เนื่องจากตอนนี้ฟีน่าเปิดเวบเองแล้ว ขอย้ายรีวิวไปที่เวบนะคะ ใครอยากอ่านรีวิวนิยายเล่มอื่นๆ ที่ฟีน่ายัายไปลงหรือรีวิวนิยายใหม่ๆ ไปอ่านได้ที่เวบ philiciana.com นะคะ สำหรับเรื่องนี้กดไปอ่านได้เลยนะคะ รีวิวรักเร่ โสภาค สุวรรณ
แต่ว่่าแจมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะถูไถอีตารามิลได้มั๊ย เพราะไม่ชอบผู้ชายแนวนี้เลย ยิ่งให้นางเอกทำแท้งด้วย ออกแนวใจหินมากมาย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
รักเร่เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ไปเรียนด้านภาษาศาสตร์ที่เวียนนาค่ะ ส่วนพระเอกเป็นท่านทูตที่นั้น แม้จะไม่ใช่เอกอัครราชทูตแต่ในอนาคตไม่ต้องห่วงเพราะรามิล เป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่าง หน้าตา ฐานะ ความรู้เรียกได้ว่าไม่ข้อบกพร่องใดๆ ยกเว้นเรื่องความรักที่โดนปลูกฝังจากน้าว่า ผู้หญิงส่วนใหญ่คิดอยากจะจับเขาทั้งนั้น ผู้หญิงจึงเหมือนแค่เกมในชีวิต และนางเอกก็โชคร้ายที่ตกมาอยู่ในเกมของศักดิ์ศรีโง่ๆของผู้ชายคนหนึ่ง และเขาก็ตัดสินว่าเธอก็ไม่ต่างไปจากหญิงสาวคนอื่นที่ทอดกายให้เขาเชยชม แม้ลึกลงไปในหัวใจจะรู้สึกว่าไม่ใช่ แต่ทุกอย่างก็สายไปเมื่อรามิลทำให้วายูนเจ็บจนกลายเป็นชัง แต่เวรกรรมมันมีจริง เมื่อรามิลกลับมารู้ว่าวายูนไม่ได้ทำแท้งและนั่นก็เป็นเหตุผลที่เขาพอจะอ้างได้ว่าจะกลับมาหาวายูน แต่ขอโทษทีงานนี้ยากเพราะวายูนเจ็บแล้วจำ
เป็นนิยายน้อยเรื่องมากค่ะ ที่คุณโสภาคไม่พูดถึงเบื้องหลังชีวิตของพระเอก นางเอกมากนัก เลยทำให้เรื่องไม่อืดเท่าไร และมันก็สนุกมากเลยค่ะ แต่ไม่ได้หวานรักหยดย้อยเลยค่ะ มันกลับเต็มไปด้วยความสงสารวายูนที่ยอมจะเสี่ยงเพื่อความรัก บูชาความรักแต่กลับโดนหักหลังจากคนที่เธอรักที่สุดและร้ายที่สุดเมื่อให้เธอทำแท้ง ตรงช่วงนี้สุดแสนจะเกลียดรามิลค่ะ และเกลียดไปจนถึงน้าของรามิลที่สั่งสอนให้เขาเป็นแบบนั้น แต่เราจะได้เห็นพัฒนาการและความอดทนของวายูนรวมทั้งความรักที่ยิ่งใหญ่และบริสุทธิ์จากเพื่อนของวายูน หนึ่งในนั้นคือคนที่รักวายูนอย่างไม่มีเหตุผล นิโคไล ประหนึ่งพระรองในนิยายเกาหลีปัจจุบันค่ะ แสนดี รักนางเอก ทำทุกอย่างเพื่อเธอแต่ฐานะก็ได้แค่นั้น แต่ก็พอใจจะได้เท่าที่ได้ และคนอ่านจะกลับมาสะใจในช่วงเกือบท้ายว่า รามิลมารู้ความจริงว่าเขามีลูกสาวที่ตัวเองเลวร้ายขนาดทิ้งลูก ทิ้งเมียให้ลำบาก และรู้แล้วว่ารักวายูนไม่ใช่แค่ใคร่ ตอนนี้ล่ะรามิลต้องง้อค่ะ ง้อแบบไม่มีเงื่อนไข เจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องยอมแต่ก็ไม่ใช่เข้าข่ายชายแสนดี เขาพร้อมจะทำให้วายูนยอมรับว่ายังรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง แต่คนอ่านอย่างฟีน่าแสนสะใจค่ะ ทำเขาเจ็บไว้มากถึงตาตัวเองแล้ว
ฟีน่าเชื่อเลยว่าถ้าวายูนไม่มีลูกสาวเป็นสิ่งเดียวที่เหนี่ยวรั้งเธอไว้กับรามิล ท่านทูตสุดหล่อได้กินแห้วทั้งชาติแน่นอนค่ะ เลยพานไปสงสารนิโคไลแทน จำได้ขนาดว่าในเวบเจ้าป้าวรรณวรรธน์ถึงกับถกประเด็นของรามิลเลยว่ารามิลเป็นคนอย่างไรกันแน่ และสนับสนุนให้วายูนคืนดีด้วยไหม ฟีน่ามันพวกโรคจิต เข้าข่ายว่ารามิลนิสัยไม่ดี อยากให้เจ็บไปนานๆเลยว่าไม่เห็นคุณค่าของรักจากวายูนก็ผิดหวังไปเถอะ วายูนไม่ใช่เด็กสาวหน้าใสอีกแล้ว ไม่มีรามิลหรือผู้ชายคนไหนเธอก็ไม่อดตาย แต่เพราะรักที่ยังไม่เคยลืมเลือนแม้จะเลือกหยิบแค้นขึ้นมาก่อน แต่ยังไงพระเอกก็ต้องได้กับนางเอกกันไปค่ะ
น่าแปลกที่รามิลเป็นพระเอกที่เข้าข่ายว่านิสัยแย่ได้เลยเพราะขนาดให้นางเอกไปทำแท้ง และไม่เชื่อในรัก แต่กลับเป็นพระเอกที่ฟีน่ารับได้และทั้งรักทั้งเกลียดในเวลาเดียวกัน หนึ่งล่ะว่ารามิลคือผู้ชายสมบูรณ์แบบทั่วไปที่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ และเขาไม่ได้เลวด้วยตัวเอง แต่น้าสาวที่เคยเป่าหูจนเขาคล้อยตามแม้จะจบดร.ก็ตามแต่ก็โง่ได้ และสงสารแกมสมน้ำหน้าเมื่อตอนมองวายูนกำลังจะตัดสินใจแต่งงานใหม่ การเอาคืนของวายูนกำลังดีเลยค่ะ ไม่ง่ายดายแต่ไม่ยาวนานเกินไปหรืออาจจะเพราะอ่อนใจในลูกตื้อและความรักที่ไม่เคยหายไป รวมทั้งมีลูกด้วยกันอีกต่างหาก
นิยายรักที่มีมิติของอารมณ์มากค่ะ ไม่ราบเรื่อยเฉื่อยชาน่าชวนให้หลับ เหตุผลและการกระทำมีสิ่งต่างๆมารองรับในเนื้อหาตลอดเวลาไม่เลื่อนลอย ไม่ใส่ฉากฟุ่มเฟือยหรือไม่จำเป็นต่อนิยายเข้ามาค่ะ อ่านแล้วอยากจะแทนตัวเป็นวายูนค่ะ ไม่ใช่เพราะอิจฉาในความรักเลย แต่อ่านแล้วมันจี๊ด มันเจ็บ มันปวดไปกับวายูนค่ะ แต่เธอกลับเข้มแข็งจนน่ายกย่อง อยากรู้ว่าหัวใจของผู้หญิงคนนี้ทำด้วยอะไรมันถึงแข็งแกร่งมาก แต่จะยังไงก็อ่อนกว่าความรักของตัวเอง และความรักของความสัมพันธ์ของพ่อแม่ลูก ตอนนี้รามิลเขายอมทุกอย่าง แม้จะหมดสิทธิ์ครอบครองวายูนก็ต้องยอมเพราะความผิดในอดีต แต่เมื่อได้โอกาสเขาก็จะถนอมมันไว้อย่างดี
เรื่ององค์ประกอบในฉาก คำพูด ความสมจริงและสถานที่ไม่ต้องห่วงค่ะระดับนักเขียนชั้นครูแล้วไม่มีทำให้เสียใจค่ะ ได้เริ่มต้นอ่านแล้วจะยาวค่ะ แต่ก็แปลกค่ะ ปกติฟีน่าจะไม่อ่านแนวสักเท่าไรค่ะ พวกแนวบาดใจ พระเอกกินหญ้าทำให้นางเอกเจ็บปวดแต่เล่มนี้ขอยกเว้นค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งอินค่ะ
อยากแนะนำให้คนอยากอ่านนิยายแบบปวดใจหน่อยๆลองอ่านค่ะ อ่านแล้วเชื่อเถอะค่ะว่าอาจจะบอกไม่ได้หรอกว่ารัก เกลียดหรืออาจจะสงสารรามิลดี แต่คนที่น่าสงสารที่สุดคือนิโคไลเพื่อนที่แสนดีแต่เป็นได้แค่พระรอง