เคยซื้ออ่านน่าจะซักสิบกว่าปีได้แล้ว ชอบมากคิดไว้ว่าถ้าลูกสาวเป็นวัยรุ่นจะให้อ่าน..ถึงเวลาแล้วสิ

ผมได้อ่านไดอารีเรื่องนี้นานมาแล้ว จนถึงทุกวันนี้ปัญหายาเสพติดก็ยังไม่ได้ลดน้อยลง กลับจะมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายอนาคตของเยาวชน ที่พลัดหลงเข้าไปในวงวลนี้ ทำลายตัวเอง ทำลายผู้อื่น...

อ่านแล้ว เศร้า สะเทือนใจค่ะ
คิดเหมือนคนที่เขียนคำนิยมหลาย ๆ คนที่บอกว่าอยากให้เด็ก ๆ ได้ใช้อ่านเป็นหนังสืออ่านนอกเวลา

และอยากให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ได้อ่าน เพื่อเตรียมรับสถานการณ์หากวันใดวันหนึ่ง บุตรหลานของพวกเขาอาจจะพลัดหลงเข้าไปในวังวนแบบนี้บ้าง

เราได้อ่านก็ตอนเล่นเกม RRR นั่นแหละ
เรื่องยาเสพติด ...จะกำจัดให้หมดไป
ก็คงต้องอาศัยครอบครัวที่มีความเข้าใจและเอาใจใส่ซึ่งกันและกันเป็นหลักอ่่ะนะ

ยังคงอยากเป็นหนังสื่อที่ควร "ต้อง" อ่าน

ท่าจะเศร้าแฮะเล่มนี้
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์อ่านอะไรที่เศร้าๆเท่าไหร่
เดี๋ยวทำใจไม่ไหว ร้องไห้ขึ้นมา ฮ่าๆ


ปล.ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีให้นะครับ

สะเทือนใจจริง ๆ ค่ะเรื่องนี้