Bloggang.com : PTNCenter : WWR 4 : พริกขี้หนูกับหมูแฮม

WWR 4 : พริกขี้หนูกับหมูแฮม

พริกขี้หนูกับหมูแฮม : A Very Romantic Story In The Big City
บทภาพยนตร์โดย คิง-ชนินทร
บทนวนิยายโดย วรรณึก
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก ธันวาคม 2538 : 121 หน้า

เธอไปซานฟรานเพื่อตามหาความรัก
แล้วเธอก็เจอความรักจริงๆเสียด้วย
เพียงแต่มันเป็นคนละคนกับที่เธอไปตามแต่แรก

ท่ามกลางวันที่อากาศอบอุ่นกลางเมืองซานฟานซินโก เมืองที่ถูกกล่าวขานว่างดงามที่สุดอีกเมืองหนึ่งของโลก
และท่ามกลางเสียงคัดค้านจากคนรอบข้าง

"หล่อนนะบ้า ถ้าไม่บ้าหล่อนก็กำลังเสียสติ"

"แกอยากไปก็ไปเลย แล้วไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้า แรดดีนัก อยากไปเป็นเมียมันถึงนู่นก็ตามใจ แต่อย่าหวังว่าจะให้ฉันช่วยเหลือเรื่องเงินทอง บาทเดียวฉันก็ไม่ให้แก"

แต่ไม่ว่าจะถูกดุด่าอย่างไร พิมก็มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว ซานฟรานเมืองที่สวยที่สุดเมืองหนึ่งของโลก !!!!
แต่เพียงแค่วันแรกที่เธอข้ามน้ำข้ามทะเล ดั้นด้นมาถึงที่นี่ เธอก็เจอดีเข้าให้ ทั้งแฟนหาย --- ทั้งโดนล้วงกระเป๋าจะหมดตัว

"แล้วฉันจะทำยังไง ไม่มีเงิน ไม่มีคนรู้จัก "

แต่มันก็ทำให้เธอได้เริ่มต้นความสัมพันธ์กับเขา จอห์น หนุ่มแปลกหน้าที่มาอยู่ในห้องนอนของแฟนเธอที่หายไป

"วันนี้คุณพักที่นี่ไปก่อนแล้วกัน ผมพอมีเงินอยู่บ้างจะให้คุณยืม แต่คงไม่มากอะไรนักนะ"
พิมยังก้มหน้าร้องไห้เสียงเครือแหบพร่า
"ขอบคุณ"
"คุณนอนพักก่อนดีกว่า ผมจะออกไปทำงานแล้ว แล้วตอนบ่ายๆผมจะแวะเข้ามาอีกทีแล้วค่อยตกลงกันว่าจะเอาอย่างไร"

"คุณทำอะไรน่ะ"
"ทำความสะอาดห้องอยู่ค่ะ"
"ขอบคุณมากที่ช่วยทำความสะอาด แต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะครับ ห้องนี้ผมไม่ใช้อยู่แล้วใช้เป็นห้องเก็บของเท่านั้น"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะตอนนี้จะไม่ต้องใช้เก็บของอีกต่อไปแล้ว"
"หา...ว่าไงนะ"
"ฉันจะแต่งห้องนี้ใหม่ เพื่ออยู่เองชั่วคราว จนกว่านัฏจะกลับมา"

พิมสายใช้ชีวิตต่อจากนั้นอยู่ด้วยการช่วยเหลือของจอห์น ชัย และผอูน เจ้าของร้านอาหารไทยผู้ใจดี
และแล้วเธอก็เจอนัฏ แฟนหนุ่มที่ตั้งใจจะมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในงานปาร์ตี้ของคนไทย

"นัฏ!!"
นัฏชะงักหันมาตามเสียงเรียก
"พิม"
นัฏแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นพิมยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้านั้นซีดเจื่อนไปในทันที
"คุณกำลังโกหกฉัน"
"ผมไม่อยู่ในห้องเป็นเดือนๆแล้วนักเลงที่บ่อนมันตามกวนผมอยู่ รู้ไหมว่าผมร้อนเงินแค่ไหน ไอ้พวกนั้นมันจะตามฆ่าผมอยู่แล้วผมจำเป็นต้องขาย"
"โดยที่ไม่บอกฉัน!!!"
"มันจำเป็น ผมไม่นึกเลยนะว่าคุณจะมาทวงเรื่องนี้ คุณไม่ได้นึกห่วงผมเลยใช่ไหม"
"เมื่อก่อนฉันห่วง แต่ตอนนี้ฉันไม่จำเป็นต้องห่วงแล้วนี่ แม่เจ้าของรถเฟอร์รารีนั่น ทำหน้าที่แทนฉันไปแล้ว"
"ช่วยไม่ได้ พี่เปรมช่วยเปลื้องหนี้ให้ผม ผมถึงกลับเข้ามาในเมืองได้"
พิมอยากจะกรีดออกมาตรงนั้น นี่น่ะหรือคือคำพูดที่ออกจากปากชายที่เธอรัก มันน่ากระแทกปากเสียจริงๆ

หลังจากงานปาร์ตี้ครั้งนั้น เมื่อกลับถึงที่พัก พิมเก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง เงียบจนทำให้จอห์นอดห่วงไม่ได้
คืนนั้นจอห์นเอาหูแนบกับผนังหัวเตียงเพื่อฟังเสียงของพิม เขาเกิดกลัวตามที่ชัยบอกไว้เหมือนกัน จอห์นได้ยินเสียงเดินไปเดินมา ได้ยินเสียงเก็บข้าวของ จอห์นในหายวูบหรือว่าพิมตัดสินใจกลับเมืองไทย ทำไมต้องใจหายด้วย...หรือว่าจริงๆแล้วอยู่ด้วยกันอย่างนี้ก็ทำให้หายเหงาไปได้เหมือนกัน

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อจอห์นตื่นขึ้นมาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อก้าวออกมาจากห้องแล้วพบว่าพิมกำลังเตรียมกาแฟและอาหารเช้าขะมักเขม้นเหมือนกับเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่เมื่อพิมทำใจเรื่องนัฏได้แล้วกลับเป็นจอห์นเองที่มีปัญหากับแพ็ทซี่แฟนสาวของตน

"จอห์นนี่ ยูเครซี่ พอกันที เลิกกันแค่นี้ ใช่ฉันจะบอกความจริงให้ฟัง ฉันกับมาร์กรักกันมาตั้งนานแล้วแล้วเราก็ไปเที่ยวแคนาดาด้วยกัน ฉันจะแต่งงานกับมันอาทิตย์หน้านี่แหล่ะรู้ไว้ด้วย"

"เฮ้อ ชีวิตคนบางคนก็ไม่สามารถเลือกอะไรได้เลย" พิมคิดแล้วนึกถึงตัวเอง พิมยังมีโอกาสเลือกดีกว่าใครอีกหลายคน อยางน้องก็นายจอห์นคนนึงละ

เมื่อเธออกหักเขาอยู่เคียงข้าง ... เมื่อเขาอกหักเธอก็อยู่เคียงข้าง
เมื่อคนอกหักสองคนอยู่ด้วยกัน ... ความรักก็มาแบบไม่รู้ตัว

"ฉันจะย้ายออกไปดีไหมจอห์น ตอนนี้ฉันไม่มีปัญหาเรื่องการเงินแล้ว คิดว่าฉันไม่รบกวนคุณดีกว่า"
"คุณกำลังกังวลเรื่องข่าวลือนั่นใช่ไหม คุณอยู่ที่นี่ต่อเถอะ ผมจะย้ายไปอยู่ที่อู่เอง"
"จอห์น ไม่นะนี่ห้องของคุณ ฉันต่างหากที่ต้องย้าย"
"ไม่ได้ คุณผู้หญิงคนเดียว จะย้ายไปอยู่ไหน ไม่ปลอดภัย"
จอห์นอึ้งไป ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"แคร์ด้วยหรือกับข่าวลือนั่น"
"ที่จริงก็..ไม่แคร์หรอก"
"แล้วจะวอร์รี่ไปทำไม"
"นั่นซี"
"ขอบคุณที่ไว้ใจผม"
พิมยิ้มตอบ จอห์นยื่นมือให้พิมจับ เขายอมรับเต็มหัวใจแล้วว่าเขาคิดกับเธอไกลกว่านั้น มันคือ "ความรัก" ที่ไม่เหมือนรักครั้งก่อนๆ มันไม่ใช่ความรู้สึกชั่ววูบอย่างที่เคยผ่านมามันสานตัวขึ้นทีละเล็กละน้อย บางครั้งก็สานขึ้นจากความขัดแย้งเสียด้วยซ้ำ ปะทะกันบ้าง ยอมกันบ้าง แต่ที่สุดมันก็ผันแปรเป็นความผูกพันลึกซึ้งอย่างประหลาด

แต่ความรักมักมีอุปสรรคเสมอ

"มันไม่จริงใช่ไหมยายพิม แกอยู่กินกับไอ้ผู้ชายที่รับสายเมื่อกี้ เป็นจริงอย่างที่เขาลือใช่ไหม"
"แม่คะ ไม่จริงนะคะ อะไรกันนี่แม่ไปเอาข่าวมาจากไหน"
"ป้าศรีโทรรายงานฉันหมดแล้ว กลับเมืองไทยเดี๋ยวนะยายพิม"
"ไม่ค่ะ หนูไม่กลับ ถ้าแม่อยากเชื่อข่าวลือมากกว่าเชื่อตัวหนูก็ตามใจ"

หลังจากวันที่แม่โทรมาเธอได้รับโทรศัพท์จากป้าศรีในวันรุ่งขึ้น

"ฉันเจรจากับแม่ของแกแล้ว แกไม่ต้องกลับไปเมืองไทยหรอก แกอยู่ที่ต่อได้"
"จริงๆนะคะคุณป้า"
"แต่แกต้องมาอยู่กับป้าที่นี่"
"ไปอยู่นิวยอร์ก"
"ใข่...มาเรียนที่นี่ จะได้อยู่ใกล้หูใกล้ตาฉัน
อีกสามวันฉันจะเดินทางไปแอลเอ แกเดินทางไปพบฉันที่นั่น อีกสามวันนะยายพิม"

เขาอยากจะบอกพิมเหลือเกินว่า เธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขาไปแล้ว กาแฟร้อนกับแดดอุ่นตอนเช้าพร้อมเสียงกรุ๋งกริ๋งของเจ้า " เป๋ง " มันจะไม่มีความหมายอะไรอีกเลยถ้าขาดพิม พิมที่นั่งทานอาหารร่วมอยู่กับเขา จิบกาแฟด้วยกันและเล่าสารทุกข์สุขดิบให้แก่กันทุกวัน จอห์นโหยหามานานแล้วที่จะมีครอบครัวของตัวเอง ช่วงระยะเวลาสั้นๆที่พิมอยู่กับเขา ช่วยให้เขาได้สัมผัสความรู้สึกนี้ได้ใกล้เคียงที่สุด

"พิม...ผม...มีเรื่องจะบอกคุณ"
"ว่าไงคะ" พิมตะโกน
"เออ..คุณ..ยังติดหนี้ผมอยู่ยี่สิบเหรียญนะ"
"โธ่..จอห์น แล้วจะส่งมาให้"
"ไม่ คุณต้องกลับมาใช้ผมที่นี่"
"ค่ะ...ฉันจะกลับมา"

ใช่ ... เธอจะกลับมาตามคำสัญญาเพราะเธอประจักษ์ชัดแล้วว่าความรักของเธออยู่ที่นี่ ที่เมืองนี้ ซานฟรานซิสโก

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เรื่องรักหวานใสของหนุ่มสาวชาวไทยในต่างแดนที่จับพลัดจับผลูมาคู่กันได้
ชีวิตต่างแดนที่หลายๆคนวาดไว้ซะสวยหรู...อาจจะไม่หรูอย่างที่ฝัน
ถ้าในชีวิตจริงเจอแบบพิมสาย แต่จะโชคดีเหมือนเธอที่เจอน้ำใจหรือเปล่า
หรือจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดให้เผชิญชะตากรรมในเมืองแปลกที่ไม่คุ้นเคยตามลำพัง .....
เล่มบาง อ่านไว อ่านที่ไรนึกถึงหัวฟูๆของนางเอก (( ตุ๊ก จันทร์จิรา - หมิว ลลิตา)) จัง
อ่านรวดเดียวจบ วางลงพร้อมรอยยิ้ม เล่มนี้ผมให้ระดับความชอบเต็มสิบ
ถึงแม้ในโลกนี้จะไม่มีอะไรเพอร์เฟ็คแต่บางทีเราก็มองข้ามบางจุดที่บกพร่องเพื่อความสุขได้ไม่ใช่เหรอ o^_^o

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 0:58:11 น.

4 comments

Counter : 4263 Pageviews.

เคยแต่ดูหนังและละคร อยากลองอ่านหนังสือบ้างจังเลยค่ะ ยิ่งบอกว่าให้คะแนนเต็มสิบ ความอยากอ่านยิ่งพุ่งปรี๊ดด!!!

โดย: กล้ายางสีขาว

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:08:29 น.

พลุ..เล่มนี้นิยายพี่ยังไม่เคยอ่านนะ
แต่ว่าเคยดูละคร อิอิ ติดเรื่องนี้มากมาย
ชอบหมิวมาก แต่ไม่รู้ทำไม เฉ๊ย เฉยกับก้อง

"ปลอบใจตัวเองมานาน แอบรอคอยเธอก็รู้
อยากให้เธอลองตรองดู ให้ความทรงจำ เก็บไว้
ต่างคนมีทางต้องเดิน อาจมีเวลาต้องไกล บลาๆ"

นึกถึงเรื่องนี้ทีไร..เพลงนี้ก็ลอยมาเข้าหูทุกที

โดย: nikanda

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:00:23 น.

นิยายไม่เคยอ่าน ละครกับหนัง ก็ไม่ได้ดู
แต่ชอบเพลงประกอบมาก...จำได้ติดหู ติดใจเลยล่ะ

โดย: นัทธ์

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:53:29 น.

เรื่องนี้พี่ได้ดูละครด้วยนะ... จำได้ว่าน่ารักดีอะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:05:38 น.