เพราะผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยายจริงๆ ไม่เช่นนั้นจีรายุคงจะไม่ครองความโสดมาจนถึงวัยเลขสามได้หรอก ก็ในเมื่อเธอสวยเลือกได้ แต่ไม่อยากจะเลือก จะขึ้นคานแล้วมันแปลกตรงไหน ถ้าพระเอกในชีวิตจริง ไม่ได้หล่อ ล่ำ แสนดี ขยี้ใจสาวอย่างที่ฝันไว้ ก็อย่ามีเสียดีกว่า สู้เอาเวลาที่มีค่าดั่งทองไปพร่ำเพ้อถึงพระเอกในนิยายดูจะมีประโยชน์กว่า
เพราะความผิดพลาดในความต้องการบางประการของพงศธร ประธานบริษัทหนุ่มใหญ่ของจีรายุ สาวสวยปากกล้าไม่เกรงใจใครจึงต้องย้ายสถานนิวาสที่ทำงาน มาเป็นเลขาหน้าใสแต่ปากตะไกรให้เจ้านายหนุ่มต้องปวดหัวเล่นว่า ตกลงแล้วนี้เธอเลขาคนใหม่ของเขาจริงๆหรือนี้ แต่ไม่ว่าจีรายุจะร้ายกาจสักเพียงใด หากเธอกลับเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้คนที่คิดจะแต่งกับงาน ชักอยากจะแต่งงานจริงๆเสียแล้ว
ถ้าไม่ใช่พระเอกนิยายที่แสนดี เกมส์ออนไลน์แสนสนุก แม่และพี่หมาสุดรักแล้ว จีรายุก็ไม่คิดจะสนใจอะไรทั้งสิ้น โดยเฉพาะผู้ชาย แต่ทุกอย่างบนโลกนี้มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะถ้าเขาคนนั้นชื่อพงศธร เขาไม่ได้แค่ถือสิทธิ์วุ่นวายกับเธอเพียงแค่ฐานะเจ้านาย แต่กำลังจะบุกรุกสถานที่ลึกลับและศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในชีวิตเธอคือหัวใจ หากจีรายุก็คือจีรายุ ผู้หญิงที่ตรงไปตรงมาต่อทุกอย่างบนโลกนี้รวมไปจนถึงความรัก เมื่อเขาพร้อมที่จะมอบฐานะพิเศษให้เธอก็พร้อมจะอ้าแขนรับมันไว้ด้วยความเต็มใจ
พงศธรไม่ใช่หนุ่มน้อยหน้าใสวัยละอ่อนที่จะมีเวลามาคอยนั่งจีบสาวสวยถูกใจอย่างจีรายุ ในเมื่อเขาก็เป็นหนุ่มใหญ่วัยไม่น้อย หนทางที่จะได้ครอบครองเธออย่างรวดเร็วทันใจคือรุก จะว่าเขาใจกล้าหน้าด้านก็ไม่สนใจ จะมัวมาลีลา ยักท่า เก๊กหัวใจ ก็คงไม่ใช่เขา พงศธรพร้อมที่จะพิสูจน์ให้จีรายุเห็นว่า เขานี้ล่ะผู้ชายที่เธอใฝ่ฝัน ผู้ชายดีๆที่ไม่ได้มีแค่ในนิยาย เพียงแต่ผู้ชายของจีรายุอาจจะมาช้าไปสักหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าไม่มา และเขาจะทำให้เธอรู้ว่าเธอจะไม่เสียใจที่เลือกเขา พระเอกนิยายคนไหนที่จีรายุว่าดี เขานี้ล่ะจะดีกว่าให้เธอดู
จีรายุไม่นั่งรอเจ้าชายในฝัน ไม่เคยหวังจะมีราชรถมาเกยในวันที่รถด่วนขบวนสุดท้ายกำลังจะลับสายตา แต่ถ้ามีผู้ชายที่เป็นของเธอประเคนส่งมาให้ถึงตักขนาดนี้ เธอก็ไม่หลบเลี่ยง หลีกหนี เล่นตัว มัวยักท่า เป็นสาวน้อยที่แสนขี้อายให้ได้เสียเวลาหรอก เมื่อพงศธรเสนอตัวมาเป็นผู้ชายดีๆมีในชีวิตจริง เธอก็พร้อมจะทำให้เขารู้ว่า ผู้หญิงดีๆที่มีไว้สำหรับพงศธรก็มีเพียงแค่จีรายุเท่านั้น
นิยายของต้นปาล์ม ชื่อนี้ไม่ต้องคิดมาก พอๆกับเจ้บิ๊กค่ะ อ่านสบายไม่ต้องเสียเวลาลุ้นระทึก แค้นสิบชาติอะไรแบบนั้น นิยายก็แนวสมภารรับประทานไก่วัด สมภารอาจจะสูงวัยแต่ใจไม่แก่ กับเลขาสาววัยเลขสามที่ยังไงก็หน้าเด็กสุดๆ อะไรแบบนั้น จากความที่พระเอกแสนรำคาญแม่เลขาสาวทั้งหลายที่คิดจะจับเขาทำสามีเลยเปลี่ยนเลขาใหม่ หากดันไปเข้าใจผิดว่านางเอกเป็นผู้ชายเพราะชื่อของเจ้าหล่อน จะเปลี่ยนตัวก็ไม่ทัน หากไม่ต้องห่วง นางเอกไม่คิดจะเลื่อนขั้น ใช้เต้าไต่ อยากจะกลับไปทำตำแหน่งเดิมใจจะขาด แล้ววาจาแสบๆคันๆก็ทำให้พระเอกแปลกใจกับนางเอก และเปลี่ยนเป็นความประทับใจ อึ้ง และรักในบัดดล รักที่รวดเร็วของเจ้านายหนุ่มใหญ่กับเลขาสาวที่ ไม่มีเล่นแง่ วางท่า ก็เลยออกแนวน่ารัก ใสๆ ฮาๆ ไม่ต้องค้นหาอุปสรรคค่ะ แล้วก็ลงเอยกันไปอย่างแสนสุขสันต์
พระเอกเรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึงค่ะ เข้าล็อกฟีน่ามากๆ อายุมากแต่ยังเตะปี๊บดังทุกสถานการณ์ ไม่ลีลา ขี้เก๊ก อมพะนำให้เสียเวลา ประมาณฉันเป็นเจ้านายต้องรักนะแต่ไม่แสดงออกเด๋วเสียการปกครอง จะทำไปทำไม ปูนนี้แล้ว ชักช้ามีเมียช้า มีลูกก็ช้า ไม่ทันใจ รักแล้วรุกเลย ประกาศไปให้รู้ว่ามีใจให้ ใครห้ามยุ่ง มองได้แต่ห้ามนาน คนมันหวง รักนางเอกจนยอมได้ทุกอย่าง เพราะเธอคือคนพิเศษที่สุดในชีวิต ถ้าไม่ยอมขนาดนี้คงไม่ต้องถึงขนาดยอมเล่นเกมส์ในเฟซบุ๊คส์กับนางเอก Love me love your dogs สุดๆไม่ทำตัวน่ารำคาญประเภทสุภาพบุรุษที่สุดในโลกนิยาย แสนดีกับนางอิจฉาจนพาตัวเองซวย งานนี้ไม่รัก ไม่ชอบ ก็ทำให้เห็นไปเลย ไม่คิดจะให้ความหวัง อะไรแบบนั้น แหมคุณพงศ์ค่ะ สุดท้าย ยังไงซะคุณพงศ์ก็ยังเป็นแค่ผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยายต่อไปล่ะค่ะ เฮ้อๆๆๆๆ
ส่วนนางเอกหรือค่ะ ตอนแรกเธอทำให้ฟีน่าตะขิดตะขวงใจเล็กน้อยกับอายุที่ไปที่สามสิบสาม แต่อ่านไปลืมค่ะว่าเธอเท่าไร เพราะนางเอก แสบ เซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์ได้ใจฟีน่าไปเลยค่ะ เป็นเลขาที่ทรงประสิทธิภาพสุดๆ ทำได้ทุกอย่าง เก่งแบบนี้ไม่ให้พระเอกรักได้ยังไง แต่จะเก่งเช่นไรเธอก็มีมุมเหมือนสาวทั่วไป ติดนิยายและเกมส์ บ้าชอปปิ้ง แต่ฟีน่าชอบที่เธอเป็นผู้ใหญ่ ดูแลตัวเองได้ไม่ต้องรอง้อพระเอกให้มาช่วยเหลือ นึกถึงตอนดูเรื่องEver after เลยค่ะ นางเอกไม่รอเจ้าชาย(จริงๆ) มาช่วยแต่ฉันต้องช่วยตัวเองก่อน มีอารมณ์ขำแบบเจ็บๆคันๆ ไม่ได้เป็นพวกงี่เง่าน่ารำคาญ ขี้โวยวาย ไม่ยอมรับความหัวใจตัวเอง เพราะเธอตรงไปตรงมากับหัวใจและความรู้สึกที่สุด มั่นใจแต่ไม่กร้าวกระด้าง สมเป็นนางเอกสมัยใหม่ค่ะ แบบนี้ล่ะ ถูกใจใช่เลยค่ะ มันต้องแบบนี้ค่ะ เหมือนมีความเป็นมนุษย์ขึ้นมาหน่อย พักหลังเจอนางเอกมั่นใจ แต่ไม่น่ารักค่ะ แทบจะขึ้นขี่คอผู้ชายหาความเป็นหญิงไทยไม่เจอ
อ่านจบแล้วเป็นฟีน่าล่ะอยากจะหัวเราะจริงๆ ให้ดิ้นตาย นี้มันชีวิตฉ้าน เกือบจะเหมือนกันล่ะ เข้าสโลแกนบล็อกฟีน่าเลยค่ะ โลกที่มีแต่นิยายและผู้ชายหล่อๆ โดยเฉพาะไอ้อาการบ้านิยายเข้าสายเลือดนี้มันฟีน่าเลยชัดๆ พระเจ้าช่วยด้วยเถิด ปูเอ๋ย พี่ล่ะขอโมเมหน่อยนะว่านี้เป็นพี่เอง มันโดนๆๆ ค่ะพูดได้เลย ฟีน่าน่ะแพ้ไปตั้งแต่พระเอกแก่ แนวสมภาร ยิ่งมาเจอนางเอกเหมือนสาวๆอย่างพวกเราอีก ไม่ชอบได้ไงค่ะ
อ่านแล้วเก็ทในอารมณ์นางเอกอย่างรุนแรงค่ะ ประหนึ่งเป็นเธอเอง อาการต่างๆ สาวๆทั้งหลายต้องเป็นมาแล้วทั้งนั้น ฟีน่ายกเว้นแค่ติดเกมส์ในเฟซบุ๊คส์ค่ะ เพราะเห็นคนรอบข้างบ้าเกมส์เลยไม่เล่น แต่แค่นี้ก็จะตายแล้วค่ะ ติดนิยายก็หมดเวลาทำอะไรแล้ว
ที่ชอบเพราะให้ความรู้สึกว่าเราอินเหมือนเป็นนางเอกนี้ล่ะคะ ทุกเช้าต้องมาอ่านนิยายก่อนทำงาน วันลงตอนจบและประกาศลบถ้าไม่ได้อ่านเหมือนจะขาดใจตาย แม้จะซื้อก็เถอะ มันค้าง สารพัดคำพูดและพฤติกรรมนางเอกนี้ยิ่งอ่านยิ่งขำ ฟีน่าทำมาแล้วเกือบทั้งน้าน ไอ้มุกกลัวนายรู้ว่าเล่นเกมส์ อ่านนิยายตอนทำงานจนแอบเตะปลั๊กก็ทำมาแล้ว นายถามว่าทำอะไร ก็ตอบว่าทำงานทั้งๆที่อ่านนิยายอยู่ หรือแม้แต่คำพูดประมาณ ตู่ว่าพระเอกนิยายมีตัวตนจริง เป็นแฟนเราจริงๆนี้ก็อีก ไม่งั้นฟีน่าคงไม่ประกาศทั่วหล้าว่ามีสามีชื่อเฉินหมิงหรอกค่ะ จนมีคนเชื่อว่าฟีน่าแต่งงานแล้วมีสามีชื่อเฉินหมิงจริงๆ ได้ผลจริงๆเหอะ และมีอีกสารพัดนิสัยของนางเอกที่มันเหมือนเราเป๊ะๆ
แต่ที่ชอบไม่ใช่เพราะเหตุผลแค่นี้ค่ะ แต่เพราะพระเอก นางเอกไม่งี่เง่าไร้สาระ มัวแต่จ้องหน้า สื่อความในใจแต่ไม่กล้าเอ่ย ให้คนอ่านลุ้นแล้วลุ้นอีกค่ะ ตรงไปตรงมาดี ตอนพระเอกรู้ว่าชอบก็บอกตรงๆ ว่าชอบ อยากเป็นแฟน จะขอมาทำเมีย กรี๊ดค่ะ หนุ่มใหญ่ต้องรวดเร็วค่ะ ลีลามากเด๋วต้องประคองเจ้าบ่าวขึ้นเตียง ฟีน่าชอบที่นางเอก พระเอกตรงไปตรงมานี้ล่ะคะ มัวแต่ลีลาเสียเวลา เสียหน้ากระดาษคนอ่านค่ะ จะตีกัน แค้นกันอยู่ได้ เซ็งวุ๊ยส์ จะอ่านเอาหวานใจย่ะ เล่มนี้ก็เลยถูกใจค่ะ พระเอกที่มุ่งมั่นจะทำให้นางเอกรู้ว่าผู้ชายดีๆมีตัวตนจริงแค่รอนางเอกเท่านั้น แต่สุดท้ายสาวๆอย่างเราก็ต้องนั่งทำใจอยู่ดีว่าคุณพระเอกมีแต่นิยายจริงๆ
นอกจากสนุกแบบหวานๆก็ยังขำด้วยค่ะ โดนเฉพาะพี่ปอมกับพี่บันบัน สองพี่หมาที่ฟีน่าคิดแล้วว่าต้องพุดเดิลแหง เพราะน้องหมาพันธุ์นี้ได้ชื่อว่าฉลาดที่สุด ฟีน่าเองรู้ฤทธิ์ดีจากน้องหมาของใครบางคนแถวนี้ น้องหมาน่ะรู้ความกว่าที่คุณคิดเยอะค่ะ แต่ขำทุกครั้งกับฉากที่แม่ของนางเอกเหมือนจะให้ความสำคัญกับหมามากกว่านางเอก หมากินไส้กรอกแต่นางเอกได้กินผัก ไปไหนต้องเอาของฝากมาฝากหมา กลับบ้านดึกรู้ไหมพี่หมาเป็นห่วง ต้องเป็นข้าทาสบริวารพี่หมาทุกอย่าง ขนาดสบู่ยังเคยถูกแชร์กับพี่หมา ขนาดจะแต่งงานก็ พระเอกก้ต้องขอถามความคิดเห็นพี่หมากันก่อน ข้อสุดท้ายนี้สุดๆจริงๆค่ะ
ฟีน่ารู้ซึ้งความเป็นข้าทาสน้องหมาดีเชียวล่ะ แต่มันสนุกดีนะคะ อาจจะเพราะเรารักหมาก็ได้ค่ะ ฟีน่าจะชอบเกาพุงน้องหมามากๆค่ะ มันอุ่นและนุ่มมือดีค่ะ ยิ่งถ้าเกาไป เอามือซุกพุงน้องหมาแล้วหลับนี้จะชอบมากค่ะ เห็นม่ะเหมือนนางเอกแค่ไหน อิๆๆๆ
ในเรื่องนี้ฟีน่าชอบทุกตัวละครเลยค่ะ น่ารักมากๆ ครอบครัวพระเอก ติดว่าจะเยอะไปหน่อยค่ะ ฟีน่าจำไม่หมด ตัวละครมากมาย มีแต่ชายหนุ่มทำให้ฟีน่านึกถึงบ้านวรรณวิจักษ์ค่ะ นี้มันฮาเร็มหนุ่มหล่อชัดๆ คนเขียนหากินกับหนุ่มบ้านนี้ไปได้อีกนานค่ะ เพราะเล่นเกริ่นไว้หลายคู่ล่ะ รวมทั้งพ่อแม่ ญาติพี่น้องของพระเอกที่รักกันมากๆ อบอุ่นดีจังเลยค่ะ น่าอิจฉา
และความน่ากินของผู้ชายในบ้านนี้ก็เลยถูกใครบางคนถ่ายทอดมาเป็นนิยายที่ทำให้นางเอกหลงรักใครบางคนโดยที่ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของพระเอกในนิยายน่ะคือพระเอก
ไม่น้อยหน้าครอบครัวพระเอกก็คือบ้านนางเอก น่ารักดีค่ะ แม่นางเอกอาจจะทำว่ารักหมามากกว่า แต่เรารู้เลยค่ะว่านั่นคือความรักแบบหนึ่ง เพราะนางเอกและแม่สนิทกันมาก ฟีน่าชอบที่แม่นางเอกทันสมัยค่ะ เข้าใจอะไรง่ายดาย ไม่ได้หัวโบราณจนเกินไป
มองทั้งหมดแล้วฟีน่าแนวเรื่องนี้สุดๆเลยค่ะ อ่านแล้วเคลิ้มไปเลย แต่ก็ทิ้งเอาไว้ในเล่มแล้วล่ะว่าต้องมีเล่มต่อชัวร์ อยากอ่านเล่มต่อไปเร็วๆแล้วค่ะ เรื่องนี้ทำเอาฟีน่าอยากจะฝันว่าเมื่อไรฉันจะได้เจอพระเอกที่ออกมาจากในนิยาย เหมือนเพลงคนในนิยายที่ว่า เปลี่ยนคนในฝันให้มีตัวตน เป็นคนเป็นมีลมหายใจ แต่สุดท้ายก็ได้แต่ฝันหวานต่อไปค่ะ แล้วก็นั่งรอพระเอกตัวจริงของเราค่ะ แต่ในเมื่อมันยังหาไม่ได้ก็ทำเหมือนนางเอกต่อไปนะคะ ฝันเฟื่อง ตบตีแย่งชิงพระเอกในนิยายต่อไปค่ะ เพื่อรอวันที่จะเจอผู้ชายดีๆมีตัวจริงที่เป็นของเราคนเดียวต่อไป