองว่าทำไมผมต้องมาจู้จี้จุกจิกกับเรื่องแค่นี้ แต่ไอ้เรื่องแค่นี้แหละครับ ลองคิดยาว ๆ แล้วจะมองเห็นว่ามันลุกลามเป็นปัญหาใหญ่ได้

สำหรับวันนี้ ขอจบจริง ๆ แค่นี้แล้วกันขอรับ

Create Date : 06 ตุลาคม 2553 Last Update : 9 ธันวาคม 2555 20:00:41 น. Counter : 884 Pageviews.		5 comments
Share Tweet