Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2552
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
1 ธันวาคม 2552
 
All Blogs
 

WWR 11 : เอดส์ไดอารี่

เอดส์ไดอารี วินาทีชีวิต
แก้ว : เขียน
สำนักพิมพ์ ดอกหญ้า 2000
พิมพ์ครั้งที่ 12 มีนาคม 2545
240 หน้า 145 บาท



จากชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
จากคุณหนูที่ไม่เคยมีเรื่องทุกข์ร้อน
จากมหาบัณฑิตจบใหม่ที่กำลังมีอนาคตที่ดี
กลายเป็นผู้ป่วยโรคร้ายแรง โรคที่สังคมหวาดกลัว
เป็นคนตกงาน
เป็นผู้ป่วยติดเชื้อ HIV ที่กำลังจะพัฒนาเป็นผู้ป่วยเอดส์
เป็นคนที่กำลังจะตาย
ทั้งหมดนี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงยากที่จะรับไหวจริงๆ

เรื่องจริงที่ไม่อิงนิยายจากแก้ว หญิงสาวธรรมดาๆผู้โชคร้ายที่รับเชื้อมาจากชายคนรัก
เอดส์ไดอารี่เล่มนี้ คุณแก้วตั้งใจเขียนไว้เพื่อเป็นประโยชน์ก่อนตาย
เพื่อฝากอะไรเอาไว้เตือนใจคน
เล่มนี้ผมได้มานานมากแล้วแต่ก็ดองเอาไว้ในกองหนังสือนั่นแหล่ะครับ
พอจะรู้มาบ้างว่านี่คือเรื่องจริงจากผู้หญิงคนนี้ที่ติดเชื้อ HIV
พอจะรู้มาบ้างว่าเป็นหนังสือดีแต่ไม่เคยเปิดอ่าน
แต่พอได้อ่าน (คิดว่ามีน้อยคนที่ยังไม่ได้อ่านเหมือนผม)
บอกได้ว่าเห็นใจเธอจริงๆ ความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ
แต่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตคนๆนึงได้มากจริงๆ
โดยเฉพาะในสังคมปัจจุบันที่ต้องยอมรับในความอิสระและเสรีทางกายสัมพันธ์
จุดนี้มักเป็นบ่อเกิดของความเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีใครต้องการ

อ่านจนแล้วคงต้องบอกว่านับถือคุณแก้วจริงๆกับหลายเรื่องราวและความคิดของเธอ
โดยเฉพาะความรู้สึกกับชายคนรักที่เป็นจุดหักเหในชีวิตของเธอ
ไม่กล่าวโทษ ไม่โกรธเคืองและยังแสดงความห่วงใยเป็นใย นี่แหล่ะมั๊งครับที่เรียกกันว่า "รักแท้"

คนเรามักผิดพลาดกันได้เสมอ บางคนผิดพลาดครั้งเดียวแต่สามารถทำให้อะไรๆในชีวิตเปลี่ยน
แต่บางคนผิดแล้วผิดอีก ผิดซ้ำๆซากๆโดยไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงแก้ไข
จนกว่าจะถึงเวลาที่สายเกินไปแล้วก็มานั่งโอดครวญขอโอกาส
เข้าทำนองไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ คนพวกนี้บอกได้คำเดียวว่า "สมควร" ครับ

ต้องสารภาพครับว่าเล่มนี้ทำให้ผมน้ำตาซึม
ในบันทึกระบุไว้เป็นวันที่ 21 กรกฏาคม 2544 เป็นวันรับปริญญาของคุณแก้วครับ
(ขออนุญาตตัดตอน มิกซ์แอนด์แมทซ์นะครับ)

...มันก็คงเศร้านะ ทุกๆคนรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต
นี่เป็นงานสำคัญงานสุดท้ายของเราแล้ว...

...ชีวิตของคนอื่นเขาสดใส เขากำลังเริ่มต้น เขาเริ่มเดินหน้า
แต่ชีวิตเรากำลังนับถอยหลังอยู่ เราจะอยู่กับเพื่อนอีกไม่นานแล้ว....

...พอ 11 โมง เขาเริ่มเรียกไปเข้าแถวเราก็วิ่งมาให้ที่บ้านใส่หมวกให้
ตอนนี้ก็เริ่มน้ำตาซึมกันอีกแล้ว เสร็จแล้วพ่อกอดเราแล้วบอกว่า "พ่อภูมิใจในตัวลูกนะ"
อืม...เราว่าจะไม่ร้องไห้แล้วเชียวนะ พ่อนะพ่อ...
เฮ้อน้ำตาแต่ละหยดของพ่อแม่นี่บาดใจเรามากเลยนะ...


ถึงแม้น้ำตาซึมเพราะความเห็นใจแต่บางตอนก็ทำให้หัวเราะน้ำตาเล็ดได้เหมือนกันนะครับ
จากบันทึกวันที่ 11 กรกฏาคม 2544 เป็นวันที่คุณแก้วไปเข้าคอร์สเรียนตัดตะเกียบ

เมื่อ 2 เดือนก่อน พี่ bj ชวนเราไปเรียนการสั่งจิตใต้สำนึก
เราเคยได้ยินหลักสูตรนี้เหมือนกัน อ้าว...ไปก็ไป เรียน 2 วัน ราคา 2 พันกว่าๆมั๊ง
เราว่าแพงมากนะ หลักสูตรนี้เขาเน้นให้เรามั่นใจในตัวเอง
โดยสื่อผ่านวิธีการต่างๆ เช่น ให้เอากระดาษเล็กๆตัดตะเกียบไม้ (แบบที่คีบเกี๊ยวซ่าน่ะ)
เขาสาธิตให้ดู ตัดกันเหมือนเอามีดฟันเลย ตัดดินสอพร้อมกัน 4 แท่งก็ได้นะ

ก่อนจะถึงการเรียน อจ.เขาจะลองสะกดจิตให้ทุกคนยืนเป็นรูปตัวยู
เราเห็นแล้วว่าเขามีพี่เลี้ยงอยู่ข้างหลัง แล้วเคลียร์ของข้างหลังออกแสดงว่าต้องมีการล้มลงนอน

ปฏิกิริยาการต่อต้านในตัวเราเริ่มทำงาน เราไม่ชอบไร้สติ เราไม่ชอบให้ใครมาสั่งเรา
เขาให้หลับตาแล้วคิดตามที่สั่ง เขาก็สั่งให้รู้สึกผ่อนคลาย รู้สึกเบา ไร้น้ำหนักอะไรประมาณนี้
แป๊บนึง เริ่มได้ยินเสียงอะไรล้มหว่า แอบหรี่ๆตาดู อ้าว มีคนลงไปนอนแล้ว
จาก 1 คนก็เป็น 2 3 4 ... ทั้งหมดมีประมาณ 15 นะ
สักพักเสียงอะไรข้างๆเรา โธ่ พี่ bj ไปซะแล้ว

ต่อมา...เอ ทำไมเงียบหว่า แล้วรู้สึกมีใครมายืนหน้าเรา อ๋อ อจ. นั่นเอง
มายืนสั่งระยะประชิดเลย เฮ้อ...ไม่มีทางซะหรอก แต่ถ้าเราจะยืนอยู่คนเดียว เราก็อายแล้ว
อจ. แกคงเสียหน้าแต่เขาล้มกันท่าไหน เราก็ไม่เห็น เอาไงดีหว่า
เริ่มอึดอัด เราเลยนอนเองก็ได้หมดเรื่องหมดราว

พอทุกคนนอนหมด เขาก็ให้จินตนาการว่าไปทะเลเจอปลา เจออะไรเยอะแยะ
เราก็นึกตามได้เพราะรู้ว่าเขาสะกดจิตเราไม่ได้แล้ว
แต่ทะเลของเรามี Little Mermaid มีปลาหน้าตาเหมือนในการ์ตูนด้วย
สักพักเขาก็สั่งให้ตื่นมีเสียงฮือฮาว่าเบาสบายดีจัง บายก็บายด้วยเนอะ
แต่เราสังเกตว่า อจ. ผู้ชายเขามองเราแปลกๆ เขาคงรู้ว่าเราแกล้งน่ะ เราไม่ยอมเชื่อฟังเขา


คุณค่าของการมีชีวิตอยู่ บางคนพบช้า บางคนพบเร็วและบางคนค้นไม่พบ
เราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีความสุข เพราะเมื่อความตายมาถึงเราก็พร้อมเลยต้องเตรียมพร้อมไว้ก่อน
อ่านแล้วมันทำให้มองย้อนกลับมาที่ตัวเองนะ ทุกวันนี้เราค้นพบคุณค่าในตัวเองแล้วหรือยัง
อะไรคือความสุขในแต่ละวัน แล้วความทุกข์ที่เราพบเจอมันจะยิ่งใหญ่เท่ากับบางคนหรือเปล่า
เป็นกำลังใจให้ทุกคนรวมถึงตัวเองครับ






 

Create Date : 01 ธันวาคม 2552
5 comments
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 0:56:00 น.
Counter : 949 Pageviews.

 

เป็นหนังสือที่น่าหามาอ่านนะค่ะ

 

โดย: LooKPat 1 ธันวาคม 2552 23:16:18 น.  

 

เรื่องนี้พี่ยังไม่เคยอ่านเลยจ้า น่ากลัวว่าจะเศร้าเสียด้วยสิ

สำหรับ ' วัสสิกา ' น่าอ่านและน่าสนใจมากกว่าที่พี่รีวิวซะอีกจ้ะ

 

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 2 ธันวาคม 2552 10:42:06 น.  

 

เรื่องนี้เคยผ่านตาแต่ไม่เคยหยิบมาอ่านเลยน้องพลุ อ่านที่ลงไว้บางตอนแล้วเศร้าตามเลยค่ะ นี่ถ้าได้อ่านจริงทั้งเล่มน้ำตาเป็นเผาเต่าแน่เลยอ่ะ

* * * * * * * * * *

อ้าว..คำให้การไม่ใช่แปลหรอคะ หลงเข้าใจผิดมาตั้งนานแหนะ พี่อ่านเนื้อเรื่องเลยไม่ค่อยอ่านคำนำ แบบนี้คุณไอซ์เค้าจะเสียใจมั้ยอ่ะเนี่ย

 

โดย: ส้มแช่อิ่ม 2 ธันวาคม 2552 21:03:20 น.  

 

เพิ่งได้อ่านเล่มที่ 1 ไปรู้สึกประทับใจในตัวคุณแก้วมาเลยอ่ะ...แต่ข้อมูลปัจจุบันอยากรู้จังเป็นไงมั่งอ่ะ

 

โดย: พราว IP: 110.164.223.82 24 ธันวาคม 2552 13:23:41 น.  

 

^
^
^
แนะนำคุณพราวเข้าไปอัพเดทได้ที่เว็บคุณแก้วได้เลยครับ
เพิ่งแวะเข้าไปมาเหมือนกัน และยังเป็นกำลังใจให้คุณแก้วและพวกพร้องเหมือนเดิมครับ

 

โดย: เจ้าชายกลางสายหมอก (PTNCenter ) 29 ธันวาคม 2552 5:14:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


PTNCenter
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีเพื่อนใหม่ทุกคนนะครับ
ผมเป็นมือใหม่หัดเล่น จริงๆรู้จักมานานแล่ะ แต่ไม่ได้เล่น หลังจากแวะเวียนไปมาหาสู่บล็อกคนอื่นๆมานานชักอยากจะมีเป็นของตัวเอง ก็เลยจัดการสร้างซะเลย

ผมชอบอ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลงมีความสุขดีครับ สำหรับคอเดียวกันทำความรู้จักกันได้นะครับ ยินดีอย่างยิ่งเลย
Friends' blogs
[Add PTNCenter's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.